Menntun í gíslingu hrímþursa Þorsteinn Gunnarsson skrifar 6. febrúar 2025 15:33 Í yfirstandandi verkfalli kennara í leikskólum og grunnskólum sker það í augu að fulltrúar bæjar– og sveitarstjórna í landinu hafa ekki burði til takast á við það verkefni sem þeim ber skylda til þ.e. að halda skólastarfi gangandi í landinu. Sökum lélegra launakjara hafa margir hæfir kennarar horfið til annara starfa. Skilningur fulltrúa sveitarfélaga á þessari stöðu virðist takmarkaður og skilaboð margra þeirra til kennara og samfélagsins bera því miður vitni um vanvirðingu á mikilvægi skólastarfs. Þetta er ekkert nýtt og þegar skeytasendingar frá ýmsum fulltrúum sveitarstjórna í garð kennara eru lesin verður ekki hjá því komist að rifja upp umræður fræðslunefndarinnar í Bervík í Heimsljósi eftir Halldór Laxness en þar hafði kennarinn, Ólafur Kárason, Ljósvíkingur, sótt um að fá mó og eldspýtur til að halda hita á híbýlum sínum og í skólanum. Lýsing Laxness á fundi fræðslunefndar um þessa ósk er í senn kostuleg og nöturleg. Í fræðslunefndinni voru hreppstjórinn, sóknarpresturinn og Þórður á Horni, „alt gamlir Bervíkingar og strigamunnar og altaðþví hrímþursar.“ Presturinn lifði í fornum fræðum og hafði „aungvan áhuga á daglegu lífi.“ Þórður á Horni var með hugann fullan af stórslysum og hreppstjórinn var gæddur embættislegri virðingu sem var þó aðeins á yfirborðinu. Þegar þessir menn hittust var lítil von á að þeir hlustuðu hver á annan og því síður á kennarann sem átti heilsu sína og skólabarnanna undir þessum mönnum. Eða með orðum Laxness: „Þegar þessir menn voru komnir allir saman var eins og þrír daufir hefðu mæst; þeir virtust ekki heldur sjá hver annan; í sömu stofu töluðu þeir eins og menn hver á sínu landshorni, sem hafa aldrei sést og mun aldrei sjást, hafa aldrei heyrt hvers annan rödd, ekki einusinni heyrt hvers annars getið; samt verkuðu þeir allir sem einn maður.“ (bls. 147) Það þarf varla að taka fram að hér er um að ræða skáldaða sviðsetningu á fundi sem gæti hafa átt sér stað einhvers staðar á Vestfjörðum fyrir meira en 100 árum síðan. En gæti verið raunveruleikinn í dag sé jafn fáránlegur og skáldskapur um stöðu skólamála á Vestfjörðum á fyrri hluta 20 aldar? Hér verða dregnar fram nokkrar hliðstæður. Á fræðslunefndarfundinum í Heimsljósi ásakaði presturinn kennarann fyrir að stela mó til að kynda upp skólann. Í október sl. þegar verkfall kennara var í undirbúningi voru skilaboð borgarstjórans í Reykjavík til lausnar deilunni sem upp var kominn að kennarar væru hyskin og löt stétt: „Að kennararnir séu að biðja um það að fá að vera minna með börnum, en eru samt veikari en nokkru sinni fyrr. Kenna minna og með fleiri undirbúningstíma,“ voru hans eigin orð á fjármálaráðstefnu sveitarfélaga. Hann neyddist síðar til að biðjast afsökunar á ummælum sínum en skaðinn var samt skeður og aðrir forsvarsmenn sveitarfélaga tóku upp þráðinn og héldu áfram að höggva í sama knérunn. Í stað þess að einbeita sér að ná samingum við kennara hefur Samband íslenskra sveitarfélaga höfðað mál fyrir Félagsdómi til að fá kennaraverkföll dæmd ólögleg og formaður fræðslunefndar Skagafjarðar lagði lykkju á leið sína til að koma höggi á kennara og stendur að málsókn gegn verkföllum kennara í Héraðsdómi. Eins og í Bervík forðum þá tala fulltrúar í Sambandi íslenskra sveitarfélagi eins og menn hver á sínu landshorni. Í fjölmiðlum birtast fullyrðingar um þar ráði flokkshagsmunir afstöðu manna en ekki þeir hagsmunir sem felast í að mennta skólabörn. Í stað þess að semja við kennara reyna sum sveitarfélög að útvega sér afleysingakennara til að bregðast við kennaraskortinum. Nýverið auglýsti bæjarfélag á höfuðborgarsvæðinu eftir kennurum með eftirfarandi hætti: „Afleysingastörfum er m.a. ætlað að mæta forföllum kennara, ekki er gerð krafa um kennaramenntun í afleysingastörf, en starfsfólk þarf að hafa náð 20 ára aldri og vera með hreint sakavottorð.” Auglýsingin var að sönnu dregin til baka eftir mótmæli kennara og mistökum kennt um. En mistök sveitarfélaga í samskiptum við kennara eru orðin það mörg að þau mynda ákveðið mynstur fálætis og vanhæfni sem erfitt virðist vera að vinda ofan af. Það vekur mikil vonbrigði að framkoma fulltrúa sveitarfélaga við kennarastéttina skuli endurspegla meira en aldargömul viðhorf sem einkennast af fálæti, þröngsýni og fordómum. Menntun skólabarna er fjöregg okkar samfélags. Lærdómurinn af verkfalli kennara og viðbrögðum sveitarfélaga við því er sá að ræða þarf í alvöru hvort flytja eigi grunnskólann frá sveitarfélögunum til baka til ríkisvaldsins. Við sem þjóð getum ekki búið við það að viðhorf „hrímþursa“ frá ofanverðri 20. öld ráði stefnu sveitarfélaga gagnvart kennurum á árinu 2025. Höfundur hefur stundað ýmis kennslu- og stjórnunarstörf. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Kennaraverkfall 2024-25 Sveitarstjórnarmál Mest lesið Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Sjá meira
Í yfirstandandi verkfalli kennara í leikskólum og grunnskólum sker það í augu að fulltrúar bæjar– og sveitarstjórna í landinu hafa ekki burði til takast á við það verkefni sem þeim ber skylda til þ.e. að halda skólastarfi gangandi í landinu. Sökum lélegra launakjara hafa margir hæfir kennarar horfið til annara starfa. Skilningur fulltrúa sveitarfélaga á þessari stöðu virðist takmarkaður og skilaboð margra þeirra til kennara og samfélagsins bera því miður vitni um vanvirðingu á mikilvægi skólastarfs. Þetta er ekkert nýtt og þegar skeytasendingar frá ýmsum fulltrúum sveitarstjórna í garð kennara eru lesin verður ekki hjá því komist að rifja upp umræður fræðslunefndarinnar í Bervík í Heimsljósi eftir Halldór Laxness en þar hafði kennarinn, Ólafur Kárason, Ljósvíkingur, sótt um að fá mó og eldspýtur til að halda hita á híbýlum sínum og í skólanum. Lýsing Laxness á fundi fræðslunefndar um þessa ósk er í senn kostuleg og nöturleg. Í fræðslunefndinni voru hreppstjórinn, sóknarpresturinn og Þórður á Horni, „alt gamlir Bervíkingar og strigamunnar og altaðþví hrímþursar.“ Presturinn lifði í fornum fræðum og hafði „aungvan áhuga á daglegu lífi.“ Þórður á Horni var með hugann fullan af stórslysum og hreppstjórinn var gæddur embættislegri virðingu sem var þó aðeins á yfirborðinu. Þegar þessir menn hittust var lítil von á að þeir hlustuðu hver á annan og því síður á kennarann sem átti heilsu sína og skólabarnanna undir þessum mönnum. Eða með orðum Laxness: „Þegar þessir menn voru komnir allir saman var eins og þrír daufir hefðu mæst; þeir virtust ekki heldur sjá hver annan; í sömu stofu töluðu þeir eins og menn hver á sínu landshorni, sem hafa aldrei sést og mun aldrei sjást, hafa aldrei heyrt hvers annan rödd, ekki einusinni heyrt hvers annars getið; samt verkuðu þeir allir sem einn maður.“ (bls. 147) Það þarf varla að taka fram að hér er um að ræða skáldaða sviðsetningu á fundi sem gæti hafa átt sér stað einhvers staðar á Vestfjörðum fyrir meira en 100 árum síðan. En gæti verið raunveruleikinn í dag sé jafn fáránlegur og skáldskapur um stöðu skólamála á Vestfjörðum á fyrri hluta 20 aldar? Hér verða dregnar fram nokkrar hliðstæður. Á fræðslunefndarfundinum í Heimsljósi ásakaði presturinn kennarann fyrir að stela mó til að kynda upp skólann. Í október sl. þegar verkfall kennara var í undirbúningi voru skilaboð borgarstjórans í Reykjavík til lausnar deilunni sem upp var kominn að kennarar væru hyskin og löt stétt: „Að kennararnir séu að biðja um það að fá að vera minna með börnum, en eru samt veikari en nokkru sinni fyrr. Kenna minna og með fleiri undirbúningstíma,“ voru hans eigin orð á fjármálaráðstefnu sveitarfélaga. Hann neyddist síðar til að biðjast afsökunar á ummælum sínum en skaðinn var samt skeður og aðrir forsvarsmenn sveitarfélaga tóku upp þráðinn og héldu áfram að höggva í sama knérunn. Í stað þess að einbeita sér að ná samingum við kennara hefur Samband íslenskra sveitarfélaga höfðað mál fyrir Félagsdómi til að fá kennaraverkföll dæmd ólögleg og formaður fræðslunefndar Skagafjarðar lagði lykkju á leið sína til að koma höggi á kennara og stendur að málsókn gegn verkföllum kennara í Héraðsdómi. Eins og í Bervík forðum þá tala fulltrúar í Sambandi íslenskra sveitarfélagi eins og menn hver á sínu landshorni. Í fjölmiðlum birtast fullyrðingar um þar ráði flokkshagsmunir afstöðu manna en ekki þeir hagsmunir sem felast í að mennta skólabörn. Í stað þess að semja við kennara reyna sum sveitarfélög að útvega sér afleysingakennara til að bregðast við kennaraskortinum. Nýverið auglýsti bæjarfélag á höfuðborgarsvæðinu eftir kennurum með eftirfarandi hætti: „Afleysingastörfum er m.a. ætlað að mæta forföllum kennara, ekki er gerð krafa um kennaramenntun í afleysingastörf, en starfsfólk þarf að hafa náð 20 ára aldri og vera með hreint sakavottorð.” Auglýsingin var að sönnu dregin til baka eftir mótmæli kennara og mistökum kennt um. En mistök sveitarfélaga í samskiptum við kennara eru orðin það mörg að þau mynda ákveðið mynstur fálætis og vanhæfni sem erfitt virðist vera að vinda ofan af. Það vekur mikil vonbrigði að framkoma fulltrúa sveitarfélaga við kennarastéttina skuli endurspegla meira en aldargömul viðhorf sem einkennast af fálæti, þröngsýni og fordómum. Menntun skólabarna er fjöregg okkar samfélags. Lærdómurinn af verkfalli kennara og viðbrögðum sveitarfélaga við því er sá að ræða þarf í alvöru hvort flytja eigi grunnskólann frá sveitarfélögunum til baka til ríkisvaldsins. Við sem þjóð getum ekki búið við það að viðhorf „hrímþursa“ frá ofanverðri 20. öld ráði stefnu sveitarfélaga gagnvart kennurum á árinu 2025. Höfundur hefur stundað ýmis kennslu- og stjórnunarstörf.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun