Er verið að púsla saman nýju stjórnmálaafli? 27. september 2011 06:00 Það hefur ekki farið fram hjá neinum að þessa dagana eru hræringar í tengslum við nýjan stjórnmálaflokk undir forystu Guðmundar Steingrímssonar. Er hér um nýja hugmynd að ræða eða er gömul hugmynd að taka á sig mynd? Það er áhugavert að standa á hliðarlínunni, horfa og hlusta. Nú er það komið upp á borð að Besti flokkurinn, eða einstaklingar innan hans, ætlar sér í landsmálin, bjóða fram í öllum kjördæmum með Guðmundi og ýmsum öðrum áhugasömum. Við heyrum Guðmund segja frá því að fólk úr ýmsum áttum hafi gefið sig fram og lýst yfir áhuga. En áhuga á hverju? Guðmundur hefur sagt að hann vilji berjast fyrir umhverfisvænum miðjuflokki sem leggi áherslu á fjölbreytt atvinnulíf. Þetta eru áherslur og gildi sem ég held að flestir Íslendingar gætu tekið undir. Öðru máli gegnir um stefnu þessa óstofnaða flokks þegar kemur að afstöðu hans til aðildarviðræðna og aðildar að ESB. Því má ætla að Guðmundur hafi leynt og ljóst í ræðu og riti undanfarin ár bæði í Samfylkingu og Framsókn barist með oddi og egg fyrir þessum gildum og boðað færar leiðir að settu marki. Ég get raunar með sanni sagt að ég var ekki mikið vör við baráttu hans fyrir stefnumálum sínum þann stutta tíma sem hann starfaði innan Framsóknar. En Guðmundur hefur sagt að sér hafi ekki tekist að vinna málum sínum brautargengi innan flokksins og því sá hann enga aðra leið færa en að hoppa frá borði og byrja upp á nýtt með fólki sem hefur í raun mismunandi bakgrunn. En eru þetta þau gildi sem Besti flokkurinn stendur fyrir og kynnti kjósendum í síðustu borgarstjórnarkosningum? Þegar horft er til fortíðar Guðmundar í Samfylkingunni og vinatengsla hans við Dag B. Eggertsson, varaformann Samfylkingarinnar, og nánasta samstarfsmanns Jóns Gnarr á samstarf Guðmundar og Jóns Gnarr ekki að koma svo mjög á óvart. Þegar horft er síðan í baksýnisspegilinn og rifjuð upp ummæli Jóhönnu Sigurðardóttur eftir síðustu kosningar þar sem hún sagði það sína skoðun að væntanlega væru núverandi flokkakerfi gengin sér til húðar og Samfylkingin sem slík ekki upphaf og endir alls þá fer óneitanlega að fæðast mynd í kollinum á mér. Einnig má ekki gleyma því að Össur Skarphéðinsson hefur oftar en einu sinni boðið Framsókn velkomna í Samfylkinguna. Í bók Björgvins G. Sigurðssonar fv. ráðherra Samfylkingarinnar kemur fram að hann gengur með þann draum í maganum að hér verði til einn öflugur flokkur með sameiningu núverandi flokka sem tilheyra miðjunni. Þegar öllum þessum brotum er raðað saman kemst ég ekki hjá því að velta upp þeirri hugsun að brotthvarf Guðmundar úr Framsóknarflokknum, samstarf hans við Jón Gnarr og ummæli ýmissa Samfylkingarmanna sé ekki tilviljun ein. Getur verið að Guðmundur hafi metið stöðuna þannig að Framsókn yrði ekki breytt þannig að nánara samstarf Framsóknar og Samfylkingar kæmi ekki til og því það eitt í stöðunni að yfirgefa flokkinn, safna saman fólki og stofna nýjan flokk? Getur löngu úthugsað púsluspil verið m.a. ástæða þess að Jóhanna ætlar aftur að gefa kost á sér sem formaður í Samfylkingunni þó svo að það traust sem stór hluti landsmanna bar til hennar sé nú ekki lengur til staðar? Getur verið að þetta sé ástæða þess að helstu forystumenn í Samfylkingunni hugsa ekki um að bjóða sig fram – og af hverju hætti Þórunn Sveinbjarnardóttir svo skyndilega á þingi? Ég óska henni velgengni í námi en má ekki ætla að hún hafi vitað við lok þings í vor að hún stefndi á nám nú í haust. Það fer ekki fram hjá nokkrum manni að þreytu er farið að gæta í stjórnarsamstarfinu og mjög margir kjósendur og stuðningsmenn Samfylkingarinnar þreyttir og pirraðir á samstarfinu við VG. Sá pirringur kom vel fram í viðtali við Þórunni í Kastljósi eftir að hún sagði af sér og ítrekað tala þingmenn eins og Sigmundur Ernir og Kristján Möller í þá átt að ýmsar ákvarðanir stjórnarinnar falli ekki að stefnu þeirra né flokksins og það sama má raunar segja um ýmis ummæli Árna Páls. Ég veit að fjölmargir Samfylkingarmenn gætu vel hugsað sér að stokka spilin og gefa upp á nýtt. Eftir eðlilegu tímatali á að kjósa til Alþingis eftir tvö ár en tvö ár er mjög langur tími í stjórnmálum og margt sem gerist á mun skemmri tíma. Er það hugsanlegt að þeir sem leiða Samfylkinguna geti í raun vel hugsað sér kosningar fyrr en eftir tvö ár og sjái það sem ákjósanlegan kost í stöðunni að fljótlega verði komið á koppinn nýtt afl sem gæti tekið þátt í að mynda þann nýja fjölmenna miðjuflokk sem marga krata dreymir um? Það er vitað að Samfylkingin sér sig ekki til langs tíma í stjórnarsamstarfi við VG og ekki heldur í samstarfi við Sjálfstæðisflokkinn miðað við núverandi áherslur þess flokks í mörgum veigamiklum málum. Því er það mjög nauðsynlegt fyrir Samfylkinguna, í núverandi mynd eða undir breyttu merki, að kalla saman fólk sem myndað getur stjórnmálaafl sem í stórum dráttum aðhyllist stefnu þeirra. Ef þessar vangaveltur mínar eiga á einhvern hátt við rök að styðjast er spurning hvort Guðmundur Steingrímsson taki meðvitaður eða ómeðvitaður þátt í þessu spili. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Mest lesið Okkar lágkúrulega illska Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Halldór 23.8.2025 Halldór Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Það hefur ekki farið fram hjá neinum að þessa dagana eru hræringar í tengslum við nýjan stjórnmálaflokk undir forystu Guðmundar Steingrímssonar. Er hér um nýja hugmynd að ræða eða er gömul hugmynd að taka á sig mynd? Það er áhugavert að standa á hliðarlínunni, horfa og hlusta. Nú er það komið upp á borð að Besti flokkurinn, eða einstaklingar innan hans, ætlar sér í landsmálin, bjóða fram í öllum kjördæmum með Guðmundi og ýmsum öðrum áhugasömum. Við heyrum Guðmund segja frá því að fólk úr ýmsum áttum hafi gefið sig fram og lýst yfir áhuga. En áhuga á hverju? Guðmundur hefur sagt að hann vilji berjast fyrir umhverfisvænum miðjuflokki sem leggi áherslu á fjölbreytt atvinnulíf. Þetta eru áherslur og gildi sem ég held að flestir Íslendingar gætu tekið undir. Öðru máli gegnir um stefnu þessa óstofnaða flokks þegar kemur að afstöðu hans til aðildarviðræðna og aðildar að ESB. Því má ætla að Guðmundur hafi leynt og ljóst í ræðu og riti undanfarin ár bæði í Samfylkingu og Framsókn barist með oddi og egg fyrir þessum gildum og boðað færar leiðir að settu marki. Ég get raunar með sanni sagt að ég var ekki mikið vör við baráttu hans fyrir stefnumálum sínum þann stutta tíma sem hann starfaði innan Framsóknar. En Guðmundur hefur sagt að sér hafi ekki tekist að vinna málum sínum brautargengi innan flokksins og því sá hann enga aðra leið færa en að hoppa frá borði og byrja upp á nýtt með fólki sem hefur í raun mismunandi bakgrunn. En eru þetta þau gildi sem Besti flokkurinn stendur fyrir og kynnti kjósendum í síðustu borgarstjórnarkosningum? Þegar horft er til fortíðar Guðmundar í Samfylkingunni og vinatengsla hans við Dag B. Eggertsson, varaformann Samfylkingarinnar, og nánasta samstarfsmanns Jóns Gnarr á samstarf Guðmundar og Jóns Gnarr ekki að koma svo mjög á óvart. Þegar horft er síðan í baksýnisspegilinn og rifjuð upp ummæli Jóhönnu Sigurðardóttur eftir síðustu kosningar þar sem hún sagði það sína skoðun að væntanlega væru núverandi flokkakerfi gengin sér til húðar og Samfylkingin sem slík ekki upphaf og endir alls þá fer óneitanlega að fæðast mynd í kollinum á mér. Einnig má ekki gleyma því að Össur Skarphéðinsson hefur oftar en einu sinni boðið Framsókn velkomna í Samfylkinguna. Í bók Björgvins G. Sigurðssonar fv. ráðherra Samfylkingarinnar kemur fram að hann gengur með þann draum í maganum að hér verði til einn öflugur flokkur með sameiningu núverandi flokka sem tilheyra miðjunni. Þegar öllum þessum brotum er raðað saman kemst ég ekki hjá því að velta upp þeirri hugsun að brotthvarf Guðmundar úr Framsóknarflokknum, samstarf hans við Jón Gnarr og ummæli ýmissa Samfylkingarmanna sé ekki tilviljun ein. Getur verið að Guðmundur hafi metið stöðuna þannig að Framsókn yrði ekki breytt þannig að nánara samstarf Framsóknar og Samfylkingar kæmi ekki til og því það eitt í stöðunni að yfirgefa flokkinn, safna saman fólki og stofna nýjan flokk? Getur löngu úthugsað púsluspil verið m.a. ástæða þess að Jóhanna ætlar aftur að gefa kost á sér sem formaður í Samfylkingunni þó svo að það traust sem stór hluti landsmanna bar til hennar sé nú ekki lengur til staðar? Getur verið að þetta sé ástæða þess að helstu forystumenn í Samfylkingunni hugsa ekki um að bjóða sig fram – og af hverju hætti Þórunn Sveinbjarnardóttir svo skyndilega á þingi? Ég óska henni velgengni í námi en má ekki ætla að hún hafi vitað við lok þings í vor að hún stefndi á nám nú í haust. Það fer ekki fram hjá nokkrum manni að þreytu er farið að gæta í stjórnarsamstarfinu og mjög margir kjósendur og stuðningsmenn Samfylkingarinnar þreyttir og pirraðir á samstarfinu við VG. Sá pirringur kom vel fram í viðtali við Þórunni í Kastljósi eftir að hún sagði af sér og ítrekað tala þingmenn eins og Sigmundur Ernir og Kristján Möller í þá átt að ýmsar ákvarðanir stjórnarinnar falli ekki að stefnu þeirra né flokksins og það sama má raunar segja um ýmis ummæli Árna Páls. Ég veit að fjölmargir Samfylkingarmenn gætu vel hugsað sér að stokka spilin og gefa upp á nýtt. Eftir eðlilegu tímatali á að kjósa til Alþingis eftir tvö ár en tvö ár er mjög langur tími í stjórnmálum og margt sem gerist á mun skemmri tíma. Er það hugsanlegt að þeir sem leiða Samfylkinguna geti í raun vel hugsað sér kosningar fyrr en eftir tvö ár og sjái það sem ákjósanlegan kost í stöðunni að fljótlega verði komið á koppinn nýtt afl sem gæti tekið þátt í að mynda þann nýja fjölmenna miðjuflokk sem marga krata dreymir um? Það er vitað að Samfylkingin sér sig ekki til langs tíma í stjórnarsamstarfi við VG og ekki heldur í samstarfi við Sjálfstæðisflokkinn miðað við núverandi áherslur þess flokks í mörgum veigamiklum málum. Því er það mjög nauðsynlegt fyrir Samfylkinguna, í núverandi mynd eða undir breyttu merki, að kalla saman fólk sem myndað getur stjórnmálaafl sem í stórum dráttum aðhyllist stefnu þeirra. Ef þessar vangaveltur mínar eiga á einhvern hátt við rök að styðjast er spurning hvort Guðmundur Steingrímsson taki meðvitaður eða ómeðvitaður þátt í þessu spili.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar