Nýtt trend: Sami stjórnandinn að vinna fyrir mörg fyrir­tæki

Frá Covid hefur fjarvinna orðið að stærri raunveruleika en nokkru sinni fyrr og nú telst það ekkert nýtt lengur þótt vinnustaðir bjóði upp á blandað fyrirkomulag; Að vinna að hluta til í fjarvinnu en að hluta til á staðnum.

Á litla Íslandi hefur það líka færst í aukana að fólk velur að starfa sjálfstætt sem einhvers konar ráðgjafar. Og hér hefur það líka færst í aukana að fyrirtæki fá starfsfólk í hlutastarf frá ráðgjafafyrirtækjum. Til dæmis að sinna mannauðsstjórastarfi í fyrirtæki, sem hlutastarf því viðkomandi er fyrst og fremst að starfa fyrir sitt eigið – eða annað - ráðgjafafyrirtæki.

En nú er nýtt trend að sýna sig úti í hinum stóra heimi. Og það verður áhugavert að fylgjast með því á næstu árum, hvort sama þróun mun sýna sig hér.

Þetta nýja trend kallast á ensku „fractional leadership.“ Sem í raun felur í sér að æðstu stjórnendur fyrirtækja, þeir sem áður hafa starfað sem forstjórar eða framkvæmdastjórar, eru nú að ráða sig í stórnendastörf hjá mörgum fyrirtækjum.

Já; Þið lásuð rétt. Sami stjórnandinn er að vinna fyrir mörg fyrirtæki.

Sem í raun er ekkert ólíkt því sem sjálfstætt starfandi ráðgjafar gera. Nema að það sem telst víst nýtt í þessu að sífellt fleiri æðstu stjórnendur eru að velja að venda sínu kvæði í kross og hætta að vinna sem æðsti stjórnandi hjá einu fyrirtæki.

Velja þess í stað að vinna fyrir mörg fyrirtæki.

Hvernig gengur það fyrir sig?

Jú, það sem þetta þýðir er að viðkomandi stjórnandi ræður sig í hlutastörf fyrir nokkur fyrirtæki. Oft þannig að það styrkir ímynd fyrirtækisins að viðkomandi sé nú innanborðs. Sumsé; Stjórnandinn gefur fyrirtækinu ákveðnu vægi vegna fyrri reynslu og starfa.

Þessir stjórnendur sérhæfa sig á ólíkum sviðum. Allt frá fjármálum og rekstri yfir í markaðsmál eða tækni. Þar sem fyrirtækin sem gera samninga við þá, eru annars vegar að nýta sér reynsluna og þekkinguna sem viðkomandi býr yfir en hins vegar að brúa bilið á meðan fyrirtækið er ekki með bolmagn til að ráða einstakling af sama kaliber í fullt starf sjálft.

Að mörgu leyti hljómar þetta ekkert ólíkt því sem við á Íslandi höfum verið að sjá síðustu árin varðandi val á stjórnarmönnum fyrirtækja. Þar sem oft er verið að seilast í ákveðinn nöfn og ásýnd; Að sýna styrk félagsins með sterkum leiðtogum í stjórn og svo framvegis.

Þetta er hins vegar ekki það sama að því leytinu til að hér eru það helst eldri stjórnendur sem eru að velja sér þann vettvang að starfa sem stjórnarmenn, nánast komnir á starfslokaaldur sjálfir eða í það minnsta í kringum sextugt. 

Erlendis er trendið hins vegar það að forystufólk í atvinnulífinu, sem á fjöldamörg ár eftir til starfsloka, er að velja sér þessa leið til að hafa meira frelsi, meiri sveigjanleika, aukið jafnvægi einkalífs og vinnu og svo framvegis. Nýja áherslan er: Ég ætla að rækta mig og mitt líf.

Mun þetta breyta einhverju?

Já, svo segja sérfræðingar. Því nú þegar gervigreindin er við það að fara að leysa úr svo mörgum hlutverkum, vilja sérfræðingar meina að það að leiðtogar velji í auknum mæli að starfa fyrir mörg fyrirtæki í einu, sé af hinu góða.

Því það sem þessir stjórnendur geta hjálpað fyrirtækjum að gera er að efla sig inn á við í allri þeirri mannlegu færni sem gervigreindin ræður ekki við. Og þeir sem fyrrum stjórnendur hafa góða reynslu af að getur skipt sköpum; Tæknin einfaldlega getur ekki leyst öll mál!

Vel má vera að íslenskt samfélag sé of lítið til að þessi þróun verði sýnileg hér. Nema þá með áframhaldandi fjölgun á sjálfstætt starfandi ráðgjöfum eða einstaklingum sem sérhæfa sig í að sitja í stjórnum fyrirtækja. 

Hins vegar verður áhugavert að fylgjast með því hvernig þessi þróun mun sýna sig erlendis á næstu árum eða áratug, sér í lagi þegar gervigreindin fer að sýna okkur enn betur, hvernig tæknin er við það að fara að breyta nánast öllu sem áður við þekktum.