Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson skrifar 2. júní 2025 10:00 „Við erum of fámenn til að hafa áhrif.“ „Stóru ríkin bera mesta ábyrgð.“ „Enginn tekur eftir smáþjóðum eins og okkur.“ „Við höfum ekki slagkraft nema í samfloti með öðrum.“ Frasar sem þessir hafa dunið á okkur í umræðum um yfirstandandi þjóðarmorð Ísraela í Palestínu. Þeir snúa flestir að því sama, að rödd Íslendinga sé of lágvær til að skipta máli. Með þessu firra íslensk stjórnvöld sig ábyrgð gagnvart Palestínumönnum og örlögum þeirra. Jafnvel þótt morðæði Ísraela hafi frá upphafi innrásar þeirra á Gaza í október 2023 verið yfirgengilegt hefur það magnast í sífellu og núna, rúmum 600 dögum síðar, ætti öllum að vera ljóst að Ísraelar stefna að gjöreyðingu palestínsku þjóðarinnar á Gaza, og í kjölfarið á Vesturbakkanum. Samhliða árásunum hefur þrýstingur almennings á íslensk stjórnvöld aukist stöðugt enda stendur yfirgnæfandi meirihluti Íslendinga stjarfur frammi fyrir grimmdarverkunum. Nú hafa því nýir frasar tekið við hjá stjórnvöldum; þau hafa „tekið frumkvæði“, átt í margs konar „samræðum“ og segjast sífellt hafa áhyggjur af „stöðu mála“. Þrátt fyrir það læðist að manni sá grunur að frasarnir séu jafninnantómir og áður, og aðeins máttlaus lágmarksviðbrögð við áköllum almennings. Orð eru ekki ígildi beinna aðgerða. Aðgerðir á alþjóðasviðinu Einn stjórnarþingmaður sagði um daginn til afsökunar að hlutirnir „hreyfist hægt á alþjóðasviðinu“. Það eru ekki nýjar fréttir – það blasir við að alþjóðasamfélagið hreyfir sig löturhægt í aðgerðum gegn Ísraelum þótt það gæti vitanlega brugðist ofurhratt við ef nokkur vilji væri fyrir hendi. Raunar mætti segja að framtakssemi vestrænna þjóða gegn þjóðarmorðinu sé í þveröfugu hlutfalli við hraða stríðsvélar Ísraelsmanna sem tætir í sig íbúa og innviði Gaza. Hið minnsta 54 þúsund íbúar Gaza hafa verið myrtir á hryllilegan hátt – margir óháðir aðilar telja það reyndar allt of lágt mat. Utan þeirra liggja á annan tug þúsunda undir rústum bygginga og vel á annað hundrað þúsund einstaklinga eru særðir. Samanlagt eru myrtir, limlestir og líkamlega illa særðir líklegast á við hálfa íslensku þjóðina, um helmingur þeirra börn. Eftirlifendur munu bera andleg ör ævilangt. Íbúarnir sem hrakist hafa um allt Gaza undan hamfarakenndri stórsókn Ísraelshers í 19 mánuði segja sprengjuárásir þessa dagana linnulausari en nokkru sinni og hvergi mat eða eldivið að fá enda hafa Ísraelar komið í veg fyrir að hjálpargögn og vistir berist inn á svæðið í um þrjá mánuði. Tvær milljónir íbúa á Gaza eru þannig sveltar af árásarþjóðinni. Engum dylst að allt eru þetta gegndarlausir stríðsglæpir og margar alþjóðastofnanir, alþjóðasamtök og sérfræðingar á sviði stríðsglæpa telja þá jafngilda þjóðarmorði. Undir þessum kringumstæðum á engin þjóð að standa hjá eða færast undan því að grípa til allra tiltækra aðgerða til að stöðva þjóðarmorðið. Smáþjóðir hafa sömu skyldu til að bregðast við Samkvæmt alþjóðalögum eru allar þjóðir skyldugar til að bregðast við grimmdarverkum eins og glæpum gegn mannkyni og þjóðarmorði, burtséð frá stærð. Íslendingar bera sömu skyldur og stærri þjóðir til að bregðast á lagalegan, siðferðilegan og pólitískan hátt við yfirstandandi þjóðarmorði Ísraela á Palestínumönnum. Eðlilega nær sú skylda til raunhæfra aðgerða í samræmi við getu og styrk hverrar þjóðar. Skyldan er þó engu að síður til staðar og hún er ófrávíkjanleg. Engum blöðum er um það að fletta að viðbrögð og beinar aðgerðir Íslendinga hingað til hafa verið máttlausar eða sama og engar. Þótt stjórnvöld lýsi núna yfir áhyggjum og segist taka þátt í óljósu samtali við aðrar þjóðir er fráleitt að telja slíkt duga. Hver dagur skiptir sköpum fyrir íbúa Gaza á einmitt þessari stundu og máttleysi er óbein afstaða með Ísraelum og glæpum þeirra. Siðferðilegt gjaldþrot smáþjóðar? Á hátíðarstundum stæra Íslendingar sig af af áhrifum okkar á alþjóðavettvangi; fyrsti þjóðkjörni kvenforseti heims, fyrsti samkynhneigði forsætisráðherrann, heimsfrægir tónlistarmenn og rithöfundar, þjóð í fararbroddi grænnar orkunýtingar og náttúruverndar. Að öllu þessu leyti teljum við okkur hafa áhrif á alþjóðavettvangi. En hvað með mannúð og friðarboðskap? Um áratugaskeið var herleysi þjóðarstolt Íslendinga og eftir því var sannarlega tekið á alþjóðavettvangi. En nú, þegar staðið er frammi fyrir hryllingnum á Gaza, erum við skyndilega því sem næst áhrifalaus að sögn stjórnvalda. Raunin er hins vegar sú að það er óverjandi að skýla sér á bakvið smæð og bið eftir öðrum þjóðum svo loks sé hægt að aðhafast. Hvað ef stóru þjóðirnar beita sér ekki? Hvað ef samflotið sem íslenska ríkisstjórnin hangir á næst ekki? Hvað ef samstarfsgrundvöllur finnst ekki, eða hitt, að aðrar þjóðir bíði ekki eftir Íslendingum? Hvað ef ekkert raunverulega gerist? Það er siðferðilegt skipbrot að taka þátt í aðgerða- og afskiptaleysi vestrænna þjóða þegar þjóðarmorð Ísraela á Palestínumönnum blasir við. Íslensk stjórnvöld vita hvað á sér stað og verða að bregðast við. Þegar staðið er frammi fyrir hryllingnum á Gaza verða klisjur um vangetu smáþjóðar smánarlegur fyrirsláttur og einskis verðar. Kraftur smáþjóðar Mannkynssagan er full af einstaklingum, hópum og þjóðum sem syntu á móti straumnum af réttlætiskenndinni einni, óháð hugsanlegum afleiðingum þess. Oft veltir lítil þúfa þungu hlassi og Íslendingar hafa rödd sem þeim ber að nýta. Íslendingar voru fyrstir Vestur-Evrópuþjóða til að viðurkenna sjálfstæði Palestínu árið 2011 og rödd Íslendinga í hópi þeirra ríkja gæti reynst miklu sterkari en nokkurn grunaði, jafnvel skipt sköpum. Jafnvel þótt svo myndi ekki reynast þá myndi hún veita milljónum Palestínumanna von um breytingar og réttlæti umheimsins sem virðist láta sig einu gilda hver örlög þjóðar þeirra verða. Hvað gætu Íslendingar gert á meðan beðið er eftir öðrum þjóðum? Íslendingar eru blessunarlega herlaus þjóð. Það eitt og sér gæti reynst áhrifaríkt í boðskap friðar og upphafi að sannri andstöðu og fordæmingu á vopnasölu annarra þjóða til Ísraela. Ísland getur tekið sjálfstæða ákvörðun um algjört viðskiptabann gagnvart Ísrael, ekki einvörðungu til fyrirtækja á landtökubyggðum heldur skorið á öll viðskipti við árásarríkið – engin ástæða er til að bíða eftir öðrum þjóðum til þess. Samhliða því skyldu allir vopnaflutningar til Ísraels bannaðir um hafnir og flugvelli Íslands. Við getum dregið mjög úr og lýst yfir höftum á stjórnmálasambandi og samskiptum við Ísraela. Um leið ætti að margefla samband við Palestínumenn á öllum sviðum, diplómatískum en ekki síður á sviði menningarmála þar sem kerfisbundið hefur verið þaggað niður í röddum þjóðarinnar og palestínskra listamanna víða um heim. Því miður drógu yfirvöld og RÚV lappirnar nógu lengi til að koma í veg fyrir sniðgöngu í Eurovision en algjör sniðganga Ísraels á sviði menningar og mennta, sem og í öllum íþróttakeppnum er augljóst skref. Þá ætti ekki að skrifa undir opinbera samninga við fyrirtæki sem styðja þjóðarmorðið líkt og Rapyd. Að lokum ættu Íslendingar að óska eftir því að fá að styðja eða koma að málsókn Suður-Afríku á hendur Ísrael fyrir Alþjóðadómstólnum. Hugrekki smáþjóðar Vissulega myndi það krefjast nokkurs hugrekkis af stjórnvöldum smáþjóðar að stíga þannig fram á alþjóðasviðinu, ýta við og ögra nágrannaþjóðum sem sýna hræðilega meðvirkni eða jafnvel stuðning við stríðsvél Ísraela. En Íslendingar verða núna, þótt afar seint sé, að benda á hina augljósu glæpi Ísraela með eigin aðgerðum, óháð seinlátum viðbrögðum annarra ríkja. Hugrekkið sem þarf til þess er, þegar allt kemur til alls, ekki nema agnarögn í samanburði við hyldýpi þjóðarmorðsins og afmennskunarinnar sem Palestínumenn þola af hendi Ísraela. Rökstuðning við hörðum aðgerðum skortir alls ekki og stjórnvöld þurfa í raun ekkert nema sjálfstraust og raunverulegan vilja til aðgerða. Einkahagsmunir Íslendinga skipta hér engu máli, þeir blikna í samanburði við afleiðingar þjóðarmorðsins. Nú þegar eru afleiðingar árásanna á Gaza löngu óafturkræfar og það styttist hratt í augnablikið þar sem of seint verður að aðhafast nokkuð yfirleitt – þegar þjóðarmorðinu verður af lokið. Endum við Íslendingar þá í hópi þeirra sem stóðu hjá, aðgerðalausir sjónarvottar að þjóðarmorði, alvarlegasta glæp sem fyrirfinnst? Verður afsökun íslenskra stjórnvalda þá að segjast hafa „átt í samræðum“? Slíkt dugir ekki til að enda réttum megin í mannkynssögunni. Smáþjóðir eru ekki stikkfríar þegar kemur að stríðsglæpum og þjóðarmorðum. Við erum sjálfstæð þjóð með eigin utanríkisstefnu og getu til aðgerða strax í dag. Höfundur er jarðfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Snæbjörn Guðmundsson Átök í Ísrael og Palestínu Mest lesið Hvernig hljómar 100.000 kr. mánaðarlegur samgöngustyrkur? Valur Elli Valsson Skoðun Staða þorpshálfvita er laus til umsóknar Jón Daníelsson Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland Skoðun Gerist þetta aftur á morgun? Ísak Hilmarsson Skoðun Tími til að notast við réttar tölur Sigurjón Þórðarson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Eiríkur Björn Björgvinsson Skoðun Gerræðisleg áform í anda Ráðstjórnarríkjanna Guðmundur Fertram Sigurjónsson Skoðun Að reikna veiðigjald af raunverulegum aflaverðmætum Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Auglýsingaskrum Landsvirkjunar Stefán Georgsson Skoðun Þegar bráðamóttakan drepur þig hraðar Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Fasteignagjöld eru lág í Reykjavík Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gerræðisleg áform í anda Ráðstjórnarríkjanna Guðmundur Fertram Sigurjónsson skrifar Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar Skoðun Nýbakaðir foreldrar og óbökuð loforð Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þegar bráðamóttakan drepur þig hraðar Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir skrifar Skoðun Samkeppnin tryggir hag neytenda Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Stóðhryssur ekki moldvörpur Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Við getum gert betur Einar Bárðarson skrifar Skoðun Tími til að notast við réttar tölur Sigurjón Þórðarson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar Skoðun Hvernig hljómar 100.000 kr. mánaðarlegur samgöngustyrkur? Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Ábyrg stefna í útlendingamálum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Týndu hermennirnir okkar Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Gerist þetta aftur á morgun? Ísak Hilmarsson skrifar Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Staða þorpshálfvita er laus til umsóknar Jón Daníelsson skrifar Skoðun Að reikna veiðigjald af raunverulegum aflaverðmætum Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Fréttir af baggavélum og lömbum Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Auglýsingaskrum Landsvirkjunar Stefán Georgsson skrifar Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland skrifar Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fíllinn á teikniborði Landsvirkjunar Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tími til að staldra við Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Hvar er fyrirsjáanleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir skrifar Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson skrifar Skoðun Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Frumvarp til ólaga Jón Ásgeir Sigurvinsson skrifar Skoðun Hervirki í höfuðborg - Svefngenglar við stjórnvölinn Örn Sigurðsson skrifar Skoðun „Drifkraftur að óöryggi og óvissu“ Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson skrifar Sjá meira
„Við erum of fámenn til að hafa áhrif.“ „Stóru ríkin bera mesta ábyrgð.“ „Enginn tekur eftir smáþjóðum eins og okkur.“ „Við höfum ekki slagkraft nema í samfloti með öðrum.“ Frasar sem þessir hafa dunið á okkur í umræðum um yfirstandandi þjóðarmorð Ísraela í Palestínu. Þeir snúa flestir að því sama, að rödd Íslendinga sé of lágvær til að skipta máli. Með þessu firra íslensk stjórnvöld sig ábyrgð gagnvart Palestínumönnum og örlögum þeirra. Jafnvel þótt morðæði Ísraela hafi frá upphafi innrásar þeirra á Gaza í október 2023 verið yfirgengilegt hefur það magnast í sífellu og núna, rúmum 600 dögum síðar, ætti öllum að vera ljóst að Ísraelar stefna að gjöreyðingu palestínsku þjóðarinnar á Gaza, og í kjölfarið á Vesturbakkanum. Samhliða árásunum hefur þrýstingur almennings á íslensk stjórnvöld aukist stöðugt enda stendur yfirgnæfandi meirihluti Íslendinga stjarfur frammi fyrir grimmdarverkunum. Nú hafa því nýir frasar tekið við hjá stjórnvöldum; þau hafa „tekið frumkvæði“, átt í margs konar „samræðum“ og segjast sífellt hafa áhyggjur af „stöðu mála“. Þrátt fyrir það læðist að manni sá grunur að frasarnir séu jafninnantómir og áður, og aðeins máttlaus lágmarksviðbrögð við áköllum almennings. Orð eru ekki ígildi beinna aðgerða. Aðgerðir á alþjóðasviðinu Einn stjórnarþingmaður sagði um daginn til afsökunar að hlutirnir „hreyfist hægt á alþjóðasviðinu“. Það eru ekki nýjar fréttir – það blasir við að alþjóðasamfélagið hreyfir sig löturhægt í aðgerðum gegn Ísraelum þótt það gæti vitanlega brugðist ofurhratt við ef nokkur vilji væri fyrir hendi. Raunar mætti segja að framtakssemi vestrænna þjóða gegn þjóðarmorðinu sé í þveröfugu hlutfalli við hraða stríðsvélar Ísraelsmanna sem tætir í sig íbúa og innviði Gaza. Hið minnsta 54 þúsund íbúar Gaza hafa verið myrtir á hryllilegan hátt – margir óháðir aðilar telja það reyndar allt of lágt mat. Utan þeirra liggja á annan tug þúsunda undir rústum bygginga og vel á annað hundrað þúsund einstaklinga eru særðir. Samanlagt eru myrtir, limlestir og líkamlega illa særðir líklegast á við hálfa íslensku þjóðina, um helmingur þeirra börn. Eftirlifendur munu bera andleg ör ævilangt. Íbúarnir sem hrakist hafa um allt Gaza undan hamfarakenndri stórsókn Ísraelshers í 19 mánuði segja sprengjuárásir þessa dagana linnulausari en nokkru sinni og hvergi mat eða eldivið að fá enda hafa Ísraelar komið í veg fyrir að hjálpargögn og vistir berist inn á svæðið í um þrjá mánuði. Tvær milljónir íbúa á Gaza eru þannig sveltar af árásarþjóðinni. Engum dylst að allt eru þetta gegndarlausir stríðsglæpir og margar alþjóðastofnanir, alþjóðasamtök og sérfræðingar á sviði stríðsglæpa telja þá jafngilda þjóðarmorði. Undir þessum kringumstæðum á engin þjóð að standa hjá eða færast undan því að grípa til allra tiltækra aðgerða til að stöðva þjóðarmorðið. Smáþjóðir hafa sömu skyldu til að bregðast við Samkvæmt alþjóðalögum eru allar þjóðir skyldugar til að bregðast við grimmdarverkum eins og glæpum gegn mannkyni og þjóðarmorði, burtséð frá stærð. Íslendingar bera sömu skyldur og stærri þjóðir til að bregðast á lagalegan, siðferðilegan og pólitískan hátt við yfirstandandi þjóðarmorði Ísraela á Palestínumönnum. Eðlilega nær sú skylda til raunhæfra aðgerða í samræmi við getu og styrk hverrar þjóðar. Skyldan er þó engu að síður til staðar og hún er ófrávíkjanleg. Engum blöðum er um það að fletta að viðbrögð og beinar aðgerðir Íslendinga hingað til hafa verið máttlausar eða sama og engar. Þótt stjórnvöld lýsi núna yfir áhyggjum og segist taka þátt í óljósu samtali við aðrar þjóðir er fráleitt að telja slíkt duga. Hver dagur skiptir sköpum fyrir íbúa Gaza á einmitt þessari stundu og máttleysi er óbein afstaða með Ísraelum og glæpum þeirra. Siðferðilegt gjaldþrot smáþjóðar? Á hátíðarstundum stæra Íslendingar sig af af áhrifum okkar á alþjóðavettvangi; fyrsti þjóðkjörni kvenforseti heims, fyrsti samkynhneigði forsætisráðherrann, heimsfrægir tónlistarmenn og rithöfundar, þjóð í fararbroddi grænnar orkunýtingar og náttúruverndar. Að öllu þessu leyti teljum við okkur hafa áhrif á alþjóðavettvangi. En hvað með mannúð og friðarboðskap? Um áratugaskeið var herleysi þjóðarstolt Íslendinga og eftir því var sannarlega tekið á alþjóðavettvangi. En nú, þegar staðið er frammi fyrir hryllingnum á Gaza, erum við skyndilega því sem næst áhrifalaus að sögn stjórnvalda. Raunin er hins vegar sú að það er óverjandi að skýla sér á bakvið smæð og bið eftir öðrum þjóðum svo loks sé hægt að aðhafast. Hvað ef stóru þjóðirnar beita sér ekki? Hvað ef samflotið sem íslenska ríkisstjórnin hangir á næst ekki? Hvað ef samstarfsgrundvöllur finnst ekki, eða hitt, að aðrar þjóðir bíði ekki eftir Íslendingum? Hvað ef ekkert raunverulega gerist? Það er siðferðilegt skipbrot að taka þátt í aðgerða- og afskiptaleysi vestrænna þjóða þegar þjóðarmorð Ísraela á Palestínumönnum blasir við. Íslensk stjórnvöld vita hvað á sér stað og verða að bregðast við. Þegar staðið er frammi fyrir hryllingnum á Gaza verða klisjur um vangetu smáþjóðar smánarlegur fyrirsláttur og einskis verðar. Kraftur smáþjóðar Mannkynssagan er full af einstaklingum, hópum og þjóðum sem syntu á móti straumnum af réttlætiskenndinni einni, óháð hugsanlegum afleiðingum þess. Oft veltir lítil þúfa þungu hlassi og Íslendingar hafa rödd sem þeim ber að nýta. Íslendingar voru fyrstir Vestur-Evrópuþjóða til að viðurkenna sjálfstæði Palestínu árið 2011 og rödd Íslendinga í hópi þeirra ríkja gæti reynst miklu sterkari en nokkurn grunaði, jafnvel skipt sköpum. Jafnvel þótt svo myndi ekki reynast þá myndi hún veita milljónum Palestínumanna von um breytingar og réttlæti umheimsins sem virðist láta sig einu gilda hver örlög þjóðar þeirra verða. Hvað gætu Íslendingar gert á meðan beðið er eftir öðrum þjóðum? Íslendingar eru blessunarlega herlaus þjóð. Það eitt og sér gæti reynst áhrifaríkt í boðskap friðar og upphafi að sannri andstöðu og fordæmingu á vopnasölu annarra þjóða til Ísraela. Ísland getur tekið sjálfstæða ákvörðun um algjört viðskiptabann gagnvart Ísrael, ekki einvörðungu til fyrirtækja á landtökubyggðum heldur skorið á öll viðskipti við árásarríkið – engin ástæða er til að bíða eftir öðrum þjóðum til þess. Samhliða því skyldu allir vopnaflutningar til Ísraels bannaðir um hafnir og flugvelli Íslands. Við getum dregið mjög úr og lýst yfir höftum á stjórnmálasambandi og samskiptum við Ísraela. Um leið ætti að margefla samband við Palestínumenn á öllum sviðum, diplómatískum en ekki síður á sviði menningarmála þar sem kerfisbundið hefur verið þaggað niður í röddum þjóðarinnar og palestínskra listamanna víða um heim. Því miður drógu yfirvöld og RÚV lappirnar nógu lengi til að koma í veg fyrir sniðgöngu í Eurovision en algjör sniðganga Ísraels á sviði menningar og mennta, sem og í öllum íþróttakeppnum er augljóst skref. Þá ætti ekki að skrifa undir opinbera samninga við fyrirtæki sem styðja þjóðarmorðið líkt og Rapyd. Að lokum ættu Íslendingar að óska eftir því að fá að styðja eða koma að málsókn Suður-Afríku á hendur Ísrael fyrir Alþjóðadómstólnum. Hugrekki smáþjóðar Vissulega myndi það krefjast nokkurs hugrekkis af stjórnvöldum smáþjóðar að stíga þannig fram á alþjóðasviðinu, ýta við og ögra nágrannaþjóðum sem sýna hræðilega meðvirkni eða jafnvel stuðning við stríðsvél Ísraela. En Íslendingar verða núna, þótt afar seint sé, að benda á hina augljósu glæpi Ísraela með eigin aðgerðum, óháð seinlátum viðbrögðum annarra ríkja. Hugrekkið sem þarf til þess er, þegar allt kemur til alls, ekki nema agnarögn í samanburði við hyldýpi þjóðarmorðsins og afmennskunarinnar sem Palestínumenn þola af hendi Ísraela. Rökstuðning við hörðum aðgerðum skortir alls ekki og stjórnvöld þurfa í raun ekkert nema sjálfstraust og raunverulegan vilja til aðgerða. Einkahagsmunir Íslendinga skipta hér engu máli, þeir blikna í samanburði við afleiðingar þjóðarmorðsins. Nú þegar eru afleiðingar árásanna á Gaza löngu óafturkræfar og það styttist hratt í augnablikið þar sem of seint verður að aðhafast nokkuð yfirleitt – þegar þjóðarmorðinu verður af lokið. Endum við Íslendingar þá í hópi þeirra sem stóðu hjá, aðgerðalausir sjónarvottar að þjóðarmorði, alvarlegasta glæp sem fyrirfinnst? Verður afsökun íslenskra stjórnvalda þá að segjast hafa „átt í samræðum“? Slíkt dugir ekki til að enda réttum megin í mannkynssögunni. Smáþjóðir eru ekki stikkfríar þegar kemur að stríðsglæpum og þjóðarmorðum. Við erum sjálfstæð þjóð með eigin utanríkisstefnu og getu til aðgerða strax í dag. Höfundur er jarðfræðingur.
Tími til að notast við réttar tölur Sigurjón Þórðarson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Eiríkur Björn Björgvinsson Skoðun
Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar
Skoðun Tími til að notast við réttar tölur Sigurjón Þórðarson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar
Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland skrifar
Tími til að notast við réttar tölur Sigurjón Þórðarson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Eiríkur Björn Björgvinsson Skoðun