Mannréttindi fólks með andleg veikindi eða fíknisjúkdóma á Íslandi eru lítil sem engin Steindór Þórarinsson skrifar 30. maí 2024 09:00 Ég borgaði 150 þúsund krónur fyrir sálfræðiaðstoð til að fá að vita það sem ég vissi, að ég væri með ADHD, enga ráðgjöf eða stuðning bara „það er fullt af lesefni á netinu“. Líf mitt litast af mistökum, ég hef lagt fjárhagslegar birgðar á náið fólk, misnotað fíkniefni og svo mætti lengi telja. Loks þegar ég ákveð að leita mér hjálpar til að taka á þessum málum þá var litla hjálp að fá. Ég var 42 ára þegar ég fékk mína greiningu hjá þessum sálfræðingi. Ég veit ekki alveg fyrir hvað ég var að borga samt. Ég hefði allt eins getað tekið þetta próf á netinu því sálfræðigreining dugir ekki til. Það þarf mat geðlæknis og bið eftir slíkum er óralöng. Ég gafst því upp á að bíða og ákvað að lesa allt sem ég fann og hjálpa mér sjálfur með stuðningi aðstandenda og þrjóskuna að vopni. En við erum ekki öll svo heppin. Við höfum ekki öll stuðning til að hjálpa okkur sjálf eða þrjóskuna og þorið. Sum verða að fá meiri aðstoð en það og hana er afar erfitt að finna ásamt því að bið eftir aðstoð fagfóllks getur varað lengur en í ár allt uppí 4 ár. Á sama tíma segir Landlæknir að viðmiðunarmörkin séu 30 daga bið. Eins og margoft hefur komið fram þá er pottur víða brotinn í geðheilbrigðismálum. Það er erfitt að komast á geðdeild, það er bið eftir meðferð á Vogi, það vantar úrræði fyrir fólk með fíknivanda, það er meira en árs bið eftir ADHD greiningu, það er flókið að komast að hjá sálfræðingi og það er dýrt að leita sér hjálpar svo fátt eitt sé nefnt. Þetta eru bara brota brot af þeim hindrunum sem eru á vegi fólks sem þarf að nýta þjónustu geðheilbrigðiskerfisins. Víða um land er svo fullt af flottu fólki sem vill gera vel, gerir vel og reynir að bæta úr og koma með lausnir, en einhverra hluta vegna hefur ekki tekist að leiða þau saman til samtals og finna heildstæð lausn á geðheilbrigðismálum. Þessu er hægt að breyta. Með því að kjósa Baldur Þórhallsson til forseta þá vörpum við birtu og ljósi á málaflokkinn. Á stefnuskrá Baldurs er að kalla saman allt það góða fólk sem starfar í málaflokknum, setjast niður með þeim og leita lausna. Baldur vill setja mælanleg markmið og fylgja þeim eftir. Baldur hefur sjálfur reynslu af kerfinu sem aðstandandi og eftir því sem ég kynni mér málflutning hans betur þeim mun sannfærðari er ég í þeirri trú minni að hann eigi eftir að standa við það sem hann segir. Baldur hefur alla tíð verið maður sátta og samtals. Hann hafði til dæmis milligöngu um sættir milli Þjóðkirkjunnar og hinsegin samfélagsins og Samtakanna ’78. Ég trúi því að Baldur muni vinna svipað afrek þegar kemur að geðheilbrigðismálum. Baldur er heiðarlegur, úrræðagóður og hlustar til að skilja og hann einblínir á lausnir fremur en vandamálin. Við sem þekkjum til geðheilbrigðismála af eigin raun vitum hversu mikilvægt það er að leysa úr þeim flækjum sem þar blasa við. Við þurfum á manni eins og Baldri að halda til að greiða úr þessum flækum. Kjósum Baldur á Bessastaði og tökum höndum saman um að gera þessa þjóð að fyrirmynd annarra þjóða í málaflokknum. Þannig getum við haft áhrif á geðheilsu fólks, bæði hér heima og um heim allan. Höfundur er viðurkenndur Markþjálfi og einlægur stuðningsmaður Baldurs. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Leiðtogi sem nær árangri Birkir Jón Jónsson Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Græðgin sem hlífir engum Snæbjörn Brynjarsson og Þórólfur Júlían Dagsson Skoðun Skoðun Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Sjá meira
Ég borgaði 150 þúsund krónur fyrir sálfræðiaðstoð til að fá að vita það sem ég vissi, að ég væri með ADHD, enga ráðgjöf eða stuðning bara „það er fullt af lesefni á netinu“. Líf mitt litast af mistökum, ég hef lagt fjárhagslegar birgðar á náið fólk, misnotað fíkniefni og svo mætti lengi telja. Loks þegar ég ákveð að leita mér hjálpar til að taka á þessum málum þá var litla hjálp að fá. Ég var 42 ára þegar ég fékk mína greiningu hjá þessum sálfræðingi. Ég veit ekki alveg fyrir hvað ég var að borga samt. Ég hefði allt eins getað tekið þetta próf á netinu því sálfræðigreining dugir ekki til. Það þarf mat geðlæknis og bið eftir slíkum er óralöng. Ég gafst því upp á að bíða og ákvað að lesa allt sem ég fann og hjálpa mér sjálfur með stuðningi aðstandenda og þrjóskuna að vopni. En við erum ekki öll svo heppin. Við höfum ekki öll stuðning til að hjálpa okkur sjálf eða þrjóskuna og þorið. Sum verða að fá meiri aðstoð en það og hana er afar erfitt að finna ásamt því að bið eftir aðstoð fagfóllks getur varað lengur en í ár allt uppí 4 ár. Á sama tíma segir Landlæknir að viðmiðunarmörkin séu 30 daga bið. Eins og margoft hefur komið fram þá er pottur víða brotinn í geðheilbrigðismálum. Það er erfitt að komast á geðdeild, það er bið eftir meðferð á Vogi, það vantar úrræði fyrir fólk með fíknivanda, það er meira en árs bið eftir ADHD greiningu, það er flókið að komast að hjá sálfræðingi og það er dýrt að leita sér hjálpar svo fátt eitt sé nefnt. Þetta eru bara brota brot af þeim hindrunum sem eru á vegi fólks sem þarf að nýta þjónustu geðheilbrigðiskerfisins. Víða um land er svo fullt af flottu fólki sem vill gera vel, gerir vel og reynir að bæta úr og koma með lausnir, en einhverra hluta vegna hefur ekki tekist að leiða þau saman til samtals og finna heildstæð lausn á geðheilbrigðismálum. Þessu er hægt að breyta. Með því að kjósa Baldur Þórhallsson til forseta þá vörpum við birtu og ljósi á málaflokkinn. Á stefnuskrá Baldurs er að kalla saman allt það góða fólk sem starfar í málaflokknum, setjast niður með þeim og leita lausna. Baldur vill setja mælanleg markmið og fylgja þeim eftir. Baldur hefur sjálfur reynslu af kerfinu sem aðstandandi og eftir því sem ég kynni mér málflutning hans betur þeim mun sannfærðari er ég í þeirri trú minni að hann eigi eftir að standa við það sem hann segir. Baldur hefur alla tíð verið maður sátta og samtals. Hann hafði til dæmis milligöngu um sættir milli Þjóðkirkjunnar og hinsegin samfélagsins og Samtakanna ’78. Ég trúi því að Baldur muni vinna svipað afrek þegar kemur að geðheilbrigðismálum. Baldur er heiðarlegur, úrræðagóður og hlustar til að skilja og hann einblínir á lausnir fremur en vandamálin. Við sem þekkjum til geðheilbrigðismála af eigin raun vitum hversu mikilvægt það er að leysa úr þeim flækjum sem þar blasa við. Við þurfum á manni eins og Baldri að halda til að greiða úr þessum flækum. Kjósum Baldur á Bessastaði og tökum höndum saman um að gera þessa þjóð að fyrirmynd annarra þjóða í málaflokknum. Þannig getum við haft áhrif á geðheilsu fólks, bæði hér heima og um heim allan. Höfundur er viðurkenndur Markþjálfi og einlægur stuðningsmaður Baldurs.
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar