Til hvers að kjósa? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar 27. ágúst 2021 07:31 Það er því miður svo að allt of margir spyrja sig eftirfarandi spurningar: „Til hvers á ég að kjósa?“. Í kjölfarið fylgja oft setningar eins og „Það breytist aldrei neitt“ eða „Það skiptir engu máli hver er kosinn, það svíkja allir allt.“ Þessar tilfinningar eru ekki úr lausu loft gripnar. Margir þeirra sem hafa misst vonina á að nokkuð muni breytast eru fólk sem hefur samviskusamlega mætt á kjörstað alla sína tíð. Þetta er fólk á öllum aldri, fólk sem hefur leyft sér að trúa loforðum stjórnmálamanna sem síðan reyndust orðin tóm. Þó að ég skilji þessar tilfinningar vel og hafi fundið fyrir þeim sjálf, þá óttast ég hvaða afleiðingar þær kunna að hafa. Ég er sannfærð um að við megum ekki leyfa þeim að ná yfirhöndinni, því þá fyrst er lýðræðið í hættu. Með því að gefast upp, eða skila auðu, þá erum við í raun að greiða atkvæði með óbreyttu ástandi. Þeir sem eru sáttir við ástandið eins og það er nú munu nefnilega mæta glaðir á kjörstað og styrkja stöðu sína og sinna enn frekar. Vonleysi og aðgerðaleysi okkar hinna er vatn á þeirra myllu. Hvað er til ráða? Það fyrsta er að leyfa sér ekki að gefast upp heldur ákveða að mæta á kjörstað og taka svo upplýsta ákvörðun um hvað skuli kjósa. Til að taka upplýsta ákvörðun þarf að kynna sér flokkana. Það þarf að skoða meira en kosningaloforðin. Það þarf að skoða hvernig framganga þeirra á Alþingi rímar við kosningaloforðin. Hvernig ríma t.d. kosningaloforð stjórnarflokkana um að bæta heilbrigðiskerfið eða hag aldraðra við gjörðir þeirra á þingi? Hafa þeir lofað þessu áður? Og ef þeir telja þetta mikilvægt, af hverju eru þeir þá ekki löngu búnir að hrinda loforðunum í framkvæmd? Eru þeir kannski bara að dusta aftur rykið af áður notuðum og vanefndum kosningaloforðum? Hvort hafa þessir flokkar sett fólk eða fjármálakerfi í forgang? Hvort hafa þessir flokkar varið hagsmuni heildarinnar, fólksins, eða sérhagsmuni hinna fáu og útvöldu? Er líklegt að þeir muni hegða sér allt öðru vísi að þessum kosningum loknum en eftir þær síðustu? Eða er líklegra að áratugalangt hegðunarmynstur muni endurtaka sig enn einu sinni? Til að spá fyrir um gjörðir framtíðar þarf að skoða gjörðir fortíðar Þetta er ekki hlutlaus pólitísk grein. Ég skipa í 1. sæti fyrir Flokk fólksins í Suðurkjördæmi og lesendur geta dæmt orð mín út frá því. En þó ég sé ekki hlutlaus þá er það staðreynd sem ekki verður á móti mælt að Flokkur fólksins hefur barist fyrir þá sem verst standa í samfélaginu, hvort sem þeir eru sjúkir, aldraðir eða öryrkjar og hefur í þeirri baráttu mætt gríðarlegri andstöðu inni á hinu háa Alþingi. Engu að síður er allt það sem Flokkur fólksins hefur barist fyrir nákvæmlega sömu málefnin og hinir flokkarnir keppast við að lofa í dag. Þetta eru allt mál sem fyrir löngu hefði verið að hægt að koma til framkvæmda EF vilji væri fyrir hendi. Vilji þessara flokka til að tryggja hinum verst settu mannsæmandi líf hefur ekki verið fyrir hendi. Hann er ekki fyrir hendi og hann verður ekki fyrir hendi eftir þessar kosningar frekar en hinar fyrri, hvað sem öllum fagurgala líður. Flokkur fólksins hefur lagt fram nær 40 mál á liðnu kjörtímabili. Mörg þeirra eru komin á loforðalista hinna flokkanna nú rétt fyrir kosningar. Þessi mál mættu annað hvort harðri andstöðu eða tómlæti á Alþingi. Samt keppast flokkarnir nú við að eigna sér þessi málefni þrátt fyrir að hafa staðið í vegi þeirra þegar atkvæði voru greidd í þingsal. Engu að síður fékk Flokkur fólksins þrjú þingmannamál samþykkt, sem er þakkarvert, en þau hefðu átt að vera miklu fleiri. Eftir stendur að hljóð og mynd þurfa að fara saman og það er virkilega holur hljómur í loforðum þeirra sem hafa komið fram með þessum hætti. Ekki „kosningamál“ heldur okkar hjartans mál Loforð Flokks fólksins eru ekki bara orðin tóm. Flokkurinn hefur nú þegar lagt flest þeirra fram og barist fyrir framgangi þeirra. Hann er ekki að finna þau upp sem „góða hugmynd sem gengur í kjósendur“ rétt fyrir kosningar. Það sama má segja um mig sjálfa. Ég hef barist frá hruni og síðustu 4 ár sem formaður Hagsmunasamtaka heimilanna, fyrir því að hagsmunir heimilanna, sérstaklega hvað húsnæðismál varðar, séu settir framar hagsmunum fjármálafyrirtækja. Þessa barátta, sem hefur bæði snúist um að berjast fyrir og verja þau réttindi sem hagsmunaaðilar vilja svipta almenning, hefur alfarið verið unnin í sjálfboðavinnu og af hugsjón. Málefni og loforð okkar í Flokki fólksins eru ekki „kosningamál“ heldur okkar hjartans mál. Við munum aldrei hætta að berjast fyrir þeim og við munum aldrei gefast upp. Ekki sleppa því að fara inn í kjörklefann í haust og leggja þitt lóð á vogarskálar breytinga. Taktu upplýsta ákvörðun. Settu X við F – fyrir þína framtíð! Höfundur er formaður Hagsmunasamtaka heimilanna og oddviti Flokks fólksins í Suðurkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Flokkur fólksins Alþingiskosningar 2021 Skoðun: Kosningar 2021 Ásthildur Lóa Þórsdóttir Mest lesið Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Skoðun Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Sjá meira
Það er því miður svo að allt of margir spyrja sig eftirfarandi spurningar: „Til hvers á ég að kjósa?“. Í kjölfarið fylgja oft setningar eins og „Það breytist aldrei neitt“ eða „Það skiptir engu máli hver er kosinn, það svíkja allir allt.“ Þessar tilfinningar eru ekki úr lausu loft gripnar. Margir þeirra sem hafa misst vonina á að nokkuð muni breytast eru fólk sem hefur samviskusamlega mætt á kjörstað alla sína tíð. Þetta er fólk á öllum aldri, fólk sem hefur leyft sér að trúa loforðum stjórnmálamanna sem síðan reyndust orðin tóm. Þó að ég skilji þessar tilfinningar vel og hafi fundið fyrir þeim sjálf, þá óttast ég hvaða afleiðingar þær kunna að hafa. Ég er sannfærð um að við megum ekki leyfa þeim að ná yfirhöndinni, því þá fyrst er lýðræðið í hættu. Með því að gefast upp, eða skila auðu, þá erum við í raun að greiða atkvæði með óbreyttu ástandi. Þeir sem eru sáttir við ástandið eins og það er nú munu nefnilega mæta glaðir á kjörstað og styrkja stöðu sína og sinna enn frekar. Vonleysi og aðgerðaleysi okkar hinna er vatn á þeirra myllu. Hvað er til ráða? Það fyrsta er að leyfa sér ekki að gefast upp heldur ákveða að mæta á kjörstað og taka svo upplýsta ákvörðun um hvað skuli kjósa. Til að taka upplýsta ákvörðun þarf að kynna sér flokkana. Það þarf að skoða meira en kosningaloforðin. Það þarf að skoða hvernig framganga þeirra á Alþingi rímar við kosningaloforðin. Hvernig ríma t.d. kosningaloforð stjórnarflokkana um að bæta heilbrigðiskerfið eða hag aldraðra við gjörðir þeirra á þingi? Hafa þeir lofað þessu áður? Og ef þeir telja þetta mikilvægt, af hverju eru þeir þá ekki löngu búnir að hrinda loforðunum í framkvæmd? Eru þeir kannski bara að dusta aftur rykið af áður notuðum og vanefndum kosningaloforðum? Hvort hafa þessir flokkar sett fólk eða fjármálakerfi í forgang? Hvort hafa þessir flokkar varið hagsmuni heildarinnar, fólksins, eða sérhagsmuni hinna fáu og útvöldu? Er líklegt að þeir muni hegða sér allt öðru vísi að þessum kosningum loknum en eftir þær síðustu? Eða er líklegra að áratugalangt hegðunarmynstur muni endurtaka sig enn einu sinni? Til að spá fyrir um gjörðir framtíðar þarf að skoða gjörðir fortíðar Þetta er ekki hlutlaus pólitísk grein. Ég skipa í 1. sæti fyrir Flokk fólksins í Suðurkjördæmi og lesendur geta dæmt orð mín út frá því. En þó ég sé ekki hlutlaus þá er það staðreynd sem ekki verður á móti mælt að Flokkur fólksins hefur barist fyrir þá sem verst standa í samfélaginu, hvort sem þeir eru sjúkir, aldraðir eða öryrkjar og hefur í þeirri baráttu mætt gríðarlegri andstöðu inni á hinu háa Alþingi. Engu að síður er allt það sem Flokkur fólksins hefur barist fyrir nákvæmlega sömu málefnin og hinir flokkarnir keppast við að lofa í dag. Þetta eru allt mál sem fyrir löngu hefði verið að hægt að koma til framkvæmda EF vilji væri fyrir hendi. Vilji þessara flokka til að tryggja hinum verst settu mannsæmandi líf hefur ekki verið fyrir hendi. Hann er ekki fyrir hendi og hann verður ekki fyrir hendi eftir þessar kosningar frekar en hinar fyrri, hvað sem öllum fagurgala líður. Flokkur fólksins hefur lagt fram nær 40 mál á liðnu kjörtímabili. Mörg þeirra eru komin á loforðalista hinna flokkanna nú rétt fyrir kosningar. Þessi mál mættu annað hvort harðri andstöðu eða tómlæti á Alþingi. Samt keppast flokkarnir nú við að eigna sér þessi málefni þrátt fyrir að hafa staðið í vegi þeirra þegar atkvæði voru greidd í þingsal. Engu að síður fékk Flokkur fólksins þrjú þingmannamál samþykkt, sem er þakkarvert, en þau hefðu átt að vera miklu fleiri. Eftir stendur að hljóð og mynd þurfa að fara saman og það er virkilega holur hljómur í loforðum þeirra sem hafa komið fram með þessum hætti. Ekki „kosningamál“ heldur okkar hjartans mál Loforð Flokks fólksins eru ekki bara orðin tóm. Flokkurinn hefur nú þegar lagt flest þeirra fram og barist fyrir framgangi þeirra. Hann er ekki að finna þau upp sem „góða hugmynd sem gengur í kjósendur“ rétt fyrir kosningar. Það sama má segja um mig sjálfa. Ég hef barist frá hruni og síðustu 4 ár sem formaður Hagsmunasamtaka heimilanna, fyrir því að hagsmunir heimilanna, sérstaklega hvað húsnæðismál varðar, séu settir framar hagsmunum fjármálafyrirtækja. Þessa barátta, sem hefur bæði snúist um að berjast fyrir og verja þau réttindi sem hagsmunaaðilar vilja svipta almenning, hefur alfarið verið unnin í sjálfboðavinnu og af hugsjón. Málefni og loforð okkar í Flokki fólksins eru ekki „kosningamál“ heldur okkar hjartans mál. Við munum aldrei hætta að berjast fyrir þeim og við munum aldrei gefast upp. Ekki sleppa því að fara inn í kjörklefann í haust og leggja þitt lóð á vogarskálar breytinga. Taktu upplýsta ákvörðun. Settu X við F – fyrir þína framtíð! Höfundur er formaður Hagsmunasamtaka heimilanna og oddviti Flokks fólksins í Suðurkjördæmi.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun