Engill í húsi Sr. Sigurður Árni Þórðarson skrifar 3. maí 2011 07:00 Ég á fimm börn og þau eru gimsteinar. Þegar yngstu drengir mínir, tvíburar sem nú eru fimm ára, fæddust hafði ég næði til að íhuga hvernig börn geta breytt heiminum. Fyrstu vikurnar hleyptum við, heimilisfólkið, ekki streitu að okkur. Váleg tíðindi og vondum fréttum var haldið utan húss. Löngun að kveikja á sjónvarpsfréttum þvarr og útvarpsfréttir hljómuðu lágstemmt. Það var helst að ég fletti netmiðlum á skjánum til að skima fréttayfirlitin, þó ekki væri nema til að fylgjast með gengi minna manna í enska og spænska boltanum! Börn geta breytt heiminum, já – en hvernig? Litlum börnum fylgja vitaskuld álag og missvefn, en jafnframt kalla börn á afstöðubreytingu. Þau eru í altæku varnarleysi sínu brýning, að hindra að slæmt áreiti fái komist inn á heimilið og í fólk. Börn þarfnast að asa, óreiðu og stressi sé haldið utan dyra. Getur verið að þú þarfnist hins sama? Magnea Þorkelsdóttir var helg kona. Hún kom í mitt hús og fagnaði nýfæddum drengjum og sagði þessa sláandi setningu: „Þar sem er engill í húsi er ekki hægt að hugsa neitt vont.“ Spekin hefur lifað með mér. Hið vonda og skelfilega fær ekki sama aðgang að lífi manna þegar englar búa í húsi. Þau, sem eiga að vernda aðra, verða að hafa hlutverk sitt á hreinu og vera heil í afstöðu verndarinnar. Í ævintýrum er oft sagt frá álögum í tengslum við smábörn. Til að forðast ill álög þarf að rækta innri mann. Trú hefur um aldir verið besta heimavörnin í þeim efnum. Grikkir töluðu forðum um kaþarsis, sem varðar tæmingu eða hreinsun. Í trúræktarsamhengi er kaþarsis þegar einstaklingur losnar undan álögum, hinu illa. Tvíburarnir mínir urðu mér tilefni tæmingar og endurmats. Að baki var og er þrá að spilla í engu umönnun hins unga lífs, að leyfa ekki vonsku að seytla um sálir heimilisfólksins, síast í sængurföt barna og spilla frumbernsku englanna í vöggunum. Börn koma og fara, en lífshvatar þeirra mega lifa í öllum húsum. Engilafstaðan þarf að búa með og í okkur. Tilveran með engil í húsi er afstaða þroskans. Vitundin um átök lífsins hverfur ekki, heldur aðeins streitan og váin. Álög falla. Það sem börn þarfnast er allra þörf. Engill í húsi er eftirsóknarverður og englar í húsum eru guðsgjöf. Býr í þér þörf fyrir kyrru, visku – engil? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sr. Sigurður Árni Þórðarson Mest lesið Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun Lífeyrir skal fylgja launum Jónína Björk Óskarsdóttir Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson Skoðun Fánar, tákn og blómabreiður: „Enginn bjó á Íslandi fyrr en einhver kom“ Meyvant Þórólfsson Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Af hverju útiloka Ísrael frá Eurovision eins og Rússland? Stefán Jón Hafstein Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason Skoðun
Ég á fimm börn og þau eru gimsteinar. Þegar yngstu drengir mínir, tvíburar sem nú eru fimm ára, fæddust hafði ég næði til að íhuga hvernig börn geta breytt heiminum. Fyrstu vikurnar hleyptum við, heimilisfólkið, ekki streitu að okkur. Váleg tíðindi og vondum fréttum var haldið utan húss. Löngun að kveikja á sjónvarpsfréttum þvarr og útvarpsfréttir hljómuðu lágstemmt. Það var helst að ég fletti netmiðlum á skjánum til að skima fréttayfirlitin, þó ekki væri nema til að fylgjast með gengi minna manna í enska og spænska boltanum! Börn geta breytt heiminum, já – en hvernig? Litlum börnum fylgja vitaskuld álag og missvefn, en jafnframt kalla börn á afstöðubreytingu. Þau eru í altæku varnarleysi sínu brýning, að hindra að slæmt áreiti fái komist inn á heimilið og í fólk. Börn þarfnast að asa, óreiðu og stressi sé haldið utan dyra. Getur verið að þú þarfnist hins sama? Magnea Þorkelsdóttir var helg kona. Hún kom í mitt hús og fagnaði nýfæddum drengjum og sagði þessa sláandi setningu: „Þar sem er engill í húsi er ekki hægt að hugsa neitt vont.“ Spekin hefur lifað með mér. Hið vonda og skelfilega fær ekki sama aðgang að lífi manna þegar englar búa í húsi. Þau, sem eiga að vernda aðra, verða að hafa hlutverk sitt á hreinu og vera heil í afstöðu verndarinnar. Í ævintýrum er oft sagt frá álögum í tengslum við smábörn. Til að forðast ill álög þarf að rækta innri mann. Trú hefur um aldir verið besta heimavörnin í þeim efnum. Grikkir töluðu forðum um kaþarsis, sem varðar tæmingu eða hreinsun. Í trúræktarsamhengi er kaþarsis þegar einstaklingur losnar undan álögum, hinu illa. Tvíburarnir mínir urðu mér tilefni tæmingar og endurmats. Að baki var og er þrá að spilla í engu umönnun hins unga lífs, að leyfa ekki vonsku að seytla um sálir heimilisfólksins, síast í sængurföt barna og spilla frumbernsku englanna í vöggunum. Börn koma og fara, en lífshvatar þeirra mega lifa í öllum húsum. Engilafstaðan þarf að búa með og í okkur. Tilveran með engil í húsi er afstaða þroskans. Vitundin um átök lífsins hverfur ekki, heldur aðeins streitan og váin. Álög falla. Það sem börn þarfnast er allra þörf. Engill í húsi er eftirsóknarverður og englar í húsum eru guðsgjöf. Býr í þér þörf fyrir kyrru, visku – engil?