
Verkin lofa Guðrúnu Margréti Pálsdóttur forsetaframbjóðanda
Um aldamótin 1900 voru Íslendingar um 75 þúsund og talin fátækust þjóða Evrópu, þjóðin bjó að miklum náttúruauðlindum en skorti bæði þekkingu og tæki til að nýta þær. Alvarlegir sjúkdómar voru landlægir svo sem berklar og holdsveiki auk þess voru slys mjög tíð bæði á sjó og í landi sem hjuggu stór skörð og sviptu fjölskyldur lifibrauði og hamingju.
Hve miklu hjálp útlendinga skipti hefur ekki verið nægur gaumur gefin, hátt á annað hundrað kaþólskar nunnur gáfu okkur starfsæfi sína á síðustu öld sem hjúkrunar og kennslukonur. Að baki hverrar nunnu stóðu margir stuðningsaðilar sem tóku þátt í að byggja sjúkrahús og skóla í Reykjavík, Hafnarfirði og Stykkishólmi. Ljóst er að mörgum mannslífum var bjargað og menntunarstig þjóðarinnar lyftist sem jók þrótt og dáð Íslendinga. Guðrún Margrét er hinn þakkláti Íslendingur sem vill að þjóðin breyti kjörum fátækra þjóða eins og okkur var hjálpað.
Guðrún Margrét er ekki manneskja sem horfir á og lætur ranglæti og eymd viðgangast án afskipta. Hún er ein af stofnendum ABC barnahjálpar og launalaus framkvæmdastjóri til 23 ára. ABC hefur fáa launaða starfsmenn hér heima en tæp fimmta þúsund íslenskra stuðningsaðila sem eru í raun hin mikla vél starfsins.
Hugsjón um menntun örfátækra barna í þriðja heiminum hefur breytt lífi tugþúsunda barna með því að stofna og reka skóla í 8 löndum. Fjöldi þeirra hafa lokið sveinsprófi sem iðnaðarmenn eða háskólaprófi svo áhrif þeirra í samfélaginu koma með að skipta miklu.
Hvert barn sem fær stuðning til náms í barna og unglingaskóla á möguleika á góðri framtíð sér og afkomendum sínum til handa. Margir verða hissa á þegar þeim er bent á að með því að styrkja eitt barn er mjög líklegt að afkomendur þess verði að fjórum kynslóðum liðnum milli 200 til 250 læsir, jafnvel vel menntaðir. Öruggt er að úr hinum mikla fjölda sem íslendingar hafa stutt koma einn og einn mjög öflugur einstaklingur, sem breyta miklu fyrir samfélag sitt. Saga okkar geymir mörg dæmi um fátæka menn sem áttu varla önnur örlög en fátæktarbasl en fengu tækifæri til menntunar. Eitt glæstasta dæmið er Bjarni Sívertsen sem kallaður er faðir Hafnarfjarðar.
Foreldrar hans voru fátækir, Bjarni fæddist 1763 í Nesi í Selvoginum. Hann kvæntist vel stæðri ekkju sem kenndi honum 20 ára lestur, skrift og reikning. Hann lagði til atlögu við dönsku kaupmennina og hóf verslunarrekstur og útgerð, einnig byggði Bjarni upp stærstu skipasmíðastöð landsins í Hafnarfirði. Skipin sem smíðuð voru í firðinum voru það stór að þeim var beitt á dýpri mið en landsmenn höfðu áður gert. Þegar hæst stóð hafði hann nokkur kaupskip í förum til Hafnar, Ítalíu og Spánar. Danski konungurinn heiðraði Bjarna með riddarakrossi Dannebrogsorðunnar sem var fáheyrt, fyrir að ná úr höndum ensk aðalsmanns og sjóræningja landsjóðnum. Bjarni sótti sjóðinn fyrir dómi í London. Thomas Gilpin var með víkingaleyfi og mátti samkvæmt því ræna eigum danska konungsins en Bjarni sá við honum og var kallaður Bjarni riddari frá því. Saga Bjarna er mikið ævintýri, ævintýri sem aldrei hefði orðið ef hann hefði ekki fengið menntun. Hann var hæfileikamaður á réttum stað og tíma. Kennsla Rannveigar konu hans bar háa rentu þjóðinni til gæfu við vitum ekki hversu margir „Bjarnar“ hafa orðið til vegna framlags frá Íslandi.
Fæðingartíðnin er mikil í þriðja heiminum og algengt að hver kona eignist fleiri en 4 börn. Með því að veita barni menntun getur hver sem er ráðist að alvarlegri ógn mannkyns sem er offjölgun. Menntun eflir þjóðir og þær fjölga sér hægt eða jafnvel ekki. Með menntun er ráðist að mörgum mest aðkallandi vandamálum sem lífið á jörðinni stendur frammi fyrir.
Guðrún er hæglát kona, þeir sem til þekkja vita að í raun er vegsemd hennar mest þar sem verk hennar standa. Árangur ABC barnahjálpar, SOS Barnaþorpa og Unicef er undur sem þjóðin ætti að vera stoltari af.
Með því að kjósa Guðrúnu Margréti Pálsdóttur veitirðu brautargengi viðhorfum að löngu sé tímabært að launa fyrir hjálpina sem þjóðin hlaut þegar mest á þurfti. Hún mun beita sér á forsetastóli fyrir auknum náungakærleika ekki síður hér heima með því að hvetja til að fólk gefi af sér til fátækra því þeir eru líka meðal okkar á Íslandi. Við höfum heyrt að um 6000 íslensk börn líði skort, mannúð þarf að auka á Íslandi.
Skoðun

Kattahald
Jökull Jörgensen skrifar

Framtíðin er rafmögnuð
Jóhanna Hlín Auðunsdóttir skrifar

Ekki biðja um undanþágur heldur krefjast réttar samkvæmt EES-samningnum
Erna Bjarnadóttir skrifar

Þjóðarmorðið í blokkinni
Bjarni Þór Sigurbjörnsson skrifar

Breiðholtið er frábært! Gerum betur í umfjöllun og orðræðu
Kristín Dögg Kristinsdóttir skrifar

Ég hataði rafíþróttir!
Þorvaldur Daníelsson skrifar

Því miður hefur lítið breyst
Áslaug Hulda Jónsdóttir skrifar

Versta sem Ísland gæti gert
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Eru græn svæði í útrýmingarhættu í Reykjavík?
Sigrún Ásta Einarsdóttir skrifar

Efla á forvarnir og setja börn í öndvegi með 5,7 milljarða niðurskurði
Grímur Atlason skrifar

„...ég lærði líka að nota gagnrýna hugsun“
Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar

Risastór niðurskurður ríkistjórnarinnar er áfall fyrir foreldra og börn í landinu
Sigurður Sigurðsson skrifar

Látið okkur í friði
Vilhjálmur Árnason skrifar

Gefðu fimmu!
Ágúst Arnar Þráinsson skrifar

Allar hendur á dekk!
Oddný G. Harðardóttir skrifar

Engin sátt án sannmælis
Kristinn Karl Brynjarsson skrifar

Að finna rétt veiðigjald...
Bolli Héðinsson skrifar

Hvað viltu að samskiptin á vinnustaðnum kosti?
Carmen Maja Valencia skrifar

Stórt inngrip í rekstur íþróttafélaga!
Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar

Börn voga sér inn í afbrotaheim fullorðinna eða er það öfugt?
Davíð Bergmann skrifar

Sósíalistaflokkurinn verður að snúast um meira en rassgatið á Gunnari Smára
Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar

Og hvað svo?
Eyrún Birna Davíðsdóttir skrifar

Óboðlegt svar um ótæka stjórnsýslu
Guðmundur Andri Thorsson skrifar

Sannleikurinn í tengdamömmumálinu
Ólöf Björnsdóttir skrifar

Hann breytti öllu – og gerði það með háði
Jónas Sen skrifar

Ekki fylla höfnina af grjóti
Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar

Lengri útivistartími barna
Diljá Mist Einarsdóttir skrifar

Við stöndum saman með íþróttafólkinu – en hvað með fólkið á bak við það?
Ingibjörg Isaksen skrifar

Að því að rjúfa vítahring kynslóðabundinna afbrota
Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar

Flugan í ídýfunni
Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir skrifar