Litróf mannkyns og tækifærin til að víkka sjóndeildarhringinn Matthildur Björnsdóttir skrifar 24. júní 2024 17:01 Sem unglingur las ég bækur um Amerísku Indíánana af því að af einhverjum ástæðum þurfti ég að læra um þau sem höfðu verið á jörðinni, en ekki samþykkt vegna húðlitar. Það voru engar bækur til um Áströlsku frumbyggjana, svo að ég gæti séð þá. Svo liðu árin og óhefðbundið lífsferli rúllaði áfram þangað til að örlögin höfðu sett upp dæmi sem myndi senda mig til Ástralíu. Það er ólýsanlega sorglegt að verða að segja að ég lærði eftir að koma hingað að þeir Bretar sem námu land hér fyrir rúmum tvö hundruð árum sáu frumbyggja sem réttdræpa. Eins og þeir væru dýr eða óæðri verur, þeir drápu marga þeirra. Sagan segir svo líka að þeir drápu flesta þeirra í Tasmaníu. Maðurinn minn sem er mikill mann-kyns-sögumaður, sagði að það höfðu verið fasistar sem ákváðu að setja þær mannverur niður sem lægri mannverur bara af því að húðliturinn var ekki hvítur. Svo voru þeir seinna notaðir sem þrælar. Ég heyrði seinna að frumbyggjar höfðu sínar eigin siðferðis-reglur, eins og til dæmis um hver mátti fara í samband með hverjum í öðrum hópum frumbyggja. Það átti að vera til að fyrirbyggja úrkynjun. Auðvitað voru ótal aðrar reglur sem þau höfðu um líf sitt og umhverfi. Ein er til dæmis að þau nota eða notuðu „Boogey“ veru að börnum á sama hátt og Grýla var notuð á Íslandi. Hlutverk kynjanna var greinilega hliðstætt alla vega sumu af því sama sem var sett upp varðandi þau sem höfðu hvítan samþykktan húðlit. En Bretarnir ákváðu snemma að taka börn af frumbyggja konu og afhenda hvítskinnuðum pörum. Ákvörðun sem var auðvitað hugmynd byggð á algerri fávisku, vanþekkingu og fordómum með meiru. Þoldu ekki það sem var „Öðru-vísi“ sem er enn að gerast í mannverum víða um heim Við að læra æ meira af atriðum óréttlætis gagnvart þeim sem landnemarnir frá Bretlandi ákváðu að sjá með augum fasista. Eins og til dæmis að lögin eru ekki enn nógu vinveitt því að sinna og koma upp um dráp á frumbyggjakonum, eins og væri ef konan væri með hvíta húð. Því miður eru hlutskipti þeirra óréttlát í ótal atriðum enn þann dag í dag. Grein í nýjasta eintaki“ Women´s Weekly“ hér, er um þau mál sem eru hrein og bein mikil skömm. Það að þroskinn í mannkyni hafi ekki orðið sá að sjá allar mannverur jarðar á sama grundvelli. Fordómar án hugsunar um að þeir sem fæðast með dökka húð séu lægri mannverur lúra enn í of mörgum hugum þeirra hvítskinnuðu. Frumbyggjar af karlkyni sem fóru í herinn þegar stríðin byrjuðu í Evrópu og víðar sem þeir buðu sig fram til, í þeim tilgangi að standa með Bresku hluta þjóðarinnar, fengu ekki einu sinni sömu laun né viðurkenningu og hinir. Frumbyggja konur eru drepnar í miklum mæli sem nær ekki einu sinni að koma í fréttum útvarps eða sjónvarpsstöðva. Alkóhólismi hefur auðvitað orðið í stórum hópi vegna svo margs um að vera séð sem lægra stigs mannverur og viðhorf karla þar oft með þeim hætti að þeir sjá það sem rétt sinn að lemja og drepa. Það viðhorf að karlkyn ætti að vera séð sem æðra hefur verið stórlega skaðlegt viðhorf á jörðu. Húsnæðisvandræði eru mikil. Til að byggja dýpri skilning á heilavírun og hugsanaferli þessa hóps, þyrfti að senda ótal fræðinga í þorpin sem þau búa í. Og ráðstafa því þannig að þeir myndu vera nógu lengi á meðal þeirra til að læra að skilja hugsun sem kemur frá margra alda heilavírun síðan fyrir daga steinsteypuvæðingar tækni og alls annars sem hinn vestræni heimur nýtur. Jafnvel þau sem námu land á Íslandi öldum eftir að frumbyggjar voru að lifa lífi sínu hér, voru fljót að koma sér upp torfhýsum í kuldanum. En frumbyggjar Ástralíu höfðu meira af hita að glíma við, og auðvitað líf með allskonar dýrum sem eru mis vinveitt mannkyni. Snákar sem bíta og skordýr sem smjatta og særa. Krókódílar eru ábyggilega þau hættulegustu sem eru hér á landi, ef þeir eru í nálægð við staðina þar sem frumbyggjar myndu lifa undir berum himni án veggja, eins og þeir hafa gert um aldir. Nú eru þó einhver hús á þessum svæðum, en alls ekki nóg. Svo að stundum neyðast ansi margir til að lifa á svipaðan hátt og var algengt í torfbæjum fyrri tíma. Of mörg á fáum fermetrum. Svo eru auðvitað snákar og allskonar skordýr og fljúgandi smádýr sem gerðu þeim lífið erfitt. Svo voru risaeðlur sem voru mun stærri en þær sem eru á landinu núna, sem myndu hafa ögrað þeim. Allt atriði sem víra heilabúið á hátt sem við getum ekki náð að skilja í botn. Við mannverur vírumst öll frá kringumstæðum okkar. Við að sjá málverk frumbyggja er á hreinu hvernig heilavírun þeirra er allt önnur en i listaverkum hins vestræna heims. Það sést á þessum stórkostlegu málverkum sem æ fleiri þeirra eru að tjá sig í gegn um. Þau fljúga út í sölu til einstaklinga víða í heiminum og líka safna sem kaupa þau. Þau listaverk sýna allt annan myndveruleika en þann sem ég, sem þó ólst upp við að hafa séð margskonar frábæra list á veggjum hafði séð. Mikilvægi þess að meðtaka andstæð lífsskilyrði og hvað þau skapa Það að verða að lifa undir berum himni allt árið um kring. Og í mesta lagi að geta skapað skjól með efni frá trjám og jörðu. Er veruleiki sem vírar heilabú mannvera fyrir tilveru sína á allt annan hátt, en er með þau okkar sem fæddust til að hafa steinsteypt hús, klósett og eldhús og önnur þægindi til afnota. Þegar svo ótal kynslóðir fæddust til að lifa undir berum himni Ástralíu þá eins og heilabús fræði myndu skilja er allt stillt inn á slíka tilveru. Vírun sem vegna afls hugans tæki sinn tíma að ná að endurvírast í heilabúi sem hugsanlega léti ekki eins vel að stjórn þegar reynt væri að víra hann fyrir nýja tíma. Það er auðvitað slatti af einstaklingum sem eru frumbyggjar eða hálf það og hálf af hvítum stofni frá frekju yfirvalda, og þegar þau eru börn para af báðum hópum sem hafa náð að hasla sér völl víða í samfélaginu, og í sjónvarpi. Sem betur fer sjá sem betur fer æ fleiri einstaklingar með sína allskonar lituðu húð sig spegluð sem meðlimi samfélagsins, og er auðvitað mjög mikilvægt. Hún Kathy Freeman sem er ein af þeim. Var sprett hlaupari sem hafði unnið nokkur hlaup á Olýmpíuleikjum. Hún var valin til að tendra Ólympíu eldinn í opnunar athöfninni hér árið 2000. Það var og er ógleymanleg stund fyrir frumbyggjana og fyrir þjóðina. Sú staðreynd að hún valdi að hafa báða fánana með sér þann Ástralska og frumbyggjafánann sá ég sem meiriháttar sanna og rétta staðfestingu á öllu um þau. Þó að einhverjir íhaldssamir einstaklingar hafi ekki séð það þannig. Ég hafði alltaf elskað að horfa á opnunar athafnir Ólýmpíu leikja í heiminum. En þeir hér í Ástralíu voru þeir allra bestu á hæsta skala dýptar í innihaldi og speglun á margra alda lífi frumbyggja hér sem snerti mig mjög djúpt á hátt sem ekkert annað hefur. Allir hér sem ég hef nefnt það við eru sammála. Engin opnunar eða loka athöfn Ólýmpíu leika í heiminum síðan hefur náð að virka þannig í mér. Heimurinn fer vonandi að skilja langtíma tilfinningalega tjónið sem fordómar skilja eftir í mannverum Á hinn veginn er það magn slæmrar tilfinningalegrar reynslu eins og Thomas Hubl og fleiri hafa skrifað um, og vita að gerist sem frumbyggjar hafa tórt við síðan hið Breska landnám varð. Að ákveða að sjá þau ekki sem mannverur sem ættu rétt á sömu atriðum og þau sem fluttu inn og að mál þeirra væru skoðuð og þeim mætt um þær þarfir sem væru til staðar. Bækur Gabor´s Maté sýna að í raun er það að verða að deyfa heilabúið eins og er auðvitað gerast með stóran hluta mannkyns og orðið stórt vandamál hjá þeim sem er auðvitað mest vegna þess að einstaklingarnir hafa ekki fengið þá tilfinningalegu næringu og stuðning sem þau þurftu til að upplifa sig eiga tilverurétt. Strimlar Aþenu um þau vandamál á Íslandi á Vísi 21 Júni segir þá sögu líka. Það hafa sem betur fer orðið smá skref í rétta átt, en þau eru í raun bara ungbarna-fóta skref. Það að frumbyggjar væru beðnir fyrirgefningar fyrir að börn þeirra voru tekin og færð til hvítra var viðurkenning yfirvalda á grimmd sem lét tár þjóðarinnar renna niður frá tilfinningum í forsætisráðherranum sem steig upp til þess. Svo mikið betur má ef duga skal, og verður auðvitað að gera áður en að mannúðar jafnrétti verði að lifðum veruleika allra. Við að heyra allar þessar fréttir um dráp karla á konum meðal frumbyggja og morð sem hafa ekki skapað fréttir af því að þær voru frumbyggjar. Það meðal frumbyggja er ábyggilega að ýmsu leyti hliðstætt við önnur morð á konum og sýnt að samböndin hófust oft á algerum frumhvötum: Kynferðislegs aðdráttar afls, ótta við að vera ein eða einn. Einföld trú á sýn á útlit sem nóg, og atriði í veruleika heimi þeirra sem við þekkjum ekki allt um. Svo er það atriði sem hefur ekki verið skilningur á merkilegu atriði sem ég lærði eftir áratugi og er að milljónir einstaklinga hafa komið saman á samskonar orku og ástandi sem var í gangi hjá foreldrum þeirra við getnað, hvort sem það var ljúft eða dæmt til að vera vanvirkt. Síðast í greininni um ástand með frumbyggja og frumbyggja konur kemur fram að það á að vinna meira og betur í þeim málum af því að stjórnmálaliðið hefur séð að þess þarf sem verður þó langt ferli svo flókinna málefna. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Ástralía Mest lesið Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Vísindi, hugvit og seigla – hugsum stórt og svo stærra! Sandra Mjöll Jónsdóttir-Buch Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Skoðun Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Sjá meira
Sem unglingur las ég bækur um Amerísku Indíánana af því að af einhverjum ástæðum þurfti ég að læra um þau sem höfðu verið á jörðinni, en ekki samþykkt vegna húðlitar. Það voru engar bækur til um Áströlsku frumbyggjana, svo að ég gæti séð þá. Svo liðu árin og óhefðbundið lífsferli rúllaði áfram þangað til að örlögin höfðu sett upp dæmi sem myndi senda mig til Ástralíu. Það er ólýsanlega sorglegt að verða að segja að ég lærði eftir að koma hingað að þeir Bretar sem námu land hér fyrir rúmum tvö hundruð árum sáu frumbyggja sem réttdræpa. Eins og þeir væru dýr eða óæðri verur, þeir drápu marga þeirra. Sagan segir svo líka að þeir drápu flesta þeirra í Tasmaníu. Maðurinn minn sem er mikill mann-kyns-sögumaður, sagði að það höfðu verið fasistar sem ákváðu að setja þær mannverur niður sem lægri mannverur bara af því að húðliturinn var ekki hvítur. Svo voru þeir seinna notaðir sem þrælar. Ég heyrði seinna að frumbyggjar höfðu sínar eigin siðferðis-reglur, eins og til dæmis um hver mátti fara í samband með hverjum í öðrum hópum frumbyggja. Það átti að vera til að fyrirbyggja úrkynjun. Auðvitað voru ótal aðrar reglur sem þau höfðu um líf sitt og umhverfi. Ein er til dæmis að þau nota eða notuðu „Boogey“ veru að börnum á sama hátt og Grýla var notuð á Íslandi. Hlutverk kynjanna var greinilega hliðstætt alla vega sumu af því sama sem var sett upp varðandi þau sem höfðu hvítan samþykktan húðlit. En Bretarnir ákváðu snemma að taka börn af frumbyggja konu og afhenda hvítskinnuðum pörum. Ákvörðun sem var auðvitað hugmynd byggð á algerri fávisku, vanþekkingu og fordómum með meiru. Þoldu ekki það sem var „Öðru-vísi“ sem er enn að gerast í mannverum víða um heim Við að læra æ meira af atriðum óréttlætis gagnvart þeim sem landnemarnir frá Bretlandi ákváðu að sjá með augum fasista. Eins og til dæmis að lögin eru ekki enn nógu vinveitt því að sinna og koma upp um dráp á frumbyggjakonum, eins og væri ef konan væri með hvíta húð. Því miður eru hlutskipti þeirra óréttlát í ótal atriðum enn þann dag í dag. Grein í nýjasta eintaki“ Women´s Weekly“ hér, er um þau mál sem eru hrein og bein mikil skömm. Það að þroskinn í mannkyni hafi ekki orðið sá að sjá allar mannverur jarðar á sama grundvelli. Fordómar án hugsunar um að þeir sem fæðast með dökka húð séu lægri mannverur lúra enn í of mörgum hugum þeirra hvítskinnuðu. Frumbyggjar af karlkyni sem fóru í herinn þegar stríðin byrjuðu í Evrópu og víðar sem þeir buðu sig fram til, í þeim tilgangi að standa með Bresku hluta þjóðarinnar, fengu ekki einu sinni sömu laun né viðurkenningu og hinir. Frumbyggja konur eru drepnar í miklum mæli sem nær ekki einu sinni að koma í fréttum útvarps eða sjónvarpsstöðva. Alkóhólismi hefur auðvitað orðið í stórum hópi vegna svo margs um að vera séð sem lægra stigs mannverur og viðhorf karla þar oft með þeim hætti að þeir sjá það sem rétt sinn að lemja og drepa. Það viðhorf að karlkyn ætti að vera séð sem æðra hefur verið stórlega skaðlegt viðhorf á jörðu. Húsnæðisvandræði eru mikil. Til að byggja dýpri skilning á heilavírun og hugsanaferli þessa hóps, þyrfti að senda ótal fræðinga í þorpin sem þau búa í. Og ráðstafa því þannig að þeir myndu vera nógu lengi á meðal þeirra til að læra að skilja hugsun sem kemur frá margra alda heilavírun síðan fyrir daga steinsteypuvæðingar tækni og alls annars sem hinn vestræni heimur nýtur. Jafnvel þau sem námu land á Íslandi öldum eftir að frumbyggjar voru að lifa lífi sínu hér, voru fljót að koma sér upp torfhýsum í kuldanum. En frumbyggjar Ástralíu höfðu meira af hita að glíma við, og auðvitað líf með allskonar dýrum sem eru mis vinveitt mannkyni. Snákar sem bíta og skordýr sem smjatta og særa. Krókódílar eru ábyggilega þau hættulegustu sem eru hér á landi, ef þeir eru í nálægð við staðina þar sem frumbyggjar myndu lifa undir berum himni án veggja, eins og þeir hafa gert um aldir. Nú eru þó einhver hús á þessum svæðum, en alls ekki nóg. Svo að stundum neyðast ansi margir til að lifa á svipaðan hátt og var algengt í torfbæjum fyrri tíma. Of mörg á fáum fermetrum. Svo eru auðvitað snákar og allskonar skordýr og fljúgandi smádýr sem gerðu þeim lífið erfitt. Svo voru risaeðlur sem voru mun stærri en þær sem eru á landinu núna, sem myndu hafa ögrað þeim. Allt atriði sem víra heilabúið á hátt sem við getum ekki náð að skilja í botn. Við mannverur vírumst öll frá kringumstæðum okkar. Við að sjá málverk frumbyggja er á hreinu hvernig heilavírun þeirra er allt önnur en i listaverkum hins vestræna heims. Það sést á þessum stórkostlegu málverkum sem æ fleiri þeirra eru að tjá sig í gegn um. Þau fljúga út í sölu til einstaklinga víða í heiminum og líka safna sem kaupa þau. Þau listaverk sýna allt annan myndveruleika en þann sem ég, sem þó ólst upp við að hafa séð margskonar frábæra list á veggjum hafði séð. Mikilvægi þess að meðtaka andstæð lífsskilyrði og hvað þau skapa Það að verða að lifa undir berum himni allt árið um kring. Og í mesta lagi að geta skapað skjól með efni frá trjám og jörðu. Er veruleiki sem vírar heilabú mannvera fyrir tilveru sína á allt annan hátt, en er með þau okkar sem fæddust til að hafa steinsteypt hús, klósett og eldhús og önnur þægindi til afnota. Þegar svo ótal kynslóðir fæddust til að lifa undir berum himni Ástralíu þá eins og heilabús fræði myndu skilja er allt stillt inn á slíka tilveru. Vírun sem vegna afls hugans tæki sinn tíma að ná að endurvírast í heilabúi sem hugsanlega léti ekki eins vel að stjórn þegar reynt væri að víra hann fyrir nýja tíma. Það er auðvitað slatti af einstaklingum sem eru frumbyggjar eða hálf það og hálf af hvítum stofni frá frekju yfirvalda, og þegar þau eru börn para af báðum hópum sem hafa náð að hasla sér völl víða í samfélaginu, og í sjónvarpi. Sem betur fer sjá sem betur fer æ fleiri einstaklingar með sína allskonar lituðu húð sig spegluð sem meðlimi samfélagsins, og er auðvitað mjög mikilvægt. Hún Kathy Freeman sem er ein af þeim. Var sprett hlaupari sem hafði unnið nokkur hlaup á Olýmpíuleikjum. Hún var valin til að tendra Ólympíu eldinn í opnunar athöfninni hér árið 2000. Það var og er ógleymanleg stund fyrir frumbyggjana og fyrir þjóðina. Sú staðreynd að hún valdi að hafa báða fánana með sér þann Ástralska og frumbyggjafánann sá ég sem meiriháttar sanna og rétta staðfestingu á öllu um þau. Þó að einhverjir íhaldssamir einstaklingar hafi ekki séð það þannig. Ég hafði alltaf elskað að horfa á opnunar athafnir Ólýmpíu leikja í heiminum. En þeir hér í Ástralíu voru þeir allra bestu á hæsta skala dýptar í innihaldi og speglun á margra alda lífi frumbyggja hér sem snerti mig mjög djúpt á hátt sem ekkert annað hefur. Allir hér sem ég hef nefnt það við eru sammála. Engin opnunar eða loka athöfn Ólýmpíu leika í heiminum síðan hefur náð að virka þannig í mér. Heimurinn fer vonandi að skilja langtíma tilfinningalega tjónið sem fordómar skilja eftir í mannverum Á hinn veginn er það magn slæmrar tilfinningalegrar reynslu eins og Thomas Hubl og fleiri hafa skrifað um, og vita að gerist sem frumbyggjar hafa tórt við síðan hið Breska landnám varð. Að ákveða að sjá þau ekki sem mannverur sem ættu rétt á sömu atriðum og þau sem fluttu inn og að mál þeirra væru skoðuð og þeim mætt um þær þarfir sem væru til staðar. Bækur Gabor´s Maté sýna að í raun er það að verða að deyfa heilabúið eins og er auðvitað gerast með stóran hluta mannkyns og orðið stórt vandamál hjá þeim sem er auðvitað mest vegna þess að einstaklingarnir hafa ekki fengið þá tilfinningalegu næringu og stuðning sem þau þurftu til að upplifa sig eiga tilverurétt. Strimlar Aþenu um þau vandamál á Íslandi á Vísi 21 Júni segir þá sögu líka. Það hafa sem betur fer orðið smá skref í rétta átt, en þau eru í raun bara ungbarna-fóta skref. Það að frumbyggjar væru beðnir fyrirgefningar fyrir að börn þeirra voru tekin og færð til hvítra var viðurkenning yfirvalda á grimmd sem lét tár þjóðarinnar renna niður frá tilfinningum í forsætisráðherranum sem steig upp til þess. Svo mikið betur má ef duga skal, og verður auðvitað að gera áður en að mannúðar jafnrétti verði að lifðum veruleika allra. Við að heyra allar þessar fréttir um dráp karla á konum meðal frumbyggja og morð sem hafa ekki skapað fréttir af því að þær voru frumbyggjar. Það meðal frumbyggja er ábyggilega að ýmsu leyti hliðstætt við önnur morð á konum og sýnt að samböndin hófust oft á algerum frumhvötum: Kynferðislegs aðdráttar afls, ótta við að vera ein eða einn. Einföld trú á sýn á útlit sem nóg, og atriði í veruleika heimi þeirra sem við þekkjum ekki allt um. Svo er það atriði sem hefur ekki verið skilningur á merkilegu atriði sem ég lærði eftir áratugi og er að milljónir einstaklinga hafa komið saman á samskonar orku og ástandi sem var í gangi hjá foreldrum þeirra við getnað, hvort sem það var ljúft eða dæmt til að vera vanvirkt. Síðast í greininni um ástand með frumbyggja og frumbyggja konur kemur fram að það á að vinna meira og betur í þeim málum af því að stjórnmálaliðið hefur séð að þess þarf sem verður þó langt ferli svo flókinna málefna. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið.
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun