Árás á lýðræðið í landinu: Íslenskað streymi eða ekki! Hólmgeir Baldursson skrifar 24. júní 2024 15:31 Sem áhugamaður um sjónvarp og rekstraraðili línulegs streymis Skjás 1 hef ég af og til ritað nokkur fátækleg opinber orð um þýðingarskyldu, en tilefnið er að ráðamenn þjóðarinnar vilja nú koma böndum á erlend áhrif streymisleiga hér á landi hvað varðar íslenska tungu. Umræðan er ansi fyrirferðarmikil hjá þeim blessuðum og birtist víða þessa daganna. En vanda skal til verka og gæta þess að rétt og eðlileg samkeppni eigi sér stað í þess að byggja upp fleiri hindranir, en helsta kappsmál okkar sem stundum afþreyingarmiðlun er að allir landsmenn sitji við sama borð og hafi aðgengi að íslenskum texta og íslenskri tungu í stað þess að erlendar streymisveitur skauti ávallt fram hjá íslenskunni í krafti alþjóðavæðingar en "litlu innlendu" streymisaðilarnir eins og Skjár 1 sé "skikkaður" samkvæmt lögum til að texta og talsetja ALLT sitt efni með miklum tilkostnaði sem sýnilega er að sliga rekstrarumhverfið, enda staðreynd að bara textinn við eina kvikmynd kostar um 90.000.- og ljóst að eitt útsendingarkvöld kostar stöðina um 360.000.- og einn mánuður því rúmlega 10 milljónir króna. Ég hef kvartað undan óvæginni "óraunhæfri samkeppni" fyrr en ekkert virðist ná eyrum þeirra sem öllu ráða og sá eini sem las síðasta pistil frá mér taldi mig vera að reyna að "betla" pening af Ríkinu, en það er öðru nær, ég vil bara að það sama nái yfir alla, ekki bara "suma". Ef rýnt er í nýlegt frumvarp sem liggur inni þá kvarta ég helst undan því að verið sé að byggja upp fleiri veggi en teknir séu niður og staðreyndin er einfaldlega bara sú að þar sem ég hef íslenskað fjölda kvikmynda og heimildarþátta fyrir bæði Netflix & Viaplay þá veit ég fyrir víst að þetta er auðveldlega gerleg framkvæmd, þar sem þessir miðlar úthýsa þessum verkefnum á þar til bæra aðila, en hafa undanfarna mánuði hreinlega hætt öllum slíkum aðgerðum og ástæðan er kannski sú að þeir þurfa ekki að leggja í kostnaðinn vegna þess að íslenskt umhverfi leyfir erlent tal og textalaust streymi, en innlendir aðilar eru skyldaðir lögum samkvæmt að kosta til talsetningu og textunnar án þess að gætt sé jafnræðis og nær væri að því að styrkja íslenska tungu í samkeppni við erlenda starfsemi svo við þessir fáu sem enn stunda þetta, getum haldið áfram af einhverri reisn. Ég er fyrsti maður til að viðurkenna að þetta blessaða gervigreindarsull hefur verið notað við textun nokkurra mynda til að spara pening, en það þarf svo að prófarkalesa allt og á endanum er þetta varla að borga sig, en lái manni hver sem vill að á meðan ekki kemur króna í styrk þá þarf ég persónulega að standa straum af þessari vinnu. Nú er lag, en „menningargjaldið“ er ekki að fara að gera neitt enda á það að renna eins og önnur fjárframlög í héraðsfréttablöðin úti á landi sem hafa nákvæmlega enga tengingu við streymisveitur með afþreyingarefni, hvað þá Kvikmyndamiðstöðin sem útdeilir fjármagni í framleiðslu innlends efnis sem svo aldrei mun enda hjá minni streymisþjónustu yfir höfuð, þannig að hver er minn hagur af því að greiða „menningargjald“ til Ríkisins? Hann er nákvæmlega enginn. En allavega, takk fyrir að horfa á íslenskað textað og talsett efni í boði Skjás 1 sem hefur fært rúmlega 17.000 landsmönnum mánaðarlega frítt bíó og ef miðaverð einnar kvikmyndasýningar er skoðað, þá má til gamans kannski segja sem svo að við erum að spara landsmönnum rúmlega 33 milljónir í hverjum mánuði. Og til að halda áfram að gantast með tölur má kannski segja af því að þetta er „fríkeypis streymi“, þá eru landsmenn kannski að spara sér um 50 milljónir í áskriftargjöld í hverjum mánuði, þannig að það er varla til of mikils að kalla eftir þýðingarstyrk til að gera betur þegar maður er að sýna 120 kvikmyndir í hverjum mánuði, eða 1.440 kvikmyndasýningar á ári, er það? Höfundur er áhugamaður um sjónvarp. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bíó og sjónvarp Íslensk tunga Fjölmiðlar Netflix Mest lesið Halldór 26.04.2025 Halldór Friður - í framsöguhætti eða viðtengingarhætti? Bryndís Schram Skoðun SFS, Exit og norska leiðin þeirra Jón Kaldal Skoðun Íslenskar pyndingar Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Löngu þarft samtal um hóp sem gleymist! Katarzyna Kubiś Skoðun Næringarfræði er lykillinn að betri heilsu, viltu vera með? Guðrún Nanna Egilsdóttir Skoðun Mega bara íslenskir karlmenn nauðga konum á Íslandi? Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Menntun fyrir öll – nema okkur Haukur Guðmundsson Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson Skoðun Til hamingju blaðamenn! Hjálmar Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Íslenskar pyndingar Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun SFS, Exit og norska leiðin þeirra Jón Kaldal skrifar Skoðun Friður - í framsöguhætti eða viðtengingarhætti? Bryndís Schram skrifar Skoðun Næringarfræði er lykillinn að betri heilsu, viltu vera með? Guðrún Nanna Egilsdóttir skrifar Skoðun Löngu þarft samtal um hóp sem gleymist! Katarzyna Kubiś skrifar Skoðun Menntun fyrir öll – nema okkur Haukur Guðmundsson skrifar Skoðun Það er ekki hægt að loka augunum fyrir þessum veruleika Davíð Bergmann skrifar Skoðun Kirkjugarðsballið: Eiga Íslendingar að mæta þar? Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Til hamingju blaðamenn! Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson skrifar Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson skrifar Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Sjá meira
Sem áhugamaður um sjónvarp og rekstraraðili línulegs streymis Skjás 1 hef ég af og til ritað nokkur fátækleg opinber orð um þýðingarskyldu, en tilefnið er að ráðamenn þjóðarinnar vilja nú koma böndum á erlend áhrif streymisleiga hér á landi hvað varðar íslenska tungu. Umræðan er ansi fyrirferðarmikil hjá þeim blessuðum og birtist víða þessa daganna. En vanda skal til verka og gæta þess að rétt og eðlileg samkeppni eigi sér stað í þess að byggja upp fleiri hindranir, en helsta kappsmál okkar sem stundum afþreyingarmiðlun er að allir landsmenn sitji við sama borð og hafi aðgengi að íslenskum texta og íslenskri tungu í stað þess að erlendar streymisveitur skauti ávallt fram hjá íslenskunni í krafti alþjóðavæðingar en "litlu innlendu" streymisaðilarnir eins og Skjár 1 sé "skikkaður" samkvæmt lögum til að texta og talsetja ALLT sitt efni með miklum tilkostnaði sem sýnilega er að sliga rekstrarumhverfið, enda staðreynd að bara textinn við eina kvikmynd kostar um 90.000.- og ljóst að eitt útsendingarkvöld kostar stöðina um 360.000.- og einn mánuður því rúmlega 10 milljónir króna. Ég hef kvartað undan óvæginni "óraunhæfri samkeppni" fyrr en ekkert virðist ná eyrum þeirra sem öllu ráða og sá eini sem las síðasta pistil frá mér taldi mig vera að reyna að "betla" pening af Ríkinu, en það er öðru nær, ég vil bara að það sama nái yfir alla, ekki bara "suma". Ef rýnt er í nýlegt frumvarp sem liggur inni þá kvarta ég helst undan því að verið sé að byggja upp fleiri veggi en teknir séu niður og staðreyndin er einfaldlega bara sú að þar sem ég hef íslenskað fjölda kvikmynda og heimildarþátta fyrir bæði Netflix & Viaplay þá veit ég fyrir víst að þetta er auðveldlega gerleg framkvæmd, þar sem þessir miðlar úthýsa þessum verkefnum á þar til bæra aðila, en hafa undanfarna mánuði hreinlega hætt öllum slíkum aðgerðum og ástæðan er kannski sú að þeir þurfa ekki að leggja í kostnaðinn vegna þess að íslenskt umhverfi leyfir erlent tal og textalaust streymi, en innlendir aðilar eru skyldaðir lögum samkvæmt að kosta til talsetningu og textunnar án þess að gætt sé jafnræðis og nær væri að því að styrkja íslenska tungu í samkeppni við erlenda starfsemi svo við þessir fáu sem enn stunda þetta, getum haldið áfram af einhverri reisn. Ég er fyrsti maður til að viðurkenna að þetta blessaða gervigreindarsull hefur verið notað við textun nokkurra mynda til að spara pening, en það þarf svo að prófarkalesa allt og á endanum er þetta varla að borga sig, en lái manni hver sem vill að á meðan ekki kemur króna í styrk þá þarf ég persónulega að standa straum af þessari vinnu. Nú er lag, en „menningargjaldið“ er ekki að fara að gera neitt enda á það að renna eins og önnur fjárframlög í héraðsfréttablöðin úti á landi sem hafa nákvæmlega enga tengingu við streymisveitur með afþreyingarefni, hvað þá Kvikmyndamiðstöðin sem útdeilir fjármagni í framleiðslu innlends efnis sem svo aldrei mun enda hjá minni streymisþjónustu yfir höfuð, þannig að hver er minn hagur af því að greiða „menningargjald“ til Ríkisins? Hann er nákvæmlega enginn. En allavega, takk fyrir að horfa á íslenskað textað og talsett efni í boði Skjás 1 sem hefur fært rúmlega 17.000 landsmönnum mánaðarlega frítt bíó og ef miðaverð einnar kvikmyndasýningar er skoðað, þá má til gamans kannski segja sem svo að við erum að spara landsmönnum rúmlega 33 milljónir í hverjum mánuði. Og til að halda áfram að gantast með tölur má kannski segja af því að þetta er „fríkeypis streymi“, þá eru landsmenn kannski að spara sér um 50 milljónir í áskriftargjöld í hverjum mánuði, þannig að það er varla til of mikils að kalla eftir þýðingarstyrk til að gera betur þegar maður er að sýna 120 kvikmyndir í hverjum mánuði, eða 1.440 kvikmyndasýningar á ári, er það? Höfundur er áhugamaður um sjónvarp.
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar