Eyðslan í ensku úrvalsdeildinni Björn Berg Gunnarsson skrifar 7. október 2020 08:02 Í fyrradag var félagsskiptaglugga ensku úrvalsdeildarinnar lokað með hvelli og sitja missáttir knattspyrnustjórar og áhangendur uppi með núverandi leikmannahóp. Margir voru skiljanlega forvitnir að sjá hvaða áhrif COVID-19 hremmingarnar kæmu til með að hafa og verður að segjast að þau voru afar áhugaverð. Knattspyrnuhreyfingin hefur aldrei orðið fyrir viðlíka áfalli hvað rekstrarumhverfi varðar, ef frá eru taldar heimsstyrjaldir síðustu aldar. Alls staðar hafa tekjur hrapað eða eru í það minnsta í uppnámi næsta kastið. Miðasala hefur fuðrað upp, minna er að sækja til auglýsenda og sjónvarpsstöðvar krefjast endurgreiðslu eða bóta. Allir sigla þennan brotsjó saman en á meðan sumir, svo sem lið í neðri deildum Englands, í Skotlandi og hér á landi, keppast við að ausa úr árabátunum virðist sem ensku úrvalsdeildarliðin stími framhjá á lystisnekkju. Þar virðist engin hætta á að drukkna í öðru en kampavíni og endurspeglaðist það í eyðslu félaganna nú í haust. Vissulega var fjárhagsstaða þessara tilteknu liða ólíkt betri en flestra, fyrir faraldurinn. Ef frá eru taldir Íslendingavinirnir í West Ham þurfti ekki að grípa til örþrifaráða til að bjarga liðunum fá gjaldfalli þegar óvissan var sem mest í vor en tekjufallið var þó gríðarlegt og verður það einnig nú í vetur. Yfirgnæfandi líkur eru á að öll verði liðin rekin með umtalsverðu tapi og ætla mætti að versnandi horfur yrðu til þess að liðin héldu að sér höndum hvað kaup á leikmönnum varðar en önnur hefur raunin nú aldeilis verið. Í heildina vörðu félögin 20 hátt í 900 milljónum punda til kaupa á leikmönnum umfram það sem þau fengu fyrir sölu þeirra og hefur sú fjárhæð einungis einu sinni verið hærri, en það var árið 2018. Til samanburðar má nefna að samanlagðar heildartekjur allra félaganna í deildinni fyrir neðan voru um 800 milljónir punda á meðan allt lék í lyndi. Gæðunum er þó misskipt milli liða deildarinnar. Tóku sex þeirra upp veskið fyrir innan við 10 milljónir punda þetta skiptið og raunar þénaði West Ham um 9 milljónir punda á sölu leikmanna umfram leikmannakaup. Hjá nágrönnum Hamranna á Stamford Bridge í London er þó nóg til og var vel ríflega 200 milljónum punda bætt við leikmannahóp Chelsea, sem reyndar má segja að hafi átt nokkuð inni vegna eldra félagsskiptabanns. En hvernig gengur þetta samt upp? Segja má að líkt og hið opinbera hér heima hyggist í það minnsta sum félaganna kaupa sig út úr kreppunni. Svigrúmið til skuldsetningar er misjafnt en almennt virðist það þó nokkuð gott. Hvað Chelsea varðar má vel færa rök fyrir því að rekstur félagsins, þegar kreppunni lýkur, ráði við afborganir þeirra lána sem nú þarf óhjákvæmilega að taka. Hugsanlega verður einfaldlega bætt við skuldsetningu gagnvart eigandanum, ólígarkanum Abramovic, en það skildi þó aldrei verða að sú ákvörðun að vaða af fullum krafti inn á leikmannamarkaðinn nú í miðri plágu geti reynst arðbær? Samkeppni um þá fjármuni sem í boði eru meðal helstu knattspyrnuliða er að miklu leyti keppni um að ná árangri í Meistaradeild Evrópu. Með þátttöku og framgangi þar á bæ má sækja heilmikla fjármuni, án teljandi útgjaldaaukningar, byggja upp alþjóðlega ímynd og heimta hærri greiðslur fyrir auglýsingar. Með því að freista þess að styrkja leikmannahópinn á sama tíma og samkeppnin heldur að sér höndum getur verið hægt að kaupa sér árangur sem skilað getur hagnaði til lengri tíma litið. Þó svo Chelsea hafi selst hvað dýpst í vasa félagsins hafa þó fleiri fengið þessa sömu hugmynd. Stór félög víða um Evrópu hafa, þrátt fyrir slæmar rekstrarhorfur, kosið að styrkja leikmannahópa sína og vona að ástandið lagist áður en að þynnkunni kemur. Hvernig svo sem við kjósum að líta skuldsetningarmöguleika einstakra félaga og möguleg sóknarfæri í leikjafræðilegu tilliti hlýtur það að teljast hreint makalaust að á þeim tíma sem óttast er um framtíð knattspyrnuliða nær hvert sem litið er hafi ensk úrvalsdeildarfélög verið hársbreidd frá því að setja met í leikmannakaupum. Það býður upp á hættu á sjálfsmörkum sem ekki hefur sést þar í deild síðan Frank Sinclair var og hét. Höfundur er deildarstjóri Greiningar og fræðslu hjá Íslandsbanka. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Björn Berg Gunnarsson Enski boltinn Bretland England Mest lesið Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun Skoðun Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Sjá meira
Í fyrradag var félagsskiptaglugga ensku úrvalsdeildarinnar lokað með hvelli og sitja missáttir knattspyrnustjórar og áhangendur uppi með núverandi leikmannahóp. Margir voru skiljanlega forvitnir að sjá hvaða áhrif COVID-19 hremmingarnar kæmu til með að hafa og verður að segjast að þau voru afar áhugaverð. Knattspyrnuhreyfingin hefur aldrei orðið fyrir viðlíka áfalli hvað rekstrarumhverfi varðar, ef frá eru taldar heimsstyrjaldir síðustu aldar. Alls staðar hafa tekjur hrapað eða eru í það minnsta í uppnámi næsta kastið. Miðasala hefur fuðrað upp, minna er að sækja til auglýsenda og sjónvarpsstöðvar krefjast endurgreiðslu eða bóta. Allir sigla þennan brotsjó saman en á meðan sumir, svo sem lið í neðri deildum Englands, í Skotlandi og hér á landi, keppast við að ausa úr árabátunum virðist sem ensku úrvalsdeildarliðin stími framhjá á lystisnekkju. Þar virðist engin hætta á að drukkna í öðru en kampavíni og endurspeglaðist það í eyðslu félaganna nú í haust. Vissulega var fjárhagsstaða þessara tilteknu liða ólíkt betri en flestra, fyrir faraldurinn. Ef frá eru taldir Íslendingavinirnir í West Ham þurfti ekki að grípa til örþrifaráða til að bjarga liðunum fá gjaldfalli þegar óvissan var sem mest í vor en tekjufallið var þó gríðarlegt og verður það einnig nú í vetur. Yfirgnæfandi líkur eru á að öll verði liðin rekin með umtalsverðu tapi og ætla mætti að versnandi horfur yrðu til þess að liðin héldu að sér höndum hvað kaup á leikmönnum varðar en önnur hefur raunin nú aldeilis verið. Í heildina vörðu félögin 20 hátt í 900 milljónum punda til kaupa á leikmönnum umfram það sem þau fengu fyrir sölu þeirra og hefur sú fjárhæð einungis einu sinni verið hærri, en það var árið 2018. Til samanburðar má nefna að samanlagðar heildartekjur allra félaganna í deildinni fyrir neðan voru um 800 milljónir punda á meðan allt lék í lyndi. Gæðunum er þó misskipt milli liða deildarinnar. Tóku sex þeirra upp veskið fyrir innan við 10 milljónir punda þetta skiptið og raunar þénaði West Ham um 9 milljónir punda á sölu leikmanna umfram leikmannakaup. Hjá nágrönnum Hamranna á Stamford Bridge í London er þó nóg til og var vel ríflega 200 milljónum punda bætt við leikmannahóp Chelsea, sem reyndar má segja að hafi átt nokkuð inni vegna eldra félagsskiptabanns. En hvernig gengur þetta samt upp? Segja má að líkt og hið opinbera hér heima hyggist í það minnsta sum félaganna kaupa sig út úr kreppunni. Svigrúmið til skuldsetningar er misjafnt en almennt virðist það þó nokkuð gott. Hvað Chelsea varðar má vel færa rök fyrir því að rekstur félagsins, þegar kreppunni lýkur, ráði við afborganir þeirra lána sem nú þarf óhjákvæmilega að taka. Hugsanlega verður einfaldlega bætt við skuldsetningu gagnvart eigandanum, ólígarkanum Abramovic, en það skildi þó aldrei verða að sú ákvörðun að vaða af fullum krafti inn á leikmannamarkaðinn nú í miðri plágu geti reynst arðbær? Samkeppni um þá fjármuni sem í boði eru meðal helstu knattspyrnuliða er að miklu leyti keppni um að ná árangri í Meistaradeild Evrópu. Með þátttöku og framgangi þar á bæ má sækja heilmikla fjármuni, án teljandi útgjaldaaukningar, byggja upp alþjóðlega ímynd og heimta hærri greiðslur fyrir auglýsingar. Með því að freista þess að styrkja leikmannahópinn á sama tíma og samkeppnin heldur að sér höndum getur verið hægt að kaupa sér árangur sem skilað getur hagnaði til lengri tíma litið. Þó svo Chelsea hafi selst hvað dýpst í vasa félagsins hafa þó fleiri fengið þessa sömu hugmynd. Stór félög víða um Evrópu hafa, þrátt fyrir slæmar rekstrarhorfur, kosið að styrkja leikmannahópa sína og vona að ástandið lagist áður en að þynnkunni kemur. Hvernig svo sem við kjósum að líta skuldsetningarmöguleika einstakra félaga og möguleg sóknarfæri í leikjafræðilegu tilliti hlýtur það að teljast hreint makalaust að á þeim tíma sem óttast er um framtíð knattspyrnuliða nær hvert sem litið er hafi ensk úrvalsdeildarfélög verið hársbreidd frá því að setja met í leikmannakaupum. Það býður upp á hættu á sjálfsmörkum sem ekki hefur sést þar í deild síðan Frank Sinclair var og hét. Höfundur er deildarstjóri Greiningar og fræðslu hjá Íslandsbanka.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun