Rödd úr grasrótinni Kristinn Karl Brynjarsson skrifar 4. október 2021 07:00 Þegar fráfarandi ríkisstjórn var mynduð fannst mér, gallhörðum sjálfstæðismanninum, hún vera illskásti kosturinn sem uppi var á þeim tíma. Tveir aðrir verri kostir voru í boði. Sá fyrri var að fólkið sem náðist á mynd í stofunni á Syðra Langholti 4 í Hrunamannahreppi næðist á mynd við ríkisráðsborðið á Bessastöðum. Seinni kosturinn var ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks, Framsóknar, Miðflokks og Fólks fólksins. Sú ríkisstjórn hefði þó þurft að funda í gegnum fjarfundarbúnað vegna óvildar á milli forystufólks Framsóknar og Miðflokks, eftir uppgjörið mikla í Framsókn. Ég setti hins vegar tvo fyrirvara við þá ríkisstjórn er tók við eða öllu heldur setti tvo ráðherra á skilorð. Mér fannst það alls ekki við hæfi að fyrrverandi framkvæmdastjóri Landverndar yrði gerður að umhverfisráðherra. Það væri nánast eins og ef að forstjóri sjávarútvegsfyrirtækis yrði gerður að sjávarútvegsráðherra. Það hefur líka komið á daginn, að umhverfisráðherra hefur fyrst og fremst með embættisfærslum sínum, verið upptekinn af því að gera Landvernd til geðs, frekar en að huga að heildarhagsmunum þjóðarinnar. Frumvarp ráðherrans um hálendisþjóðgarð var þvert á tillögur starfshóps skipaðan fulltrúum allra flokka á þingi og hagsmunaaðila sem að með einum öðrum hætti nýta hálendið í leik og starfi. Frumvarpið líkist meira því að hafa verið skrifað á skrifstofu Landverndar en að ráðherrann hafi tekið tillit til tillagna starfshópsins. Afar umdeilt friðunaræði ráðherrans í undanfara kosninga í andstöðu við að minnsta kosti annan stjórnarflokkinn er svo annað dæmi um gerrræðislega einræðistilburði ráðherrans. Hinn ráðherrann sem ég setti á skilorð er heilbrigðisráðherra. Þegar núverandi heilbrigðisráðherra tók við, stóð heilbrigðiskerfið á krossgötum, eins og oft áður.Biðlistar vegna liðskiptiaðgerða og annarra valkvæðra aðgerða eins og t.d. augnsteinsaðgerða voru farnir að hrannast upp sem aldrei fyrr og það þrátt fyrir þriggja ára átak í útrýmingu biðlista vegna liðskiptiaðgerða. Í stað þess að tryggja þeim sjúkratryggðu einstaklingum sem biðu þessara aðgerða, skjóta og örugga þjónustu með samningum við sérfræðilækna, ákvað ráðherrann að öllum þessum aðgerðum væri betur borgið á yfirfullum Landspítala og ríkisreknu landsbyggðarsjúkrahúsunum. Sú ákvörðun ráðherrans hefur leitt það af sér, að nú eru biðlistar lengri sem aldrei fyrr og hafa margir einstaklingar er bíða liðskiptiaðgerða, tekið þann kostinn að fara erlendis í sínar aðgerðir með allt að þreföldum kostnaði miðað við að aðgerðin væri framkvæmd hér heima. Eins hafa margir, fæstir efnafólk, talið það sér efnahagslega fyrir bestu að greiða sjálft fyrir liðskiptiaðgerð á Klíníkinni við Ármúla fremur en að vera úr leik um óákveðinn tíma og liggja heima tekjulaus bryðjandi verkjalyf eins og enginn sé morgundagurinn. Svipaða sögu má segja um augnasteinsaðgerðirnar.Annað stórt vandamál sem verið hefur viðvarandi allt síðastliðið kjörtímabil, er svokallaður fráflæðivandi. Hafin var vinna við lausn hans í tíð Krisjáns Þórs Júlíussonar sem heilbrigðisráðherra með því að komið var upp deild á Vífilstaðaspítala fyrir þá einstaklinga sem útskrifast af Landspítalanum en geta ekki, af ýmsum ástæðum, eins og t.d. skorts á umönnun ekki farið heim í óbreytt ástand. Vífilstaðaúrræðið var hins vegar eða átti bara að vera fyrsta skrefið af ótal mörgum til þess að leysa vandann. Enda húsnæðið þar hvergi nærri undir það búið að anna eftirspurn. Að minnsta kosti fyrstu þrjú ár nýliðins kjörtímabils, stóðu heilbrigðisyfirvöldum til boða, bæði húsnæði og þjónusta á sama verði og Sjúkratryggingar Íslands greiða fyrir pláss á hjúkrunarheimili, til þess að taka á móti rúmlega 100 einstaklingum sem bíða úrræða eins og pláss á hjúkrunarheimili eða bara aukinnar heimaþjónustu svo viðkomandi geti búið lengur heima. Þegar heilbrigðisyfirvöld loksins sáu ljósið, var það um seinan. Enda hafði eigandi þess húsnæðis sem til boða stóð, gefist upp á því að bíða svars frá heilbrigðisyfirvöldum og leigt húsnæðið öðrum. Leit stendur þó yfir að öðru húsnæði og mun mögulega verið samið við sömu aðila og í upphafi vildu veita þjónustuna . Ráðherrann hefur einnig látið hjá líða að halda áfram þeirri jákvæðu uppbyggingu í heilsugæsluþjónustu sem hófst á höfuðborgarsvæðinu í tíð Kristjáns Þórs, með því að útfæra víðar um landið það rekstrarmodel sem þar var komið upp og virkar vel, bæði fyrir þjonustukaupanda og þann sem þjónustuna notar. Eftirspurn fyrir þessu módeli er töluverð og sést hún best á því að hundruðir eða þúsundir suðurnesjabúa hafa nú skráð sig á heilsugæslur á höfuðborgarsvæðinu. Við þetta má svo bæta stórfurðulegum og í raun lífshættulegum ákvörðunum ráðherra varðandi skimanir fyrir krabbameini í leghálsi og brjóstum kvenna. Margt annað af glórulausum aðgerðum ráðherra væri hægt að tína hér til. Aðgerðum sem flestar ef ekki allar miða að því að troða sem flestu, sem auðvelt væri að vinna annars staðar fyrir sama fjármagn eða minna, inn á yfirfullan og löngu sprunginn Landspítala sem þó vart stóð undir þeirri starfsemi er hann sinnti áður. Að ofansögðu mun ég ekki geta stutt ríkisstjórn sem mynduð verður með þessum ráðherrum eða flokkssystkynum þeirra í þessum sömu ráðuneytum á komandi kjörtímabili. Sjálfstæðisflokkinn og sjálfstæðisstefnuna mun ég hins vegar styðja áfram, þó svo ég kynni kannski forystu hans litlar þakkir fyrir, leiði hann ráðherra Vinstri grænna til valda í þessum tveimur ráðuneytum sem getið er hér að ofan. Slík ráðherraskipan væri ávísum á meiri og dýpri hörmungar en lýst er hér að ofan. Ég get ekki og mun ekki sætta mig slíkar hörmungar. Hvað þá að ljá nafni mínu stuðningi við þær. Höfundur er bílstjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristinn Karl Brynjarsson Mest lesið Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Skoðun Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson skrifar Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson skrifar Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson skrifar Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Sótt að réttindum kvenna — núna Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson skrifar Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Fjórði hver vinnur í verslun og þjónustu Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Sjá meira
Þegar fráfarandi ríkisstjórn var mynduð fannst mér, gallhörðum sjálfstæðismanninum, hún vera illskásti kosturinn sem uppi var á þeim tíma. Tveir aðrir verri kostir voru í boði. Sá fyrri var að fólkið sem náðist á mynd í stofunni á Syðra Langholti 4 í Hrunamannahreppi næðist á mynd við ríkisráðsborðið á Bessastöðum. Seinni kosturinn var ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks, Framsóknar, Miðflokks og Fólks fólksins. Sú ríkisstjórn hefði þó þurft að funda í gegnum fjarfundarbúnað vegna óvildar á milli forystufólks Framsóknar og Miðflokks, eftir uppgjörið mikla í Framsókn. Ég setti hins vegar tvo fyrirvara við þá ríkisstjórn er tók við eða öllu heldur setti tvo ráðherra á skilorð. Mér fannst það alls ekki við hæfi að fyrrverandi framkvæmdastjóri Landverndar yrði gerður að umhverfisráðherra. Það væri nánast eins og ef að forstjóri sjávarútvegsfyrirtækis yrði gerður að sjávarútvegsráðherra. Það hefur líka komið á daginn, að umhverfisráðherra hefur fyrst og fremst með embættisfærslum sínum, verið upptekinn af því að gera Landvernd til geðs, frekar en að huga að heildarhagsmunum þjóðarinnar. Frumvarp ráðherrans um hálendisþjóðgarð var þvert á tillögur starfshóps skipaðan fulltrúum allra flokka á þingi og hagsmunaaðila sem að með einum öðrum hætti nýta hálendið í leik og starfi. Frumvarpið líkist meira því að hafa verið skrifað á skrifstofu Landverndar en að ráðherrann hafi tekið tillit til tillagna starfshópsins. Afar umdeilt friðunaræði ráðherrans í undanfara kosninga í andstöðu við að minnsta kosti annan stjórnarflokkinn er svo annað dæmi um gerrræðislega einræðistilburði ráðherrans. Hinn ráðherrann sem ég setti á skilorð er heilbrigðisráðherra. Þegar núverandi heilbrigðisráðherra tók við, stóð heilbrigðiskerfið á krossgötum, eins og oft áður.Biðlistar vegna liðskiptiaðgerða og annarra valkvæðra aðgerða eins og t.d. augnsteinsaðgerða voru farnir að hrannast upp sem aldrei fyrr og það þrátt fyrir þriggja ára átak í útrýmingu biðlista vegna liðskiptiaðgerða. Í stað þess að tryggja þeim sjúkratryggðu einstaklingum sem biðu þessara aðgerða, skjóta og örugga þjónustu með samningum við sérfræðilækna, ákvað ráðherrann að öllum þessum aðgerðum væri betur borgið á yfirfullum Landspítala og ríkisreknu landsbyggðarsjúkrahúsunum. Sú ákvörðun ráðherrans hefur leitt það af sér, að nú eru biðlistar lengri sem aldrei fyrr og hafa margir einstaklingar er bíða liðskiptiaðgerða, tekið þann kostinn að fara erlendis í sínar aðgerðir með allt að þreföldum kostnaði miðað við að aðgerðin væri framkvæmd hér heima. Eins hafa margir, fæstir efnafólk, talið það sér efnahagslega fyrir bestu að greiða sjálft fyrir liðskiptiaðgerð á Klíníkinni við Ármúla fremur en að vera úr leik um óákveðinn tíma og liggja heima tekjulaus bryðjandi verkjalyf eins og enginn sé morgundagurinn. Svipaða sögu má segja um augnasteinsaðgerðirnar.Annað stórt vandamál sem verið hefur viðvarandi allt síðastliðið kjörtímabil, er svokallaður fráflæðivandi. Hafin var vinna við lausn hans í tíð Krisjáns Þórs Júlíussonar sem heilbrigðisráðherra með því að komið var upp deild á Vífilstaðaspítala fyrir þá einstaklinga sem útskrifast af Landspítalanum en geta ekki, af ýmsum ástæðum, eins og t.d. skorts á umönnun ekki farið heim í óbreytt ástand. Vífilstaðaúrræðið var hins vegar eða átti bara að vera fyrsta skrefið af ótal mörgum til þess að leysa vandann. Enda húsnæðið þar hvergi nærri undir það búið að anna eftirspurn. Að minnsta kosti fyrstu þrjú ár nýliðins kjörtímabils, stóðu heilbrigðisyfirvöldum til boða, bæði húsnæði og þjónusta á sama verði og Sjúkratryggingar Íslands greiða fyrir pláss á hjúkrunarheimili, til þess að taka á móti rúmlega 100 einstaklingum sem bíða úrræða eins og pláss á hjúkrunarheimili eða bara aukinnar heimaþjónustu svo viðkomandi geti búið lengur heima. Þegar heilbrigðisyfirvöld loksins sáu ljósið, var það um seinan. Enda hafði eigandi þess húsnæðis sem til boða stóð, gefist upp á því að bíða svars frá heilbrigðisyfirvöldum og leigt húsnæðið öðrum. Leit stendur þó yfir að öðru húsnæði og mun mögulega verið samið við sömu aðila og í upphafi vildu veita þjónustuna . Ráðherrann hefur einnig látið hjá líða að halda áfram þeirri jákvæðu uppbyggingu í heilsugæsluþjónustu sem hófst á höfuðborgarsvæðinu í tíð Kristjáns Þórs, með því að útfæra víðar um landið það rekstrarmodel sem þar var komið upp og virkar vel, bæði fyrir þjonustukaupanda og þann sem þjónustuna notar. Eftirspurn fyrir þessu módeli er töluverð og sést hún best á því að hundruðir eða þúsundir suðurnesjabúa hafa nú skráð sig á heilsugæslur á höfuðborgarsvæðinu. Við þetta má svo bæta stórfurðulegum og í raun lífshættulegum ákvörðunum ráðherra varðandi skimanir fyrir krabbameini í leghálsi og brjóstum kvenna. Margt annað af glórulausum aðgerðum ráðherra væri hægt að tína hér til. Aðgerðum sem flestar ef ekki allar miða að því að troða sem flestu, sem auðvelt væri að vinna annars staðar fyrir sama fjármagn eða minna, inn á yfirfullan og löngu sprunginn Landspítala sem þó vart stóð undir þeirri starfsemi er hann sinnti áður. Að ofansögðu mun ég ekki geta stutt ríkisstjórn sem mynduð verður með þessum ráðherrum eða flokkssystkynum þeirra í þessum sömu ráðuneytum á komandi kjörtímabili. Sjálfstæðisflokkinn og sjálfstæðisstefnuna mun ég hins vegar styðja áfram, þó svo ég kynni kannski forystu hans litlar þakkir fyrir, leiði hann ráðherra Vinstri grænna til valda í þessum tveimur ráðuneytum sem getið er hér að ofan. Slík ráðherraskipan væri ávísum á meiri og dýpri hörmungar en lýst er hér að ofan. Ég get ekki og mun ekki sætta mig slíkar hörmungar. Hvað þá að ljá nafni mínu stuðningi við þær. Höfundur er bílstjóri.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar
Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar
Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar
Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun