Ástríða mín fyrir starfi mínu sem íþróttakennari og sundkennari í Íslandi Fadel A. Fadel skrifar 16. október 2024 10:32 Ég er upprunalega frá Egyptalandi og flutti til Íslands árið 1997 með mikla ástríðu fyrir íþróttum og sundi. Á þeim tíma var það mikið skref fyrir mig að flytja frá heimalandi mínu og hefja nýtt líf í landi sem er svo ólíkt því sem ég þekkti áður. Þegar ég kom til Íslands, kunni ég ekki íslensku. Það var mikil áskorun fyrir mig að skilja og tjá mig á nýju tungumáli. En ástríða mín fyrir kennslu og löngunin til að verða kennari í þessu nýja landi hvatti mig til að sigrast á þessu erfiði. Ég skráði mig í íslenskunámskeið og lærði tungumálið á meðan ég sinnti erfiðisvinnu við byggingar á daginn og þrifum á nóttunni. Þrátt fyrir þetta þunga vinnuálag gaf ég mér tíma til að læra og þróa færni mína, því ég vissi að það væri lykillinn að því að ná árangri sem kennari í Íslandi. Þegar ég byrjaði að kenna á Íslandi, áttaði ég mig á því að það væri mjög mikil áskorun að kenna ungum nemendum á aldrinum 12-15 ára. Sérstaklega þegar fjöldi nemenda í hverjum tíma er 40 eða fleiri. Að hafa svona marga krakka í einu í kennslustundum krefst mikillar skipulagningar og þolinmæði. Það getur verið erfitt að ná athygli allra í einu, sérstaklega þegar um er að ræða táninga sem eru í þessum aldurshópi. Þeir eru oft fullir af orku og stundum getur verið erfitt að halda þeim í einbeitingu. Sundkennslan bætir enn við áskoranirnar. Í sundlauginni þarf ég að fylgjast með öryggi allra nemenda á sama tíma og ég kenni þeim tæknina. Það er á sama tíma spennandi og krefjandi að sjá framfarir hjá nemendum en líka að vera meðvitaður um hættur sem geta skapast í vatninu. Að stjórna 40 nemendum í sundi krefst ekki aðeins kennslu heldur líka góðrar skipulagningar og varkárni til að tryggja að allir séu öruggir. Þrátt fyrir þessar áskoranir, finnst mér ómetanlegt að sjá framfarir nemenda minna og ástríðuna sem þeir þróa fyrir íþróttum og sundi. Mér finnst ég vera að leggja eitthvað mikilvægt af mörkum til lífs þeirra, ekki aðeins með því að kenna þeim færni heldur líka með því að hjálpa þeim að þróa heilbrigt hugarfar og líkama. Það er hins vegar erfitt þegar neikvæð ummæli frá opinberum aðilum, eins og það sem borgarstjóri Reykjavíkur hefur sagt nýlega, eru sett fram. þau eiga ekki við rök að styðjast og hafa áhrif á okkur sem kennara. Neikvæðar yfirlýsingar hans draga úr virðingu fyrir vinnu okkar og skemma andrúmsloftið í skólastofunni. Okkur kennurum er annt um störf okkar og við viljum alltaf skila þeim með mestu fagmennsku, en slíkt tal getur haft letjandi áhrif á þá miklu ástríðu sem við berum fyrir vinnunni. Ég er stoltur af því að vera hluti af íslensku menntakerfi og að hafa tækifæri til að kenna og þjálfa komandi kynslóðir. Það er ekki alltaf auðvelt að vera íþróttakennari, en ástríðan mín fyrir íþróttum og viljinn til að hafa jákvæð áhrif á líf nemenda gerir það að verkum að ég nýt vinnunnar á hverjum degi. Höfundur er íþróttakennari í Laugalækjarskóla. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Skóla- og menntamál Grunnskólar Mest lesið Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Skoðun Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson skrifar Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson skrifar Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Sjá meira
Ég er upprunalega frá Egyptalandi og flutti til Íslands árið 1997 með mikla ástríðu fyrir íþróttum og sundi. Á þeim tíma var það mikið skref fyrir mig að flytja frá heimalandi mínu og hefja nýtt líf í landi sem er svo ólíkt því sem ég þekkti áður. Þegar ég kom til Íslands, kunni ég ekki íslensku. Það var mikil áskorun fyrir mig að skilja og tjá mig á nýju tungumáli. En ástríða mín fyrir kennslu og löngunin til að verða kennari í þessu nýja landi hvatti mig til að sigrast á þessu erfiði. Ég skráði mig í íslenskunámskeið og lærði tungumálið á meðan ég sinnti erfiðisvinnu við byggingar á daginn og þrifum á nóttunni. Þrátt fyrir þetta þunga vinnuálag gaf ég mér tíma til að læra og þróa færni mína, því ég vissi að það væri lykillinn að því að ná árangri sem kennari í Íslandi. Þegar ég byrjaði að kenna á Íslandi, áttaði ég mig á því að það væri mjög mikil áskorun að kenna ungum nemendum á aldrinum 12-15 ára. Sérstaklega þegar fjöldi nemenda í hverjum tíma er 40 eða fleiri. Að hafa svona marga krakka í einu í kennslustundum krefst mikillar skipulagningar og þolinmæði. Það getur verið erfitt að ná athygli allra í einu, sérstaklega þegar um er að ræða táninga sem eru í þessum aldurshópi. Þeir eru oft fullir af orku og stundum getur verið erfitt að halda þeim í einbeitingu. Sundkennslan bætir enn við áskoranirnar. Í sundlauginni þarf ég að fylgjast með öryggi allra nemenda á sama tíma og ég kenni þeim tæknina. Það er á sama tíma spennandi og krefjandi að sjá framfarir hjá nemendum en líka að vera meðvitaður um hættur sem geta skapast í vatninu. Að stjórna 40 nemendum í sundi krefst ekki aðeins kennslu heldur líka góðrar skipulagningar og varkárni til að tryggja að allir séu öruggir. Þrátt fyrir þessar áskoranir, finnst mér ómetanlegt að sjá framfarir nemenda minna og ástríðuna sem þeir þróa fyrir íþróttum og sundi. Mér finnst ég vera að leggja eitthvað mikilvægt af mörkum til lífs þeirra, ekki aðeins með því að kenna þeim færni heldur líka með því að hjálpa þeim að þróa heilbrigt hugarfar og líkama. Það er hins vegar erfitt þegar neikvæð ummæli frá opinberum aðilum, eins og það sem borgarstjóri Reykjavíkur hefur sagt nýlega, eru sett fram. þau eiga ekki við rök að styðjast og hafa áhrif á okkur sem kennara. Neikvæðar yfirlýsingar hans draga úr virðingu fyrir vinnu okkar og skemma andrúmsloftið í skólastofunni. Okkur kennurum er annt um störf okkar og við viljum alltaf skila þeim með mestu fagmennsku, en slíkt tal getur haft letjandi áhrif á þá miklu ástríðu sem við berum fyrir vinnunni. Ég er stoltur af því að vera hluti af íslensku menntakerfi og að hafa tækifæri til að kenna og þjálfa komandi kynslóðir. Það er ekki alltaf auðvelt að vera íþróttakennari, en ástríðan mín fyrir íþróttum og viljinn til að hafa jákvæð áhrif á líf nemenda gerir það að verkum að ég nýt vinnunnar á hverjum degi. Höfundur er íþróttakennari í Laugalækjarskóla.
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun