Íhlutun hins upplýsta alvalds Gunnar Dan Wiium skrifar 8. desember 2022 09:00 Í dag hef ég legið veikur heima og tíman notaði ég skjálfandi undir sæng og horfði á tvær bíómyndir. Ein þeirra er klassísk með Jodie Foster og heitir Contact og er frá 1997. Hin er mynd sem ég hef séð líklega tíu sinnum en það er meistaraverkið The arrival frá árinu 2016. Soundtrakkið í þeirri mynd sem er hreinn unaður er eftir undramanninn Jóhann Jóhannsson heitin og spiluð af undrakonunni Hildi Guðnadóttir meðal annars. Báðar þessa kvikmyndir lýsa veruleika sem ég sjálfur hef vonast til að verði raunin, að við jarðbúar fáum einn daginn heimsókn eða skilaboð sem gerir okkur mannfólkið agndofa og að við sem heild í kjölfarið vöknum til samkenndar í garð hvers annars. Ég meina, hvernig geta aðilar innan leigufélags réttlætt það fyrir sér að hækka leiguverð sem í flestum tilfellum bitnar á láglaunafólki þegar félagið skilaði 12.5 milljarða hagnaði á síðasta ári. Afhverju er ekkert regluverk hér á landi sem heldur utan um réttindi fólks, mannréttindi. Ég meina, afhverju á einhver örykjakona út í bæ að borga 325 þús á mánuði fyrir einhverja litla leigu íbúð þegar ég og konan mín erum að borga 150 þús á mánuði í afborganir af húsinu okkar sem við vorum shitt heppin að fá í hendurnar áður en að húsnæðisverð þrefaldaðist á sjö árum, af hverju má þetta bara og afhverju viljum við þetta? Svo horfi ég á hernaðarbrölt ríkja í austri og vestri í einskonar skrípaleik on TV sem segir mér að allt snúist þetta bara um aðeins einn sameiginlegan óvin, allt matreitt ofan í okkur af fréttaveitum í eigu hagsmunaaðila sem telja 1% jarðarbúa en eiga 99% af öllu verðmæti, af hverju má þetta bara og afhverju viljum við þetta? Ég hef síðustu ár í alvöru beðið eftir “frendly alien intervention” eða vinalegri íhlutun framandi vera. Ég hef litla sem enga trú á manninum í þeirri mynd sem hann sýnir sig. Margir kalla mig bölsýnismann, barnalegan eða samsærishneigðan eins og það sé merki um geðrof að benda á mögulegt samsæri á meðan að gera það ekki er bara innsæisskert traust á sérfræðinga og svokallaða frjálsa fjöl og samfélagsmiðla. Maðurinn þarf að upplifa sem heild, án aðgreiningar félagslegrar stéttarskiptingar, tungumála, trúarbragða að verða agndofa gagnvart æðri máttarvöldum, getum kallað það Guð bara svo lengi sem það sé afl sem sýnir sig í þeim heimi sem við sjáum og fær okkur til að sjá að lausnin felst í tengslum okkar á milli, kærleik. Upplýst alvald sem kveikir innra með okkur þennan neista og vitund um það að við erum raunverulega bara einn líkami. Það getur engin sett af stað algjörlega tilhæfulausar og tilgangslausar hækkanir á leiguhúsnæði láglaunafólks í þeirri trú að hún hafi ekki áhrif á þá sem efnameiri eru. Samviskan er ekki kölluð samviskan að ástæðulausu og brot gegn fólki, brot gegn sameiginlegri velferð okkar allra er á okkar ábyrgð, ég ber syndir mannsins á herðum mér þar til ég vakna til vitundar og upplifi úrvinnslu. Ég óska eftir hinu upplýsta alvaldi, ég óska eftir að verða agndofa með ykkur, að við verðum agndofa og sleppum þessu dauðahaldi á efnisviðjum hluta og hverfulla hugmyndafræða. Höfundur starfar sem smíðakennari, hlaðvarpsstjórnandi hlaðvarpsins Þvottahúsið og umboðsmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Dan Wiium Mest lesið 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson Skoðun Skoðun Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Ríkið tekur – landsbyggðirnar fá minna Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Snjallasta stefnubreyting Samfylkingarinnar Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Þegar samfélagið þagnar Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Stjórnleysi í íslenskri dýravernd Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Olíumjólk Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Sjá meira
Í dag hef ég legið veikur heima og tíman notaði ég skjálfandi undir sæng og horfði á tvær bíómyndir. Ein þeirra er klassísk með Jodie Foster og heitir Contact og er frá 1997. Hin er mynd sem ég hef séð líklega tíu sinnum en það er meistaraverkið The arrival frá árinu 2016. Soundtrakkið í þeirri mynd sem er hreinn unaður er eftir undramanninn Jóhann Jóhannsson heitin og spiluð af undrakonunni Hildi Guðnadóttir meðal annars. Báðar þessa kvikmyndir lýsa veruleika sem ég sjálfur hef vonast til að verði raunin, að við jarðbúar fáum einn daginn heimsókn eða skilaboð sem gerir okkur mannfólkið agndofa og að við sem heild í kjölfarið vöknum til samkenndar í garð hvers annars. Ég meina, hvernig geta aðilar innan leigufélags réttlætt það fyrir sér að hækka leiguverð sem í flestum tilfellum bitnar á láglaunafólki þegar félagið skilaði 12.5 milljarða hagnaði á síðasta ári. Afhverju er ekkert regluverk hér á landi sem heldur utan um réttindi fólks, mannréttindi. Ég meina, afhverju á einhver örykjakona út í bæ að borga 325 þús á mánuði fyrir einhverja litla leigu íbúð þegar ég og konan mín erum að borga 150 þús á mánuði í afborganir af húsinu okkar sem við vorum shitt heppin að fá í hendurnar áður en að húsnæðisverð þrefaldaðist á sjö árum, af hverju má þetta bara og afhverju viljum við þetta? Svo horfi ég á hernaðarbrölt ríkja í austri og vestri í einskonar skrípaleik on TV sem segir mér að allt snúist þetta bara um aðeins einn sameiginlegan óvin, allt matreitt ofan í okkur af fréttaveitum í eigu hagsmunaaðila sem telja 1% jarðarbúa en eiga 99% af öllu verðmæti, af hverju má þetta bara og afhverju viljum við þetta? Ég hef síðustu ár í alvöru beðið eftir “frendly alien intervention” eða vinalegri íhlutun framandi vera. Ég hef litla sem enga trú á manninum í þeirri mynd sem hann sýnir sig. Margir kalla mig bölsýnismann, barnalegan eða samsærishneigðan eins og það sé merki um geðrof að benda á mögulegt samsæri á meðan að gera það ekki er bara innsæisskert traust á sérfræðinga og svokallaða frjálsa fjöl og samfélagsmiðla. Maðurinn þarf að upplifa sem heild, án aðgreiningar félagslegrar stéttarskiptingar, tungumála, trúarbragða að verða agndofa gagnvart æðri máttarvöldum, getum kallað það Guð bara svo lengi sem það sé afl sem sýnir sig í þeim heimi sem við sjáum og fær okkur til að sjá að lausnin felst í tengslum okkar á milli, kærleik. Upplýst alvald sem kveikir innra með okkur þennan neista og vitund um það að við erum raunverulega bara einn líkami. Það getur engin sett af stað algjörlega tilhæfulausar og tilgangslausar hækkanir á leiguhúsnæði láglaunafólks í þeirri trú að hún hafi ekki áhrif á þá sem efnameiri eru. Samviskan er ekki kölluð samviskan að ástæðulausu og brot gegn fólki, brot gegn sameiginlegri velferð okkar allra er á okkar ábyrgð, ég ber syndir mannsins á herðum mér þar til ég vakna til vitundar og upplifi úrvinnslu. Ég óska eftir hinu upplýsta alvaldi, ég óska eftir að verða agndofa með ykkur, að við verðum agndofa og sleppum þessu dauðahaldi á efnisviðjum hluta og hverfulla hugmyndafræða. Höfundur starfar sem smíðakennari, hlaðvarpsstjórnandi hlaðvarpsins Þvottahúsið og umboðsmaður.
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun