Ert þú í áhyggjufélaginu? Hulda Jónsdóttir Tölgyes skrifar 27. febrúar 2020 15:30 Ég þekkti eitt sinn eldri konu sem sagði að hún og systur hennar væru saman í áhyggjufélagi. Þær hefðu allar sama einkennið, sem var að hafa áhyggjur af öllu á milli himins og jarðar. Þær voru sífellt að reyna að afstýra ýmisskonar ógæfu; vöruðu við hálku á vegum, umgangspestum og varasömum plöntum í görðum, fylgdust grannt með heilsufari ættingja og ferðum uppkominna barna sinna. Þær hvöttu ættingja til að láta vita af sér heilum og höldnum við stuttar ferðir út á land og héldu niðri í sér andanum ef þeirra nánustu ætluðu á snjósleða, í fjallgöngur eða annað sem gæti falið í sér minnstu áhættu. Svo gátu þær andað léttar þegar þær vissu af öllum sofandi og öruggum í sínu rúmi. Í dag væru þær eflaust að minna fólk á mikilvægi handþvottar og að vara sína nánustu við því að fara erlendis eða á mannamót vegna frétta af COVID-19 veirunni. Þeim þótti nauðsynlegt að finnast þær við stjórn á aðstæðum og vildu hafa alla hluta lífs síns sem skipulagðasta svo ekkert kæmi á óvart. Ég var gjarnan spurð að því í janúar hvort ég væri ekki örugglega búin að tryggja mér sumarstarf það árið. Ég fór oftast að huga að vinnumálum í kringum páska, enda unglingur á þeim tíma. Þegar ég var yngri þótti mér þetta ekkert skrítið; nokkrar manneskjur að ræða hinar ýmsu áhyggjur yfir kaffinu og hvernig hægt væri að lifa lífinu á sem öruggastan hátt. Eftir að ég fór að starfa sem sálfræðingur horfir þessi saga um systurnar allt öðruvísi við. Endurteknar og truflandi áhyggjur af hinu og þessu eru nefnilega ekki dæmigerðar. Það fólk sem glímir við áhyggjuvanda telur þó oft að svona hugsi allir, að eðlilegt sé að hafa linnulausar áhyggjur. Enda hafa mörg þeirra verið svona allt sitt líf. Almenn kvíðaröskun Almenn kvíðaröskun (e. generalized anxiety disorder) einkennist af þrálátum áhyggjum af hinum ýmsu málefnum. Áhyggjur eru í raun neikvæðar hugsanir um framtíðina, að eitthvað slæmt muni henda það sjálft eða aðra, en þó rifjar fólk stundum upp liðna erfiðleika. Áhyggjur geta tengst fjármálum, heilsu, ákvörðunum, atvinnu, námi, störfum, eigin velferð og annarra. Áhyggjurnar geta einn daginn snúist um það hvaða ryksugu eigi að velja og hinn daginn um hvort rétt námsleið hafi verið valin í skóla. Áhyggjunum fylgja ýmis einkenni svo sem vöðvaspenna, eirðarleysi, svefntruflanir, pirringur og þreyta. Áætla má að um 4% fólks greinist með almenna kvíðaröskun yfir árstímabil og er hún algengari meðal kvenna. Algengt er að áhyggjur skjóti upp kollinum þegar lagst er á koddann eða tími gefst til að slaka á. Því reynir fólk oft að hafa nóg fyrir stafni og sumir sofna út frá áreiti á kvöldin, svo sem tónlist og sjónvarpsefni. Til lengri tíma litið eiga þessi viðbrögð þó þátt í að viðhalda vandanum. Að sama skapi á fólk oft erfitt með hugleiðslu því þá láta áhyggjur gjarnan á sér kræla. Óþol fyrir óvissu og viðhorf til áhyggna Þeir sem haldnir eru almennri kvíðaröskun eiga erfitt með að þola óvissu á ýmsum sviðum. Fólk hefur ríka þörf fyrir að vita fyrirfram hvað til stendur, skipuleggja sig ofurvel, þráspyrja og margyfirfara hvort allt sé rétt gert; hvort tölvupóstur hafi verið sendur, útidyr læstar eða nægjanlegt bensín á bílnum. Sumir keyra deginum áður á nýja staði til að fullvissa sig um að þeir rati þegar til kastanna kemur. Með þessu eru heilanum send þau skilaboð að þetta séu allt varasamar og óútreiknanlegar aðstæður sem þurfi að búa sig sérstaklega undir. Við lærum seint að við séum fullfær um að leysa úr málum jafnóðum. Nú gæti einhver spurt hvort ekki sé gott að vera skipulagður og hafa allt á hreinu. Það getur verið það, ef fólki líður vel. Þegar fólk er haldið almennri kvíðaröskun eiga þessi viðbrögð þó þátt í að viðhalda vandanum. Þessu má líkja við lyftufælni. Það er ekkert að því að sniðganga lyftur vilji fólk koma sér í form. Glími fólk hins vegar við lyftufælni mun það að forðast lyftuferðir koma í veg fyrir að það sigrist á óttanum, og þá er mikilvægt að takast á við vandann. Það sama á við um það fólk sem hefur miklar áhyggjur; það þarf að draga úr varúðarráðstöfunum, sækja í óvissu og sjá að það ráði við aðstæður. Fullkomnunarárátta einkennir marga þá sem glíma við almenna kvíðaröskun enda er minna rúm fyrir óvissu, mistök og það sem illa gæti farið ef gengið er vel frá málum. En getum við einhvern tímann eytt óvissu og væri virkilega betra að sjá allt fyrir? Líklegast ekki, og heldur leiðinlegra líf ef ekkert kæmi á óvart. Fólk með almenna kvíðaröskun telur stundum að það hafi náð árangri í lífinu vegna áhyggna, að það hefði aldrei útskrifast úr námi, fengið gott starf, orðið gott foreldri ef það hefði ekki haft áhyggjur. Þessar hugmyndir þarf að vinna með í meðferð því sýnt hefur verið fram á að við erum ekkert betur fær um að leysa vandamál, þótt við sjáum þau fyrir og höfum af þeim stanslausar áhyggjur. Heili okkar er nefnilega hannaður til þess að leysa vandamál hratt og vel þegar þau koma upp og með því að leyfa honum það getum við eflt trúna á eigin getu. Fái kvíðaröskunin að blómstra gröfum við undan trúnni á það að við getum tekið því sem að höndum ber. Hvenær leitar fólk aðstoðar? Eins og fram er komið fylgja líkamleg einkenni almennri kvíðaröskun en svo getur fólk farið að fá kvíðaköst undir álagi og þróað með sér þunglyndi. Oft verða þessi vandamál til þess að fólk leitar sér aðstoðar. Vel er hægt að ná tökum á almennri kvíðaröskun með hugrænni atferlismeðferð sem sérsniðin er að þessum vanda. Ég er sannfærð um að eldri konan sem um ræddi í upphafi greinar hefði notið aukinna lífsgæða hefði hún fengið viðeigandi meðferð. Þá hefði verið hægt að ræða annað en áhyggjur og ótta við hið versta í kaffiboðum. Höfundur er sálfræðingur við Kvíðameðferðarstöðina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Heilbrigðismál Hulda Jónsdóttir Tölgyes Mest lesið Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann Skoðun Velkomin til Helvítis Guðný Gústafsdóttir Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa Skoðun Skoðun Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm skrifar Skoðun Vaxtastefna Seðlabankans – á kostnað launafólks Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson skrifar Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar Skoðun Velkomin til Helvítis Guðný Gústafsdóttir skrifar Skoðun Olíuleit við Ísland? Hallgrímur Óskarsson skrifar Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir skrifar Skoðun Sótt að hagsmunum atvinnulausra Steinar Harðarson skrifar Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson skrifar Skoðun Launamunur kynjanna eykst – Hvar liggur ábyrgðin? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann skrifar Skoðun Gefum íslensku séns – að tala íslensku við alla Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Réttnefni: Viðbragð við upplýsingaóreiðu Jón Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Farsæl framfaraskref á Sólheimum Sigurjón Örn Þórsson skrifar Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson skrifar Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna er alvöru mál Jóhannes Þór Skúlason skrifar Skoðun 1984 og Hunger Games á sama sviðinu Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Mikilvægi aukinnar verndunar hafsvæða og leiðrétting Hrönn Egilsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til einföldunar regluverks Pétur Halldórsson skrifar Skoðun Af Millet-úlpum og öldrunarmálum Þröstur V. Söring skrifar Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson skrifar Skoðun Nú þarf bæði sleggju og vélsög Trausti Hjálmarsson,Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Nútímaviðskipti og lögin sem gleymdist að uppfæra Fróði Steingrímsson skrifar Sjá meira
Ég þekkti eitt sinn eldri konu sem sagði að hún og systur hennar væru saman í áhyggjufélagi. Þær hefðu allar sama einkennið, sem var að hafa áhyggjur af öllu á milli himins og jarðar. Þær voru sífellt að reyna að afstýra ýmisskonar ógæfu; vöruðu við hálku á vegum, umgangspestum og varasömum plöntum í görðum, fylgdust grannt með heilsufari ættingja og ferðum uppkominna barna sinna. Þær hvöttu ættingja til að láta vita af sér heilum og höldnum við stuttar ferðir út á land og héldu niðri í sér andanum ef þeirra nánustu ætluðu á snjósleða, í fjallgöngur eða annað sem gæti falið í sér minnstu áhættu. Svo gátu þær andað léttar þegar þær vissu af öllum sofandi og öruggum í sínu rúmi. Í dag væru þær eflaust að minna fólk á mikilvægi handþvottar og að vara sína nánustu við því að fara erlendis eða á mannamót vegna frétta af COVID-19 veirunni. Þeim þótti nauðsynlegt að finnast þær við stjórn á aðstæðum og vildu hafa alla hluta lífs síns sem skipulagðasta svo ekkert kæmi á óvart. Ég var gjarnan spurð að því í janúar hvort ég væri ekki örugglega búin að tryggja mér sumarstarf það árið. Ég fór oftast að huga að vinnumálum í kringum páska, enda unglingur á þeim tíma. Þegar ég var yngri þótti mér þetta ekkert skrítið; nokkrar manneskjur að ræða hinar ýmsu áhyggjur yfir kaffinu og hvernig hægt væri að lifa lífinu á sem öruggastan hátt. Eftir að ég fór að starfa sem sálfræðingur horfir þessi saga um systurnar allt öðruvísi við. Endurteknar og truflandi áhyggjur af hinu og þessu eru nefnilega ekki dæmigerðar. Það fólk sem glímir við áhyggjuvanda telur þó oft að svona hugsi allir, að eðlilegt sé að hafa linnulausar áhyggjur. Enda hafa mörg þeirra verið svona allt sitt líf. Almenn kvíðaröskun Almenn kvíðaröskun (e. generalized anxiety disorder) einkennist af þrálátum áhyggjum af hinum ýmsu málefnum. Áhyggjur eru í raun neikvæðar hugsanir um framtíðina, að eitthvað slæmt muni henda það sjálft eða aðra, en þó rifjar fólk stundum upp liðna erfiðleika. Áhyggjur geta tengst fjármálum, heilsu, ákvörðunum, atvinnu, námi, störfum, eigin velferð og annarra. Áhyggjurnar geta einn daginn snúist um það hvaða ryksugu eigi að velja og hinn daginn um hvort rétt námsleið hafi verið valin í skóla. Áhyggjunum fylgja ýmis einkenni svo sem vöðvaspenna, eirðarleysi, svefntruflanir, pirringur og þreyta. Áætla má að um 4% fólks greinist með almenna kvíðaröskun yfir árstímabil og er hún algengari meðal kvenna. Algengt er að áhyggjur skjóti upp kollinum þegar lagst er á koddann eða tími gefst til að slaka á. Því reynir fólk oft að hafa nóg fyrir stafni og sumir sofna út frá áreiti á kvöldin, svo sem tónlist og sjónvarpsefni. Til lengri tíma litið eiga þessi viðbrögð þó þátt í að viðhalda vandanum. Að sama skapi á fólk oft erfitt með hugleiðslu því þá láta áhyggjur gjarnan á sér kræla. Óþol fyrir óvissu og viðhorf til áhyggna Þeir sem haldnir eru almennri kvíðaröskun eiga erfitt með að þola óvissu á ýmsum sviðum. Fólk hefur ríka þörf fyrir að vita fyrirfram hvað til stendur, skipuleggja sig ofurvel, þráspyrja og margyfirfara hvort allt sé rétt gert; hvort tölvupóstur hafi verið sendur, útidyr læstar eða nægjanlegt bensín á bílnum. Sumir keyra deginum áður á nýja staði til að fullvissa sig um að þeir rati þegar til kastanna kemur. Með þessu eru heilanum send þau skilaboð að þetta séu allt varasamar og óútreiknanlegar aðstæður sem þurfi að búa sig sérstaklega undir. Við lærum seint að við séum fullfær um að leysa úr málum jafnóðum. Nú gæti einhver spurt hvort ekki sé gott að vera skipulagður og hafa allt á hreinu. Það getur verið það, ef fólki líður vel. Þegar fólk er haldið almennri kvíðaröskun eiga þessi viðbrögð þó þátt í að viðhalda vandanum. Þessu má líkja við lyftufælni. Það er ekkert að því að sniðganga lyftur vilji fólk koma sér í form. Glími fólk hins vegar við lyftufælni mun það að forðast lyftuferðir koma í veg fyrir að það sigrist á óttanum, og þá er mikilvægt að takast á við vandann. Það sama á við um það fólk sem hefur miklar áhyggjur; það þarf að draga úr varúðarráðstöfunum, sækja í óvissu og sjá að það ráði við aðstæður. Fullkomnunarárátta einkennir marga þá sem glíma við almenna kvíðaröskun enda er minna rúm fyrir óvissu, mistök og það sem illa gæti farið ef gengið er vel frá málum. En getum við einhvern tímann eytt óvissu og væri virkilega betra að sjá allt fyrir? Líklegast ekki, og heldur leiðinlegra líf ef ekkert kæmi á óvart. Fólk með almenna kvíðaröskun telur stundum að það hafi náð árangri í lífinu vegna áhyggna, að það hefði aldrei útskrifast úr námi, fengið gott starf, orðið gott foreldri ef það hefði ekki haft áhyggjur. Þessar hugmyndir þarf að vinna með í meðferð því sýnt hefur verið fram á að við erum ekkert betur fær um að leysa vandamál, þótt við sjáum þau fyrir og höfum af þeim stanslausar áhyggjur. Heili okkar er nefnilega hannaður til þess að leysa vandamál hratt og vel þegar þau koma upp og með því að leyfa honum það getum við eflt trúna á eigin getu. Fái kvíðaröskunin að blómstra gröfum við undan trúnni á það að við getum tekið því sem að höndum ber. Hvenær leitar fólk aðstoðar? Eins og fram er komið fylgja líkamleg einkenni almennri kvíðaröskun en svo getur fólk farið að fá kvíðaköst undir álagi og þróað með sér þunglyndi. Oft verða þessi vandamál til þess að fólk leitar sér aðstoðar. Vel er hægt að ná tökum á almennri kvíðaröskun með hugrænni atferlismeðferð sem sérsniðin er að þessum vanda. Ég er sannfærð um að eldri konan sem um ræddi í upphafi greinar hefði notið aukinna lífsgæða hefði hún fengið viðeigandi meðferð. Þá hefði verið hægt að ræða annað en áhyggjur og ótta við hið versta í kaffiboðum. Höfundur er sálfræðingur við Kvíðameðferðarstöðina.
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa Skoðun
Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar
Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar
Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar
Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar
Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson skrifar
Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar
Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa Skoðun