„Hún hafði flúið til Spánar eftir að ég var hættur, þar sem fíklamál eru frjálslegri. Hún bað mig um að skrifa vottorð um að hún hefði fengið dópið hjá mér og að ég bætti við að hún væri að taka þetta vegna gigtar og gamals fótbrots,“ segir Árni Tómas í samtali við Heimildina.
Hann vildi hins vegar aðeins staðfesta að hún væri fíkill en konan og sonur hennar sættu sig ekki við þau málalok.
„Þess vegna ruddust þeir inn til mín, nokkuð ógnandi, og heimtuðu nýtt vottorð, sem ég neitaði þeim um. Þeir urðu nokkuð æstir, einkum sonur konunnar, en ég neitaði stöðugt og vísaði þeim út. Þegar sá fyrri var við það að fara kom sá seinni og kýldi mig mjög föstu höggi fyrir bringspalirnar þannig að ég lá emjandi á gólfinu um hríð. Það sást síðan til þeirra hlaupa út Austurstræti,“ segir Árni Tómas.
Hann segist hafa komist heim að sjálfsdáðun og jafnað sig að mestu en þetta sé í fyrsta sinn sem „fíklamál hans“ hafi endað með ofbeldi. Árni Tómas ítrekar við Heimildina að árásin breyti engu um afstöðu hans til sprautufíkla, sem séu „ágætisfólk“.
Viðurkennir að hafa kallað landlækni miður fallegum nöfnum
Árni Tómas var í desember síðastliðnum sviptur leyfi til að skrifa út morfínskyld lyf en hann hafði þá verið mjög opinn með það að gefa út ávísanir til fíknisjúklinga. Hann kvartaði vegna ákvörðunarinnar en segist ekkert hafa heyrt frá Ölmu Möller landlækni.
Í viðtalinu við Heimildina viðurkennir Árni Tómas að hafa kallað Ölmu miður fallegum nöfnum í tölvupóstum til hennar en játar jafnframt að hafa verið meðvitaður um að hann væri kominn „út á svolítið hálan ís“ þegar hann hóf að skrifa upp á morfín fyrir skjólstæðinga Frú Ragnheiðar, skaðaminnkandi úrræðis á vegum Rauða krossins.
Heimildin birtir einnig texta úr bréfi embættisins til Árna Tómasar sem er dagsett 7. mars síðastliðinn en þar segir meðal annars:
„Við hjá embættinu höfum gert allt sem í okkar valdi stendur til að bregðast við og aðstoða þennan hóp. Best hefði verið ef þú hefðir, í þágu skjólstæðinga þinna, unnið þetta með okkur eins og við báðum þig um í bréfi um boðun sviptingar, en því neitaðir þú jú blákalt.“
Sviptingin hefði alls ekki verið fyrirvaralaus.
„Það er engin áfrýjunarleið. Ég var bara sviptur og vertu blessaður. Ég hef staðið í þessu lengi og er orðinn uppgefinn. Ég get ekki staðið í þessu lengur. Það góða við það sem ég hef verið að gera er ekki bara að láta þessum strákum líða betur heldur hef ég vakið athygli á málefninu. Nú eru margir að tala um þetta, málefnið er í umræðunni og það er kannski það sem ég skil helst eftir mig. Menn geta ekki horft fram hjá þessu lengur,“ sagði Árni Tómas í nýlegu viðtali við Vísi.
