Hólastóll og hundaþúfan
Þetta eru nýjustu mannfjöldatölur Kína, 19% mannkynsins, og Íslands sem telur 0.0045% allra jarðarbúa. Kína skipar þar að sjálfsögðu fyrsta sæti en Ísland það 179da. Hugmyndir um samskipti þessa furðulega fríverslunarfélags býður okkur sýningu á nýjum þætti í þessu leikhúsi fáránleikans. ViðskiptaMogginn birtir þær fréttir 24. júlí, að kínverskir fjárfestar hafi áhuga á að kaupa hlut í Íslandsbanka af slitastjórn Glitnis. Til þeirrar sögu er nefndur sá banki sem nú er stærstur í heimi, Industrial and Commercial Bank of China (ICBC), með eignir yfir 2 trilljónir Bandaríkjadala, eigið fé um 154 milljarðar dollara, 405.354 starfsmenn og yfir 200 milljónir viðskiptavina í 18.000 útibúum og 106 dótturstofnunum erlendis.
Sem meðeigandi í litla Íslandsbankanum okkar, myndi ICBC að sjálfsögðu ætla sér ráðandi stöðu en þær hugmyndir hafa reyndar komið upp varðandi íslensku lífeyrissjóðina. Nú er það athyglisvert, að eftir því sem almenningur er upplýstur, hafa vestrænir bankar ekki sýnt áhuga á kaupum í íslensku bönkunum. Sé það svo, mætti ætla að samkvæmt mati byggðu á hagnaði af venjulegri bankastarfsemi, sé ekki eftir miklu að slægjast á Íslandi, þótt það kunni vel að breytast við afléttingu gjaldeyrishaftanna. Vestrænir bankar lúta í engu pólitískri stefnu stjórnvalda gagnvart öðrum ríkjum og það gera að sjálfsögðu heldur ekki stórfyrirtæki, eins og áliðnaðurinn. Fjárfestingar hér á landi byggja einvörðungu á sjónarmiðum hagkvæmni; við njótum viðskiptafrelsis í Evrópusambandinu fyrir tilstilli EES-samningsins, bjóðum samkeppnisfært orkuverð, höfum á að skipa dugmiklu, velmenntuðu starfsfólki og ekki síst að við stöndum fast með nágrönnum okkar, vestrænum lýðræðisríkjum í varnar- og öryggismálum.
Annarleg afneitun
Hvað þessum heimsrisa, ICBC, kann að ganga til á Íslandi, verður að skoða í ljósi þess að um er að ræða banka í 100% eigu kínverska ríkisins. Og ef það er ekki bankagróði í okkar örlitla hagkerfi með ónýta mynt, sem þá rekur hingað yfir hálfan hnöttinn, hvað þá? Verður ekki að byrja á því að tala í hreinskilni um stefnu Kínverja á norðurslóðum, á Íslandi, á Grænlandi. Ég segi það blindni eða annarlega afneitun, að litið sé fram hjá því að langtímastefna Kína er nýting auðæfa með víðtækum námarekstri á Grænlandi, nýting olíu á hafsbotni eins og á Drekasvæðinu okkar. Þar gegnir Ísland sýnilega lykilhlutverki með risahöfn í Finnafirði vegna siglinga um norðausturleið heimskautsins, til að þjóna atvinnurekstri á Grænlandi og í olíuvinnslu við Austur-Grænland og á íslenska hluta Drekasvæðisins. Þar hefur kínverski olíurisinn CNOOC komist að í leitinni með 60% hlut en þar hið pínulitla Eykon með 2%. Getur verið að þar sé verið að tengja erlendan yfirgang minningu vinar míns, Eyjólfs Konráðs Jónssonar? CNOOC gekk um skeið erinda gróflegrar yfirráðastefnu sinna stjórnvalda gegn Víetnam í Suður-Kínahafi.
Svo er það með þessa 405.354 starfsmenn ICBC, sem Wikipedia segir vera. Það gengur að kínverskir ferðamenn geri tíðreist hingað og því ætti kínverskur banki, orðinn hluthafi í Íslandsbanka, ekki að koma upp sumarhúsahverfi nyrðra með 1.000-2.000 húsum? Það er aldrei að vita, því Kínverjar gera stórt. Það má t.d. lesa að félag bandarískra fasteignasala segir að mikil sprenging hafi orðið í íbúðahúsakaupum Kínverja þar: um er að ræða 72% hækkun á 12 mánuðum til mars 2014 að upphæð 22 milljarðar Bandaríkjadala!
Að lokum ber að nefna Finnafjörð. Í afar athyglisverðri grein í Fréttablaðinu 24. júlí spyr Haukur R. Hauksson í hvers þágu ætlunin sé að byggja höfn með allt að fimm kílómetra viðlegukanti í Finnafirði. Það er rúmlega tíföld stærð Sundahafnar og þreföld lengsta flugbraut Reykjavíkurflugvallar. Áhugamenn þessa óskapnaðar í ósnortnum firði gætu þá rifjað upp hið fornkveðna til samanburðar við Sunnlendinga: Sitt er hvað Hólastóll og hundaþúfa.
Skoðun
Spurningar og svör um Evrópumál
Jón Baldvin Hannibalsson skrifar
Skýr sýn og metnaður
Hákon Stefánsson skrifar
Er samþykki barna túlkunaratriði?
Ólöf Tara Harðardóttir skrifar
Allir geta drukknað en enginn þarf að drukkna
Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar
Agaleysi í íslenskum skólum - Kennarar þurfa valdið til baka
Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Svar við greininni „Lífsstílslæknar og samsæriskenningar um mettaða fitu“
Hópur lækna skrifar
Fjórar leiðir til að verða besta útgáfan af þér
Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar
Ferðalag sálna
Matthildur Björnsdóttir skrifar
Ekkert samráð – ekkert traust
Björg Eva Erlendsdóttir skrifar
Viðreisn, Sjálfstæðisflokkurinn og fátæka fólkið
Yngvi Ómar Sighvatsson ,Jón Ferdínand Estherarson skrifar
Að vera með BRCA-stökkbreytingu
Brynja Rún Sævarsdóttir skrifar
Opið bréf til foreldra í Stakkaborg
Jónína Einarsdóttir skrifar
Rammaáætlun og Hvammsvirkjun: Heimilt en ekki skylt
Mörður Árnason skrifar
Hvernig þjóð viljum við vera?
Sigrún Lilja Guðbjörnsdóttir skrifar
Meiri rökræður, minni áróður: Borgaraþing fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um ESB-aðild
Valgerður Björk Pálsdóttir skrifar
Opið bréf til Ingu Sæland
Ragnar Erling Hermannsson skrifar
Atvinnuþátttaka kvenna og karla
Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Mannekla á leikskólum
Rakel Björk Benediktsdóttir Borg,Margrét Edda Gnarr,Hannes Daði Haraldsson skrifar
Tillaga um endurskoðun á virðisaukaskattskerfi deilihagkerfisins
Þórir Garðarsson skrifar
Heimur hins sterka og óvissan framundan
Hilmar Þór Hilmarsson skrifar
Umsögn um breytingar á ýmsum lögum vegna einföldunar og samræmingar leyfisferla á sviði umhverfis- og orkumála
Erla Björk Þorgeirsdóttir skrifar
Viðhorf
Leifur Helgi Konráðsson skrifar
Emma Lazarus og Frelsisstyttan
Atli Harðarson skrifar
Rétt tímasetning skiptir öllu máli
Ole Anton Bieltvedt skrifar
Lífsstílslæknar og samsæriskenningar um mettaða fitu
Guðrún Nanna Egilsdóttir,Thor Aspelund,Jóhanna E. Torfadóttir skrifar
Sjálfræðissvipting þjóðar
Ægir Örn Arnarson skrifar
Rangfeðranir
Sævar Þór Jónsson skrifar
Valkyrjur: Ekki falla á prófinu!
Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar
Hvammsvirkjun og meintur orkuskortur
Ólafur Páll Jónsson skrifar
13,5 milljónir
Sigurður Freyr Sigurðarson skrifar