Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar 19. apríl 2025 12:02 Nýlega var ég spurður beint út hvort greinar sem ég hef skrifað væru í raun skrifaðar af mér eða gervigreind. Ekki hvort ég hefði fengið aðstoð, heldur hvort ég hefði „bara notað gervigreind“ og birt textann sem minn eigin. Mér fannst spurningin óþægileg fyrst en síðar bæði skiljanleg og áhugaverð. Hún fékk mig til að velta fyrir mér spurningum sem margir eru líklega farnir að hugleiða: Ef ég spyr gervigreindina, er þá svarið mitt eða gervigreindarinnar? Ef ég bið gervigreindina að gera samantekt á öllum spurningum og svörum okkar á milli, er það mín samantekt eða gervigreindarinnar? Hver er munurinn á mannlegri og gervigreindarsköpun? Hver telst höfundur þegar samstarf milli manns og tækni er eðlilegur hluti af vinnuferlinu? Og mikilvægast: Eigum við yfirhöfuð að reyna að draga skýr mörk milli þess sem er mannlegt og þess sem verður til með aðstoð tækninnar? Hvernig ég nýti mér gervigreind Ég er ekki sérfræðingur í gervigreind né með doktorspróf í reikniritum. Ég er einfaldlega áhugasamur einstaklingur um nýsköpun og framtíðartækni og hef markvisst nýtt mér gervigreind í minni daglegri vinnu og ritstörfum. Ferlið mitt er í grunninn svona þegar ég skrifa greinar eða innlegg á samfélagsmiðla: Ég hlusta á fjölmörg hlaðvörp og viðtöl um gervigreind og þróun nýsköpunar. (Eiginkona mín getur vottað að það getur verið erfitt að ná í mig þegar ég er niðursokkinn í hlustun!). Nú eða fæ upplýsingar eða ræði við þá sem ég vinn með í nýsköpunargeiranum eða konan deilir með mér einhverju áhugaverðu. Ég fæ hugmynd, spurningu sem ég vil kafa dýpra í. Til dæmis: Hvernig mun gervigreind breyta starfi kennara og kennslu? Eða: Er Reykjavík að þróast í rétta átt skipulagslega? Ég spyr gervigreindina, stundum tugi spurninga. Bæði staðreyndaspurninga, vangaveltna og efasemda. Stundum tek ég pásur og tek upp þráðinn síðar. Til dæmis spurði ég gervigreindina: "Hvað er Alpha school, hvað eru þau að gera og hvernig eru þau að nýta gervigreind?" Ég spurði líka: "Er umræðan á Íslandi um skólamál og menntun á réttri leið?" Ég tengdi síðan á greinar og bað hana að finna svipað efni og gera samantekt fyrir mig. Þannig þróaðist samtalið. Samtalið er gagnvirkt því stundum spyr hún mig og stundum bið ég hana að spyrja mig til að dýpka samræðurnar. Ég bið hana síðan um að gera samantekt á spurningum og svörum og útbúa drög að grein sem er aðgengileg fyrir almenning (ef það er markmiðið eins og undanfarið), með ákveðinni áherslu sem ég tilgreini og flæði sem auðveldar lestur. Ég les yfir, breyti, laga, bæti við eigin sjónarmiðum og dæmum. Ég bið aftur um aðstoð: Er textinn of langur? Er eitthvað endurtekið? Eitthvað sem virkar rangt eða óljóst? Er eitthvað sem þú mælir með að bæta í þessa grein til að auka skilning lesandans? Er eitthvað sem þú mælir með að taka út? Ég les yfir allar athugasemdir gervigreindarinnar og bæti inn, tek út og laga það sem mér finnst skipta máli og er aðlagað að því sem ég vil að komi fram. Ég klára greinina og sendi hana inn sem höfundur. Þetta er ferli sem getur tekið allt frá einum degi upp í margar vikur. Er ég að svindla? Nei. Ég er að vinna. Samvinna er ekki svindl. Samband manns og tækni Þegar gervigreind verður hluti af daglegum vinnubrögðum, verður erfitt að viðhalda hefðbundnum skilgreiningum á því hvað telst „mannlegt verk“. Er reiknivélin höfundur útreiknings? Nei, en hún hjálpar okkur að hugsa skýrar. Sama gildir um gervigreind. Hún er ekki höfundurinn, en hún getur stutt við og eflt höfundinn. Ég lít á gervigreind sem samræðuvin, spegil, spyrjanda, hugmyndasmið og efasemdarmann. Hún er líka eins konar æfingafélagi, einhver sem tekur á móti hugmyndum mínum, ögrar þeim og hjálpar mér að skýra eigin hugsun betur. Þessi samvinna, ef hún er meðvituð og gagnrýnin, gerir mig að betri höfundi. Ekki verri. Ég velti því auðvitað samt stundum fyrir mér hvort ég sé að missa eitthvað mannlegt við það að nýta mér tæknina en svo sé ég hvernig það hjálpar mér að hugsa skýrar og skrifa heiðarlegar. Lærdómurinn og samvinnan skilar sér. Hættur og val – hvernig notum við tæknina? Auðvitað vitum við að gervigreind getur verið misnotuð. Til að dreifa falsfréttum, loka fólk inni í bergmálshellum samfélagsmiðla eða búa til ofureflis tæknidrauga sem vinna gegn lýðræðislegum markmiðum. Nú eða stytta okkur leið og láta hana „gera allt“ fyrir okkur, og þar liggur kannski einmitt vandinn: vantraust okkar beinist ekki að gervigreindinni heldur oft að þeim sem notar hana. En einmitt þess vegna þarf samtal um rétta og ábyrga notkun. Við verðum að spyrja: Ef við viljum sjá gervigreind þróast í þá átt sem þjónar fólki, þá þurfum við að nýta hana, móta hana og skilja hana. Ekki einungis óttast hana. Ef almenningur á að geta nýtt sér gervigreind á uppbyggilegan hátt, þá þarf að deila sögum eins og minni. Ekki vegna þess að ég sé að gera eitthvað stórkostlegt, heldur vegna þess að þessi nálgun að vinna saman með gervigreindinni er möguleg fyrir alla, það er kannski það allra mikilvægasta við gervigreindina eins og er, hún er öllum aðgengileg. Gervigreind í daglegu lífi Ég nota gervigreind reglulega bæði í starfi og lífi: Ég bið um stuttar samantektir um fyrirtæki, einstaklinga eða tækninýjungar fyrir fundi, þannig mæti ég betur undirbúinn. Ég læt gervigreindina lesa yfir tölvupósta, bæði til að lagfæra málfar og laga tungutak að viðtakanda, eftir því hvort viðkomandi er með tungumál tölvupóstsins sem móðurmál eða ekki. Fyrir áhugasama má nefna að Gemini gervigreindin er innbyggð í Gmail. Ég tala við gervigreindina til að fá ráð og svör við því sem ég er að skoða. Allt frá því að biðja hana að útskýra hvernig jarðhitavirkjun virkar, yfir til þess að fá spurningalista um hvort ég eigi að selja húsið mitt og stundum spyr ég hana jafnvel um draumaráðningar (kannski er það svindl). Þetta hjálpar mér að koma hugsunum mínum betur til skila og skilja betur, en tekur ekki frá mér sjálfa hugsunina. Sambýli manns og gervigreindar – víðari mynd Það sem ég hef lýst hér að ofan er mín leið. En ég veit að margir glíma við svipaðar spurningar: Er þetta fyrir mig? Er þetta öruggt? Skapandi? Heiðarlegt? Sumir nota gervigreind til að einfalda verk og spara tíma. Aðrir nýta hana sem skapandi meðhöfund eða til að brjóta upp hugsanavenjur. Fjölskyldur nota hana við heimanám barna, fyrirtæki styðjast við hana til að þróa nýjar hugmyndir eða bæta þjónustu. Í daglegum samtölum við viðskiptavini, í markaðssetningu, hugbúnaðargerð eða jafnvel í matargerð er gervigreind orðin að hjálplegu tóli. En þó tækið sé það sama, er upplifunin misjöfn. Sumir finna fyrir létti, aðrir kvíða því að missa stjórn. Og margir, líkt og ég, velta fyrir sér mörkum þess hvað telst "rétt" notkun. Þetta eru allt eðlilegar spurningar. Og mikilvægar. Sambýli manns og gervigreindar er ekki framtíðin, heldur er nú þegar nútíðin. Við þurfum að ræða það af hreinskilni og með gagnrýnu hugarfari. Því þannig mótum við ekki bara tæknina heldur líka samfélagið. Að lokum Kannski ættum við ekki að spyrja okkur spurninga eins og hvort gervigreind eigi að fá Nóbelsverðlaun í framtíðinni vegna þess að hún varð okkur æðri og gat hluti sem við getum aldrei. Kannski ættum við frekar að spyrja hvort við, sem nýtum gervigreind með gagnrýninni, skapandi og siðferðislegri nálgun, séum að búa til betri heim með því að nýta þessa greind sem gervigreindin færir okkur. Samvinna er ekki svindl. Hún er nýr veruleiki. Og við sem notum tæknina með meðvitund, höfum tækifæri til að móta þann veruleika.Við þurfum ekki að óttast að tæknin taki yfir, heldur að við nýtum hana án þess að hugsa. Þessi grein er hluti greina raðar um gervigreind, fyrri greinar; Fækkum kennurum um 90% - Áhrif gervigreindar á menntun.Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík – Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði. – Hvernig gervigreind og snjallmenni munu breyta framtíðarskipulagi.Með hjúkkuna upp í rúm og lækninn í vasanum - Hagnýting gervigreindar í heilsu- og heilbrigðisgeiranum.Gervigreind í daglegu lífi: 15 dæmi - Áhrif gervigreindar á daglegt lífGervigreindin tekur yfir vinnustaðinn; 15 dæmi– Áhrif gervigreindar á vinnustaðinaGervigreind í skólum: tækifæri sem fáir eru að ræða– Ræðum gervigreind í skólum Höfundur er ráðgjafi í nýsköpun Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Skoðun Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Nýlega var ég spurður beint út hvort greinar sem ég hef skrifað væru í raun skrifaðar af mér eða gervigreind. Ekki hvort ég hefði fengið aðstoð, heldur hvort ég hefði „bara notað gervigreind“ og birt textann sem minn eigin. Mér fannst spurningin óþægileg fyrst en síðar bæði skiljanleg og áhugaverð. Hún fékk mig til að velta fyrir mér spurningum sem margir eru líklega farnir að hugleiða: Ef ég spyr gervigreindina, er þá svarið mitt eða gervigreindarinnar? Ef ég bið gervigreindina að gera samantekt á öllum spurningum og svörum okkar á milli, er það mín samantekt eða gervigreindarinnar? Hver er munurinn á mannlegri og gervigreindarsköpun? Hver telst höfundur þegar samstarf milli manns og tækni er eðlilegur hluti af vinnuferlinu? Og mikilvægast: Eigum við yfirhöfuð að reyna að draga skýr mörk milli þess sem er mannlegt og þess sem verður til með aðstoð tækninnar? Hvernig ég nýti mér gervigreind Ég er ekki sérfræðingur í gervigreind né með doktorspróf í reikniritum. Ég er einfaldlega áhugasamur einstaklingur um nýsköpun og framtíðartækni og hef markvisst nýtt mér gervigreind í minni daglegri vinnu og ritstörfum. Ferlið mitt er í grunninn svona þegar ég skrifa greinar eða innlegg á samfélagsmiðla: Ég hlusta á fjölmörg hlaðvörp og viðtöl um gervigreind og þróun nýsköpunar. (Eiginkona mín getur vottað að það getur verið erfitt að ná í mig þegar ég er niðursokkinn í hlustun!). Nú eða fæ upplýsingar eða ræði við þá sem ég vinn með í nýsköpunargeiranum eða konan deilir með mér einhverju áhugaverðu. Ég fæ hugmynd, spurningu sem ég vil kafa dýpra í. Til dæmis: Hvernig mun gervigreind breyta starfi kennara og kennslu? Eða: Er Reykjavík að þróast í rétta átt skipulagslega? Ég spyr gervigreindina, stundum tugi spurninga. Bæði staðreyndaspurninga, vangaveltna og efasemda. Stundum tek ég pásur og tek upp þráðinn síðar. Til dæmis spurði ég gervigreindina: "Hvað er Alpha school, hvað eru þau að gera og hvernig eru þau að nýta gervigreind?" Ég spurði líka: "Er umræðan á Íslandi um skólamál og menntun á réttri leið?" Ég tengdi síðan á greinar og bað hana að finna svipað efni og gera samantekt fyrir mig. Þannig þróaðist samtalið. Samtalið er gagnvirkt því stundum spyr hún mig og stundum bið ég hana að spyrja mig til að dýpka samræðurnar. Ég bið hana síðan um að gera samantekt á spurningum og svörum og útbúa drög að grein sem er aðgengileg fyrir almenning (ef það er markmiðið eins og undanfarið), með ákveðinni áherslu sem ég tilgreini og flæði sem auðveldar lestur. Ég les yfir, breyti, laga, bæti við eigin sjónarmiðum og dæmum. Ég bið aftur um aðstoð: Er textinn of langur? Er eitthvað endurtekið? Eitthvað sem virkar rangt eða óljóst? Er eitthvað sem þú mælir með að bæta í þessa grein til að auka skilning lesandans? Er eitthvað sem þú mælir með að taka út? Ég les yfir allar athugasemdir gervigreindarinnar og bæti inn, tek út og laga það sem mér finnst skipta máli og er aðlagað að því sem ég vil að komi fram. Ég klára greinina og sendi hana inn sem höfundur. Þetta er ferli sem getur tekið allt frá einum degi upp í margar vikur. Er ég að svindla? Nei. Ég er að vinna. Samvinna er ekki svindl. Samband manns og tækni Þegar gervigreind verður hluti af daglegum vinnubrögðum, verður erfitt að viðhalda hefðbundnum skilgreiningum á því hvað telst „mannlegt verk“. Er reiknivélin höfundur útreiknings? Nei, en hún hjálpar okkur að hugsa skýrar. Sama gildir um gervigreind. Hún er ekki höfundurinn, en hún getur stutt við og eflt höfundinn. Ég lít á gervigreind sem samræðuvin, spegil, spyrjanda, hugmyndasmið og efasemdarmann. Hún er líka eins konar æfingafélagi, einhver sem tekur á móti hugmyndum mínum, ögrar þeim og hjálpar mér að skýra eigin hugsun betur. Þessi samvinna, ef hún er meðvituð og gagnrýnin, gerir mig að betri höfundi. Ekki verri. Ég velti því auðvitað samt stundum fyrir mér hvort ég sé að missa eitthvað mannlegt við það að nýta mér tæknina en svo sé ég hvernig það hjálpar mér að hugsa skýrar og skrifa heiðarlegar. Lærdómurinn og samvinnan skilar sér. Hættur og val – hvernig notum við tæknina? Auðvitað vitum við að gervigreind getur verið misnotuð. Til að dreifa falsfréttum, loka fólk inni í bergmálshellum samfélagsmiðla eða búa til ofureflis tæknidrauga sem vinna gegn lýðræðislegum markmiðum. Nú eða stytta okkur leið og láta hana „gera allt“ fyrir okkur, og þar liggur kannski einmitt vandinn: vantraust okkar beinist ekki að gervigreindinni heldur oft að þeim sem notar hana. En einmitt þess vegna þarf samtal um rétta og ábyrga notkun. Við verðum að spyrja: Ef við viljum sjá gervigreind þróast í þá átt sem þjónar fólki, þá þurfum við að nýta hana, móta hana og skilja hana. Ekki einungis óttast hana. Ef almenningur á að geta nýtt sér gervigreind á uppbyggilegan hátt, þá þarf að deila sögum eins og minni. Ekki vegna þess að ég sé að gera eitthvað stórkostlegt, heldur vegna þess að þessi nálgun að vinna saman með gervigreindinni er möguleg fyrir alla, það er kannski það allra mikilvægasta við gervigreindina eins og er, hún er öllum aðgengileg. Gervigreind í daglegu lífi Ég nota gervigreind reglulega bæði í starfi og lífi: Ég bið um stuttar samantektir um fyrirtæki, einstaklinga eða tækninýjungar fyrir fundi, þannig mæti ég betur undirbúinn. Ég læt gervigreindina lesa yfir tölvupósta, bæði til að lagfæra málfar og laga tungutak að viðtakanda, eftir því hvort viðkomandi er með tungumál tölvupóstsins sem móðurmál eða ekki. Fyrir áhugasama má nefna að Gemini gervigreindin er innbyggð í Gmail. Ég tala við gervigreindina til að fá ráð og svör við því sem ég er að skoða. Allt frá því að biðja hana að útskýra hvernig jarðhitavirkjun virkar, yfir til þess að fá spurningalista um hvort ég eigi að selja húsið mitt og stundum spyr ég hana jafnvel um draumaráðningar (kannski er það svindl). Þetta hjálpar mér að koma hugsunum mínum betur til skila og skilja betur, en tekur ekki frá mér sjálfa hugsunina. Sambýli manns og gervigreindar – víðari mynd Það sem ég hef lýst hér að ofan er mín leið. En ég veit að margir glíma við svipaðar spurningar: Er þetta fyrir mig? Er þetta öruggt? Skapandi? Heiðarlegt? Sumir nota gervigreind til að einfalda verk og spara tíma. Aðrir nýta hana sem skapandi meðhöfund eða til að brjóta upp hugsanavenjur. Fjölskyldur nota hana við heimanám barna, fyrirtæki styðjast við hana til að þróa nýjar hugmyndir eða bæta þjónustu. Í daglegum samtölum við viðskiptavini, í markaðssetningu, hugbúnaðargerð eða jafnvel í matargerð er gervigreind orðin að hjálplegu tóli. En þó tækið sé það sama, er upplifunin misjöfn. Sumir finna fyrir létti, aðrir kvíða því að missa stjórn. Og margir, líkt og ég, velta fyrir sér mörkum þess hvað telst "rétt" notkun. Þetta eru allt eðlilegar spurningar. Og mikilvægar. Sambýli manns og gervigreindar er ekki framtíðin, heldur er nú þegar nútíðin. Við þurfum að ræða það af hreinskilni og með gagnrýnu hugarfari. Því þannig mótum við ekki bara tæknina heldur líka samfélagið. Að lokum Kannski ættum við ekki að spyrja okkur spurninga eins og hvort gervigreind eigi að fá Nóbelsverðlaun í framtíðinni vegna þess að hún varð okkur æðri og gat hluti sem við getum aldrei. Kannski ættum við frekar að spyrja hvort við, sem nýtum gervigreind með gagnrýninni, skapandi og siðferðislegri nálgun, séum að búa til betri heim með því að nýta þessa greind sem gervigreindin færir okkur. Samvinna er ekki svindl. Hún er nýr veruleiki. Og við sem notum tæknina með meðvitund, höfum tækifæri til að móta þann veruleika.Við þurfum ekki að óttast að tæknin taki yfir, heldur að við nýtum hana án þess að hugsa. Þessi grein er hluti greina raðar um gervigreind, fyrri greinar; Fækkum kennurum um 90% - Áhrif gervigreindar á menntun.Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík – Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði. – Hvernig gervigreind og snjallmenni munu breyta framtíðarskipulagi.Með hjúkkuna upp í rúm og lækninn í vasanum - Hagnýting gervigreindar í heilsu- og heilbrigðisgeiranum.Gervigreind í daglegu lífi: 15 dæmi - Áhrif gervigreindar á daglegt lífGervigreindin tekur yfir vinnustaðinn; 15 dæmi– Áhrif gervigreindar á vinnustaðinaGervigreind í skólum: tækifæri sem fáir eru að ræða– Ræðum gervigreind í skólum Höfundur er ráðgjafi í nýsköpun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun