Venjulegt fólk á þing – umbætur strax Eldur Smári Kristinsson skrifar 24. október 2024 11:30 Nú hefur það verið kunngjört að ég skipa oddvitasætið í Norðvesturkjördæmi fyrir Lýðræðisflokkinn – samtök um frelsi og sjálfsákvörðunarrétt. Ég þakka stofnendum flokksins það traust sem mér hefur verið sýnt að fá að leiða listann í kjördæminu þar sem ég er fæddur og á ættir að rekja. Ég hlakka mikið til þess að ferðast vítt og breitt um kjördæmið okkar á næstu dögum og hitta sem flesta. Loksins er þessu ófremdarástandi í íslenskum stjórnmálum senn að ljúka. Þrír stjórnmálaflokkar mynduðu á síðasta kjörtímabili stjórn þar sem helsta verkefni hennar var að halda sjálfri sér á lífi fyrir valdabrölt „atvinnustjórnmálamanna“. Við erum með einstakt tækifæri hér í höndum okkar. Verkin eru brýn og við þurfum að velja kjarkmikið fólk sem þorir að vera óvinsælt og taka erfiðar ákvarðanir víðsvegar í fjármálum ríkisins. Í áratug hef ég barist eins og ljón við skrímslið sem woke-isminn er. Árið 2015 fór ég að sjá að það væri ekki allt með felldu innan hreyfingarinnar sem ég þá tilheyrði, sem var réttindabarátta samkynhneigðra. Slagirnir voru sigraðir, en þá tóku menn upp á að búa til nýja hópa til þess að berjast fyrir – jafnvel þó að enginn fótur væri fyrir flestum þeirra. Þarna var til orðið bákn – kerfi í kerfinu – þar sem eini tilgangurinn var að halda því á lífi. Rétt eins og fráfarandi ríkisstjórn, og í raun allt kerfið sjálft eins og við þekkjum það. Ég er alinn upp Suðurnesjamaður, reyndar fæddur á Sauðárkróki og á ættir að rekja í Skagafjörðinn, minn fagra, þar sem ég eyddi nær hverju sumri á Grund á Hofsósi, hjá ömmu Bubbu og Bjössa afa. Ég er með mikla reynslu úr viðskiptalífinu í heimi stórra alþjóðafyrirtækja á borð við Eastman Kodak (sem náði ekki að halda í við tímans rás og hraða þróunar stafrænnar byltingar í margmiðlun) og svo Kimberly Clark Professional þar sem ég var sölustjóri Norðurlandanna í nær áratug. Undanfarin ár hefur óábyrg stefna í útlendingamálum orðið til þess að heimabærinn minn er gjörsamlega óþekkjanlegur eftir útreiðina sem hann hefur fengið eftir gengdarlausa óstjórn í málaflokknum og kerfisbundna vanrækslu á landamærunum. Við erum að horfa upp á ALGJÖRT kerfishrun. Menntakerfið, stjórnsýslan öll, stofnanir, helstu hagsmunafélög og góðgerðasamtök, og nú í auknum mæli mannauðsdeildir stórfyrirtækja hafa verið tekin í gíslingu af hugmyndafræðingum sem eru með sérfræðimenntun í gremjufræðum félagsvísindadeilda háskólanna. Það eru aðeins 15 ár síðan að samfélagsmiðlar fóru að taka stórt pláss í tilveru okkar allra og nú eru komin í ljós gríðarlega alvarleg áhrif þeirra á börn og ungmenni. Börn í skólunum hafa aldrei verið eins vansæl samkvæmt rannsóknum og aldrei jafn óreiðubúin úr grunnskóla í framhaldsnám. Verkefnin sem bíða okkar eru ærin! Og þau þola enga bið. Atvinnustjórnmálamennirnir úr öllum flokkunum hafa brugðist, enda orðnir hluti af kerfi sem snýst um að viðhalda sjálfu sér. Valdabröltið þar sem embættismenn kerfisins hlaupa inn í forystusæti kerfisflokkana og þekkt fólk úr þjóðlífinu hleypur af stað til þess að koma sér í mjúkinn eftir að hafa sinnt áróðursþjónustu sýnir að við þurfum að virkja hinn venjulega Íslending. Mig og þig. Okkur öll. Það erum við sem erum og eigum löggjafann. Þverskurður af okkur sem þjóð á að eiga sæti á Alþingi. Aðeins þá rata málefnin okkar og kerfisbreytingar inn í málefnaskrá þingsins. Á Íslandi er einn þingmaður á hverja 4.300 kjósendur í landinu. Í Danmörku er einn þingmaður á hverja 25.000, og í Bretlandi einn þingmaður á hverja 100.000 kjósendur. Og það er hægt að ná í þá. Það veit ég af eigin raun eftir samskipti við bæði Folketinget og House of Commons. Það er óásættanlegt að íslenskir þingmenn láti helst ekki ná í sig eða eiga samskipti við kjósendur sína nema þegar þeir þurfa á þeim að halda í kjörklefanum. Samskiptum við kjósendur lýkur ekki í kjörklefanum – heldur markar upphaf þeirra. Við verðum að efla tengslin við raunveruleikann á ný – ekki síst vegna innkomu gervigreindarinnar sem mun eflaust gera skynbragð barna á raunveruleikann enn flóknara. Okkur ber skylda að standa vörð um raunveruleikann, því það er eina leiðin til þess að viðhalda öðrum áunnum réttindum okkar borgaranna, sem sífellt eiga undir högg að sækja með sífellt stækkandi bákni sem hefur hneppt okkur í fjötra þess. Við þurfum að tryggja fæðuöryggi Íslendinga til frambúðar, byggja upp menntakerfið frá grunni, hætta að kenna börnum umdeildar póstmódernískar kenningar sem staðreyndir, og skapa umhverfi þar sem ungt fólk stofnar til fjölskyldna fyrr og eignast fleiri börn. Við þurfum í raun að byggja öll kerfin okkar upp á ný. Íslendingar eiga að standa vörð um fullveldi sitt og sjálfsákvörðunarrétt. Við þurfum að standa í lappirnar gegn ofríki alþjóðastofnana sem vilja tjóðra okkur með óæskilegum skuldbindingum, sumar jafnvel í beinni andstöðu við okkar gildi eins og t.d. vopnakaup og þátttöku í árásabandalögum stærri þjóða. Ég hvet ykkur því öll að kynna ykkur stefnumál Lýðræðisflokksins sem eru í mótun, og hafa samband við okkur sem erum í forsvari fyrir flokkinn. Við erum öll eyru. Gerum lýðræðið aftur að samtali. Venjulegt fólk á þing – umbætur strax. Höfundur er oddviti Lýðræðisflokksins í Norðvesturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lýðræðisflokkurinn Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Nú hefur það verið kunngjört að ég skipa oddvitasætið í Norðvesturkjördæmi fyrir Lýðræðisflokkinn – samtök um frelsi og sjálfsákvörðunarrétt. Ég þakka stofnendum flokksins það traust sem mér hefur verið sýnt að fá að leiða listann í kjördæminu þar sem ég er fæddur og á ættir að rekja. Ég hlakka mikið til þess að ferðast vítt og breitt um kjördæmið okkar á næstu dögum og hitta sem flesta. Loksins er þessu ófremdarástandi í íslenskum stjórnmálum senn að ljúka. Þrír stjórnmálaflokkar mynduðu á síðasta kjörtímabili stjórn þar sem helsta verkefni hennar var að halda sjálfri sér á lífi fyrir valdabrölt „atvinnustjórnmálamanna“. Við erum með einstakt tækifæri hér í höndum okkar. Verkin eru brýn og við þurfum að velja kjarkmikið fólk sem þorir að vera óvinsælt og taka erfiðar ákvarðanir víðsvegar í fjármálum ríkisins. Í áratug hef ég barist eins og ljón við skrímslið sem woke-isminn er. Árið 2015 fór ég að sjá að það væri ekki allt með felldu innan hreyfingarinnar sem ég þá tilheyrði, sem var réttindabarátta samkynhneigðra. Slagirnir voru sigraðir, en þá tóku menn upp á að búa til nýja hópa til þess að berjast fyrir – jafnvel þó að enginn fótur væri fyrir flestum þeirra. Þarna var til orðið bákn – kerfi í kerfinu – þar sem eini tilgangurinn var að halda því á lífi. Rétt eins og fráfarandi ríkisstjórn, og í raun allt kerfið sjálft eins og við þekkjum það. Ég er alinn upp Suðurnesjamaður, reyndar fæddur á Sauðárkróki og á ættir að rekja í Skagafjörðinn, minn fagra, þar sem ég eyddi nær hverju sumri á Grund á Hofsósi, hjá ömmu Bubbu og Bjössa afa. Ég er með mikla reynslu úr viðskiptalífinu í heimi stórra alþjóðafyrirtækja á borð við Eastman Kodak (sem náði ekki að halda í við tímans rás og hraða þróunar stafrænnar byltingar í margmiðlun) og svo Kimberly Clark Professional þar sem ég var sölustjóri Norðurlandanna í nær áratug. Undanfarin ár hefur óábyrg stefna í útlendingamálum orðið til þess að heimabærinn minn er gjörsamlega óþekkjanlegur eftir útreiðina sem hann hefur fengið eftir gengdarlausa óstjórn í málaflokknum og kerfisbundna vanrækslu á landamærunum. Við erum að horfa upp á ALGJÖRT kerfishrun. Menntakerfið, stjórnsýslan öll, stofnanir, helstu hagsmunafélög og góðgerðasamtök, og nú í auknum mæli mannauðsdeildir stórfyrirtækja hafa verið tekin í gíslingu af hugmyndafræðingum sem eru með sérfræðimenntun í gremjufræðum félagsvísindadeilda háskólanna. Það eru aðeins 15 ár síðan að samfélagsmiðlar fóru að taka stórt pláss í tilveru okkar allra og nú eru komin í ljós gríðarlega alvarleg áhrif þeirra á börn og ungmenni. Börn í skólunum hafa aldrei verið eins vansæl samkvæmt rannsóknum og aldrei jafn óreiðubúin úr grunnskóla í framhaldsnám. Verkefnin sem bíða okkar eru ærin! Og þau þola enga bið. Atvinnustjórnmálamennirnir úr öllum flokkunum hafa brugðist, enda orðnir hluti af kerfi sem snýst um að viðhalda sjálfu sér. Valdabröltið þar sem embættismenn kerfisins hlaupa inn í forystusæti kerfisflokkana og þekkt fólk úr þjóðlífinu hleypur af stað til þess að koma sér í mjúkinn eftir að hafa sinnt áróðursþjónustu sýnir að við þurfum að virkja hinn venjulega Íslending. Mig og þig. Okkur öll. Það erum við sem erum og eigum löggjafann. Þverskurður af okkur sem þjóð á að eiga sæti á Alþingi. Aðeins þá rata málefnin okkar og kerfisbreytingar inn í málefnaskrá þingsins. Á Íslandi er einn þingmaður á hverja 4.300 kjósendur í landinu. Í Danmörku er einn þingmaður á hverja 25.000, og í Bretlandi einn þingmaður á hverja 100.000 kjósendur. Og það er hægt að ná í þá. Það veit ég af eigin raun eftir samskipti við bæði Folketinget og House of Commons. Það er óásættanlegt að íslenskir þingmenn láti helst ekki ná í sig eða eiga samskipti við kjósendur sína nema þegar þeir þurfa á þeim að halda í kjörklefanum. Samskiptum við kjósendur lýkur ekki í kjörklefanum – heldur markar upphaf þeirra. Við verðum að efla tengslin við raunveruleikann á ný – ekki síst vegna innkomu gervigreindarinnar sem mun eflaust gera skynbragð barna á raunveruleikann enn flóknara. Okkur ber skylda að standa vörð um raunveruleikann, því það er eina leiðin til þess að viðhalda öðrum áunnum réttindum okkar borgaranna, sem sífellt eiga undir högg að sækja með sífellt stækkandi bákni sem hefur hneppt okkur í fjötra þess. Við þurfum að tryggja fæðuöryggi Íslendinga til frambúðar, byggja upp menntakerfið frá grunni, hætta að kenna börnum umdeildar póstmódernískar kenningar sem staðreyndir, og skapa umhverfi þar sem ungt fólk stofnar til fjölskyldna fyrr og eignast fleiri börn. Við þurfum í raun að byggja öll kerfin okkar upp á ný. Íslendingar eiga að standa vörð um fullveldi sitt og sjálfsákvörðunarrétt. Við þurfum að standa í lappirnar gegn ofríki alþjóðastofnana sem vilja tjóðra okkur með óæskilegum skuldbindingum, sumar jafnvel í beinni andstöðu við okkar gildi eins og t.d. vopnakaup og þátttöku í árásabandalögum stærri þjóða. Ég hvet ykkur því öll að kynna ykkur stefnumál Lýðræðisflokksins sem eru í mótun, og hafa samband við okkur sem erum í forsvari fyrir flokkinn. Við erum öll eyru. Gerum lýðræðið aftur að samtali. Venjulegt fólk á þing – umbætur strax. Höfundur er oddviti Lýðræðisflokksins í Norðvesturkjördæmi.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar