Áður en Efling sleit kjaraviðræðum við Samtök atvinnulífsins í vikunni höfðu þau lagt fram sitt eigið tilboð. Var þar farið fram á launahækkanir sambærilegar og samið var um við önnur félög en að á móti kæmi sérstök framfærsluuppbót fyrir verkafólk á höfuðborgarsvæðinu.
„Húsnæðiskostnaður þar er um það bil 45 prósent hærri en hann er á landsbyggðinni. Þetta munar um 68 þúsund krónur í hverjum mánuði sem að fólk þarf að hafa meira í ráðstöfunartekjur á höfuðborgarsvæðinu,“ segir Stefán Ólafsson, sérfræðingur Eflingar og prófessor í félagsfræði.
Í aðsendri grein á Vísi í dag skoðaði Stefán gögn frá Ríkisskattstjóra, Húsnæðis- og mannvirkjastofnun, félagsmálaráðuneytinu og Hagstofu Íslands og setti þau í samhengi við nýjan kjarasamning Starfsgreinasambandsins, sem Samtöl atvinnulífsins hafa boðið öðrum félögum.

Miðað við meðallaun samkvæmt samningi Starfsgreinasambandsins eru ráðstöfunartekjur ríflega 380 þúsund og framfærslukostnaður sá sami óháð búsetu. Á höfuðborgarsvæðinu er þó leigukostnaður, miðað við litla íbúð, þó talsvert meiri en á landsbyggðinni sem leiðir til þess að fólk nær ekki endum saman.
Þetta er náttúrulega fordæmalaus þróun sem hefur verið á húsnæðismarkaði, bæði fyrir þá sem að kaupa íbúðir og eins fyrir leigjendur. Þetta hefur gerst bara á síðustu tveimur árum, gríðarlegar hækkanir á íbúðaverði, langt umfram kaupmátt,“ segir Stefán.
Framfærsluuppbætur ekki fordæmalausar
Samtök atvinnulífsins féllust ekki á kröfur Eflingar og sögðust ekki ætla draga þjóðina í dilka eftir búsetu. Stefán segir aftur á móti að húsnæðismarkaðinn hafi löngu verið búinn að draga landsmenn í dilka. Þá óttast Efling það að ef beðið yrði með að semja fyrir höfuðborgarbúa þá myndu aðrir fara lengra á undan.
„Þessi staða segir það að samningur Starfsgreinasambandsins getur aldrei verið viðunandi fyrir verkafólk á höfuðborgarsvæðinu,“ segir Stefán og bætir við að verkafólk á höfuðborgarsvæðinu og á landsbyggðinni standi ekki jafnfætis.
Ýmis fordæmi séu fyrir framfærsluuppbót, en slíka sé til að mynda að finna í samningi Starfsgreinasambandsins í formi staðaruppbóta og bónusgreiðslna til fiskvinnslufólks, sem sé helst á landsbyggðinni. Þá sé eflaust sterkasta dæmið í Bretlandi.
„Í London er tuttugu prósent hærri framfærslukostnaður, aðallega vegna húsnæðiskostnaðar. Þar er tuttugu prósent álag á laun af þeirri einföldu ástæðu. Þetta er bara algengt á höfuðborgarsvæðum í löndum í kringum okkur þannig fordæmin eru út um allt, líka hér innanlands,“ segir Stefán.
Hann beinir þó ekki aðeins spjótum sínum að Samtökum atvinnulífsins en hið opinbera gæti sömuleiðis lagt sitt af mörkum með því að laga kerfið í kringum húsnæðisstuðning.
„Eins og kerfið er í dag þá rennur hann í meiri mæli út á landsbyggðina fyrir fólk með sömu tekjur sem er algjörlega öfugsnúið við þörfina,“ segir Stefán.
Viðbúið er að verkfallsboðun Eflingar verði tilbúin í næstu viku og gæti verkfall hafist á næstu vikum en kröfur þeirra þoli ekki bið. „Það gæti verið fleiri en ein leið, en það er ótækt annað en að þetta leysist,“ segir Stefán.