Hvað kostar gjaldfrjáls grunnmenntun í raun? Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar 3. september 2020 08:00 Við lifum á viðsjárverðum tímum og víða kreppir að í samfélaginu. Flest erum við sammála um að mikilvægast sé að standa vörð um grunnstoðir samfélagsins og að áhersla sé lögð á að halda daglegu lífi gangandi. Það þýðir meðal annars að skólar starfi með sem eðlilegustum hætti. Ljóst er að mörg heimili eru undir miklu álagi þessa dagana og þá skiptir enn meira máli að börnum líði vel í skólanum. Skólinn er besta jöfnunartækið, þar eiga allir að hafa jöfn tækifæri og við eigum að leita allra leiða til að koma í veg fyrir stéttaskiptingu í skólum. Sitja allir nemendur við sama borð? Grunnmenntun á að vera gjaldfrjáls en er hún það í raun? Innkaup á skólagögnum í grunnskóla eru sem betur fer ekki lengur í höndum foreldra en sá kostnaður var bæði íþyngjandi og afar mismunandi eftir skólum. Skólanum ber að útvega öll gögn sem gert er ráð fyrir að nemandinn noti til grunnmenntunar og skyldunáms og er það í takt við grunnskólalög og Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna. Skólastarfið er hins vegar umfangsmeira en svo að kostnaður sé einungis bundinn við skólagögn. Aðstöðumunur barna kemur líka fram þegar kemur að því að greiða fyrir skólamáltíðir og félagsstarf og við það bætist kostnaður við frístundaheimili og tómstundir sem eru einnig mikilvægur hluti af degi barnsins þótt sú starfsemi heyri ekki beint undir skólana. Fátækt á Íslandi Fátækt er til staðar á Íslandi og samkvæmt skýrslu um þróun lífskjara og fátækt barna á Íslandi 2004-2016 eru börn jafnvel líklegri til að búa við fátækt en fullorðnir. Félagsráðgjafi hjá Hjálparstarfi kirkjunnar sagði á dögunum að áberandi væri hversu mörg börn skortir föt í upphafi nýs skólaárs og að umsóknum um efnislega aðstoð innan hjálparstarfsins hafi fjölgað um næstum helming á fimm mánuðum. Fjölskylduhjálp hafði svipaða sögu að segja og að mikil ásókn væri í skólatöskur og skólaföt auk þess sem matargjöfum hefði fjölgað. Nýlega bárust fregnir af því að börnum yrði mögulega vísað úr leikskólum borgarinnar vegna skuldavanda foreldra þeirra og það þrátt fyrir að verklagsreglur Reykjavíkurborgar kveði á um að tryggt skuli að börn verði ekki af nauðsynlegri grunnþjónustu vegna erfiðrar fjárhagsstöðu foreldra eða skuldavanda. Í samræmi við réttindi barna á hvert barn rétt á leikskólaplássi þótt foreldrar hafi af einhverjum ástæðum ekki sinnt því að greiða skólatengd gjöld eða eins og Fanný Heimisdóttir Maríudóttir, leikskólastjóri á Sunnufold í Grafarvogi, minnti á fyrir skömmu: „Þarna hafa börn rétt sem nær yfir rétt sveitarfélags til að þjarma að foreldrum þeirra.“ Umboðsmaður barna sendi erindi til skrifstofu borgarstjóra þar sem bent var á að samkvæmt leikskólalögum væri leikskólinn fyrsta skólastigið í skólakerfinu og tíundaði meðal annars mikilvægi leikskólans fyrir lífsgæði og þroska barna. Á að vera hægt að svipta börn rétti til náms? Svarið liggur í augum uppi: nei, það á ekki að vera möguleiki. Aðgreining í skólamötuneytum Það var mikið framfaraskref á sínum tíma þegar farið var að bjóða upp á skólamáltíðir í hádeginu. Því miður eru margir skólar og sveitarfélög enn að innheimta gjöld fyrir mataráskrift þótt aðrir hafi lengi boðið gjaldfrjálsar skólamáltíðir. Má þar nefna sveitarfélögin Voga á Vatnsleysuströnd og Þingeyjarsveit. Afar mismunandi er eftir heimilum hversu þungt þessi kostnaður vegur í heimilisbókhaldinu en hjá foreldrum á lágmarkslaunum telur allt sem til fellur. Víða upplifa grunnskólabörn aðgreiningu eftir efnahag í skólamötuneytum og er það ótækt ástand. Skólamáltíðir ættu að standa öllum skólabörnum til boða og eru í raun mikilvægt lýðheilsumál, ekki hvað síst á krepputímum. Svíþjóð og Finnland bjóða öllum börnum í grunnskólum landsins fríar skólamáltíðir og hafa gert lengi. Ættum við ekki að geta gert slíkt hið sama? Í þessu samhengi má spyrja sig í hvað skattpeningarnir okkar fara. Á grunnskólinn líkt og heilbrigðiskerfið ekki að vera fjármagnaður með sköttum og útsvari? Almennt ríkir sá skilningur að skattpeningar eigi að standa straum af kostnaði við menntun, heilbrigðisþjónustu, samgöngur og stuðla að réttlæti og vernd borgaranna. Hafa skattgreiðendur þá ekki nú þegar greitt fyrir þessa grunnþjónustu? Þegar einungis hluti skólabarna hefur aðgang að skólamáltíðum ríkir ekki raunverulegt jafnrétti til náms. Aldrei ætti að mismuna börnum á grundvelli efnahagslegrar stöðu foreldra þeirra og mikilvægt er að létta undir með barnafjölskyldum. Hvers konar samfélag viljum við? Páll Skúlason heitinn, prófessor í heimspeki og fyrrverandi háskólarektor, spurði þessarar spurningar skömmu eftir hrun þegar hann reifaði nokkrar hugmyndir og hugsjónir sem hann taldi að hafa ætti að leiðarljósi við uppbyggingu íslensks samfélags eftir áfallið. Þar nefndi hann meðal annars að allir samfélagsþegnar þurfi að hugsa um réttlætið í samfélaginu burtséð frá eigin hagsmunum. Hann gagnrýndi enn fremur markaðshyggjuna og lagði meðal annars áherslu á að við ættum ,,að hugsa um sameignir okkar, landið og auðlindir þess, tunguna, söguna og stofnanirnar sem bera uppi samfélagið, fjölskylduna, skólana, dómstólana, sjúkrahúsin,“ og ,,að temja okkur samstarfsanda í stað þess að kynda undir samkeppni eins og mannlífið sé ekki annað en kappleikur.“ Hann velti einnig fyrir sér hverjir okkar sameiginlegu hagsmunir væru? Hver er almannaheill? Við því er ekkert einfalt svar en ef við viljum búa í góðu samfélagi þarf það að vera réttlátt samfélag. Réttlætið felst í því hvernig við deilum lífsgæðum á sanngjarnan hátt og til þess að jafnvægi ríki í samfélaginu þurfum við að stuðla að jöfnuði. Skólinn er hornsteinn jöfnuðar í samfélaginu og ef við getum ekki stuðlað að jöfnuði og jafnvægi þar hvernig getum við þá gert það yfir höfuð? Höfundur er framkvæmdastjóri Heimilis og skóla. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla - og menntamál Hrefna Sigurjónsdóttir Réttindi barna Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Við lifum á viðsjárverðum tímum og víða kreppir að í samfélaginu. Flest erum við sammála um að mikilvægast sé að standa vörð um grunnstoðir samfélagsins og að áhersla sé lögð á að halda daglegu lífi gangandi. Það þýðir meðal annars að skólar starfi með sem eðlilegustum hætti. Ljóst er að mörg heimili eru undir miklu álagi þessa dagana og þá skiptir enn meira máli að börnum líði vel í skólanum. Skólinn er besta jöfnunartækið, þar eiga allir að hafa jöfn tækifæri og við eigum að leita allra leiða til að koma í veg fyrir stéttaskiptingu í skólum. Sitja allir nemendur við sama borð? Grunnmenntun á að vera gjaldfrjáls en er hún það í raun? Innkaup á skólagögnum í grunnskóla eru sem betur fer ekki lengur í höndum foreldra en sá kostnaður var bæði íþyngjandi og afar mismunandi eftir skólum. Skólanum ber að útvega öll gögn sem gert er ráð fyrir að nemandinn noti til grunnmenntunar og skyldunáms og er það í takt við grunnskólalög og Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna. Skólastarfið er hins vegar umfangsmeira en svo að kostnaður sé einungis bundinn við skólagögn. Aðstöðumunur barna kemur líka fram þegar kemur að því að greiða fyrir skólamáltíðir og félagsstarf og við það bætist kostnaður við frístundaheimili og tómstundir sem eru einnig mikilvægur hluti af degi barnsins þótt sú starfsemi heyri ekki beint undir skólana. Fátækt á Íslandi Fátækt er til staðar á Íslandi og samkvæmt skýrslu um þróun lífskjara og fátækt barna á Íslandi 2004-2016 eru börn jafnvel líklegri til að búa við fátækt en fullorðnir. Félagsráðgjafi hjá Hjálparstarfi kirkjunnar sagði á dögunum að áberandi væri hversu mörg börn skortir föt í upphafi nýs skólaárs og að umsóknum um efnislega aðstoð innan hjálparstarfsins hafi fjölgað um næstum helming á fimm mánuðum. Fjölskylduhjálp hafði svipaða sögu að segja og að mikil ásókn væri í skólatöskur og skólaföt auk þess sem matargjöfum hefði fjölgað. Nýlega bárust fregnir af því að börnum yrði mögulega vísað úr leikskólum borgarinnar vegna skuldavanda foreldra þeirra og það þrátt fyrir að verklagsreglur Reykjavíkurborgar kveði á um að tryggt skuli að börn verði ekki af nauðsynlegri grunnþjónustu vegna erfiðrar fjárhagsstöðu foreldra eða skuldavanda. Í samræmi við réttindi barna á hvert barn rétt á leikskólaplássi þótt foreldrar hafi af einhverjum ástæðum ekki sinnt því að greiða skólatengd gjöld eða eins og Fanný Heimisdóttir Maríudóttir, leikskólastjóri á Sunnufold í Grafarvogi, minnti á fyrir skömmu: „Þarna hafa börn rétt sem nær yfir rétt sveitarfélags til að þjarma að foreldrum þeirra.“ Umboðsmaður barna sendi erindi til skrifstofu borgarstjóra þar sem bent var á að samkvæmt leikskólalögum væri leikskólinn fyrsta skólastigið í skólakerfinu og tíundaði meðal annars mikilvægi leikskólans fyrir lífsgæði og þroska barna. Á að vera hægt að svipta börn rétti til náms? Svarið liggur í augum uppi: nei, það á ekki að vera möguleiki. Aðgreining í skólamötuneytum Það var mikið framfaraskref á sínum tíma þegar farið var að bjóða upp á skólamáltíðir í hádeginu. Því miður eru margir skólar og sveitarfélög enn að innheimta gjöld fyrir mataráskrift þótt aðrir hafi lengi boðið gjaldfrjálsar skólamáltíðir. Má þar nefna sveitarfélögin Voga á Vatnsleysuströnd og Þingeyjarsveit. Afar mismunandi er eftir heimilum hversu þungt þessi kostnaður vegur í heimilisbókhaldinu en hjá foreldrum á lágmarkslaunum telur allt sem til fellur. Víða upplifa grunnskólabörn aðgreiningu eftir efnahag í skólamötuneytum og er það ótækt ástand. Skólamáltíðir ættu að standa öllum skólabörnum til boða og eru í raun mikilvægt lýðheilsumál, ekki hvað síst á krepputímum. Svíþjóð og Finnland bjóða öllum börnum í grunnskólum landsins fríar skólamáltíðir og hafa gert lengi. Ættum við ekki að geta gert slíkt hið sama? Í þessu samhengi má spyrja sig í hvað skattpeningarnir okkar fara. Á grunnskólinn líkt og heilbrigðiskerfið ekki að vera fjármagnaður með sköttum og útsvari? Almennt ríkir sá skilningur að skattpeningar eigi að standa straum af kostnaði við menntun, heilbrigðisþjónustu, samgöngur og stuðla að réttlæti og vernd borgaranna. Hafa skattgreiðendur þá ekki nú þegar greitt fyrir þessa grunnþjónustu? Þegar einungis hluti skólabarna hefur aðgang að skólamáltíðum ríkir ekki raunverulegt jafnrétti til náms. Aldrei ætti að mismuna börnum á grundvelli efnahagslegrar stöðu foreldra þeirra og mikilvægt er að létta undir með barnafjölskyldum. Hvers konar samfélag viljum við? Páll Skúlason heitinn, prófessor í heimspeki og fyrrverandi háskólarektor, spurði þessarar spurningar skömmu eftir hrun þegar hann reifaði nokkrar hugmyndir og hugsjónir sem hann taldi að hafa ætti að leiðarljósi við uppbyggingu íslensks samfélags eftir áfallið. Þar nefndi hann meðal annars að allir samfélagsþegnar þurfi að hugsa um réttlætið í samfélaginu burtséð frá eigin hagsmunum. Hann gagnrýndi enn fremur markaðshyggjuna og lagði meðal annars áherslu á að við ættum ,,að hugsa um sameignir okkar, landið og auðlindir þess, tunguna, söguna og stofnanirnar sem bera uppi samfélagið, fjölskylduna, skólana, dómstólana, sjúkrahúsin,“ og ,,að temja okkur samstarfsanda í stað þess að kynda undir samkeppni eins og mannlífið sé ekki annað en kappleikur.“ Hann velti einnig fyrir sér hverjir okkar sameiginlegu hagsmunir væru? Hver er almannaheill? Við því er ekkert einfalt svar en ef við viljum búa í góðu samfélagi þarf það að vera réttlátt samfélag. Réttlætið felst í því hvernig við deilum lífsgæðum á sanngjarnan hátt og til þess að jafnvægi ríki í samfélaginu þurfum við að stuðla að jöfnuði. Skólinn er hornsteinn jöfnuðar í samfélaginu og ef við getum ekki stuðlað að jöfnuði og jafnvægi þar hvernig getum við þá gert það yfir höfuð? Höfundur er framkvæmdastjóri Heimilis og skóla.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun