Palestínumenn og við Valdimar A. Arnþórsson skrifar 25. september 2015 15:50 Það er ekki auðvelt fyrir okkur íslendinga að átta okkur á hvað raunverulega er að gerast í Palestínu. Stutta útgáfan er sú að árið1948 þegar Ísrael lýsti yfir stofnun þjóðríkis eftir að sameinuðu þjóðirnar viðurkenndu skiptingu bresku Palestínu á milli Palestínumanna og Ísraelsmanna, fóru að stað stórfelldar þjóðernishreinsanir af hálfu Ísraelsmanna, það sem Palestínumenn í dag kalla Al Nakba (hörmungarnar). Þarna hófust hreinsanir þar sem palestínskir íbúar í kringum 400 þorpum og byggðarlögum voru hraktir á brott af heimilum sínum og/eða drepnir. Þorpin voru í kjölfarið hreinsuð af yfirborði jarðar. Þessir flóttamenn hröktust m.a. til Jórdaníu og Líbanon og samkvæmt tölum frá Sameinuðu þjóðunum (2011) eru Palestínumenn um 11,2 milljónir og þar af eru yfir 5 milljónir Palestínumanna búsettir í flóttamannabúðum í arabalöndunum í nágrenninu og 640 þúsund annarstaðar í heiminum. Helmingur allra Palestínumanna eru á flótta, og vel að merkja þeim er ekki leyfilegt að flytja aftur heim vegna ísraelskra aðskilnaðarlaga. Árið 1967 í 6 daga stríðinu hertók Ísrael Vesturbakkann og austur Jerúsalem af Jórdaníu, Gaza ásamt Sínaí skaga af Egyptalandi og Golan hæðir af Sýrlandi. Þetta hernám stendur enn nú tæpum 50 árum seinna, nema hvað Sínaí skaganum var skilað í kjölfar Yom Kippur stríðsins 1973. Þegar land er hertekið, gilda alþjóðalög, t.a.m. að þú getur ekki hafið búsetu á hernumdu landi. Í dag er áætlað að 500 þúsund ísraelskir landtökumenn búi á Vesturbakkanum á landi sem er tekið af eigendum sínum Palestínumönnum með hervaldi.Harður raunveruleiki Hinn harða raunveruleika daglegs lífs undir þessum kringumstæðum er ekki eins auðvelt að setja í orð svo skiljist. En hernáminu fylgir í fyrsta lagi bygging aðskilnaðarmúrs meira og minna í kringum allan Vesturbakkann og Gaza. Það er ekki nóg með að múrinn loki á ferðafrelsi og kljúfi ræktarland frá íbúunum, heldur er hann einnig nýttur af Ísraelsmönnum til þess að ná yfir meira landi og gera líf heimafólks óbærilegt, með því að girða af heilu bæina og loka svo inn og útgönguleiðum. Eitt skýrasta dæmið er bærinn Quaqilliya á landmærum Ísraels og svæða Palestínu á vesturbakkanum. Hernáminu fylgja einnig ótölulegur fjöldi varðstöðva þar sem leitað er á fólki og það krafið skilríkja og för þeirra stöðvuð án nokkurra skýringa. Ekkert tillit er tekið til í hvaða ástandi viðkomandi er þegar það á leið um. Fjöldamörg dæmi eru um að sjúklingum á leið á spítala hafi ekki verið hleypt í gegn. Konur komnar að fæðingu hafa átt börn sín á gangstéttum í nágrenni við þessar varðstöðvar þegar þeim hefur ekki verið hleypt í gegn á leið sinni á spítala. Breiðar og glæsilegar hraðbrautir hafa verðið lagðar frá Ísrael yfir í landræningjabyggðir vítt og breytt um vesturbakkann, en Palestínumönnum er harðlega bannað að nýta þetta vegakerfi og til að einfalda eftirlit með því þá er sitthvor litur á bílnúmerum Palestínumanna og Ísraelsmanna.Árásum fjölgar Árásir landtökufólks á palestínsku íbúana eykst með hverju árinu og samkvæmt mánaðarlegu fréttabréfi mannréttindaskrifstofu Sameinuðu þjóðanna í Jerúsalem ochaopt.org hefur t.a.m. 16 sinnum verið kveikt í heimilum Palestínumanna síðan í byrjun árs 2015. Í síðustu íkveikju landtökufólks lést 18 mánaða gamalt barn og faðir þess en móðir og annað barn voru illa brennd. Móðirin lést síðan af sárum sínum þann 7. september síðastliðinn. Það er e.t.v. líka erfitt fyrir okkur að skilja að landtökufólki er ekki refsað fyrir sína glæpi gegn Palestínumönnum heldur nýtur það stuðnings hersetuliðsins í árásum sínum á Palestínumenn. Að horfast í augu við þessar hörmungar eða aðrar er erfitt og getur dregið þungann skugga yfir notalegan hversdaginn hér hjá okkur á Vesturlöndum. Það er hins vegar hægt að taka þá ákvörðun að líta ekki undan og leggja sitt litla lóð á vogarskálar mannréttinda, með fordæmingu á yfirgangi og aðskilnaðarstefnu ísraelskra stjórnvalda. Forystumenn Palestínu hafa lýst því yfir að eina vopnið í baráttu fyrir frelsi og jafnrétti sé annars vegar friðsamleg mótmæli inná hernumdu svæðunum og hins vegar viðskiptaþvinganir á Ísrael. Þess vegna styð ég að aðferðir eins og sniðgöngu, viðskiptaþvinganir, útilokun úr vísinda, íþrótta og menningarsamstarfi og að fjárfestingar verði dregnar til baka og/eða skilyrtar, að öllum þessum friðsamlegu tækjum verði beitt þar til ólöglegu hernámi Ísraels verður aflétt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun Mest lesið Ríkissjóður snuðaður um stórar fjárhæðir Sigurjón Þórðarson Skoðun Er verið að blekkja almenning og sjómenn? Einar Hannes Harðarson Skoðun Lágkúrulegur hversdagsleiki illskunnar Guðný Gústafsdóttir Skoðun Áfengi og íþróttir eiga enga samleið – áskorun til þingfulltrúa UMFÍ Árni Guðmundsson Skoðun Stóra skekkjan í 13 ára aldurstakmarki samfélagsmiðla Skúli Bragi Geirdal Skoðun Við viljum nafn Jón Kaldal Skoðun Fögur fyrirheit sem urðu að engu Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson Skoðun Aðskilnaðurinn hlær Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson Skoðun Væntingar á villigötum Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Skoðun Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson skrifar Skoðun Við viljum nafn Jón Kaldal skrifar Skoðun Stóra skekkjan í 13 ára aldurstakmarki samfélagsmiðla Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Er verið að blekkja almenning og sjómenn? Einar Hannes Harðarson skrifar Skoðun Væntingar á villigötum Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Aðskilnaðurinn hlær Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Lágkúrulegur hversdagsleiki illskunnar Guðný Gústafsdóttir skrifar Skoðun Glerþakið brotið á alþjóðlega sjónverndardaginn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Fögur fyrirheit sem urðu að engu Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson skrifar Skoðun Ríkissjóður snuðaður um stórar fjárhæðir Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Áfengi og íþróttir eiga enga samleið – áskorun til þingfulltrúa UMFÍ Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Ruben Amorim og sveigjanleiki – hugleiðingar sálfræðings Andri Hrafn Sigurðsson skrifar Skoðun Framtíðarsýn í samgöngumálum er mosavaxin Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Fimmta iðnbyltingin krefst svara – strax Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson skrifar Skoðun Er hurð bara hurð? Sölvi Breiðfjörð skrifar Skoðun Reykjavíkurmódel á kvennaári Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Ekki er allt sem sýnist Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson skrifar Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir skrifar Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson skrifar Skoðun Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson skrifar Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson skrifar Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Forvarnateymi grunnskóla – góð hugmynd sem má ekki sofna Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson skrifar Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson skrifar Sjá meira
Það er ekki auðvelt fyrir okkur íslendinga að átta okkur á hvað raunverulega er að gerast í Palestínu. Stutta útgáfan er sú að árið1948 þegar Ísrael lýsti yfir stofnun þjóðríkis eftir að sameinuðu þjóðirnar viðurkenndu skiptingu bresku Palestínu á milli Palestínumanna og Ísraelsmanna, fóru að stað stórfelldar þjóðernishreinsanir af hálfu Ísraelsmanna, það sem Palestínumenn í dag kalla Al Nakba (hörmungarnar). Þarna hófust hreinsanir þar sem palestínskir íbúar í kringum 400 þorpum og byggðarlögum voru hraktir á brott af heimilum sínum og/eða drepnir. Þorpin voru í kjölfarið hreinsuð af yfirborði jarðar. Þessir flóttamenn hröktust m.a. til Jórdaníu og Líbanon og samkvæmt tölum frá Sameinuðu þjóðunum (2011) eru Palestínumenn um 11,2 milljónir og þar af eru yfir 5 milljónir Palestínumanna búsettir í flóttamannabúðum í arabalöndunum í nágrenninu og 640 þúsund annarstaðar í heiminum. Helmingur allra Palestínumanna eru á flótta, og vel að merkja þeim er ekki leyfilegt að flytja aftur heim vegna ísraelskra aðskilnaðarlaga. Árið 1967 í 6 daga stríðinu hertók Ísrael Vesturbakkann og austur Jerúsalem af Jórdaníu, Gaza ásamt Sínaí skaga af Egyptalandi og Golan hæðir af Sýrlandi. Þetta hernám stendur enn nú tæpum 50 árum seinna, nema hvað Sínaí skaganum var skilað í kjölfar Yom Kippur stríðsins 1973. Þegar land er hertekið, gilda alþjóðalög, t.a.m. að þú getur ekki hafið búsetu á hernumdu landi. Í dag er áætlað að 500 þúsund ísraelskir landtökumenn búi á Vesturbakkanum á landi sem er tekið af eigendum sínum Palestínumönnum með hervaldi.Harður raunveruleiki Hinn harða raunveruleika daglegs lífs undir þessum kringumstæðum er ekki eins auðvelt að setja í orð svo skiljist. En hernáminu fylgir í fyrsta lagi bygging aðskilnaðarmúrs meira og minna í kringum allan Vesturbakkann og Gaza. Það er ekki nóg með að múrinn loki á ferðafrelsi og kljúfi ræktarland frá íbúunum, heldur er hann einnig nýttur af Ísraelsmönnum til þess að ná yfir meira landi og gera líf heimafólks óbærilegt, með því að girða af heilu bæina og loka svo inn og útgönguleiðum. Eitt skýrasta dæmið er bærinn Quaqilliya á landmærum Ísraels og svæða Palestínu á vesturbakkanum. Hernáminu fylgja einnig ótölulegur fjöldi varðstöðva þar sem leitað er á fólki og það krafið skilríkja og för þeirra stöðvuð án nokkurra skýringa. Ekkert tillit er tekið til í hvaða ástandi viðkomandi er þegar það á leið um. Fjöldamörg dæmi eru um að sjúklingum á leið á spítala hafi ekki verið hleypt í gegn. Konur komnar að fæðingu hafa átt börn sín á gangstéttum í nágrenni við þessar varðstöðvar þegar þeim hefur ekki verið hleypt í gegn á leið sinni á spítala. Breiðar og glæsilegar hraðbrautir hafa verðið lagðar frá Ísrael yfir í landræningjabyggðir vítt og breytt um vesturbakkann, en Palestínumönnum er harðlega bannað að nýta þetta vegakerfi og til að einfalda eftirlit með því þá er sitthvor litur á bílnúmerum Palestínumanna og Ísraelsmanna.Árásum fjölgar Árásir landtökufólks á palestínsku íbúana eykst með hverju árinu og samkvæmt mánaðarlegu fréttabréfi mannréttindaskrifstofu Sameinuðu þjóðanna í Jerúsalem ochaopt.org hefur t.a.m. 16 sinnum verið kveikt í heimilum Palestínumanna síðan í byrjun árs 2015. Í síðustu íkveikju landtökufólks lést 18 mánaða gamalt barn og faðir þess en móðir og annað barn voru illa brennd. Móðirin lést síðan af sárum sínum þann 7. september síðastliðinn. Það er e.t.v. líka erfitt fyrir okkur að skilja að landtökufólki er ekki refsað fyrir sína glæpi gegn Palestínumönnum heldur nýtur það stuðnings hersetuliðsins í árásum sínum á Palestínumenn. Að horfast í augu við þessar hörmungar eða aðrar er erfitt og getur dregið þungann skugga yfir notalegan hversdaginn hér hjá okkur á Vesturlöndum. Það er hins vegar hægt að taka þá ákvörðun að líta ekki undan og leggja sitt litla lóð á vogarskálar mannréttinda, með fordæmingu á yfirgangi og aðskilnaðarstefnu ísraelskra stjórnvalda. Forystumenn Palestínu hafa lýst því yfir að eina vopnið í baráttu fyrir frelsi og jafnrétti sé annars vegar friðsamleg mótmæli inná hernumdu svæðunum og hins vegar viðskiptaþvinganir á Ísrael. Þess vegna styð ég að aðferðir eins og sniðgöngu, viðskiptaþvinganir, útilokun úr vísinda, íþrótta og menningarsamstarfi og að fjárfestingar verði dregnar til baka og/eða skilyrtar, að öllum þessum friðsamlegu tækjum verði beitt þar til ólöglegu hernámi Ísraels verður aflétt.
Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson skrifar
Skoðun Áfengi og íþróttir eiga enga samleið – áskorun til þingfulltrúa UMFÍ Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson skrifar