Sérfræðiþekking, almenn skynsemi og þjóðfélagsumræðan Ole Anton Bieltvedt skrifar 18. nóvember 2020 19:00 Undirritaður hefur skrifað ýmsar greinar um COVID og sóttvarnir í landinu síðustu vikur, með nokkurri gagnrýni á hendur sóttvarna- og heilbrigðisyfirvöldum, og hefur fengið mismikið lof, - reyndar meira last en lof - fyrir. Hefur hann þó reynt að byggja sín skrif á handföstum upplýsingum, staðreyndum og rökum, en stundum dugar jafnvel sæmilega vandað efni ekki til. Viðkvæðið hjá mörgum hefur verið: Þykist hann vera einhver sérfræðingur í sóttvörnum!? Hvaða menntun og próf hefur þessi maður eiginlega á sviði heilbrigðismála!? Hvað er mannfjandinn eiginlega að skipta sér að þessu, um hvað þykist hann vera að tala!? Sumt verra hefur líka heyrzt, en það er flest svo ómerkilegt, að maður getur bara vorkennt þeim, sem slíkt hugsa og skrifa. Sumir skilja ekki, að með lágkúrulegu og efnislausu skítkasti eru menn ekki að smána þá, sem slíku er beint að, heldur sjálfa sig. Aumingjans bjálfarnir! Sumir eru svo hneykslaðir á því, að starf sóttvarnalæknis og þríeykis sé gagnrýnt í einhverjum efnum, að þeir ná varla upp í nefið á sér af hneykslan. „Við verðum að standa saman“, er viðkvæðið hjá mörgum. Já-og-amen-kórinn gellur og glymur um allt. Án eigin hugsunar, án skoðunar og greiningar hinna fjölmörgu hliða og þátta málsins - aðeins aular halda að þetta sé bara eitt mál; sóttvarnir - án yfirvegunar eða gagnrýni vaða menn fram á völl, í einhverjum hallilúja-kór, þar sem söngurinn er aðeins einn: Lofsöngur til sóttvarnayfirvölda og heilbrigðisyfirvalda, að Kára, sem í raun er hagsmunaaðili, ógleymdum. Nú vaknar sú spurning, hvort sóttvarnasérfræðingar séu um leið og þá kannske sjálfkrafa sérfræðingar í þjóðfélagsrekstri. Auðvitað ekki. Þeirra fag og þekking nær til þröngs heilbrigðissviðs, og annars ekki. Þeirra þekkingarstaða er ekkert meiri en þekkingarstaða, t.a.m. jarðfræðinga, fiskifræðinga, loftlagssérfræðinga, haffræðinga, veðurfræðinga, búfræðinga o.s.frv. á sínu afmarkaða sviði. Sóttvarnasérfræði er mjög þröngt svið, og það ekki sízt eins og málum er nú háttað með COVID, þar sem nýr faraldur er á ferð, sem lærðustu sóttvarnasérfræðingar þekkja lítið sem ekkert beint til. Ef sóttvarnasérfræðingar eiga að stjórna þjóðfélaginu í megin atriðum, eins og hér hefur gerzt, en ráðherra og ríkisstjórn fylgdi þeim lengst af í flestu, ættu þá eldfjallasérfræðingar að yfirtaka stjórn þjóðfélagsins, ef nýtt meiriháttar eldgos kæmi upp, veðurfræðingar, ef sérstök alvarleg veðurstaða kæmi upp, fiskifræðingar, ef miklar breytingar verða á fiskimiðum o.s.frv. Þjóðfélagið samanstendur af minnst hundrað þáttum, sem allir tengjast. Þetta er eins og keðja. Þegar átt er við einn hlekk, hefur það áhrif - mikil eða lítil eftir atvikum - á alla keðjuna. Margvíslegar ákvarðanir, sem hafa verið teknar síðustu vikur og mánuði, sem eingöngu voru hugsaðar út frá COVID, hafa haft áhrif - oft stórlega skaðleg - á marga aðra þjóðfélagsþætti, líka á fjölmarga aðra þætti í heilbrigðiskerfinu, eins og alls konar eftirlit og rannsóknir, aðgerðir og uppskurði, á almenna læknisþjónustu í landinu, en nánast öllu öðru hefur verið ýtt til hliðar, í einhverju, sem kalla mætti COVID-æði, og þar með stórfelldum hagsmunum og velferð fórnað fyrir miklu minni hagsmunum og velferð. Dæmi: Nú síðast gerðist það, að Orkuhúsinu var fyrirskipað að fresta valkvæðum aðgerðum, þar sem sjúklingar voru margir sárþjáðir og höfðu beðið aðgerða í ofvæni í langan tíma, alls 540 aðgerðum, bara hjá Orkuhúsinu, til að ekki yrði of mikið álag á bráðamóttöku eða Landspítala, ef margir myndu veikjast af COVID á þessum sama tíma. 540 að nokkru leyti sárþjáðum raunverulegum sjúklingum var, sem sagt, bara ýtt til hliðar, til að rýma fyrir heilbrigðu fólki, sem kynni að veikjast af COVID. Bara svona til vara. Það sem af er þessu ári hafa 26 manns látizt af COVID, þar af helmingurinn vegna afglapa eða óviðráðanlegra mistaka á Landakoti; án þeirra væru COVID-lát sennilega alls 14. Á sama tíma hafa um 1.970 manns látizt af völdum annarra sjúkdóma; krabbameins, hjarta- og æðasjúkdóma, sykursýki, slysa o.s.frv. í landinu. Yfir 40 manns höfðu látið lífið fyrir eigin hendi, og reiknað er með, að sjálfsvíg slái öll met á þessu ári. Ef illa fer, gætu sjálfsvíg orðið helmingi fleiri í ár, en dauðsföll vegna COVID, og má telja ljóst, að andlegt álag, úrræðaleysi, streita, svartsýni, andlegir sjúkdómar og geðveiki grasseri og valdi nú vanlíðan og fári umfram það, sem lengi hefur verið, líka meðal ungs fólks, en að hluta eða verulegu leyti er þetta orsök einhliða og yfirkeyrðra COVID-ráðstafana á kostnað alls annars. Það blasir auðvitað við, að yfirkeyrðar COVID-ráðstafanir hafa bitnað illa, ef ekki heiftarlega, á flestum þáttum mannlífs; mannlegum samskiptum, menntun, menningu, líkamsrækt, tómstunda- og skemmtanalífi, auk hvers kyns atvinnulífs í landinu. COVID, með sín 26 dauðsföll, án þess að lítið sé gert úr þeim, hefur í einhverju panik-ástandi verið forgangs raðað fram fyrir allt annað og líka á kostnað alls annars. Mátti enginn nefna þetta? Mátti enginn benda á aðrar leiðir? Ég vil nú koma að því, hvað menn, eins og ég, hafa til málanna að leggja, og, af hverju eðlilegt gæti talizt, að við tjáum okkur í opinni, almennri umræðu. Einkenni sérfræðinga er, að þeir vita mikið um lítið. Til að stjórna einhverri skipulegri starfsemi eða fyrirtæki - íslenzka ríkið er stærsta fyrirtæki landins - er miklu betra að hafa menn við stjórnvölinn, sem vita frekar eitthvað - jafnvel lítið - um margt eða mikið, heldur en mikið um lítið. Hafi kunnáttu og reynslu á mörgun ólíkum sviðum. Hafi gengið í gegnum margvíslega og krefjandi atburðarrás. Búi yfir mikilli og víðtækri reynslu. Séu sérfræðingar í „almennri skynsemi“. Undirritaður hefur í meira en hálfa öld farið um Evrópu og Asíu, staðið þar í rekstri og starfsemi, hitt alls kyns fólk, fólk af margvíslegum uppruna og með ólíkan menningarbakgrunn, kynnst þessu fólki, unnið með því, glaðst og hryggst með því, en líka keppt við það, tekizt á við það; lært margt og upplifað á alþjóðavettavangi, líka í gegnum mistök, sem oft eru bezti skólinn. Þetta gerir undirrituðum kleift, að skoða og tjá sig um margvísleg málefni, leggja eitthvað til málanna, þó að ekki væri nema til að vekja upp umhugsun og umræðu, á grundvelli almennrar skynsemi. Höfundur er formaður ÍslandiAllt, félagasamtaka um samfélagsmál og betra jarðlíf. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Refsa fyrst, spyrja svo? Jakob Frímann Magnússon Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Undirritaður hefur skrifað ýmsar greinar um COVID og sóttvarnir í landinu síðustu vikur, með nokkurri gagnrýni á hendur sóttvarna- og heilbrigðisyfirvöldum, og hefur fengið mismikið lof, - reyndar meira last en lof - fyrir. Hefur hann þó reynt að byggja sín skrif á handföstum upplýsingum, staðreyndum og rökum, en stundum dugar jafnvel sæmilega vandað efni ekki til. Viðkvæðið hjá mörgum hefur verið: Þykist hann vera einhver sérfræðingur í sóttvörnum!? Hvaða menntun og próf hefur þessi maður eiginlega á sviði heilbrigðismála!? Hvað er mannfjandinn eiginlega að skipta sér að þessu, um hvað þykist hann vera að tala!? Sumt verra hefur líka heyrzt, en það er flest svo ómerkilegt, að maður getur bara vorkennt þeim, sem slíkt hugsa og skrifa. Sumir skilja ekki, að með lágkúrulegu og efnislausu skítkasti eru menn ekki að smána þá, sem slíku er beint að, heldur sjálfa sig. Aumingjans bjálfarnir! Sumir eru svo hneykslaðir á því, að starf sóttvarnalæknis og þríeykis sé gagnrýnt í einhverjum efnum, að þeir ná varla upp í nefið á sér af hneykslan. „Við verðum að standa saman“, er viðkvæðið hjá mörgum. Já-og-amen-kórinn gellur og glymur um allt. Án eigin hugsunar, án skoðunar og greiningar hinna fjölmörgu hliða og þátta málsins - aðeins aular halda að þetta sé bara eitt mál; sóttvarnir - án yfirvegunar eða gagnrýni vaða menn fram á völl, í einhverjum hallilúja-kór, þar sem söngurinn er aðeins einn: Lofsöngur til sóttvarnayfirvölda og heilbrigðisyfirvalda, að Kára, sem í raun er hagsmunaaðili, ógleymdum. Nú vaknar sú spurning, hvort sóttvarnasérfræðingar séu um leið og þá kannske sjálfkrafa sérfræðingar í þjóðfélagsrekstri. Auðvitað ekki. Þeirra fag og þekking nær til þröngs heilbrigðissviðs, og annars ekki. Þeirra þekkingarstaða er ekkert meiri en þekkingarstaða, t.a.m. jarðfræðinga, fiskifræðinga, loftlagssérfræðinga, haffræðinga, veðurfræðinga, búfræðinga o.s.frv. á sínu afmarkaða sviði. Sóttvarnasérfræði er mjög þröngt svið, og það ekki sízt eins og málum er nú háttað með COVID, þar sem nýr faraldur er á ferð, sem lærðustu sóttvarnasérfræðingar þekkja lítið sem ekkert beint til. Ef sóttvarnasérfræðingar eiga að stjórna þjóðfélaginu í megin atriðum, eins og hér hefur gerzt, en ráðherra og ríkisstjórn fylgdi þeim lengst af í flestu, ættu þá eldfjallasérfræðingar að yfirtaka stjórn þjóðfélagsins, ef nýtt meiriháttar eldgos kæmi upp, veðurfræðingar, ef sérstök alvarleg veðurstaða kæmi upp, fiskifræðingar, ef miklar breytingar verða á fiskimiðum o.s.frv. Þjóðfélagið samanstendur af minnst hundrað þáttum, sem allir tengjast. Þetta er eins og keðja. Þegar átt er við einn hlekk, hefur það áhrif - mikil eða lítil eftir atvikum - á alla keðjuna. Margvíslegar ákvarðanir, sem hafa verið teknar síðustu vikur og mánuði, sem eingöngu voru hugsaðar út frá COVID, hafa haft áhrif - oft stórlega skaðleg - á marga aðra þjóðfélagsþætti, líka á fjölmarga aðra þætti í heilbrigðiskerfinu, eins og alls konar eftirlit og rannsóknir, aðgerðir og uppskurði, á almenna læknisþjónustu í landinu, en nánast öllu öðru hefur verið ýtt til hliðar, í einhverju, sem kalla mætti COVID-æði, og þar með stórfelldum hagsmunum og velferð fórnað fyrir miklu minni hagsmunum og velferð. Dæmi: Nú síðast gerðist það, að Orkuhúsinu var fyrirskipað að fresta valkvæðum aðgerðum, þar sem sjúklingar voru margir sárþjáðir og höfðu beðið aðgerða í ofvæni í langan tíma, alls 540 aðgerðum, bara hjá Orkuhúsinu, til að ekki yrði of mikið álag á bráðamóttöku eða Landspítala, ef margir myndu veikjast af COVID á þessum sama tíma. 540 að nokkru leyti sárþjáðum raunverulegum sjúklingum var, sem sagt, bara ýtt til hliðar, til að rýma fyrir heilbrigðu fólki, sem kynni að veikjast af COVID. Bara svona til vara. Það sem af er þessu ári hafa 26 manns látizt af COVID, þar af helmingurinn vegna afglapa eða óviðráðanlegra mistaka á Landakoti; án þeirra væru COVID-lát sennilega alls 14. Á sama tíma hafa um 1.970 manns látizt af völdum annarra sjúkdóma; krabbameins, hjarta- og æðasjúkdóma, sykursýki, slysa o.s.frv. í landinu. Yfir 40 manns höfðu látið lífið fyrir eigin hendi, og reiknað er með, að sjálfsvíg slái öll met á þessu ári. Ef illa fer, gætu sjálfsvíg orðið helmingi fleiri í ár, en dauðsföll vegna COVID, og má telja ljóst, að andlegt álag, úrræðaleysi, streita, svartsýni, andlegir sjúkdómar og geðveiki grasseri og valdi nú vanlíðan og fári umfram það, sem lengi hefur verið, líka meðal ungs fólks, en að hluta eða verulegu leyti er þetta orsök einhliða og yfirkeyrðra COVID-ráðstafana á kostnað alls annars. Það blasir auðvitað við, að yfirkeyrðar COVID-ráðstafanir hafa bitnað illa, ef ekki heiftarlega, á flestum þáttum mannlífs; mannlegum samskiptum, menntun, menningu, líkamsrækt, tómstunda- og skemmtanalífi, auk hvers kyns atvinnulífs í landinu. COVID, með sín 26 dauðsföll, án þess að lítið sé gert úr þeim, hefur í einhverju panik-ástandi verið forgangs raðað fram fyrir allt annað og líka á kostnað alls annars. Mátti enginn nefna þetta? Mátti enginn benda á aðrar leiðir? Ég vil nú koma að því, hvað menn, eins og ég, hafa til málanna að leggja, og, af hverju eðlilegt gæti talizt, að við tjáum okkur í opinni, almennri umræðu. Einkenni sérfræðinga er, að þeir vita mikið um lítið. Til að stjórna einhverri skipulegri starfsemi eða fyrirtæki - íslenzka ríkið er stærsta fyrirtæki landins - er miklu betra að hafa menn við stjórnvölinn, sem vita frekar eitthvað - jafnvel lítið - um margt eða mikið, heldur en mikið um lítið. Hafi kunnáttu og reynslu á mörgun ólíkum sviðum. Hafi gengið í gegnum margvíslega og krefjandi atburðarrás. Búi yfir mikilli og víðtækri reynslu. Séu sérfræðingar í „almennri skynsemi“. Undirritaður hefur í meira en hálfa öld farið um Evrópu og Asíu, staðið þar í rekstri og starfsemi, hitt alls kyns fólk, fólk af margvíslegum uppruna og með ólíkan menningarbakgrunn, kynnst þessu fólki, unnið með því, glaðst og hryggst með því, en líka keppt við það, tekizt á við það; lært margt og upplifað á alþjóðavettavangi, líka í gegnum mistök, sem oft eru bezti skólinn. Þetta gerir undirrituðum kleift, að skoða og tjá sig um margvísleg málefni, leggja eitthvað til málanna, þó að ekki væri nema til að vekja upp umhugsun og umræðu, á grundvelli almennrar skynsemi. Höfundur er formaður ÍslandiAllt, félagasamtaka um samfélagsmál og betra jarðlíf.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun