Ég vaknaði í gærmorgun og tók eftir því að ferðataskan var ennþá á gólfinu. Með óhreina þvottinum í. Opin. Sólarhring eftir heimkomu.
Ég labbaði klofvega yfir hana með úfinn kamb og fékk mér kaffi. Ekki til mjólk. Notaði gamla mjólk úr kókópuffskál barnanna.
Af því ég var eitthvað úrill og þreytt þá fór ég bara á samfélagsmiðla í stað þess að gera eitthvað uppbyggilegt.
Þar sá ég áhrifavald vera að þrífa um miðja nótt. Ekki misskilja mig, ég held að þessi dama sé fŕábær móðir og eiginkona. En bara með áhersluna á þrif á öðru leveli en ég.
Ég heyrði af konu sem þekkir til að ungar húsmæður séu að hrynja eins og taflkarlar niður af álagi. Útaf pressu. Ofurábyrgð og vilja ekki vera dæmdar.
Ég þekki einn áhrifavald mjög vel. Hann hleypur um í g-streng um miðjar nætur og hjálpar fólki í kringum jólin. Dásamlegur karakter sem mér þykir mjög vænt um. En ég myndi aldrei gera það sem hann er að gera.
Það er ekki sök áhrifavalda að fólk stekkur til að gerir eins og þeir gera. Til þess er reyndar leikurinn gerður og minnir mig gjarnan á The Truman show. En það er önnur saga.
Það er ekki vegna þeirra að það seljast upp vörur eða húsmæður hrynja með of háan blóðþrýsting.
Það er okkar sök.
Okkar, sem verðum fyrir áhrifum áhrifavalda og fjölmiðla.
Að stara ekki með innantóm augu á skjáinn og taka öllum sem heilögum sannleik.
Að skorta gagnrýna hugsun.
Það er okkar að sýna sjálfstæði og velja það sem er best fyrir okkur. Alltaf.
Stundum er bara svo auðvelt að láta mata sig. En það er dálítið stórt samfélagslegt vandamál.
Að vilja alltaf það sem aðrir vilja er skortur á sjálfsvirðingu eða sjálfsást.
Að gera bara hluti fyrir aðra og þóknast öðrum er skortur á sjálfstrausti.
Ég lokaði símanum, hlustaði á hallærislega gamaldags tónlist sem er ekki í tísku (ég þarf allavega ekki að bíða í biðröð eftir tónleikum) og klæddi mig ekki í brjóstarhaldara. Þannig vil ég vera. Þannig líður mér vel og ef áhrif áhrifavalda laumast inn þá lít ég ég spegil og blikka mig. Ég er nefnilega æðisleg nákvæmlega eins og ég er!
Ég gekk frá úr ferðatöskunni að lokum. En á mínum hraða.
Verum bara við sjálf. Við erum bara best þannig!
Ykkar Sigga
Höfundur er lífsleiknikennari, heilsuráðgjafi og sérlegur áhugamaður um mannlegt eðli.
