Ég er bara 5 ára og kenna á því fæ Skúli Bragi Geirdal skrifar 31. maí 2022 14:01 TikTok í hádeginu, SnapChat á kvöldin mér er sagt að þegja meðan Story-tíminn er. YouTube í hádeginu, Warzone á kvöldin hún mamma er svo stressuð en þó mest á sjálfri sér. Já tímarnir breytast og mennirnir með. Fyrir 6 árum var enginn á TikTok. Fyrir 11 árum höfðum við ekki heyrt um SnapChat eða Zoom. Fyrir 15 árum fengum við ekki eina einustu tilkynningu í símana okkar frá Instagram, Messenger og WhatsApp. Fyrir 20 árum lifðum við í heimi án Facebook, YouTube, Twitter, Spotify og Iphone. Fyrir 25 árum síðan notuðum við ekki Wi-Fi eða Bluetooth! Það er nefnilega ekki lengra síðan og gott að minna sig á það varðandi þessa hluti sem virðast ómissandi í daglegu lífi. Hér verður þó engu haldið fram um að allt hafi verið betra í gamla daga enda er ég sjálfur á þrítugsaldri og því tæplega í aðstöðu til þess. Ég legg hinsvegar til að við stöldrum aðeins við og lítum á þennan stafræna heim sem við búum í. Dóttir mín er 5 ára. Hún á vinkonur á sama aldri sem eiga sinn eigin síma.TikTok í hádeginu, Cheerios á kvöldin...Það er auðvitað algjör synd að nýta ekki gamla símann þegar að mamma og pabbi fá sér nýjan. Börnin þurfa jú einhvern tímann að læra á þessi tæki og ef þau eiga sína eigin síma þá getum við foreldrar líka átt okkar nýju síma í friði. Þá geta allir geta setið saman í þögn yfir Story-tímanum. Nei 5 ára börnum þarf að kenna en ekki láta þau kenna á því! Í dag eiga á bilinu 95-100% barna og ungmenna á aldrinum 9-18 ára sinn eigin farsíma á Íslandi.* Að gefa ungum börnum snjallsíma svo þau geti sjálf lært að nota þá, er eins og að henda ósyndu barni útí sundlaug og vona að það læri á endanum að bjarga sér... En þó það sé margt hættulegt við sundlaug fyrir ósyndan einstakling þá bönnum við börnunum ekki að fara í sund heldur kennum þeim frá unga aldri að nota þær rétt. Af því að þá kemur að þeim tíma að þau geta sjálf tekið af sér kútana, stokkið í djúpu laugina og notið þess að synda sjálf. Á meðal barna á aldrinum 9-12 ára í 4.-7. bekk grunnskóla nota 59% TikTok, 57% SnapChat og 29% Instagram. Allir miðlarnir þrír eru með 13 ára aldurstakmarki. Helmingur barna á þessum aldri er með sinn eigin aðgang á YouTube þótt slíkt sé ekki leyfilegt fyrr en við 13 ára aldur og þá með leyfi foreldra þar til 18 ára aldri hefur verið náð.* YouTube er hægt að nota án þess að vera þar með sinn eigin aðgang. Börn undir 13 ára aldri geta því skoðað efnið sem þar er að finna með leyfi foreldra og forráðamanna. Hér erum við komin á einskonar grátt svæði sem fellur fyrir utan aldurstakmörk miðilsins og þá er ábyrgðin sett í hendur okkar foreldra og forráðamanna hvort gefa skuli leyfi eða ekki. En í hverju felst þetta leyfi sem okkur foreldrum er gert að veita börnunum okkar? Setjum við einhverjar kröfur á okkur sjálf um þekkingu á því efni sem við erum að gefa leyfi fyrir? Vitum við hvernig algóritmar þessara miðla virka og hvaða efni börnin okkar sjá þegar að við höfum gefið þeim leyfið? Fylgjumst við eitthvað með eða er leyfið sem við gefum án allra skilyrða? Þriðjungur barna í 4.-7. bekk grunnskóla og þrír af hverjum fimm í 8.-10. bekk grunnskóla og framhaldsskóla hafa spilað tölvuleiki með 18 ára aldurstakmarki. Rúmlega tvöfalt fleiri strákar en stelpur á öllum þessum skólastigum hafa spilað tölvuleiki með 18 ára aldurstakmarki. Um fjórðungur stelpna vissi ekki hvort þær hefðu spilað tölvuleik sem var bannaður innan 18 ára, sem er mun hærra hlutfall en meðal stráka.** Aldurstakmörk eru sett til þess að vernda börn og ungmenni gagnvart skaðlegu efni og eru flokkuð eftir aldri með þroska barna á hverju aldursstigi í huga. Til þess að verndin virki þarf að virða mörkin. En hvað gerist þegar að það er ekki gert? Hvað gerist þegar að barn kemst í snertingu skaðlegt efni? Brennir það sig og forðast síðan eldinn eins og brennt barn eða er skaðinn e.t.v. ekki sjáanlegur strax og því ekki sömu varnarviðbrögð sem virkjast? Enginn tekur eftir því þó heyrist lítið kvein því mamma er að vinna en er orðin allt of sein. Ætlum við öll að vera „svala“ foreldrið sem bannar aldrei neitt? Af hverju ætti ég sem barn yfir höfuð að hafa fyrir því að biðja slíkt foreldri um leyfi? Eru við mögulega að gleyma okkur í okkar eigin skjám og sjáum því ekki ósynd börnin okkar reyna að bjarga sér frá drukknun í þessum ólgusjó? Ætlum við að kasta til þeirra björgunarhringjum síðar þegar að við loksins áttum okkur á vandanum sem við erum búin að koma þeim í til að reyna að bjarga því sem bjargað verður? Hvað þarf til þess að við foreldrar stígum niður fæti og byrjum að taka hlutverki okkar sem leiðbeinendur, ábyrgðaraðilar og leyfisveitendur alvarlega? Við gátum lært að lesa bækur þegar að þær voru nýjasta og hentugasta miðlunarleiðin. Að sjálfsögðu getum við því líka lært að vera læs á nútíma miðla. Góður staður til að byrja á væri að virða aldurstakmörk á efni, því á sviði þurfum við ekki að gerast neinir sérfræðingar því þar er búið að vinna forvinnuna fyrir okkur. Næsta skref gæti síðan t.d. verið að kynna sér málið betur hér í leiðbeiningum fyrir foreldra sem nefnast „Netið og samfélagsmiðlar“ sem Umboðsmaður barna, Fjölmiðlanefnd og Persónuvernd gáfu nýlega út. Höfundur er verkefnastjóri hjá Fjölmiðlanefnd. *Börn og netmiðlar – Tækjaeign og virkni á samfélagsmiðlum 2021 – Rannsókn Fjölmiðlanefndar og Menntavísindastofnunar Háskóla Íslands. **Börn og netmiðlar – Tölvuleikir 2021 – Rannsókn Fjölmiðlanefndar og Menntavísindastofnunar Háskóla Íslands. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Börn og uppeldi Samfélagsmiðlar TikTok Facebook Skúli Bragi Geirdal Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
TikTok í hádeginu, SnapChat á kvöldin mér er sagt að þegja meðan Story-tíminn er. YouTube í hádeginu, Warzone á kvöldin hún mamma er svo stressuð en þó mest á sjálfri sér. Já tímarnir breytast og mennirnir með. Fyrir 6 árum var enginn á TikTok. Fyrir 11 árum höfðum við ekki heyrt um SnapChat eða Zoom. Fyrir 15 árum fengum við ekki eina einustu tilkynningu í símana okkar frá Instagram, Messenger og WhatsApp. Fyrir 20 árum lifðum við í heimi án Facebook, YouTube, Twitter, Spotify og Iphone. Fyrir 25 árum síðan notuðum við ekki Wi-Fi eða Bluetooth! Það er nefnilega ekki lengra síðan og gott að minna sig á það varðandi þessa hluti sem virðast ómissandi í daglegu lífi. Hér verður þó engu haldið fram um að allt hafi verið betra í gamla daga enda er ég sjálfur á þrítugsaldri og því tæplega í aðstöðu til þess. Ég legg hinsvegar til að við stöldrum aðeins við og lítum á þennan stafræna heim sem við búum í. Dóttir mín er 5 ára. Hún á vinkonur á sama aldri sem eiga sinn eigin síma.TikTok í hádeginu, Cheerios á kvöldin...Það er auðvitað algjör synd að nýta ekki gamla símann þegar að mamma og pabbi fá sér nýjan. Börnin þurfa jú einhvern tímann að læra á þessi tæki og ef þau eiga sína eigin síma þá getum við foreldrar líka átt okkar nýju síma í friði. Þá geta allir geta setið saman í þögn yfir Story-tímanum. Nei 5 ára börnum þarf að kenna en ekki láta þau kenna á því! Í dag eiga á bilinu 95-100% barna og ungmenna á aldrinum 9-18 ára sinn eigin farsíma á Íslandi.* Að gefa ungum börnum snjallsíma svo þau geti sjálf lært að nota þá, er eins og að henda ósyndu barni útí sundlaug og vona að það læri á endanum að bjarga sér... En þó það sé margt hættulegt við sundlaug fyrir ósyndan einstakling þá bönnum við börnunum ekki að fara í sund heldur kennum þeim frá unga aldri að nota þær rétt. Af því að þá kemur að þeim tíma að þau geta sjálf tekið af sér kútana, stokkið í djúpu laugina og notið þess að synda sjálf. Á meðal barna á aldrinum 9-12 ára í 4.-7. bekk grunnskóla nota 59% TikTok, 57% SnapChat og 29% Instagram. Allir miðlarnir þrír eru með 13 ára aldurstakmarki. Helmingur barna á þessum aldri er með sinn eigin aðgang á YouTube þótt slíkt sé ekki leyfilegt fyrr en við 13 ára aldur og þá með leyfi foreldra þar til 18 ára aldri hefur verið náð.* YouTube er hægt að nota án þess að vera þar með sinn eigin aðgang. Börn undir 13 ára aldri geta því skoðað efnið sem þar er að finna með leyfi foreldra og forráðamanna. Hér erum við komin á einskonar grátt svæði sem fellur fyrir utan aldurstakmörk miðilsins og þá er ábyrgðin sett í hendur okkar foreldra og forráðamanna hvort gefa skuli leyfi eða ekki. En í hverju felst þetta leyfi sem okkur foreldrum er gert að veita börnunum okkar? Setjum við einhverjar kröfur á okkur sjálf um þekkingu á því efni sem við erum að gefa leyfi fyrir? Vitum við hvernig algóritmar þessara miðla virka og hvaða efni börnin okkar sjá þegar að við höfum gefið þeim leyfið? Fylgjumst við eitthvað með eða er leyfið sem við gefum án allra skilyrða? Þriðjungur barna í 4.-7. bekk grunnskóla og þrír af hverjum fimm í 8.-10. bekk grunnskóla og framhaldsskóla hafa spilað tölvuleiki með 18 ára aldurstakmarki. Rúmlega tvöfalt fleiri strákar en stelpur á öllum þessum skólastigum hafa spilað tölvuleiki með 18 ára aldurstakmarki. Um fjórðungur stelpna vissi ekki hvort þær hefðu spilað tölvuleik sem var bannaður innan 18 ára, sem er mun hærra hlutfall en meðal stráka.** Aldurstakmörk eru sett til þess að vernda börn og ungmenni gagnvart skaðlegu efni og eru flokkuð eftir aldri með þroska barna á hverju aldursstigi í huga. Til þess að verndin virki þarf að virða mörkin. En hvað gerist þegar að það er ekki gert? Hvað gerist þegar að barn kemst í snertingu skaðlegt efni? Brennir það sig og forðast síðan eldinn eins og brennt barn eða er skaðinn e.t.v. ekki sjáanlegur strax og því ekki sömu varnarviðbrögð sem virkjast? Enginn tekur eftir því þó heyrist lítið kvein því mamma er að vinna en er orðin allt of sein. Ætlum við öll að vera „svala“ foreldrið sem bannar aldrei neitt? Af hverju ætti ég sem barn yfir höfuð að hafa fyrir því að biðja slíkt foreldri um leyfi? Eru við mögulega að gleyma okkur í okkar eigin skjám og sjáum því ekki ósynd börnin okkar reyna að bjarga sér frá drukknun í þessum ólgusjó? Ætlum við að kasta til þeirra björgunarhringjum síðar þegar að við loksins áttum okkur á vandanum sem við erum búin að koma þeim í til að reyna að bjarga því sem bjargað verður? Hvað þarf til þess að við foreldrar stígum niður fæti og byrjum að taka hlutverki okkar sem leiðbeinendur, ábyrgðaraðilar og leyfisveitendur alvarlega? Við gátum lært að lesa bækur þegar að þær voru nýjasta og hentugasta miðlunarleiðin. Að sjálfsögðu getum við því líka lært að vera læs á nútíma miðla. Góður staður til að byrja á væri að virða aldurstakmörk á efni, því á sviði þurfum við ekki að gerast neinir sérfræðingar því þar er búið að vinna forvinnuna fyrir okkur. Næsta skref gæti síðan t.d. verið að kynna sér málið betur hér í leiðbeiningum fyrir foreldra sem nefnast „Netið og samfélagsmiðlar“ sem Umboðsmaður barna, Fjölmiðlanefnd og Persónuvernd gáfu nýlega út. Höfundur er verkefnastjóri hjá Fjölmiðlanefnd. *Börn og netmiðlar – Tækjaeign og virkni á samfélagsmiðlum 2021 – Rannsókn Fjölmiðlanefndar og Menntavísindastofnunar Háskóla Íslands. **Börn og netmiðlar – Tölvuleikir 2021 – Rannsókn Fjölmiðlanefndar og Menntavísindastofnunar Háskóla Íslands.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar