Af ástleysi kanslara og kjánapriks Brynhildur Björnsdóttir skrifar 23. september 2011 06:00 Silvio Berlusconi vill ekki sofa hjá Angelu Merkel. Bara alls ekki. Honum finnst hún feit og ekkert sexý. Þessu lýsti hann yfir í símtali við blaðamann, sem var með upptökutæki í gangi og hugðist nota ummælin til að kúga fé út úr forsætisráðherranum ítalska. Þýskir fjölmiðlar tóku þessum ummælum illa og fjölmiðlar annars staðar tala um hneyksli, móðgun og lítillækkun fyrir Merkel, kanslara Þýskalands, sem er sennilega valdamesta kona í heiminum. Silvio Berlusconi hefur ítrekað sýnt af sér fáránlega og kjánalega hegðun gagnvart Merkel, hann stökk til dæmis úr felum og öskraði BÚ! þegar hún kom í opinbera heimsókn til Ítalíu fyrir nokkrum árum og hefur ítrekað ekki þóst sjá hana og látið hana bíða eftir sér á opinberum fundum. Einhverjir myndu nú túlka þessa hegðun hans sem svo að hann væri kannski pínulítið skotinn í henni en það skiptir bara engu máli. Heimurinn virðist meta ummæli frá kjánapriki heimsins um holdafar og girnileika konu sem móðgandi. En af hverju ætti það að vera Angelu Merkel einhvers virði að Silvio Berlusconi girnist hana? Einu sinni var það ríkjandi viðhorf að fegurð væri konu það sem auður var karlmanni; besta og greiðasta leið hennar til að ná völdum. Kannski er það þess vegna sem kvenleg fegurð er svona skilyrt við fyrir fram gefnar tölur og mælingar á hæð, aldri og þyngd. Því hvað myndi gerast ef gömul og feit kona þætti jafnframt aðlaðandi? Eða ef útlit kvenna kæmi yfirhöfuð ekki til umræðu í samhengi við störf þeirra, til dæmis að stjórnmálum? Eftir því sem konur ná meiri völdum í heiminum verða útlitskröfurnar til þeirra meiri. Rithöfundurinn Naomi Wolf segir í bók sinni The Beauty Myth, frá rannsóknum sem sýna beina fylgni milli fjölda kvenna í valdastöðum og aldurs og þyngdar fyrirsæta í tískublöðum. Því valdameiri sem konur verða sem hópur, þeim mun yngri og grennri eru fyrirsæturnar sem eiga að vera útlitsfyrirmyndir þessara sömu kvenna. Og ungra stúlkna, sem því miður láta sig fleiri dreyma um að vera nafnlaus fyrirsæta í tískublaði en kanslari Þýskalands. Ég get ekki séð af hverju Þjóðverjar ættu að móðgast yfir því að alræmdur ítalskur glaumgosi vilji ekki eiga ástarfund með kanslaranum þeirra. Og ég er alveg viss um að Angela Merkel hefur margt merkilegra við tímann að gera en að láta sig dreyma um ástir Silvio Berlusconi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Brynhildur Björnsdóttir Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal Skoðun
Silvio Berlusconi vill ekki sofa hjá Angelu Merkel. Bara alls ekki. Honum finnst hún feit og ekkert sexý. Þessu lýsti hann yfir í símtali við blaðamann, sem var með upptökutæki í gangi og hugðist nota ummælin til að kúga fé út úr forsætisráðherranum ítalska. Þýskir fjölmiðlar tóku þessum ummælum illa og fjölmiðlar annars staðar tala um hneyksli, móðgun og lítillækkun fyrir Merkel, kanslara Þýskalands, sem er sennilega valdamesta kona í heiminum. Silvio Berlusconi hefur ítrekað sýnt af sér fáránlega og kjánalega hegðun gagnvart Merkel, hann stökk til dæmis úr felum og öskraði BÚ! þegar hún kom í opinbera heimsókn til Ítalíu fyrir nokkrum árum og hefur ítrekað ekki þóst sjá hana og látið hana bíða eftir sér á opinberum fundum. Einhverjir myndu nú túlka þessa hegðun hans sem svo að hann væri kannski pínulítið skotinn í henni en það skiptir bara engu máli. Heimurinn virðist meta ummæli frá kjánapriki heimsins um holdafar og girnileika konu sem móðgandi. En af hverju ætti það að vera Angelu Merkel einhvers virði að Silvio Berlusconi girnist hana? Einu sinni var það ríkjandi viðhorf að fegurð væri konu það sem auður var karlmanni; besta og greiðasta leið hennar til að ná völdum. Kannski er það þess vegna sem kvenleg fegurð er svona skilyrt við fyrir fram gefnar tölur og mælingar á hæð, aldri og þyngd. Því hvað myndi gerast ef gömul og feit kona þætti jafnframt aðlaðandi? Eða ef útlit kvenna kæmi yfirhöfuð ekki til umræðu í samhengi við störf þeirra, til dæmis að stjórnmálum? Eftir því sem konur ná meiri völdum í heiminum verða útlitskröfurnar til þeirra meiri. Rithöfundurinn Naomi Wolf segir í bók sinni The Beauty Myth, frá rannsóknum sem sýna beina fylgni milli fjölda kvenna í valdastöðum og aldurs og þyngdar fyrirsæta í tískublöðum. Því valdameiri sem konur verða sem hópur, þeim mun yngri og grennri eru fyrirsæturnar sem eiga að vera útlitsfyrirmyndir þessara sömu kvenna. Og ungra stúlkna, sem því miður láta sig fleiri dreyma um að vera nafnlaus fyrirsæta í tískublaði en kanslari Þýskalands. Ég get ekki séð af hverju Þjóðverjar ættu að móðgast yfir því að alræmdur ítalskur glaumgosi vilji ekki eiga ástarfund með kanslaranum þeirra. Og ég er alveg viss um að Angela Merkel hefur margt merkilegra við tímann að gera en að láta sig dreyma um ástir Silvio Berlusconi.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun