Kvennafrí og konur af erlendum uppruna Nichole Leigh Mosty skrifar 23. október 2018 07:00 Miðvikudaginn 24. október eru konur hvattar til að leggja niður vinnu kl. 14:55 og fylkja liði á samstöðufund á Arnarhóli, undir kjörorðinu: „Breytum ekki konum, breytum samfélaginu!“ Nú á árinu höfum við í Samtökum kvenna af erlendum uppruna tekið höndum saman og viljum við láta í okkur heyra í jafnréttisbaráttunni. Við viljum að hugsað sé aðeins um það hvar við stöndum hvað varðar launaréttindi samhliða launajafnrétti. Við veltum fyrir okkur tölfræðitengdum mun á launum erlendra kvenna og íslenskra kynsystra okkar? Við veltum því fyrir okkur hvað ef við myndum öll fá tækifæri til að starfa við okkar menntun, þekkingu og reynslu? Hvaða laun værum við með þá? Ekki liggur fyrir nákvæm greining eða útreikningur þó að í framkvæmdaáætlun í málefnum innflytjenda fyrir árin 2016–2019 standi: „Gerð verði launagreining á kjörum innflytjenda í ákveðnum atvinnugreinum þar sem hlutfall innflytjenda er hátt. Kannað verði hvort marktækur munur sé á launum erlendra og íslenskra ríkisborgara á vinnumarkaði sem ekki skýrist af öðru en uppruna. Komi í ljós munur á milli þessara hópa skal gripið til aðgerða.“ Við bíðum spenntar eftir niðurstöðum. Svo er líka þetta; „Áhersla verði lögð á að hlutfall innflytjenda í opinberum störfum og áhrifastöðum í samfélaginu endurspegli lýðfræðilega samsetningu samfélagsins. Launajafnrétti á vinnumarkaði verði sett í forgang sem og það að tryggja innflytjendum aukin tækifæri til endurmenntunar og starfstengds náms. Staða innflytjenda á vinnumarkaði verði styrkt og tryggt að þeir njóti jafnra tækifæra á við aðra.“ Ekki fyrir löngu las ég á vefsíðu hjá Vinnumálastofnun að 72% kvenna af erlendum uppruna sem veitt var atvinnuleyfi á Íslandi var í starfi sem krafðist engrar menntunar. Það endurspeglast til dæmis í tölfræði hjá Eflingu þar sem kemur í ljós að 88% erlendra ríkisborgara starfa við ræstingar og 43% í hótel- og veitingaþjónustu. Þrátt fyrir það eru innan við 20% á vinnumarkaði erlendir ríkisborgarar. Í apríl 2018 voru kynntar niðurstöður frá greiningu Félagsvísindastofnunar Háskóla Íslands á kynbundnum launamun hjá Reykjavíkurborg. Í þeirri greiningu var skoðað sérstaklega hvort ríkisfang hefði áhrif á laun. Niðurstaðan var sú að laun erlendra ríkisborgara eru töluvert lægri en laun íslenskra ríkisborgara. Starfsfólk með erlent ríkisfang er með 23,7% lægri grunnlaun en starfsfólk með íslenskt ríkisfang og 24,7% lægri heildarlaun. Þegar tekið var tillit til þátta eins og starfaflokks, menntunar, fag- og starfsaldurs og vinnutíma dregur verulega úr þessum mun sem endurspeglast í því að leiðréttur launamunur grunnlauna er 3,1% og heildarlauna 3,2% á hópunum. En þessi 3% er heldur ekki rétt. Við efumst um að greiningin sýni hversu margir í þessari greiningu séu með menntun, reynslu eða þekkingu sem ekki er metin í þeirra starfi. Þessi 23-24% segja okkur að innflytjendur fá alls ekki sama tækifæri til að færa sig „upp“ í starfi og launatöflu og íslenskir ríkisborgarar. Í gegnum starf okkar hjá W.O.M.E.N. in Iceland – Samtök kvenna af erlendum uppruna, erum við oft að taka á móti konum sem lýsa yfir óánægju með óréttlæti sem þær upplifa í vinnunni. Við heyrum oft; Ég á að baki framhalds- og háskólanám en starfa við ræstingar, á leikskóla, á hjúkrunarheimili, við heimaþjónustu, í afgreiðslu, í fiski eða á kaffihúsi. Við fáum einnig óskir um að aðstoða konur við að fá sína menntun metna vegna möguleika um aðeins hærri laun og virðingu á vinnustaðnum. Við höfum tekið á móti kvörtunum þar sem yfirmenn og launafulltrúar neita að meta menntun hjá konum af erlendum uppruna. Þeir sem hafa valdið telja að menntun þessara kvenna muni ekki nýtast þeim í starfinu. Sem sagt vilja ekki viðurkenna að viðkomandi starfsmaður sé þess virði að fá aðeins hærri laun og haldi höfðinu hátt í vinnunni. Best væri að viðurkennt yrði að það sé ákveðið réttlæti og samkennd í því að sýna konum af erlendum uppruna að þær séu víst þess virði og að við viljum hafa þær í vinnunni hjá okkur. Við hljótum að vera sammála um það að þegar fólk fær það viðurkennt að menntun þeirra hafi gildi, þá erum við að viðurkenna þekkingu, reynslu og metnað sem þau hafa og eru reiðbúin til að færa okkur. Slík viðurkenning er hvatning. Hvatning í formi launa sem í rauninni tryggir að þeim líði vel á vinnustaðnum og vilji gefa af sér, sýna frumkvæði og jafnvel kenna öðrum eitthvað nýtt. Win Win situation. Á kvennafrídaginn munu konur af erlendum uppruna einnig ganga úr vinnu klukkan 14:55 þó að við ættum kannski að ganga út fyrr og oftar til að krefjast sanngirni. Við höfum lagt okkar hönd á plóg við skipulagsvinnu og í ár er okkar krafa sýnileg, okkar raddir eru hluti af baráttunni. Við höfum lagt okkur fram við að þýða vefsíðu á 14 tungumálum, mætt til að mála skilti og dreift upplýsingum meðal okkar um jafnrétti á vinnumarkaði og réttindi okkar um að vera óhult á vinnustaðnum, í samfélaginu og heima. Żądamy: nie zmieniajmy kobiet, zmieńmy świat! VI SKAL IKKE ÆNDRE KVINDER – VI SKAL ÆNDRE SAMFUNDET! ¡ no cambies las mujeres, cambia el mundo! Ne menjajmo žene, promenimo svet! Nicht die Frauen sind es, die wir ändern müssen, sondern die Welt! Ne Changeons pas les Femmes, Changeons le Monde ! Mos ndrysho gratë, ndrysho botën! Μην Αλλάζεις τις Γυναίκες, Άλλαξε τον Κόσμο! Ne abbiamo abbastanza! Não mude as mulheres, mude o mundo! Don’t change women Change the world! Við sjáumst á Arnarhóli á miðvikudaginn klukkan 14:55. Höfundur er verkefnastjóri hjá Samtökum kvenna af erlendum uppruna á Íslandi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Nichole Leigh Mosty Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason Skoðun Skoðun Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
Miðvikudaginn 24. október eru konur hvattar til að leggja niður vinnu kl. 14:55 og fylkja liði á samstöðufund á Arnarhóli, undir kjörorðinu: „Breytum ekki konum, breytum samfélaginu!“ Nú á árinu höfum við í Samtökum kvenna af erlendum uppruna tekið höndum saman og viljum við láta í okkur heyra í jafnréttisbaráttunni. Við viljum að hugsað sé aðeins um það hvar við stöndum hvað varðar launaréttindi samhliða launajafnrétti. Við veltum fyrir okkur tölfræðitengdum mun á launum erlendra kvenna og íslenskra kynsystra okkar? Við veltum því fyrir okkur hvað ef við myndum öll fá tækifæri til að starfa við okkar menntun, þekkingu og reynslu? Hvaða laun værum við með þá? Ekki liggur fyrir nákvæm greining eða útreikningur þó að í framkvæmdaáætlun í málefnum innflytjenda fyrir árin 2016–2019 standi: „Gerð verði launagreining á kjörum innflytjenda í ákveðnum atvinnugreinum þar sem hlutfall innflytjenda er hátt. Kannað verði hvort marktækur munur sé á launum erlendra og íslenskra ríkisborgara á vinnumarkaði sem ekki skýrist af öðru en uppruna. Komi í ljós munur á milli þessara hópa skal gripið til aðgerða.“ Við bíðum spenntar eftir niðurstöðum. Svo er líka þetta; „Áhersla verði lögð á að hlutfall innflytjenda í opinberum störfum og áhrifastöðum í samfélaginu endurspegli lýðfræðilega samsetningu samfélagsins. Launajafnrétti á vinnumarkaði verði sett í forgang sem og það að tryggja innflytjendum aukin tækifæri til endurmenntunar og starfstengds náms. Staða innflytjenda á vinnumarkaði verði styrkt og tryggt að þeir njóti jafnra tækifæra á við aðra.“ Ekki fyrir löngu las ég á vefsíðu hjá Vinnumálastofnun að 72% kvenna af erlendum uppruna sem veitt var atvinnuleyfi á Íslandi var í starfi sem krafðist engrar menntunar. Það endurspeglast til dæmis í tölfræði hjá Eflingu þar sem kemur í ljós að 88% erlendra ríkisborgara starfa við ræstingar og 43% í hótel- og veitingaþjónustu. Þrátt fyrir það eru innan við 20% á vinnumarkaði erlendir ríkisborgarar. Í apríl 2018 voru kynntar niðurstöður frá greiningu Félagsvísindastofnunar Háskóla Íslands á kynbundnum launamun hjá Reykjavíkurborg. Í þeirri greiningu var skoðað sérstaklega hvort ríkisfang hefði áhrif á laun. Niðurstaðan var sú að laun erlendra ríkisborgara eru töluvert lægri en laun íslenskra ríkisborgara. Starfsfólk með erlent ríkisfang er með 23,7% lægri grunnlaun en starfsfólk með íslenskt ríkisfang og 24,7% lægri heildarlaun. Þegar tekið var tillit til þátta eins og starfaflokks, menntunar, fag- og starfsaldurs og vinnutíma dregur verulega úr þessum mun sem endurspeglast í því að leiðréttur launamunur grunnlauna er 3,1% og heildarlauna 3,2% á hópunum. En þessi 3% er heldur ekki rétt. Við efumst um að greiningin sýni hversu margir í þessari greiningu séu með menntun, reynslu eða þekkingu sem ekki er metin í þeirra starfi. Þessi 23-24% segja okkur að innflytjendur fá alls ekki sama tækifæri til að færa sig „upp“ í starfi og launatöflu og íslenskir ríkisborgarar. Í gegnum starf okkar hjá W.O.M.E.N. in Iceland – Samtök kvenna af erlendum uppruna, erum við oft að taka á móti konum sem lýsa yfir óánægju með óréttlæti sem þær upplifa í vinnunni. Við heyrum oft; Ég á að baki framhalds- og háskólanám en starfa við ræstingar, á leikskóla, á hjúkrunarheimili, við heimaþjónustu, í afgreiðslu, í fiski eða á kaffihúsi. Við fáum einnig óskir um að aðstoða konur við að fá sína menntun metna vegna möguleika um aðeins hærri laun og virðingu á vinnustaðnum. Við höfum tekið á móti kvörtunum þar sem yfirmenn og launafulltrúar neita að meta menntun hjá konum af erlendum uppruna. Þeir sem hafa valdið telja að menntun þessara kvenna muni ekki nýtast þeim í starfinu. Sem sagt vilja ekki viðurkenna að viðkomandi starfsmaður sé þess virði að fá aðeins hærri laun og haldi höfðinu hátt í vinnunni. Best væri að viðurkennt yrði að það sé ákveðið réttlæti og samkennd í því að sýna konum af erlendum uppruna að þær séu víst þess virði og að við viljum hafa þær í vinnunni hjá okkur. Við hljótum að vera sammála um það að þegar fólk fær það viðurkennt að menntun þeirra hafi gildi, þá erum við að viðurkenna þekkingu, reynslu og metnað sem þau hafa og eru reiðbúin til að færa okkur. Slík viðurkenning er hvatning. Hvatning í formi launa sem í rauninni tryggir að þeim líði vel á vinnustaðnum og vilji gefa af sér, sýna frumkvæði og jafnvel kenna öðrum eitthvað nýtt. Win Win situation. Á kvennafrídaginn munu konur af erlendum uppruna einnig ganga úr vinnu klukkan 14:55 þó að við ættum kannski að ganga út fyrr og oftar til að krefjast sanngirni. Við höfum lagt okkar hönd á plóg við skipulagsvinnu og í ár er okkar krafa sýnileg, okkar raddir eru hluti af baráttunni. Við höfum lagt okkur fram við að þýða vefsíðu á 14 tungumálum, mætt til að mála skilti og dreift upplýsingum meðal okkar um jafnrétti á vinnumarkaði og réttindi okkar um að vera óhult á vinnustaðnum, í samfélaginu og heima. Żądamy: nie zmieniajmy kobiet, zmieńmy świat! VI SKAL IKKE ÆNDRE KVINDER – VI SKAL ÆNDRE SAMFUNDET! ¡ no cambies las mujeres, cambia el mundo! Ne menjajmo žene, promenimo svet! Nicht die Frauen sind es, die wir ändern müssen, sondern die Welt! Ne Changeons pas les Femmes, Changeons le Monde ! Mos ndrysho gratë, ndrysho botën! Μην Αλλάζεις τις Γυναίκες, Άλλαξε τον Κόσμο! Ne abbiamo abbastanza! Não mude as mulheres, mude o mundo! Don’t change women Change the world! Við sjáumst á Arnarhóli á miðvikudaginn klukkan 14:55. Höfundur er verkefnastjóri hjá Samtökum kvenna af erlendum uppruna á Íslandi
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar