Mál konunnar vakti mikla athygli þegar henni voru dæmdar alls átta milljónir króna í skaða- og miskabætur í héraði vegna ólögmætrar uppsagnar í febrúar í fyrra. Þrátt fyrir að óumdeilt væri að hún hefði löðrungað barnið í íþróttatíma við Dalvíkurskóla studdu bæði Kennarasamband Íslands og Félag grunnskólakennara við bakið á konunni.
Þeim dómi Héraðsdóms Norðurlands eystra var snúið í Landsrétti í maí síðastliðnum á þeim grundvelli að konan hefði framið gróft brot í starfi sem heimilaði skólanum að segja henni fyrirvaralaust upp störfum.
Ekki réttlætanlegt en þó ekki gróft brot
Í dómi Hæstaréttar, sem kveðinn var upp klukkan 14 í dag, er tekið fram að þótt ekki væri réttlætanlegt að kennari veitti nemanda kinnhest yrði við mat á því hvort brot konunnar teldist gróft að skoða háttsemi hennar heildstætt á grundvelli allra atvika.
Háttsemin hafi verið óundirbúið viðbragð hennar við kinnhesti sem stúlkan veitti henni eftir að hafa neitað að fylgja fyrirmælum. Í því hefði ekki falist líkamleg refsing eða líkamlegt inngrip í refsingarskyni sem starfsfólki er óheimilt að beita samkvæmt reglugerð um ábyrgð og skyldur aðila skólasamfélagsins í grunnskólum.
Í dómi Landsréttar sagði að daginn sem umdeilt atvik átti sér stað hafi kennarinn verið með kennslustund utandyra fyrir drengi sem voru að spila fótbolta. Stúlkunni hefði þá af öðrum kennara verið vísað úr annarri kennslustund, sem fór fram innan dyra fyrir stúlkur, þar sem hún kom ekki með íþróttaföt í skólann.
Stúlkan hefði fengið þau fyrirmæli frá þeim kennara að ganga ákveðinn hring í bænum í stað þess að vera viðstödd kennslustundina. Frekar en að gera það hafi nemandinn sest á grasflöt við fótboltavöllinn þar sem konan var að sinna kennslu. Að mati hennar hafi þessi viðvera truflað kennslustundina og hún beðið nemandann því um að fara. Þau samskipti hafi endað með þeim hætti að nemandinn gaf kennaranum kinnhest.
Konan hafi svarað í sömu mynt og gefið nemandanum kinnhest. Hún hafi kveðist hafa upplifað ógn af nemandanum og gert ráð fyrir fleiri höggum enda hafi hún talið nemandann vera í „ham.“
Engin rök fyrir því að konan myndi valda skaða
Enn fremur bæri að líta til þess að konan hefði strax tilkynnt atvikið til skólastjórnenda og þannig leitast við að koma málinu í réttan farveg innan skólans. Skólastjóri hefði þó ekki gripið til sérstakra aðgerða sem hefði verið rétt við þessar aðstæður. Í ljósi þessara atvika hafi ekki verið fallist á að konan hefði orðið uppvís að grófu broti í starfi.
Þá hefði fullyrðing Dalvíkurbyggðar um að áframhaldandi störf konunnar við skólann myndu valda skaða fyrir starfsemi hans með vísan til öryggis nemenda ekki verið studd neinum frekari rökum eða gögnum. Samkvæmt þessu hefðu skilyrði kjarasamningsákvæðis til að víkja konunni fyrirvaralaust úr starfi án undanfarandi áminningar ekki verið uppfyllt og ákvörðun Dalvíkubyggðar því ólögmæt.
Dalvíkurbyggð var dæmd til þess að greiða konunni níu milljónir króna í skaðabætur og 1,8 milljónir króna í miskabætur. Þá var Dalvíkurbyggð gert að greiða konunni 3,6 milljónir króna í málskostnað á öllum dómstigum.
