Gjáin milli þings og mömmu Guðmundur Gunnarsson skrifar 17. desember 2020 08:02 Ég heyrði í mömmu í gær. Hún var að prjóna. Búin að senda allar afmæliskveðjurnar á facebook og rölta upp á varnargarðinn. Allt við það sama. Pabbi í sófanum að horfa á Alþingisrásina. „Lækkaðu í þessum vitleysingum rétt á meðan ég tala í símann Gunnar“ Sagði hún við pabba í miðju samtali. Mamma hefur ekki mikið álit á fólkinu á Alþingi. Fussar yfir þeim. Sér ekki tilgang með neinu sem þau segja eða gera. Þarf samt að umbera karpið því pabbi hámhorfir á Alþingisrásina. Nálgast þingfundi eins og lokaþætti af Ófærð. Kengspenntur alveg. Mamma ekki alveg eins spennt. Skýtur bara inn stöku stjórnmálagreiningum: „Byrja þau...............kolruglað lið allt saman..................Meiri vitleysan alltaf hreint.“ Ég hef oft velt því fyrir mér af hverju ráðamenn þjóðarinnar fara svona í taugarnar á mömmu. Þetta er ólíkt henni. Mamma er nefnilega, það sem kalla mætti, síkát manneskja. Hlær mikið og hátt. Á dögunum skellihló hún í gegnum botnlangakast og aðgerðina sem fylgdi á eftir. Settist upp og sagðist fegin að vera loksins orðin endalaus. Aldrei liðið betur. Þannig nálgast hún lífið. Úr sólarátt. Nema þegar pabbi stillir á Alþingisrásina. Þá sortnar henni fyrir augum. Mamma vann láglaunastörf alla sína starfsævi. Lengst af í frystihúsi. Mundaði fyrsta hnífinn þegar erkisjávarþorpið Bolungarvík var í blóma. Sjávarútvegurinn á mikilli siglingu og þykk peningalykt yfir þorpinu eins og dúnsæng. Hún stóð sem fastast við færibandið þegar atvinnugreinin missti fótana og kvótinn hvarf úr Djúpinu eins og vindlareykur í norðanátt. Hún var enn á sínum stað þegar sjávarþorpið klóraði sig aftur upp á bakkann á hnúunum. Enn með sömu hvítu svuntuna löngu eftir að það hætti að þykja fínt að skera úr og ormhreinsa. Gerði það sem við hin sættum okkur ekki við. Barðist áratugum saman við bónusa og taxta. Eins og vindmyllur. En mamma hafði eitt sinn tröllatrú á stjórnmálamönnum. Hún hafði skoðanir á þessu öllu saman. Kaus fólkið sem hún treysti og fylgdist með því sem átti að gera fyrir fólk eins og hana. Fyrir þorp eins og Bolungarvík. Hérna einu sinni. En einhverstaðar missti hún trúna. Hætti að sjá nokkuð vit í þessu brölti öllu saman. Öllu þessu endalausa karpi um kvóta og kjaradeilur. Loforðunum. Mögulega þykknaði yfir henni á kaffistofunni í frystihúsinu. Kannski sullaðist trúin á endanum upp úr launaumslaginu. En líklegast slokknaði neistinn endanlega þegar hún fékk fyrstu lífeyrisgreiðsluna. Þessa mánaðarlegu framfærslu konunnar sem vann í slori og stóð næturvaktir á hjúkrunarheimili í 50 ár. Í dag situr mamma nefnilega í eftirlaunastólnum með 174 þúsund krónur í lófanum. Á mánuði. Það eru öll hvíldarlaunin. Hún er 73 ára. En auðvitað var þetta vitað. Lífeyrisréttindi eru öllum ljós. Mamma og pabbi hefðu auðvitað átt að leggja fyrir aukalega. Spara til efri áranna. Sem þau náttúrulega gerðu. Nurluðu saman öllum aukakrónum og fjárfestu skynsamlega. Hlustuðu á skotheldar ráðleggingar í þorpinu og keyptu stofnbréf í samfélagsbankanum. Stóðu að sjálfsögðu með sparisjóðnum sínum. Í þeirri bjargföstu trú að þau væru öll í þessu saman. Fólkið og sparisjóðurinn. Eins og Þórólfur og Alma. En svo ruglaðist sparisjóðurinn. Birtist einn daginn eftir gott djamm með bönkunum í borginni. Í spánýjum teinóttum jakkafötum. Drakk sig fullan, keyrði út í skurð og sturtaði sparibauknum hennar mömmu út með skólpinu. Blessaður skotheldi samfélagssparnaðurinn. O jæja, þau eiga þó alla vega skuldlausa fasteign. Húsið sem þau byggðu sjálf. Strituðu öll kvöld og helgar þegar þau voru ung til að koma sér af leigumarkaði og úr foreldrahúsum með þrjú börn. Fluttu svo inn í húsið hálfklárað. Eins og fólk gerði í þá daga. Lifðu spart og horfðu í hverja krónu. Héldu áfram að harka í nokkrum störfum samtímis til að klára húsið og borga af víxlum. Það þótti líka skynsamlegt. Eins og stofnbréfin. Upphituð steinsteypa er jú langbesti lífeyrissjóðurinn. Hækkar bara og hækkar í verði. Ja sko, ef steinsteypan liggur á réttri norðlægri breiddargráðu. Hús foreldra minna í Bolungarvík er í dag metið á rétt tæpar 29 milljónir króna. Fallegt fjögurra herbergja einbýlishús með bílskúr og sólpalli. Nokkurn veginn á pari við 40 fermetra kjallaraholu örlítið sunnar í sama landi. Það er allur afraksturinn. En af hverju er ég að úða þessum peningaraunum móður minnar yfir ykkur? Veit það svo sem ekki. Kannski til að gefa ykkur raundæmi. Segja ykkur sögu sem sést ekki í hagtölum eða kúrfum. Til að dýpka skilninginn á gremjunni sem sannarlega er til staðar í íslensku þorpunum. Mamma er ekkert einsdæmi. Þorpin eru stútfull af fólki sem hefur fyrir löngu misst trúna á kerfið. Fussar yfir máttlausri byggðastefnu, handónýtum malarvegum og ákvörðunum sem virðast fjarlægari en líf á öðrum hnöttum. Kannski langar mig til að setja andlit á súluritin. Útskýra raunstöðu fólks í dreifðum byggðum. Fólks sem kannast ekkert við velmegunina sem birtist okkur í hagtölum og heildarmyndum. Samt er þetta kynslóðin sem lagði grunninn að hagsældinni. Fólkið sem ár eftir ár upplifir langvarandi skilningsleysi og ákvarðanafælni til handa þorpum í vanda. Byggðum í tilvistarkreppu. Kannski finnst mér bara að þau eigi það þó alla vega skilið að við reynum að skilja uppsprettu gremjunnar. Reynum að skilja af hverju þau upplifa víðáttubreiða gjá á milli sín og ráðamanna. Kannski er ég bara að segja að við eigum að hlusta betur. Reyna að skilja. Mamma á nefnilega fullan rétt á því að ranghvolfa augunum. Þú myndir gera það líka. Það minnsta sem við getum gert er að bera virðingu fyrir því. Höfundur er Vestfirðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Gunnarsson Norðvesturkjördæmi Skoðun: Kosningar 2021 Byggðamál Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Skoðun Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Sótt að réttindum kvenna — núna Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson skrifar Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Fjórði hver vinnur í verslun og þjónustu Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Sjá meira
Ég heyrði í mömmu í gær. Hún var að prjóna. Búin að senda allar afmæliskveðjurnar á facebook og rölta upp á varnargarðinn. Allt við það sama. Pabbi í sófanum að horfa á Alþingisrásina. „Lækkaðu í þessum vitleysingum rétt á meðan ég tala í símann Gunnar“ Sagði hún við pabba í miðju samtali. Mamma hefur ekki mikið álit á fólkinu á Alþingi. Fussar yfir þeim. Sér ekki tilgang með neinu sem þau segja eða gera. Þarf samt að umbera karpið því pabbi hámhorfir á Alþingisrásina. Nálgast þingfundi eins og lokaþætti af Ófærð. Kengspenntur alveg. Mamma ekki alveg eins spennt. Skýtur bara inn stöku stjórnmálagreiningum: „Byrja þau...............kolruglað lið allt saman..................Meiri vitleysan alltaf hreint.“ Ég hef oft velt því fyrir mér af hverju ráðamenn þjóðarinnar fara svona í taugarnar á mömmu. Þetta er ólíkt henni. Mamma er nefnilega, það sem kalla mætti, síkát manneskja. Hlær mikið og hátt. Á dögunum skellihló hún í gegnum botnlangakast og aðgerðina sem fylgdi á eftir. Settist upp og sagðist fegin að vera loksins orðin endalaus. Aldrei liðið betur. Þannig nálgast hún lífið. Úr sólarátt. Nema þegar pabbi stillir á Alþingisrásina. Þá sortnar henni fyrir augum. Mamma vann láglaunastörf alla sína starfsævi. Lengst af í frystihúsi. Mundaði fyrsta hnífinn þegar erkisjávarþorpið Bolungarvík var í blóma. Sjávarútvegurinn á mikilli siglingu og þykk peningalykt yfir þorpinu eins og dúnsæng. Hún stóð sem fastast við færibandið þegar atvinnugreinin missti fótana og kvótinn hvarf úr Djúpinu eins og vindlareykur í norðanátt. Hún var enn á sínum stað þegar sjávarþorpið klóraði sig aftur upp á bakkann á hnúunum. Enn með sömu hvítu svuntuna löngu eftir að það hætti að þykja fínt að skera úr og ormhreinsa. Gerði það sem við hin sættum okkur ekki við. Barðist áratugum saman við bónusa og taxta. Eins og vindmyllur. En mamma hafði eitt sinn tröllatrú á stjórnmálamönnum. Hún hafði skoðanir á þessu öllu saman. Kaus fólkið sem hún treysti og fylgdist með því sem átti að gera fyrir fólk eins og hana. Fyrir þorp eins og Bolungarvík. Hérna einu sinni. En einhverstaðar missti hún trúna. Hætti að sjá nokkuð vit í þessu brölti öllu saman. Öllu þessu endalausa karpi um kvóta og kjaradeilur. Loforðunum. Mögulega þykknaði yfir henni á kaffistofunni í frystihúsinu. Kannski sullaðist trúin á endanum upp úr launaumslaginu. En líklegast slokknaði neistinn endanlega þegar hún fékk fyrstu lífeyrisgreiðsluna. Þessa mánaðarlegu framfærslu konunnar sem vann í slori og stóð næturvaktir á hjúkrunarheimili í 50 ár. Í dag situr mamma nefnilega í eftirlaunastólnum með 174 þúsund krónur í lófanum. Á mánuði. Það eru öll hvíldarlaunin. Hún er 73 ára. En auðvitað var þetta vitað. Lífeyrisréttindi eru öllum ljós. Mamma og pabbi hefðu auðvitað átt að leggja fyrir aukalega. Spara til efri áranna. Sem þau náttúrulega gerðu. Nurluðu saman öllum aukakrónum og fjárfestu skynsamlega. Hlustuðu á skotheldar ráðleggingar í þorpinu og keyptu stofnbréf í samfélagsbankanum. Stóðu að sjálfsögðu með sparisjóðnum sínum. Í þeirri bjargföstu trú að þau væru öll í þessu saman. Fólkið og sparisjóðurinn. Eins og Þórólfur og Alma. En svo ruglaðist sparisjóðurinn. Birtist einn daginn eftir gott djamm með bönkunum í borginni. Í spánýjum teinóttum jakkafötum. Drakk sig fullan, keyrði út í skurð og sturtaði sparibauknum hennar mömmu út með skólpinu. Blessaður skotheldi samfélagssparnaðurinn. O jæja, þau eiga þó alla vega skuldlausa fasteign. Húsið sem þau byggðu sjálf. Strituðu öll kvöld og helgar þegar þau voru ung til að koma sér af leigumarkaði og úr foreldrahúsum með þrjú börn. Fluttu svo inn í húsið hálfklárað. Eins og fólk gerði í þá daga. Lifðu spart og horfðu í hverja krónu. Héldu áfram að harka í nokkrum störfum samtímis til að klára húsið og borga af víxlum. Það þótti líka skynsamlegt. Eins og stofnbréfin. Upphituð steinsteypa er jú langbesti lífeyrissjóðurinn. Hækkar bara og hækkar í verði. Ja sko, ef steinsteypan liggur á réttri norðlægri breiddargráðu. Hús foreldra minna í Bolungarvík er í dag metið á rétt tæpar 29 milljónir króna. Fallegt fjögurra herbergja einbýlishús með bílskúr og sólpalli. Nokkurn veginn á pari við 40 fermetra kjallaraholu örlítið sunnar í sama landi. Það er allur afraksturinn. En af hverju er ég að úða þessum peningaraunum móður minnar yfir ykkur? Veit það svo sem ekki. Kannski til að gefa ykkur raundæmi. Segja ykkur sögu sem sést ekki í hagtölum eða kúrfum. Til að dýpka skilninginn á gremjunni sem sannarlega er til staðar í íslensku þorpunum. Mamma er ekkert einsdæmi. Þorpin eru stútfull af fólki sem hefur fyrir löngu misst trúna á kerfið. Fussar yfir máttlausri byggðastefnu, handónýtum malarvegum og ákvörðunum sem virðast fjarlægari en líf á öðrum hnöttum. Kannski langar mig til að setja andlit á súluritin. Útskýra raunstöðu fólks í dreifðum byggðum. Fólks sem kannast ekkert við velmegunina sem birtist okkur í hagtölum og heildarmyndum. Samt er þetta kynslóðin sem lagði grunninn að hagsældinni. Fólkið sem ár eftir ár upplifir langvarandi skilningsleysi og ákvarðanafælni til handa þorpum í vanda. Byggðum í tilvistarkreppu. Kannski finnst mér bara að þau eigi það þó alla vega skilið að við reynum að skilja uppsprettu gremjunnar. Reynum að skilja af hverju þau upplifa víðáttubreiða gjá á milli sín og ráðamanna. Kannski er ég bara að segja að við eigum að hlusta betur. Reyna að skilja. Mamma á nefnilega fullan rétt á því að ranghvolfa augunum. Þú myndir gera það líka. Það minnsta sem við getum gert er að bera virðingu fyrir því. Höfundur er Vestfirðingur.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar
Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar
Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun