Hvers eigum við að gjalda? Ragnar Þór Ingólfsson skrifar 3. mars 2023 16:31 Ég hef fundað oftar en ég hef minni til með forsvarsmönnum lífeyrissjóðanna og SA, og komið að fjölda kynninga um arðsemi og mikilvægi þess að lífeyrissjóðirnir komi að fjárfestingu á íbúðamarkaði eins og tíðkast í þeim löndum sem við berum okkur gjarnan saman við. Sem dæmi þá eru lífeyrissjóðir á Norðurlöndunum með um og yfir 10% af heildareignum sínum til uppbyggingar á húsnæðisinnviðum sem sjóðfélagar þeirra hafa svo aðgang að til leigu, eða kaups, á betri kjörum en á markaði. Einnig eru lífeyrissjóðir erlendis farnir að fjárfesta í auknum mæli í uppbyggingu hjúkrunarheimila og búsetu úrræða fyrir eldra fólk. Í þýskumælandi löndum er þetta fjárfestingarhlutfall enn hærra. Sem dæmi má nefna að svissneskir lífeyrissjóðir eru með um 20 til 24% af heildareignum í húsnæðisfjárfestingum. Ég heimsótti, ásamt fulltrúum frá SA og Lífeyrissjóði verslunarmanna, PFA sem er stærsti lífeyrissjóður Danmerkur. PFA er um 13.000 milljarðar að stærð. Þessi eini sjóður er um tvöfalt stærri en allt íslenska lífeyrissjóðakerfið en heildar eignir þess voru um 6.600 milljarðar í lok árs 2022. PFA í Danmörku er með um 10% af heildareignum í uppbyggingu á leiguíbúðum og hófu fjárfestingu og uppbyggingu á hjúkrunarheimilum fyrir aldraða árið 2017 með góðum árangri. Sjóðfélagar PFA fá forgang í íbúðir á þeirra vegum og í krafti stærðar sinnar bjóða þeir betri þjónustu á húkrunarheimilum sem þeir eiga, fyrir sama verð, eða sambærilega þjónustu og annarsstaðar fyrir lægra verð. Þannig býr PFA að góðum fjárfestingarkostum sem gagnast sjóðfélögum. Einnig bjóða þeir upp á fjölbreytta þjónustu við sjóðfélaga sem fá þá tilfinningu að þeir séu raunverulega settir í fyrsta sæti og hafa margvíslegan ávinning, umfram lífeyri, af því að greiða til PFA. Þegar ég spurði af hverju þeir gerðu svona mikið fyrir sjóðfélaga sína voru þeir hissa, eiginlega orðlausir. En auðvitað kom svo upp úr krafsinu að þeir starfa í samkeppnisumhverfi og sjóðfélagar hafa meira val um í hvaða sjóði þeir greiða. Ef við setjum þetta í samhengi. 10% af heildareignum í húsnæðisinnviðum, þá væru íslenskir lífeyrissjóðir með um 660 milljarða í fjárfestingu á íbúðamarkaði. 660 milljarðar eða 13.200 íbúðir. Ef lífeyrissjóðirnir væru með svipað hlutfall af heildareignum og lífeyrissjóðir í Sviss væru íslensku sjóðirnir með um 1.300 til 1.500 milljarða í húsnæðis fjárfestingu eða um 26.000 til 30.000 íbúðir. Og hvað haldið þið? Í Sviss, þar sem rekin er heilbrigður leigu og húsnæðismarkaður og sveiflur því litlar, þar sem aðkoma lífeyrissjóða í þessari uppbyggingu er mest, mælist verðbólga lægst á meðal Evrópuþjóða og hefur lengi gert. Ólafur Margeirsson hagfræðingur skrifar góða grein, Besta vörnin gegn verðbólgu, sem ég hvet alla til að lesa. En Ólafur segir: "Skortur á húsnæði er sóun: sóun á tíma, orku og peningum. Skortur á húsnæði leiðir til minna hagkerfis, minni velsældar, meiri verðbólgu og hærri vaxta en ella. Vaxtahækkanir Seðlabankans munu vafalítið koma verðbólgu niður á skikkanlegt stig að lokum. En þær ýta líka undir efnahagslegan og pólitískan óstöðugleika. Þær auka líka hættuna á frekari húsnæðisskorti á næstu árum, sem leiðir okkur einfaldlega aftur í átt að þeim stað sem við erum á í dag: skortur á húsnæði, óstöðugleiki, verðbólga og átök á vinnumarkaði.” En af hverju eru íslenskir lífeyrissjóðir svona tregir til? Þeir hafa verið stórir lánveitendur á þessum markaði en hafa ekki viljað koma inn sem eigendur. Þessari spurningu er ekki auðsvarað nema með rökum sem standast litla sem enga skoðun eins og orðsporsáhættu og fleiri þátta sem eru í hróplegri mótsögn við raunverulegt hlutverk þeirra, sem er að tryggja hag sjóðfélaga. Sjóðfélagar eru þeir sem byrja að greiða í lífeyrissjóð frá 16 ára aldri, eða frá fyrstu greiðslu, og allt til dauðadags. Hagsmunir sjóðfélaga eru því bundnir við hag okkar og lífskjör alla ævina en ekki bara þegar við förum á lífeyri. Það er sorgleg staðreynd að aðeins þeir sem hafa náð að koma yfir sig skuldlitlu þaki yfir höfuðið eru einu sjóðfélagarnir sem geta lifað með mannlegri reisn af greiðslum úr lífeyirssjóðum með uppbót almannatrygginga. Síhækkkandi húsnæðiskostnaður, vöruverð og leiguverð eru að sliga gamalt fólk og unga sjóðfélaga. Mikið til vegna græðgi fyrirtækja í eigu lífeyrissjóðanna. Fyrirtækja í okkar eigu sem hamra sífellt á hærri arðsemi, sama hvernig viðrar í hagkerfinu. Í grein Heimildarinnar kemur fram að meðallaun forstjóra 15 skráðra fyrirtækja í Kauphöllinni voru 7,1 milljón króna á mánuði á árinu 2022. Forstjórar sömu félaga voru með 5,8 milljónir króna að meðaltali á mánuði árið 2021 og 5,3 milljónir króna árið 2020, samkvæmt samantekt Heimildarinnar. Heildarlaun þeirra hafa því hækkað um 22 prósent á síðasta ári og 34 prósent á síðustu tveimur árum. Flest þessara fyrirtækja hafa hagnast ævintýralega í gegnum þær hremmingar sem þjóðin hefur gengið í gegnum síðustu tvö ár. Og hefur til að mynda hagnaður Eimskipa tvöfaldast með tilheyrandi áhrifum á vöruverð og verðbólgu. En þessi fyrirtæki eru í eigu þjóðarinnar, að stærstum hluta, sjóðfélaga! Almennings!! Þess vegna er mikilvægt að fólkið í landinu, sjóðfélagar, taki yfir stjórn sjóðanna því grunnurinn að andfélagslegri hegðun þeirra lýtur að því að atvinnurekendur eru með ráðandi stöðu yfir lífeyrissjóðum landsmanna. Þrátt fyrir að skreyta sig alþjóðlegum fjöðrum um samfélagsábyrgð eru þær lítið annað en stolnar þegar á reynir. Og við erum ekki að fara fram á mikið. Við erum að fara fram á að sjóðirnir stilli arðsemiskröfu í hóf, sérstaklega á viðkvæmum tímum, og sýni sjóðfélögum og samfélaginu öllu þá virðingu sem við eigum skilið. Taki stöðu gegn botnlausri græðgi, ofurlaunum og bónusum. Það hlýtur að vera merki um ótrúlegt metnaðarleysi og skammsýni að horfa einungis á eina breytu í lífskjarajöfnunni. Eins og að telja fólki trú um mikilvægi þess að lifa eins og þrælar allt sitt líf, til að hafa það hugmyndafræðilega gott á efri árum. Framfærslukostnaður og lífskjör í nútíð og framtíð hlýtur því að vega jafn þungt, og tekjurnar sem eiga að standa undir þeim ef okkur ber gæfa til að lifa nógu lengi til að njóta þeirra. Fjárfesting í húsnæði er ekki eingöngu talin öruggasta fjárfestingin heldur hefur raunhækkun húsnæðis, ein og sér, ekki verið mikið síðri en á verðbréfum í sögulegu samhengi. Þetta á ekki einungis við á Íslandi heldur er þetta alveg eins í samanburðarlöndunum og víðar. Því til viðbótar hlýtur aðgengi tíðra sjóðfélaga að öruggu og hagkvæmu húsnæði teljast til mikilvægustu hagmuna og lífskjara þeirra. Höfundur er formaður VR. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnar Þór Ingólfsson Lífeyrissjóðir Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Ég hef fundað oftar en ég hef minni til með forsvarsmönnum lífeyrissjóðanna og SA, og komið að fjölda kynninga um arðsemi og mikilvægi þess að lífeyrissjóðirnir komi að fjárfestingu á íbúðamarkaði eins og tíðkast í þeim löndum sem við berum okkur gjarnan saman við. Sem dæmi þá eru lífeyrissjóðir á Norðurlöndunum með um og yfir 10% af heildareignum sínum til uppbyggingar á húsnæðisinnviðum sem sjóðfélagar þeirra hafa svo aðgang að til leigu, eða kaups, á betri kjörum en á markaði. Einnig eru lífeyrissjóðir erlendis farnir að fjárfesta í auknum mæli í uppbyggingu hjúkrunarheimila og búsetu úrræða fyrir eldra fólk. Í þýskumælandi löndum er þetta fjárfestingarhlutfall enn hærra. Sem dæmi má nefna að svissneskir lífeyrissjóðir eru með um 20 til 24% af heildareignum í húsnæðisfjárfestingum. Ég heimsótti, ásamt fulltrúum frá SA og Lífeyrissjóði verslunarmanna, PFA sem er stærsti lífeyrissjóður Danmerkur. PFA er um 13.000 milljarðar að stærð. Þessi eini sjóður er um tvöfalt stærri en allt íslenska lífeyrissjóðakerfið en heildar eignir þess voru um 6.600 milljarðar í lok árs 2022. PFA í Danmörku er með um 10% af heildareignum í uppbyggingu á leiguíbúðum og hófu fjárfestingu og uppbyggingu á hjúkrunarheimilum fyrir aldraða árið 2017 með góðum árangri. Sjóðfélagar PFA fá forgang í íbúðir á þeirra vegum og í krafti stærðar sinnar bjóða þeir betri þjónustu á húkrunarheimilum sem þeir eiga, fyrir sama verð, eða sambærilega þjónustu og annarsstaðar fyrir lægra verð. Þannig býr PFA að góðum fjárfestingarkostum sem gagnast sjóðfélögum. Einnig bjóða þeir upp á fjölbreytta þjónustu við sjóðfélaga sem fá þá tilfinningu að þeir séu raunverulega settir í fyrsta sæti og hafa margvíslegan ávinning, umfram lífeyri, af því að greiða til PFA. Þegar ég spurði af hverju þeir gerðu svona mikið fyrir sjóðfélaga sína voru þeir hissa, eiginlega orðlausir. En auðvitað kom svo upp úr krafsinu að þeir starfa í samkeppnisumhverfi og sjóðfélagar hafa meira val um í hvaða sjóði þeir greiða. Ef við setjum þetta í samhengi. 10% af heildareignum í húsnæðisinnviðum, þá væru íslenskir lífeyrissjóðir með um 660 milljarða í fjárfestingu á íbúðamarkaði. 660 milljarðar eða 13.200 íbúðir. Ef lífeyrissjóðirnir væru með svipað hlutfall af heildareignum og lífeyrissjóðir í Sviss væru íslensku sjóðirnir með um 1.300 til 1.500 milljarða í húsnæðis fjárfestingu eða um 26.000 til 30.000 íbúðir. Og hvað haldið þið? Í Sviss, þar sem rekin er heilbrigður leigu og húsnæðismarkaður og sveiflur því litlar, þar sem aðkoma lífeyrissjóða í þessari uppbyggingu er mest, mælist verðbólga lægst á meðal Evrópuþjóða og hefur lengi gert. Ólafur Margeirsson hagfræðingur skrifar góða grein, Besta vörnin gegn verðbólgu, sem ég hvet alla til að lesa. En Ólafur segir: "Skortur á húsnæði er sóun: sóun á tíma, orku og peningum. Skortur á húsnæði leiðir til minna hagkerfis, minni velsældar, meiri verðbólgu og hærri vaxta en ella. Vaxtahækkanir Seðlabankans munu vafalítið koma verðbólgu niður á skikkanlegt stig að lokum. En þær ýta líka undir efnahagslegan og pólitískan óstöðugleika. Þær auka líka hættuna á frekari húsnæðisskorti á næstu árum, sem leiðir okkur einfaldlega aftur í átt að þeim stað sem við erum á í dag: skortur á húsnæði, óstöðugleiki, verðbólga og átök á vinnumarkaði.” En af hverju eru íslenskir lífeyrissjóðir svona tregir til? Þeir hafa verið stórir lánveitendur á þessum markaði en hafa ekki viljað koma inn sem eigendur. Þessari spurningu er ekki auðsvarað nema með rökum sem standast litla sem enga skoðun eins og orðsporsáhættu og fleiri þátta sem eru í hróplegri mótsögn við raunverulegt hlutverk þeirra, sem er að tryggja hag sjóðfélaga. Sjóðfélagar eru þeir sem byrja að greiða í lífeyrissjóð frá 16 ára aldri, eða frá fyrstu greiðslu, og allt til dauðadags. Hagsmunir sjóðfélaga eru því bundnir við hag okkar og lífskjör alla ævina en ekki bara þegar við förum á lífeyri. Það er sorgleg staðreynd að aðeins þeir sem hafa náð að koma yfir sig skuldlitlu þaki yfir höfuðið eru einu sjóðfélagarnir sem geta lifað með mannlegri reisn af greiðslum úr lífeyirssjóðum með uppbót almannatrygginga. Síhækkkandi húsnæðiskostnaður, vöruverð og leiguverð eru að sliga gamalt fólk og unga sjóðfélaga. Mikið til vegna græðgi fyrirtækja í eigu lífeyrissjóðanna. Fyrirtækja í okkar eigu sem hamra sífellt á hærri arðsemi, sama hvernig viðrar í hagkerfinu. Í grein Heimildarinnar kemur fram að meðallaun forstjóra 15 skráðra fyrirtækja í Kauphöllinni voru 7,1 milljón króna á mánuði á árinu 2022. Forstjórar sömu félaga voru með 5,8 milljónir króna að meðaltali á mánuði árið 2021 og 5,3 milljónir króna árið 2020, samkvæmt samantekt Heimildarinnar. Heildarlaun þeirra hafa því hækkað um 22 prósent á síðasta ári og 34 prósent á síðustu tveimur árum. Flest þessara fyrirtækja hafa hagnast ævintýralega í gegnum þær hremmingar sem þjóðin hefur gengið í gegnum síðustu tvö ár. Og hefur til að mynda hagnaður Eimskipa tvöfaldast með tilheyrandi áhrifum á vöruverð og verðbólgu. En þessi fyrirtæki eru í eigu þjóðarinnar, að stærstum hluta, sjóðfélaga! Almennings!! Þess vegna er mikilvægt að fólkið í landinu, sjóðfélagar, taki yfir stjórn sjóðanna því grunnurinn að andfélagslegri hegðun þeirra lýtur að því að atvinnurekendur eru með ráðandi stöðu yfir lífeyrissjóðum landsmanna. Þrátt fyrir að skreyta sig alþjóðlegum fjöðrum um samfélagsábyrgð eru þær lítið annað en stolnar þegar á reynir. Og við erum ekki að fara fram á mikið. Við erum að fara fram á að sjóðirnir stilli arðsemiskröfu í hóf, sérstaklega á viðkvæmum tímum, og sýni sjóðfélögum og samfélaginu öllu þá virðingu sem við eigum skilið. Taki stöðu gegn botnlausri græðgi, ofurlaunum og bónusum. Það hlýtur að vera merki um ótrúlegt metnaðarleysi og skammsýni að horfa einungis á eina breytu í lífskjarajöfnunni. Eins og að telja fólki trú um mikilvægi þess að lifa eins og þrælar allt sitt líf, til að hafa það hugmyndafræðilega gott á efri árum. Framfærslukostnaður og lífskjör í nútíð og framtíð hlýtur því að vega jafn þungt, og tekjurnar sem eiga að standa undir þeim ef okkur ber gæfa til að lifa nógu lengi til að njóta þeirra. Fjárfesting í húsnæði er ekki eingöngu talin öruggasta fjárfestingin heldur hefur raunhækkun húsnæðis, ein og sér, ekki verið mikið síðri en á verðbréfum í sögulegu samhengi. Þetta á ekki einungis við á Íslandi heldur er þetta alveg eins í samanburðarlöndunum og víðar. Því til viðbótar hlýtur aðgengi tíðra sjóðfélaga að öruggu og hagkvæmu húsnæði teljast til mikilvægustu hagmuna og lífskjara þeirra. Höfundur er formaður VR.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar