Grunur um morgunmat Svavar Hávarðsson skrifar 17. apríl 2013 10:00 Auðvitað get ég ekki fullyrt neitt, en ég held að við bræðurnir höfum bara einu sinni migið á okkur á sama tíma. Það var úr hlátri þegar mamma trúði okkur fyrir því að grunur léki á að hún væri haldin alvarlegum sjúkdómi. Áður en þú dregur þá ályktun að við bræðurnir séum skíthælar, báðir tveir, þá get ég útskýrt hvernig í þessu lá. Mamma og pabbi höfðu skroppið til Reykjavíkur til að útrétta. Í leiðinni var ferðin auðvitað nýtt til þess sjá framan í lækna, eins og gengur. Við bræðurnir vorum boðnir í kjötbollur à la Hávarður eitt kvöldið en að áti loknu setti gamla settið okkur niður og mamma stundi upp eftirfarandi: „Strákar mínir, lækninn grunar að ég sé með seríós.“ Á augnabliki áttaði ég mig á því að líkur voru taldar á því að mamma væri með húðsjúkdóminn sóríasis, en myndin af mömmu með gróft tilfelli af morgunmat leitaði á mig. Alvarleiki málsins var auðvitað mikill, en mér fannst allt í einu eins og kjötfarsið væri að reyna að brjótast upp úr belgnum á mér. Áður en ég hljóp í áttina að postulíninu áttaði ég mig á því að eitthvað allt annað var þarna á ferðinni. Mér varð litið snöggt í áttina til Björgólfs bróður míns og sá þá að hann var að skipta litum. Augu okkar mættust – og þá varð ekki aftur snúið. Við biluðumst úr hlátri. Í augum foreldra okkar voru vonbrigðin augljós, en þegar dúraði hjá okkur bræðrum gátum við útskýrt hvernig í þessu lá. Eftir stendur ein besta minning mín um stund í faðmi fjölskyldunnar, auðvitað vegna þess að læknirinn hafði rangt fyrir sér. Kvöldið var nefnilega stórkostlega skemmtilegt, ekki síst vegna þess að annað af sama meiði var rifjað upp í beinu framhaldi. „Ég er farin heim að serða sárasta hungrið,“ tilkynnti Stína systir einhvern tímann þegar hún sársvöng ætlaði að kanna innihaldið í ísskápnum sínum. Það var líka rifjað upp að kær fjölskylduvinur söng árum saman „Allir saman nú, öryrki á túr, og síðan ekki söguna meir“ við eitt ástsælasta lag Stuðmanna. Hvaða djúpu þjóðfélagsádeilu er ég að koma á framfæri með svo lúmskum hætti? Hana færð þú ekki frá mér í dag, en vonandi tókst mér að kalla fram hjá þér bros. Það var það eina sem mér gekk til. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Svavar Hávarðsson Mest lesið Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Að byggja upp á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun
Auðvitað get ég ekki fullyrt neitt, en ég held að við bræðurnir höfum bara einu sinni migið á okkur á sama tíma. Það var úr hlátri þegar mamma trúði okkur fyrir því að grunur léki á að hún væri haldin alvarlegum sjúkdómi. Áður en þú dregur þá ályktun að við bræðurnir séum skíthælar, báðir tveir, þá get ég útskýrt hvernig í þessu lá. Mamma og pabbi höfðu skroppið til Reykjavíkur til að útrétta. Í leiðinni var ferðin auðvitað nýtt til þess sjá framan í lækna, eins og gengur. Við bræðurnir vorum boðnir í kjötbollur à la Hávarður eitt kvöldið en að áti loknu setti gamla settið okkur niður og mamma stundi upp eftirfarandi: „Strákar mínir, lækninn grunar að ég sé með seríós.“ Á augnabliki áttaði ég mig á því að líkur voru taldar á því að mamma væri með húðsjúkdóminn sóríasis, en myndin af mömmu með gróft tilfelli af morgunmat leitaði á mig. Alvarleiki málsins var auðvitað mikill, en mér fannst allt í einu eins og kjötfarsið væri að reyna að brjótast upp úr belgnum á mér. Áður en ég hljóp í áttina að postulíninu áttaði ég mig á því að eitthvað allt annað var þarna á ferðinni. Mér varð litið snöggt í áttina til Björgólfs bróður míns og sá þá að hann var að skipta litum. Augu okkar mættust – og þá varð ekki aftur snúið. Við biluðumst úr hlátri. Í augum foreldra okkar voru vonbrigðin augljós, en þegar dúraði hjá okkur bræðrum gátum við útskýrt hvernig í þessu lá. Eftir stendur ein besta minning mín um stund í faðmi fjölskyldunnar, auðvitað vegna þess að læknirinn hafði rangt fyrir sér. Kvöldið var nefnilega stórkostlega skemmtilegt, ekki síst vegna þess að annað af sama meiði var rifjað upp í beinu framhaldi. „Ég er farin heim að serða sárasta hungrið,“ tilkynnti Stína systir einhvern tímann þegar hún sársvöng ætlaði að kanna innihaldið í ísskápnum sínum. Það var líka rifjað upp að kær fjölskylduvinur söng árum saman „Allir saman nú, öryrki á túr, og síðan ekki söguna meir“ við eitt ástsælasta lag Stuðmanna. Hvaða djúpu þjóðfélagsádeilu er ég að koma á framfæri með svo lúmskum hætti? Hana færð þú ekki frá mér í dag, en vonandi tókst mér að kalla fram hjá þér bros. Það var það eina sem mér gekk til.
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun