Hefði Ólafur Ragnar átt að undirrita þingrofsbeiðnina? Hildur Þórðardóttir skrifar 11. apríl 2016 22:32 Þar sem ég gef kost á mér til forseta, velti ég eðlilega fyrir mér viðbrögðum þess sem nú gegnir því embætti og hvað ég hefði gert í hans stöðu í síðustu viku. Við heyrðum bara aðra hlið málsins, þar sem núverandi forseti kvað þáverandi forsætisráðherra, Sigmund Davíð, hafa komið til Bessastaða með beiðni um þingrof í farteskinu og ætlað að nota hana til að þvinga fram stuðning hjá samstarfsflokknum. Það þarf klækjaref til að þekkja annan klækjaref. En var þetta raunin? Á kannski orðatiltækið „Margur heldur mig sig“ betur við, þar sem forsetinn ætlaði forsætisráðherranum eitthvað sem hann sjálfur hefði gert, en var kannski langt frá því sem ráðherrann sjálfur hugðist gera? Sigmundur hefur neitað að plaggið hafið verið meðferðis og án þess að bera í bætifláka fyrir hann getum við gefið okkur að það hafi verið fálmkennd viðbrögð manns eftir óþarflega opinbera niðurlægingu af hálfu læriföður. En í hverra þágu samþykkti forsetinn ekki þingrofsbeiðnina svo hægt væri að slíta þingi og boða til nýrra kosninga? Ekki í þágu fólksins sem var löngu hætt að styðja ríkisstjórnina og hafði í marga mánuði óskað eftir kosningum vegna aðgerðarleysis stjórnvalda í stjórnarskrármálinu. Ekki heldur til að stuðla að friði í samfélaginu, því nýja ríkisstjórnin vekur enn meiri ólgu og reiði meðal kjósenda. Og ekki í þágu stjórnarandstöðunnar sem var tilbúin með vantrauststillögu á ríkisstjórnina. Hverra erinda gengur þá forseti vor? Á forsetinn ekki að vera öryggisventill þjóðarinnar gagnvart Alþingi? Á forsetinn ekki einmitt að nýta þau úrræði sem hann hefur til að framfylgja ósk meirihluta þjóðarinnar? Að minnsta kosti þar til hin nýja stjórnarskrá verður samþykkt og þjóðin getur sjálf lagt fram frumvörp á Alþingi og þar með vantrauststillögur. Hvar var hollusta forseta nú gagnvart þjóðinni? Þessi hollusta sem hann sýndi svo berlega þegar hann bjargaði þjóðinni frá Icesave skuldinni. Er forsetinn kannski búinn að gleyma þjóðinni? Var sjónarspil forseta kannski einungis til þess fallið að upphefja sjálfan sig fyrir heimsbyggðinni á kostnað þáverandi forsætisráðherra með því að upplýsa um hina meintu refskák? Eða var það til að endurheimta traust þjóðarinnar þar sem hann lét sem hann hefði bjargað henni frá því að þurfa að fara í kosningar með svo stuttum fyrirvara? Ótti við hið óþekkta er þekkt stjórntæki hjá þeim sem vilja halda völdum. Þeir nýta sér ótta óbreyttra borgara við óvissuástand og snöggar breytingar því þeir vita ekki hvað þeir fá í staðinn. En það er oft þegar ráðamenn eru teknir í bólinu eins og nú að mestu umbæturnar eiga sér stað. Hvað hefði verið svona hræðilegt við að ganga til kosninga núna? Píratar hefðu líklega unnið stórsigur, nýja stjórnarskráin hefði þá komist í gegnum þingið og aftur hefði þurft að slíta þingi og boða til kosninga. Hefði það verið heimsendir? Aldeilis ekki. Landið hefði aldrei rekið stjórnlaust að feigðarósi þótt þing hefði verið rofið. Ráðuneytin geta vel starfað að sínum málum í nokkra mánuði án ráðherra enda hæft fólk þar innanborðs. Það hefði líka verið hægt að skipa fagráðherra á meðan kosningar væru undirbúnar. Kannski hefði verið kjörið tækifæri til að mynda þjóðstjórn. Í krísuástandi eins og nú virka þjóðstjórnir vel til að allir flokkar geti unnið saman að heill lands og þjóðar. Kannski vill núverandi forsetinn ekki að upp úr stjórnarsamstarfinu slitni því hann er mótfallinn hinni nýju stjórnarskrá sem skerðir vald hans. Kannski Guðni Th. leiði einhvern tímann sannleikann í ljós. Klækir, undirferli, baktjaldamakk, hroki, spilling, fals og óttastjórnun tilheyra fortíðinni. Manneskja getur verið góður forseti þótt hún sé ekki bragðarefur. Það er hægt að vera klár án þess að vera slóttugur og undirförull. Forseti á miklu frekar að endurspegla þá nýju tíma sem við siglum inn í. Vera sönn, heilsteypt, umburðarlynd og með heyrnina í lagi svo hún heyri í þjóðinni. Ég trúi því að við getum þróað hér lýðræðisríki þar sem ríkir gagnsæi, réttlæti, jöfnuður, samkennd og skilningur. Þar sem völdin eru hjá fólkinu og að lýðræði virkt á borði, ekki bara í orði. Okkur er smám saman að takast að stinga á kýlum spillingar, græðgi og sjálftöku og eftir því sem hreinsast út getum við byggt upp samfélag á trausti, heilindum, virðingu og samkennd. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2016 Forsetakosningar 2016 Skoðun Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
Þar sem ég gef kost á mér til forseta, velti ég eðlilega fyrir mér viðbrögðum þess sem nú gegnir því embætti og hvað ég hefði gert í hans stöðu í síðustu viku. Við heyrðum bara aðra hlið málsins, þar sem núverandi forseti kvað þáverandi forsætisráðherra, Sigmund Davíð, hafa komið til Bessastaða með beiðni um þingrof í farteskinu og ætlað að nota hana til að þvinga fram stuðning hjá samstarfsflokknum. Það þarf klækjaref til að þekkja annan klækjaref. En var þetta raunin? Á kannski orðatiltækið „Margur heldur mig sig“ betur við, þar sem forsetinn ætlaði forsætisráðherranum eitthvað sem hann sjálfur hefði gert, en var kannski langt frá því sem ráðherrann sjálfur hugðist gera? Sigmundur hefur neitað að plaggið hafið verið meðferðis og án þess að bera í bætifláka fyrir hann getum við gefið okkur að það hafi verið fálmkennd viðbrögð manns eftir óþarflega opinbera niðurlægingu af hálfu læriföður. En í hverra þágu samþykkti forsetinn ekki þingrofsbeiðnina svo hægt væri að slíta þingi og boða til nýrra kosninga? Ekki í þágu fólksins sem var löngu hætt að styðja ríkisstjórnina og hafði í marga mánuði óskað eftir kosningum vegna aðgerðarleysis stjórnvalda í stjórnarskrármálinu. Ekki heldur til að stuðla að friði í samfélaginu, því nýja ríkisstjórnin vekur enn meiri ólgu og reiði meðal kjósenda. Og ekki í þágu stjórnarandstöðunnar sem var tilbúin með vantrauststillögu á ríkisstjórnina. Hverra erinda gengur þá forseti vor? Á forsetinn ekki að vera öryggisventill þjóðarinnar gagnvart Alþingi? Á forsetinn ekki einmitt að nýta þau úrræði sem hann hefur til að framfylgja ósk meirihluta þjóðarinnar? Að minnsta kosti þar til hin nýja stjórnarskrá verður samþykkt og þjóðin getur sjálf lagt fram frumvörp á Alþingi og þar með vantrauststillögur. Hvar var hollusta forseta nú gagnvart þjóðinni? Þessi hollusta sem hann sýndi svo berlega þegar hann bjargaði þjóðinni frá Icesave skuldinni. Er forsetinn kannski búinn að gleyma þjóðinni? Var sjónarspil forseta kannski einungis til þess fallið að upphefja sjálfan sig fyrir heimsbyggðinni á kostnað þáverandi forsætisráðherra með því að upplýsa um hina meintu refskák? Eða var það til að endurheimta traust þjóðarinnar þar sem hann lét sem hann hefði bjargað henni frá því að þurfa að fara í kosningar með svo stuttum fyrirvara? Ótti við hið óþekkta er þekkt stjórntæki hjá þeim sem vilja halda völdum. Þeir nýta sér ótta óbreyttra borgara við óvissuástand og snöggar breytingar því þeir vita ekki hvað þeir fá í staðinn. En það er oft þegar ráðamenn eru teknir í bólinu eins og nú að mestu umbæturnar eiga sér stað. Hvað hefði verið svona hræðilegt við að ganga til kosninga núna? Píratar hefðu líklega unnið stórsigur, nýja stjórnarskráin hefði þá komist í gegnum þingið og aftur hefði þurft að slíta þingi og boða til kosninga. Hefði það verið heimsendir? Aldeilis ekki. Landið hefði aldrei rekið stjórnlaust að feigðarósi þótt þing hefði verið rofið. Ráðuneytin geta vel starfað að sínum málum í nokkra mánuði án ráðherra enda hæft fólk þar innanborðs. Það hefði líka verið hægt að skipa fagráðherra á meðan kosningar væru undirbúnar. Kannski hefði verið kjörið tækifæri til að mynda þjóðstjórn. Í krísuástandi eins og nú virka þjóðstjórnir vel til að allir flokkar geti unnið saman að heill lands og þjóðar. Kannski vill núverandi forsetinn ekki að upp úr stjórnarsamstarfinu slitni því hann er mótfallinn hinni nýju stjórnarskrá sem skerðir vald hans. Kannski Guðni Th. leiði einhvern tímann sannleikann í ljós. Klækir, undirferli, baktjaldamakk, hroki, spilling, fals og óttastjórnun tilheyra fortíðinni. Manneskja getur verið góður forseti þótt hún sé ekki bragðarefur. Það er hægt að vera klár án þess að vera slóttugur og undirförull. Forseti á miklu frekar að endurspegla þá nýju tíma sem við siglum inn í. Vera sönn, heilsteypt, umburðarlynd og með heyrnina í lagi svo hún heyri í þjóðinni. Ég trúi því að við getum þróað hér lýðræðisríki þar sem ríkir gagnsæi, réttlæti, jöfnuður, samkennd og skilningur. Þar sem völdin eru hjá fólkinu og að lýðræði virkt á borði, ekki bara í orði. Okkur er smám saman að takast að stinga á kýlum spillingar, græðgi og sjálftöku og eftir því sem hreinsast út getum við byggt upp samfélag á trausti, heilindum, virðingu og samkennd.
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar