Eins og hendi sé veifað Magnús Halldórsson skrifar 18. nóvember 2011 10:42 Stundum er talað um að hlutabréfamarkaðir gefi betri vísbendingu um hvað sé framundan heldur en nokkuð annað. Í bókinni Warren Buffett-aðferðin eftir Robert G. Hagstrom kemur fram, að Buffett líti ekki til gengi hlutabréfa í einstökum félögum á hverjum tíma, heldur noti upplýsingar og reynslu til þess að greina hvað vísitölurnar eru að segja um stöðuna eftir sex mánuði.Tímamót Ég held að íslenski hlutabréfamarkaðurinn standi nú á tímamótum og innan árs þá verði töluvert af fólki búið að hagnast vel á viðskiptum með íslensk hlutabréf. Af hverju? Vegna þess að fordæmalaus hrun á hlutabréfamarkaði, raunar allsherjarhrun eins og varð hér, kallar á að markaðurinn sé endurreistur með „afslætti". Fyrirtæki eru endurskráð á lágu gengi til þess að hræða ekki burtu fjárfesta strax í upphafi. Endurskipulagning og í reynd endurskráning Icelandair Group er gott dæmi um þetta. Félagið var endurskráð á genginu 2,5 en gengi bréfa er nú komið yfir 5 og hefur raunar farið í tæplega 6. Rekstrartölurnar sýna líka ákveðinn stöðugleika sem ætti að tryggja tiltrú stórs hóps hluthafa til lengri tíma. Þetta er allt með þeim fyrirvara að íslenskur almenningur, og stjórnvöld ekki síst, trúi því að markaðsbúskapur sé hinn raunverulegi tilverugrundvöllur velferðarkerfisins en ekki öfugt. Þannig er það á Norðurlöndunum, þar sem rekið er árangursríkt blandað markaðsbúskapskerfi þar sem hið opinbera sýnir í verki að það treystir sér til þess að vinna með fjárfestum úr einkageiranum og alþjóðlegum fagfjárfestum. Dæmi um þetta er Statoil, olíurisinn í Noregi, þar sem ríkið á 68% hlut en einkafjárfestar afganginn, í gegnum kauphöll. Það sama á við um Norsk Hydro, þar sem ríkið á yfir 40% hlut, og raunar langflest stærstu og mikilvægustu fyrirtæki á Norðurlöndunum, þar á meðal orkufyrirtæki. Farið er svonefnd blönduð leið sem Harvard-prófessorinn Michael Porter, virtasti fræðimaður heims á sviði stefnumótunar og samkeppnishæfni þjóða, sagði á fundi sem ég sat í Arion banka, að væri árangursríkasta og stöðugasta leiðin fram á við. Hann var þá að ræða um orkubúskapinn íslenska. Þetta fyrirkomulag styrkir ávöxtunarmarkað með fjármagn og dreifir eigendaáhættu. Því hefur verið haldið fram í pistlaskrifum viðskiptablaðamanna í norrænum viðskiptablöðum, að þetta fyrirkomulag hefði sannað sig sem besta fyrirkomulagið í kreppunni. Verið ígildi dreifðar áhættu í eignasafni og hjálpað Norðurlandaþjóðunum að standa af sér storminn og raunar gott betur. Margt bendir til þess að þetta sé rétt greining. Í það minnsta halda Norðurlöndin vel sjó og eru að vaxa í efnahagslegu tilliti. Þar snýst ekki allt um háa skatta, þvert á það sem margir halda, heldur þá sýn að markaðsbúskapur búi möguleikann á velferðarkerfi til.Heilbrigð skynsemi Þó nokkuð langt sé í að þessi stefna verði að veruleika hér þá ætti hún að vera okkur umhugsunarefni. Það er ekki nóg að halda fund í Norræna húsinu. Það verður að skoða nákvæmisatriðin og samhengi hlutanna; nákvæmlega hvað það er sem gerir módel Norðurlandanna eftirsóknarvert. Ég hef skrifað á annan tug pistla í gegnum tíðina um mikilvægi þess fyrir ávöxtunarmarkað með fé hér á landi, að dreifa eigendaáhættu Landsvirkjunar með blönduðu eignarhaldi og styrkja með því lánshæfi fyrirtækisins til lengri tíma. Ég ætla að halda því áfram. Nú er umheimurinn mitt inn í tímabili þar sem ríkisábyrgðir eru ekki ávísun á betri lánskjör. Allt bendir til þess að það verði langt tímabil, jafnvel áratugalangt, vegna langtímaskuldavanda þjóðríkja víða um heim. Það sem mun skipta miklu máli þegar kemur að lánakjörum er trúverðugt eignarhald fyrirtækja, raunveruleg geta til þess að aðstoða félög við að ná rekstrarmarkmiðum. Ríkið hefur frá hruni verið dragbítur á lánakjör Landsvirkjunar samkvæmt greiningum matsfyrirtækja, sem hefur komið í veg fyrir að fyrirtækið hafi getað farið út í framkvæmdir á grundvelli arðsemismarkmiða sem fyrirtækið setur sér. Varðandi Landsvirkjun, þá væri hægt að útfæra blandað eignarhald svona: Ríkið heldur 60% hlut, kjölfestu meirihlutaeign, en selur 40%, t.d. á 1,5 x innra virði, eigið fé. Það er upphæð sem nemur tæpum 120 milljörðum króna (vantar ríkinu pening?). Lífeyrissjóðir myndu kaupa 35% af þessum 40 en íslenskur almenningur gæti síðan keypt 5%. Síðan yrði félagið skráð í kauphöll. Varðandi stöðu lífeyrissjóðanna þá eru þeir að glíma við umfangsmikið vandamál sem fer vaxandi, sem er að þeir geta lítið gert við peningana sem þeir ávaxta fyrir sjóðsfélaga. T.d. á Lífeyrissjóður verzlunarmanna um 32 milljarða á innlánsreikningum sem bera að einhverju leyti neikvæða raunvexti nú um stundir. Tæplega 50% af eignum lífeyrissjóðanna eru í opinberum skuldum, sköttum framtíðarinnar, osvfrv. Helsta ástæðan fyrir því að Landsvirkjun fellur vel að fjárfestingamarkmiðum þeirra er að langtímaávöxtun, og síðan tekjustreymi í dollar. Þannig er eignarhlutur í Landsvirkjun ígildi stöðugrar eignar sem varin er fyrir sveiflum á gengi krónunnar. Ekkert er mikilvægara lífeyrissjóðunum heldur en það. Það var nú ekki hugmyndin, að fara nákvæmlega ofan í þetta tiltekna atriði í þessum pistli, en í ljósi þess hversu augljóst það er, að breyting á eignarformi Landsvirkjunar með þessum hætti getur styrkt fjárhagsstöðu ríkisins verulega, verið sem björgunarhringur í ólgusjó fyrir lífeyrissjóðina og styrkt lánshæfi Landsvirkjunar, þá verður ekki komist hjá því að nefna þetta. Þetta snýst ekkert um vinstri eða hægri stefnu í pólitík, heldur heilbrigða skynsemi og framtíðarásýnd ávöxtunarmarkaðar fyrir fjármagn í lokuðu hagkerfi.Spennandi tímar Varðandi næstu mánuði á hlutabréfamarkaðnum íslenska þá eru spennandi tímar framundan. Hagar, Skýrr, Horn, Tryggingamiðstöðin, og hugsanlega fleiri félög, eru á leiðinni inn á skráðan markað. Ég ætla að spá því að félögin verði skráð inn á markað á gengi sem telst þokkalega hagstætt í samanburði við tekjustreymi og eigið fé. Ástæðan er sem fyrr segir; nauðsyn þess að hræða fjárfesta ekki frá markaðnum eftir hið fordæmalausa hrun. Mörg álitamál eru framundan, þegar kemur endurreisn markaðarins. Eitt snýr að Horni dótturfélagi Landsbankans, sem er í eigu skattgreiðenda. Skráning þess er ein umfangsmesta einkavæðing í Íslandssögunni, en eigið fé félagsins er 32 milljarðar króna. Skráning Haga blikknar í samanburði, á þennan mælikvarða, en þó er mun meira rætt um hana.Markaðir eru „framvirkir" „Hlutabréfamarkaðir eiga það til að koma aftan að þér," sagði George Soros, fjárfestirinn þekkti, einu sinni. Það er nokkuð til í þessu finnst mér. Stundum koma bestu vísbendingarnar fram um hvað sé framundan á hlutabréfamarkaði, jafnvel eins og hendi sé veifað. Hlutabréfamarkaðurinn íslenski hrundi haustið 2007, ári áður en skráðu félögin hrundu sjálf. Núna er hann að rísa upp aftur og allt bendir til þess að það verði vel mögulegt fyrir fólk og fyrirtæki að hagnast vel með viðskiptum. Það mun hafa jákvæð áhrif á hagvöxt. Ekki veitir af. Áfram verður íslenskur hlutabréfamarkaður því marki brenndur að verðmyndun eigna byggir á grunnum fleti fjármagnshreyfinga og fárra viðskipta. Markaðinn skortir dýpt. En það er ekki þar með sagt að hann sé ekki nytsamlegur. Innan gjaldeyrishafta getur hann skipti miklu máli við að efla ávöxtunarmarkað og hagkerfið allt. Á þessum tímamótum sýnist mér við standa núna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Magnús Halldórsson Mest lesið Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa Skoðun Velkomin til Helvítis Guðný Gústafsdóttir Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm Skoðun Skoðun Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm skrifar Skoðun Vaxtastefna Seðlabankans – á kostnað launafólks Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson skrifar Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar Skoðun Velkomin til Helvítis Guðný Gústafsdóttir skrifar Skoðun Olíuleit við Ísland? Hallgrímur Óskarsson skrifar Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir skrifar Skoðun Sótt að hagsmunum atvinnulausra Steinar Harðarson skrifar Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson skrifar Skoðun Launamunur kynjanna eykst – Hvar liggur ábyrgðin? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann skrifar Skoðun Gefum íslensku séns – að tala íslensku við alla Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Réttnefni: Viðbragð við upplýsingaóreiðu Jón Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Farsæl framfaraskref á Sólheimum Sigurjón Örn Þórsson skrifar Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson skrifar Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna er alvöru mál Jóhannes Þór Skúlason skrifar Skoðun 1984 og Hunger Games á sama sviðinu Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Mikilvægi aukinnar verndunar hafsvæða og leiðrétting Hrönn Egilsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til einföldunar regluverks Pétur Halldórsson skrifar Skoðun Af Millet-úlpum og öldrunarmálum Þröstur V. Söring skrifar Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson skrifar Skoðun Nú þarf bæði sleggju og vélsög Trausti Hjálmarsson,Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Nútímaviðskipti og lögin sem gleymdist að uppfæra Fróði Steingrímsson skrifar Sjá meira
Stundum er talað um að hlutabréfamarkaðir gefi betri vísbendingu um hvað sé framundan heldur en nokkuð annað. Í bókinni Warren Buffett-aðferðin eftir Robert G. Hagstrom kemur fram, að Buffett líti ekki til gengi hlutabréfa í einstökum félögum á hverjum tíma, heldur noti upplýsingar og reynslu til þess að greina hvað vísitölurnar eru að segja um stöðuna eftir sex mánuði.Tímamót Ég held að íslenski hlutabréfamarkaðurinn standi nú á tímamótum og innan árs þá verði töluvert af fólki búið að hagnast vel á viðskiptum með íslensk hlutabréf. Af hverju? Vegna þess að fordæmalaus hrun á hlutabréfamarkaði, raunar allsherjarhrun eins og varð hér, kallar á að markaðurinn sé endurreistur með „afslætti". Fyrirtæki eru endurskráð á lágu gengi til þess að hræða ekki burtu fjárfesta strax í upphafi. Endurskipulagning og í reynd endurskráning Icelandair Group er gott dæmi um þetta. Félagið var endurskráð á genginu 2,5 en gengi bréfa er nú komið yfir 5 og hefur raunar farið í tæplega 6. Rekstrartölurnar sýna líka ákveðinn stöðugleika sem ætti að tryggja tiltrú stórs hóps hluthafa til lengri tíma. Þetta er allt með þeim fyrirvara að íslenskur almenningur, og stjórnvöld ekki síst, trúi því að markaðsbúskapur sé hinn raunverulegi tilverugrundvöllur velferðarkerfisins en ekki öfugt. Þannig er það á Norðurlöndunum, þar sem rekið er árangursríkt blandað markaðsbúskapskerfi þar sem hið opinbera sýnir í verki að það treystir sér til þess að vinna með fjárfestum úr einkageiranum og alþjóðlegum fagfjárfestum. Dæmi um þetta er Statoil, olíurisinn í Noregi, þar sem ríkið á 68% hlut en einkafjárfestar afganginn, í gegnum kauphöll. Það sama á við um Norsk Hydro, þar sem ríkið á yfir 40% hlut, og raunar langflest stærstu og mikilvægustu fyrirtæki á Norðurlöndunum, þar á meðal orkufyrirtæki. Farið er svonefnd blönduð leið sem Harvard-prófessorinn Michael Porter, virtasti fræðimaður heims á sviði stefnumótunar og samkeppnishæfni þjóða, sagði á fundi sem ég sat í Arion banka, að væri árangursríkasta og stöðugasta leiðin fram á við. Hann var þá að ræða um orkubúskapinn íslenska. Þetta fyrirkomulag styrkir ávöxtunarmarkað með fjármagn og dreifir eigendaáhættu. Því hefur verið haldið fram í pistlaskrifum viðskiptablaðamanna í norrænum viðskiptablöðum, að þetta fyrirkomulag hefði sannað sig sem besta fyrirkomulagið í kreppunni. Verið ígildi dreifðar áhættu í eignasafni og hjálpað Norðurlandaþjóðunum að standa af sér storminn og raunar gott betur. Margt bendir til þess að þetta sé rétt greining. Í það minnsta halda Norðurlöndin vel sjó og eru að vaxa í efnahagslegu tilliti. Þar snýst ekki allt um háa skatta, þvert á það sem margir halda, heldur þá sýn að markaðsbúskapur búi möguleikann á velferðarkerfi til.Heilbrigð skynsemi Þó nokkuð langt sé í að þessi stefna verði að veruleika hér þá ætti hún að vera okkur umhugsunarefni. Það er ekki nóg að halda fund í Norræna húsinu. Það verður að skoða nákvæmisatriðin og samhengi hlutanna; nákvæmlega hvað það er sem gerir módel Norðurlandanna eftirsóknarvert. Ég hef skrifað á annan tug pistla í gegnum tíðina um mikilvægi þess fyrir ávöxtunarmarkað með fé hér á landi, að dreifa eigendaáhættu Landsvirkjunar með blönduðu eignarhaldi og styrkja með því lánshæfi fyrirtækisins til lengri tíma. Ég ætla að halda því áfram. Nú er umheimurinn mitt inn í tímabili þar sem ríkisábyrgðir eru ekki ávísun á betri lánskjör. Allt bendir til þess að það verði langt tímabil, jafnvel áratugalangt, vegna langtímaskuldavanda þjóðríkja víða um heim. Það sem mun skipta miklu máli þegar kemur að lánakjörum er trúverðugt eignarhald fyrirtækja, raunveruleg geta til þess að aðstoða félög við að ná rekstrarmarkmiðum. Ríkið hefur frá hruni verið dragbítur á lánakjör Landsvirkjunar samkvæmt greiningum matsfyrirtækja, sem hefur komið í veg fyrir að fyrirtækið hafi getað farið út í framkvæmdir á grundvelli arðsemismarkmiða sem fyrirtækið setur sér. Varðandi Landsvirkjun, þá væri hægt að útfæra blandað eignarhald svona: Ríkið heldur 60% hlut, kjölfestu meirihlutaeign, en selur 40%, t.d. á 1,5 x innra virði, eigið fé. Það er upphæð sem nemur tæpum 120 milljörðum króna (vantar ríkinu pening?). Lífeyrissjóðir myndu kaupa 35% af þessum 40 en íslenskur almenningur gæti síðan keypt 5%. Síðan yrði félagið skráð í kauphöll. Varðandi stöðu lífeyrissjóðanna þá eru þeir að glíma við umfangsmikið vandamál sem fer vaxandi, sem er að þeir geta lítið gert við peningana sem þeir ávaxta fyrir sjóðsfélaga. T.d. á Lífeyrissjóður verzlunarmanna um 32 milljarða á innlánsreikningum sem bera að einhverju leyti neikvæða raunvexti nú um stundir. Tæplega 50% af eignum lífeyrissjóðanna eru í opinberum skuldum, sköttum framtíðarinnar, osvfrv. Helsta ástæðan fyrir því að Landsvirkjun fellur vel að fjárfestingamarkmiðum þeirra er að langtímaávöxtun, og síðan tekjustreymi í dollar. Þannig er eignarhlutur í Landsvirkjun ígildi stöðugrar eignar sem varin er fyrir sveiflum á gengi krónunnar. Ekkert er mikilvægara lífeyrissjóðunum heldur en það. Það var nú ekki hugmyndin, að fara nákvæmlega ofan í þetta tiltekna atriði í þessum pistli, en í ljósi þess hversu augljóst það er, að breyting á eignarformi Landsvirkjunar með þessum hætti getur styrkt fjárhagsstöðu ríkisins verulega, verið sem björgunarhringur í ólgusjó fyrir lífeyrissjóðina og styrkt lánshæfi Landsvirkjunar, þá verður ekki komist hjá því að nefna þetta. Þetta snýst ekkert um vinstri eða hægri stefnu í pólitík, heldur heilbrigða skynsemi og framtíðarásýnd ávöxtunarmarkaðar fyrir fjármagn í lokuðu hagkerfi.Spennandi tímar Varðandi næstu mánuði á hlutabréfamarkaðnum íslenska þá eru spennandi tímar framundan. Hagar, Skýrr, Horn, Tryggingamiðstöðin, og hugsanlega fleiri félög, eru á leiðinni inn á skráðan markað. Ég ætla að spá því að félögin verði skráð inn á markað á gengi sem telst þokkalega hagstætt í samanburði við tekjustreymi og eigið fé. Ástæðan er sem fyrr segir; nauðsyn þess að hræða fjárfesta ekki frá markaðnum eftir hið fordæmalausa hrun. Mörg álitamál eru framundan, þegar kemur endurreisn markaðarins. Eitt snýr að Horni dótturfélagi Landsbankans, sem er í eigu skattgreiðenda. Skráning þess er ein umfangsmesta einkavæðing í Íslandssögunni, en eigið fé félagsins er 32 milljarðar króna. Skráning Haga blikknar í samanburði, á þennan mælikvarða, en þó er mun meira rætt um hana.Markaðir eru „framvirkir" „Hlutabréfamarkaðir eiga það til að koma aftan að þér," sagði George Soros, fjárfestirinn þekkti, einu sinni. Það er nokkuð til í þessu finnst mér. Stundum koma bestu vísbendingarnar fram um hvað sé framundan á hlutabréfamarkaði, jafnvel eins og hendi sé veifað. Hlutabréfamarkaðurinn íslenski hrundi haustið 2007, ári áður en skráðu félögin hrundu sjálf. Núna er hann að rísa upp aftur og allt bendir til þess að það verði vel mögulegt fyrir fólk og fyrirtæki að hagnast vel með viðskiptum. Það mun hafa jákvæð áhrif á hagvöxt. Ekki veitir af. Áfram verður íslenskur hlutabréfamarkaður því marki brenndur að verðmyndun eigna byggir á grunnum fleti fjármagnshreyfinga og fárra viðskipta. Markaðinn skortir dýpt. En það er ekki þar með sagt að hann sé ekki nytsamlegur. Innan gjaldeyrishafta getur hann skipti miklu máli við að efla ávöxtunarmarkað og hagkerfið allt. Á þessum tímamótum sýnist mér við standa núna.
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa Skoðun
Skoðun Íhlutun Bandaríkjanna í Venesúela: Auðlindaránið í heimsvaldastefnunni og hræsnin í „stríðinu gegn fíkniefnum“ Sæþór Benjamín Randalsson skrifar
Skoðun Stöndum vörð um tónlistarmenntun barna og ungmenna – opið bréf til borgarstjóra Sigrún Grendal skrifar
Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal skrifar
Skoðun Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa skrifar
Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson skrifar
Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar
Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Hvað mun Pútín gera næst með því að ögra samstöðu NATO?: Rússnesk innrás í lofthelgi NATO og hlutverk Íslands í öryggi bandalagsins Jun Þór Morikawa Skoðun