Kennarar segja: „Nóg komið!“ – Verkfall fyrir virðingu og verðskulduð réttindi Jónas Sen skrifar 10. janúar 2025 10:45 Það er með ólíkindum að við sem kennarar finnum okkur í stöðu þar sem eina leiðin til að ná fram réttindum okkar og bættum starfsskilyrðum er að grípa til verkfalls. Verkfall, sem skellur væntanlega á um mánaðamótin, er ekki aðeins yfirlýsing um óánægju, heldur hávær krafa um skilning á því hversu mikilvægt kennarastarfið er fyrir framtíð þjóðarinnar. Stór ábyrgð og vaxandi kröfur Kennarastarfið er gríðarlega krefjandi og ábyrgðarmikið. Við erum samofin menntun og velferð næstu kynslóðar og okkar starf skiptir sköpum fyrir mótun framtíðarinnar. Með síauknum kröfum um fjölbreyttari kennsluhætti, tæknivæðingu, stjórnunarstörf, fjölmenningu í skólastofunni og ótal aðra þætti, hefur álagið á kennara aukist til muna. Engu að síður hafa laun og starfskjör verið of lág um langt skeið og ríma illa við þær menntunar- og reynslukröfur sem gerðar eru til okkar. Skólastofan sem endurspeglar samfélagið Á sama tíma hefur opinber umræða oft sniðið kennurum þröngan stakk. Okkur er ætlað að leysa ótrúlegustu samfélagsleg verkefni – allt frá forvörnum gegn einelti og vímuefnum, til kennslu nemenda með sérþarfir – oft með takmörkuðum úrræðum og óraunhæfum væntingum. Skólar eru í raun orðnir eins konar félagsmiðstöðvar samfélagsins þar sem kennarar sinna ótal hlutverkum umfram grunnkennslu. Barátta kennara snýst því ekki eingöngu um laun, heldur um bættan aðbúnað og raunhæfari kröfur sem samræmast þessari víðtæku ábyrgð. Starf sem fylgir þér heim Kennarar eiga það til að vinna langt umfram venjulegan vinnutíma, oftar en ekki án beinnar umbunar. Með verkfallinu krefjumst við þess að fá raunverulega viðurkenningu á mikilvægi starfsins. Daglega sýnum við metnað, sköpunargleði og umhyggju í starfi, enda kallar starfið ekki einungis á okkur milli klukkan átta og fjögur – eða miklu lengur fyrir okkur sem kennum tónlist; það fylgir okkur heim í undirbúning, prófalestri, foreldrasamstarfi og ráðgjöf nemenda. Síðasta úrræðið Verkfall er neyðarbrauð, síðasta leiðin sem við grípum til þegar raddir okkar heyrast ekki lengur og samningaleiðin þverr. Samstaða kennara er grundvöllur þess að knýja fram umbætur sem nýtast ekki aðeins okkur, heldur einnig menntakerfinu, nemendum og samfélaginu í heild. Þegar komið er að sjálfum hornsteini samfélagsins – menntun næstu kynslóða – verða stjórnvöld, sveitarfélög, foreldrar og aðrir að taka undir kröfur kennara og bjóða sanngjörn laun og bærilegar starfsaðstæður. Saman fyrir betra menntakerfi Við vonum að yfirvofandi verkfall veki athygli á mikilvægi kennarastarfsins og knýi fram varanlegar breytingar sem allir njóta góðs af – nemendur, kennarar og samfélagið í heild. Með sameinaðri baráttu og skýrum kröfum munum við geta byggt upp enn sterkara og réttlátara menntakerfi sem tryggir börnum og ungmennum bestu mögulegu kennslu og framtíð. Höfundur er tónlistarkennari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Skóla- og menntamál Grunnskólar Kjaramál Mest lesið Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson Skoðun Halldór 19.04.2025 Halldór Stöðvum glæpagengi á Íslandi Hjalti Vigfússon Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við Ágústa Árnadóttir Skoðun Í skjóli hinna hugrökku Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Kristján á Sprengisandi lendir í ágjöf Björn Ólafsson Skoðun Þegar mannshjörtun mætast Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson Skoðun Skoðun Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar Skoðun Þegar mannshjörtun mætast Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Kristján á Sprengisandi lendir í ágjöf Björn Ólafsson skrifar Skoðun Unglingar eiga skilið heildstætt mat frá framhaldsskólum Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Stöðvum glæpagengi á Íslandi Hjalti Vigfússon skrifar Skoðun Jafnlaunavottun - „Hverjir græða á jafnlaunavottun“ Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Gervigreind í skólum: Tækifæri sem fáir eru að ræða? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Hvernig húsnæðismarkað vill Viðskiptaráð? skrifar Skoðun Enginn matur og næring án sérfræðiþekkingar Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun Öll endurhæfing er í eðli sínu starfsendurhæfing Sveindís Anna Jóhannsdóttir skrifar Skoðun „Bíddu, varst þú ekki að biðja um þessa greiðslu?“ Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Rétta leiðin til endurreisnar menntakerfisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Tvær dætur á Gaza - páskahugvekja Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ef það líkist þjóðarmorði – þá er það þjóðarmorð! Ólafur Ingólfsson skrifar Skoðun Vinnustaðir fatlaðs fólks Atli Már Haraldsson skrifar Skoðun Þjónustustefna sveitarfélaga: Formsatriði eða mikilvægt stjórntæki? Jón Hrói Finnsson skrifar Skoðun Blóð, sviti og tár Jökull Jörgensen skrifar Skoðun Ertu knúin/n fram af verðugleika eða óverðugleika? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Er hægt að stjórna bæjarfélagi með óskhyggju? Sigurþóra Bergsdóttir skrifar Sjá meira
Það er með ólíkindum að við sem kennarar finnum okkur í stöðu þar sem eina leiðin til að ná fram réttindum okkar og bættum starfsskilyrðum er að grípa til verkfalls. Verkfall, sem skellur væntanlega á um mánaðamótin, er ekki aðeins yfirlýsing um óánægju, heldur hávær krafa um skilning á því hversu mikilvægt kennarastarfið er fyrir framtíð þjóðarinnar. Stór ábyrgð og vaxandi kröfur Kennarastarfið er gríðarlega krefjandi og ábyrgðarmikið. Við erum samofin menntun og velferð næstu kynslóðar og okkar starf skiptir sköpum fyrir mótun framtíðarinnar. Með síauknum kröfum um fjölbreyttari kennsluhætti, tæknivæðingu, stjórnunarstörf, fjölmenningu í skólastofunni og ótal aðra þætti, hefur álagið á kennara aukist til muna. Engu að síður hafa laun og starfskjör verið of lág um langt skeið og ríma illa við þær menntunar- og reynslukröfur sem gerðar eru til okkar. Skólastofan sem endurspeglar samfélagið Á sama tíma hefur opinber umræða oft sniðið kennurum þröngan stakk. Okkur er ætlað að leysa ótrúlegustu samfélagsleg verkefni – allt frá forvörnum gegn einelti og vímuefnum, til kennslu nemenda með sérþarfir – oft með takmörkuðum úrræðum og óraunhæfum væntingum. Skólar eru í raun orðnir eins konar félagsmiðstöðvar samfélagsins þar sem kennarar sinna ótal hlutverkum umfram grunnkennslu. Barátta kennara snýst því ekki eingöngu um laun, heldur um bættan aðbúnað og raunhæfari kröfur sem samræmast þessari víðtæku ábyrgð. Starf sem fylgir þér heim Kennarar eiga það til að vinna langt umfram venjulegan vinnutíma, oftar en ekki án beinnar umbunar. Með verkfallinu krefjumst við þess að fá raunverulega viðurkenningu á mikilvægi starfsins. Daglega sýnum við metnað, sköpunargleði og umhyggju í starfi, enda kallar starfið ekki einungis á okkur milli klukkan átta og fjögur – eða miklu lengur fyrir okkur sem kennum tónlist; það fylgir okkur heim í undirbúning, prófalestri, foreldrasamstarfi og ráðgjöf nemenda. Síðasta úrræðið Verkfall er neyðarbrauð, síðasta leiðin sem við grípum til þegar raddir okkar heyrast ekki lengur og samningaleiðin þverr. Samstaða kennara er grundvöllur þess að knýja fram umbætur sem nýtast ekki aðeins okkur, heldur einnig menntakerfinu, nemendum og samfélaginu í heild. Þegar komið er að sjálfum hornsteini samfélagsins – menntun næstu kynslóða – verða stjórnvöld, sveitarfélög, foreldrar og aðrir að taka undir kröfur kennara og bjóða sanngjörn laun og bærilegar starfsaðstæður. Saman fyrir betra menntakerfi Við vonum að yfirvofandi verkfall veki athygli á mikilvægi kennarastarfsins og knýi fram varanlegar breytingar sem allir njóta góðs af – nemendur, kennarar og samfélagið í heild. Með sameinaðri baráttu og skýrum kröfum munum við geta byggt upp enn sterkara og réttlátara menntakerfi sem tryggir börnum og ungmennum bestu mögulegu kennslu og framtíð. Höfundur er tónlistarkennari.
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar
Skoðun Námsfærni nemenda í íslenskum skólum: Eigum við að lækka rána? Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Snorri byggir skoðun á skólakerfinu á reynslusögum annarra en Guðrún vitnar í ritrýndar heimildir Davíð Routley skrifar
Skoðun Horft til einkunna og annarra þátta við innritun í framhaldsskóla Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Skoðun Enginn matur og næring án sérfræðiþekkingar Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Þjónustustefna sveitarfélaga: Formsatriði eða mikilvægt stjórntæki? Jón Hrói Finnsson skrifar