Háskaleg ríkisstjórn að fæðast Gunnar Smári Egilsson skrifar 25. september 2021 08:31 Þegar boðað var til kosninga árið 2017 var augljóst af orðum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Katrínar Jakobsdóttur að þau stefnu á ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Vg. Þá leit út fyrir að flokkarnir gætu myndað tveggja flokka stjórn. Forysta og fylgjendur Vg neituðu þessu staðfastlega og sökuðu þau sem bentu á hið augljósa um óhróður. Í kosningabaráttunni fjaraði undan fylgi Vg, svo á endanum þurftu flokkarnir að taka Framsókn með sem einskonar aukaaðila að ríkisstjórninni. Í aðdraganda yfirstandandi kosninga hefur mátt merkja af ummælum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar að þeir telja sig hafa öll tögl og hagldir í pólitíkinni. Markmið þeirra er að mynda ríkisstjórn eftir kosningar, helst með Viðreisn en annars með Vg eða báðum flokkum ef ekki vill betur. Þetta hefur verið augljóst í umræðuþáttum í aðdraganda kosninganna, sem á köflum hafa ýmist breyst í stjórnarmyndunarviðræður þessara tveggja við Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur eða þá samstillta vörn þeirra og Katrínar Jakobsdóttur fyrir störf ríkisstjórnarinnar. Aldrei segja þeir styggðaryrði hvor um annan, gera engar athugasemdir við málflutning hins og tala ávallt eins og geirneglt kosningabandalag. Þessir tveir flokkar, Framsókn og Sjálfstæðisflokkur, stóðu fyrir byltingu á árunum 1995 til 2007, byltingu sem flutti völd, fé, eignir og auðlindir almennings til hinna fáu ríku. Á þessum tíma var horfið frá samfélagsuppbyggingu eftirstríðsáranna og nýfrjálshyggja tekin upp. Þetta leiddi til bankahruns og stórkostlegs skaða fyrir allan almenning. Frá hruni hafa þessir flokkar setið í ríkisstjórn saman í tæp átta ár, í stjórnum sem hafa keyrt áfram sömu stefnu, sem hefur það að markmiði að auðga hin ríku enn frekar. Þetta sést í dag á stórkostlegri hækkun fasteigna- og hlutabréfaverðs í miðjum kórónasamdrætti, einkavæðingu banka- og vegakerfis og áframhaldandi skattalækkunum til fjármagns- og fyrirtækjaeigenda. Af síðustu þrjátíu árum hefur Sjálfstæðisflokkurinn setið í ríkisstjórn í 26 ár. Þar af í 23 ár með Framsóknarflokknum. Þessir flokkar bera alla ábyrgð á þeirri stefnu sem hér hefur verið rekin og sem veikt hefur samfélagið. Auðmannadekrið hefur ekki skilað auknum almannahag, eins og lofað var. Á þessum þrjátíu árum jókst landsframleiðsla á mann um 51% á meðan hún jókst um 163% þrjátíu árin á undan, en þá voru skattar eðlilegri og hið opinbera öflugt við samfélagsuppbyggingu. Sú stefna sem þessir flokkar hafa rekið síðustu þrjátíu ár er nú dauð, enginn ver hana lengur. Þjóðir heims eru að snúa sér aftur að samfélagsuppbyggingu með afli almannavaldsins, sömu stefnu og byggðu upp þessi lönd á síðustu öld. Það er einn af lærdómum kórónafaraldursins. En þessir flokkar hafa ekkert lært. Þeir boða óbreyttu stefnu áfram næstu fjögur árin. Ef þeim verður að ósk sinni, annað hvort með stuðningi Viðreisnar eða Vg, mun íslenskt samfélag stórskaðast; ójöfnuður mun vaxa, vantraust breiðast út, almenningur mun missa enn frekar völd, eignir og auðlindir til auðvaldsins, hin ríku munu komast upp með skattsvik og aðra spillingu, sægreifarnir munu halda yfirráðum sínum yfir fiskimiðunum og Ísland mun færast nær því að vera verbúð Samherja en lýðveldi þar sem lýðurinn fer með völdin. Vonandi kippa kjósendur fótunum undan ráðagerðum þeirra Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar. Besta leiðin til að koma í veg fyrir þær er kjósa engan af þeim flokkum sem líklegir eru til í að færa þessum flokkum völd yfir framtíð Íslands. Og albesta leiðin er auðvitað að skila rauðu, kjósa Sósíalistaflokkinn, sem vill ganga þveröfuga leið, draga úr auð og valdi auðvaldsins og auka völd og auð almennings. Kosningarnar í dag eru mikilvægar. Það er ekki víst að Ísland þoli fjögur ár í viðbót af nýfrjálshyggjunni. Kjósum því Sósíalistaflokkinn, x-J. Gefum skýr skilaboð um hvert samfélagið á að stefna. Við eigum að stefna fram en ekki aftur til Davíðsáranna. Höfundur er félagi í Sósíalistaflokknum og er í framboði fyrir hann í Reykjavíkurkjördæmi norður Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Smári Egilsson Skoðun: Kosningar 2021 Sósíalistaflokkurinn Mest lesið Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Þjóðin slæst við elda: Hvar er Alþingi? Baldur Borgþórsson Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson Skoðun Skoðun Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
Þegar boðað var til kosninga árið 2017 var augljóst af orðum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Katrínar Jakobsdóttur að þau stefnu á ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Vg. Þá leit út fyrir að flokkarnir gætu myndað tveggja flokka stjórn. Forysta og fylgjendur Vg neituðu þessu staðfastlega og sökuðu þau sem bentu á hið augljósa um óhróður. Í kosningabaráttunni fjaraði undan fylgi Vg, svo á endanum þurftu flokkarnir að taka Framsókn með sem einskonar aukaaðila að ríkisstjórninni. Í aðdraganda yfirstandandi kosninga hefur mátt merkja af ummælum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar að þeir telja sig hafa öll tögl og hagldir í pólitíkinni. Markmið þeirra er að mynda ríkisstjórn eftir kosningar, helst með Viðreisn en annars með Vg eða báðum flokkum ef ekki vill betur. Þetta hefur verið augljóst í umræðuþáttum í aðdraganda kosninganna, sem á köflum hafa ýmist breyst í stjórnarmyndunarviðræður þessara tveggja við Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur eða þá samstillta vörn þeirra og Katrínar Jakobsdóttur fyrir störf ríkisstjórnarinnar. Aldrei segja þeir styggðaryrði hvor um annan, gera engar athugasemdir við málflutning hins og tala ávallt eins og geirneglt kosningabandalag. Þessir tveir flokkar, Framsókn og Sjálfstæðisflokkur, stóðu fyrir byltingu á árunum 1995 til 2007, byltingu sem flutti völd, fé, eignir og auðlindir almennings til hinna fáu ríku. Á þessum tíma var horfið frá samfélagsuppbyggingu eftirstríðsáranna og nýfrjálshyggja tekin upp. Þetta leiddi til bankahruns og stórkostlegs skaða fyrir allan almenning. Frá hruni hafa þessir flokkar setið í ríkisstjórn saman í tæp átta ár, í stjórnum sem hafa keyrt áfram sömu stefnu, sem hefur það að markmiði að auðga hin ríku enn frekar. Þetta sést í dag á stórkostlegri hækkun fasteigna- og hlutabréfaverðs í miðjum kórónasamdrætti, einkavæðingu banka- og vegakerfis og áframhaldandi skattalækkunum til fjármagns- og fyrirtækjaeigenda. Af síðustu þrjátíu árum hefur Sjálfstæðisflokkurinn setið í ríkisstjórn í 26 ár. Þar af í 23 ár með Framsóknarflokknum. Þessir flokkar bera alla ábyrgð á þeirri stefnu sem hér hefur verið rekin og sem veikt hefur samfélagið. Auðmannadekrið hefur ekki skilað auknum almannahag, eins og lofað var. Á þessum þrjátíu árum jókst landsframleiðsla á mann um 51% á meðan hún jókst um 163% þrjátíu árin á undan, en þá voru skattar eðlilegri og hið opinbera öflugt við samfélagsuppbyggingu. Sú stefna sem þessir flokkar hafa rekið síðustu þrjátíu ár er nú dauð, enginn ver hana lengur. Þjóðir heims eru að snúa sér aftur að samfélagsuppbyggingu með afli almannavaldsins, sömu stefnu og byggðu upp þessi lönd á síðustu öld. Það er einn af lærdómum kórónafaraldursins. En þessir flokkar hafa ekkert lært. Þeir boða óbreyttu stefnu áfram næstu fjögur árin. Ef þeim verður að ósk sinni, annað hvort með stuðningi Viðreisnar eða Vg, mun íslenskt samfélag stórskaðast; ójöfnuður mun vaxa, vantraust breiðast út, almenningur mun missa enn frekar völd, eignir og auðlindir til auðvaldsins, hin ríku munu komast upp með skattsvik og aðra spillingu, sægreifarnir munu halda yfirráðum sínum yfir fiskimiðunum og Ísland mun færast nær því að vera verbúð Samherja en lýðveldi þar sem lýðurinn fer með völdin. Vonandi kippa kjósendur fótunum undan ráðagerðum þeirra Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar. Besta leiðin til að koma í veg fyrir þær er kjósa engan af þeim flokkum sem líklegir eru til í að færa þessum flokkum völd yfir framtíð Íslands. Og albesta leiðin er auðvitað að skila rauðu, kjósa Sósíalistaflokkinn, sem vill ganga þveröfuga leið, draga úr auð og valdi auðvaldsins og auka völd og auð almennings. Kosningarnar í dag eru mikilvægar. Það er ekki víst að Ísland þoli fjögur ár í viðbót af nýfrjálshyggjunni. Kjósum því Sósíalistaflokkinn, x-J. Gefum skýr skilaboð um hvert samfélagið á að stefna. Við eigum að stefna fram en ekki aftur til Davíðsáranna. Höfundur er félagi í Sósíalistaflokknum og er í framboði fyrir hann í Reykjavíkurkjördæmi norður
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar