Leiftursókn frá vinstri 30. maí 2005 00:01 Hægrimenn segja að velgengni Tony Blair sé því að þakka að hann hafi tekið upp stefnu Margrétar Thatcher og talið þjóð sinni trú um að hann væri verðugri arftaki hennar en teinóttu jakkafötin sem hún skildi eftir sig í Íhaldsflokknum breska. Getur verið að sjálfstæðismenn í Reykjavík ætli allt í einu að leika sama leikinn? Þeir virðast að minnsta kosti ætla að fara fram nú með þá stefnu sem R-listinn ætti að hafa - eða hefði átt að hafa. Þetta er leiftursókn frá vinstri. Stórmerkilegur greinarflokkur Sigríðar Daggar Auðunsdóttur í Fréttablaðinu um aðfarir stjórnarherranna við sölu bankanna veldur því að sjálfstæðismönnum veitir ekki af góðum fréttum. Tillögur þeirra um þéttingu byggðar í miðborginni með eyjabyggð eru snjallar, geysivel tímasettar og raunar byltingarkenndar frá þessum flokki. Þar er í meginatriðum horfið frá þeirri stefnu sem flokkurinn hafði að leiðarljósi við uppbyggingu Reykjavíkur sem einkabílaborgar að amerískum hætti. Þessar hugmyndir bera vitni um róttæka og dirfskufulla endurskoðun á stefnu flokksins sem í síðustu kosningum bauð ekki upp á annað en andúð á Ingibjörgu Sólrúnu, "óbragð í munni" og eitthvað Geldinganes sem hljómaði afskaplega lítið sexí í eyrum kjósenda. Til þessa hafa þeir í stjórnarandstöðu sinni einkum haft uppi ólundarlegt tuð um Línu net sem engu mun skila þeim öðru en útstrikunum kjósenda á Alfreð Þorsteinssyni og jafnvel reynt að styðja Garðabæ í því að krækja í Háskólann í Reykjavík og Listaháskólann... Allt annað er nú uppi á teningnum. Hugmyndirnar um byggð í eyjunum umhverfis Reykjavík eru óvæntar og spennandi - einkum sú um Viðey. Ætli séu ekki fimm ár síðan ég skrifaði grein þar sem ég hélt því fram að Viðey ætti að vera okkar Manhattan og sagðist sjá fyrir mér skýjakljúfana þar og uppskar þreytuleg bros, en nú koma sjálfstæðismenn brunandi frá vinstri með hugmynd um lítið og sætt þorp þar sem bílar yrðu bannaðir, svo að maður sér fyrir sér eitthvað í líkingu við þorpið í Flatey á Breiðafirði þar sem einu farartækin eru hjólbörur. Þarna sér maður fyrir sér indælt mannlíf þar sem nágrannar kankast á með limgerðisklippurnar sínar eins og víða þrífst í úthverfum Reykjavíkur og í nágrannasveitarfélögunum, nema þetta væri nálægt miðjunni og er einhvern veginn meira alternatíft. Sá misskilningur hefur einhvern veginn skapast að Viðey sé náttúruperla: eru ekki húsin það fallegasta í þeirri eyju? Á meðan sjálfstæðismenn hafa uppi vinalegt hjal um krúttþorp í Viðey byggir R-listinn sjálfstæðisflokksleg umferðarmannvirki við Vatnsmýrina sem benda til að Smáralind sé þar í smíðum - og gott ef hún er ekki í smíðum á Laugaveginum líka. Sem sé: eitt - núll. Gildir þá einu þó að margt hafi verið reynt að gera fyrir miðbæinn á umliðnum árum og til standi að hleypa lífi í Kvosina með framkvæmdum við höfnina þar sem rísa á Tónlistarhús (sem alltaf er kallað ráðstefnuhús líka, til að friða framsóknarmenn væntanlega) og vonandi Listaháskólinn líka. Samt er eins og eitthvað sé í lausu lofti; einkum varðandi flugvöllinn. Ingibjörg Sólrún reyndi á sínum tíma að fá beint umboð frá kjósendum til að veifa framan í framsóknarmenn en þá nenntu Reykvíkingar ekki að ómaka sig á kjörstað, vildu bara að hún réði þessu - svo að á endanum strandaði á Framsókn. Það er umhugsunarefni að Reykvíkingar skuli vera slíkir eftirbátar Akureyringa og Egilstaðabúa, Ísfirðinga, svo dæmi séu nefnd um bæi sem tekist hefur að reisa flugvöll hjá sér en notast ekki við aflóga hervöll á besta stað. Takist sjálfstæðismönnum að brjótast úr viðjum gamalla afglapa og hætta að framfylgja stefnu Sturlu í flugvallarmálinu opnast ýmsir möguleikar. Ýmis öfl innan R-listans leita logandi ljósi að ágreiningsefnum og má vera að dagar þessa bandalags séu senn taldir - Framsóknarflokkurinn hefur þar notið áhrifa langt umfram fylgi sitt í borginni, sem má heita ekkert og Vinstri-grænir hljóma óvenju bálreiðir. Kannski er lag fyrir samstarf Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks eftir næstu kosningar? Hvað sem því líður: sjálfstæðismenn í Reykjavík virðast fremur farnir að leita að arftaka Ingibjargar Sólrúnar en arftaka Davíðs Oddssonar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Guðmundur Andri Thorsson Mest lesið Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson Skoðun Geðheilbrigðismál og landsbyggðin Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Vilja miklu stærra bákn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Er píparinn þinn skattsvikari? Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Kosningar og ,ehf gatið‘ Róbert Farestveit Skoðun Kæra unga móðir Jóna Þórey Pétursdóttir Skoðun
Hægrimenn segja að velgengni Tony Blair sé því að þakka að hann hafi tekið upp stefnu Margrétar Thatcher og talið þjóð sinni trú um að hann væri verðugri arftaki hennar en teinóttu jakkafötin sem hún skildi eftir sig í Íhaldsflokknum breska. Getur verið að sjálfstæðismenn í Reykjavík ætli allt í einu að leika sama leikinn? Þeir virðast að minnsta kosti ætla að fara fram nú með þá stefnu sem R-listinn ætti að hafa - eða hefði átt að hafa. Þetta er leiftursókn frá vinstri. Stórmerkilegur greinarflokkur Sigríðar Daggar Auðunsdóttur í Fréttablaðinu um aðfarir stjórnarherranna við sölu bankanna veldur því að sjálfstæðismönnum veitir ekki af góðum fréttum. Tillögur þeirra um þéttingu byggðar í miðborginni með eyjabyggð eru snjallar, geysivel tímasettar og raunar byltingarkenndar frá þessum flokki. Þar er í meginatriðum horfið frá þeirri stefnu sem flokkurinn hafði að leiðarljósi við uppbyggingu Reykjavíkur sem einkabílaborgar að amerískum hætti. Þessar hugmyndir bera vitni um róttæka og dirfskufulla endurskoðun á stefnu flokksins sem í síðustu kosningum bauð ekki upp á annað en andúð á Ingibjörgu Sólrúnu, "óbragð í munni" og eitthvað Geldinganes sem hljómaði afskaplega lítið sexí í eyrum kjósenda. Til þessa hafa þeir í stjórnarandstöðu sinni einkum haft uppi ólundarlegt tuð um Línu net sem engu mun skila þeim öðru en útstrikunum kjósenda á Alfreð Þorsteinssyni og jafnvel reynt að styðja Garðabæ í því að krækja í Háskólann í Reykjavík og Listaháskólann... Allt annað er nú uppi á teningnum. Hugmyndirnar um byggð í eyjunum umhverfis Reykjavík eru óvæntar og spennandi - einkum sú um Viðey. Ætli séu ekki fimm ár síðan ég skrifaði grein þar sem ég hélt því fram að Viðey ætti að vera okkar Manhattan og sagðist sjá fyrir mér skýjakljúfana þar og uppskar þreytuleg bros, en nú koma sjálfstæðismenn brunandi frá vinstri með hugmynd um lítið og sætt þorp þar sem bílar yrðu bannaðir, svo að maður sér fyrir sér eitthvað í líkingu við þorpið í Flatey á Breiðafirði þar sem einu farartækin eru hjólbörur. Þarna sér maður fyrir sér indælt mannlíf þar sem nágrannar kankast á með limgerðisklippurnar sínar eins og víða þrífst í úthverfum Reykjavíkur og í nágrannasveitarfélögunum, nema þetta væri nálægt miðjunni og er einhvern veginn meira alternatíft. Sá misskilningur hefur einhvern veginn skapast að Viðey sé náttúruperla: eru ekki húsin það fallegasta í þeirri eyju? Á meðan sjálfstæðismenn hafa uppi vinalegt hjal um krúttþorp í Viðey byggir R-listinn sjálfstæðisflokksleg umferðarmannvirki við Vatnsmýrina sem benda til að Smáralind sé þar í smíðum - og gott ef hún er ekki í smíðum á Laugaveginum líka. Sem sé: eitt - núll. Gildir þá einu þó að margt hafi verið reynt að gera fyrir miðbæinn á umliðnum árum og til standi að hleypa lífi í Kvosina með framkvæmdum við höfnina þar sem rísa á Tónlistarhús (sem alltaf er kallað ráðstefnuhús líka, til að friða framsóknarmenn væntanlega) og vonandi Listaháskólinn líka. Samt er eins og eitthvað sé í lausu lofti; einkum varðandi flugvöllinn. Ingibjörg Sólrún reyndi á sínum tíma að fá beint umboð frá kjósendum til að veifa framan í framsóknarmenn en þá nenntu Reykvíkingar ekki að ómaka sig á kjörstað, vildu bara að hún réði þessu - svo að á endanum strandaði á Framsókn. Það er umhugsunarefni að Reykvíkingar skuli vera slíkir eftirbátar Akureyringa og Egilstaðabúa, Ísfirðinga, svo dæmi séu nefnd um bæi sem tekist hefur að reisa flugvöll hjá sér en notast ekki við aflóga hervöll á besta stað. Takist sjálfstæðismönnum að brjótast úr viðjum gamalla afglapa og hætta að framfylgja stefnu Sturlu í flugvallarmálinu opnast ýmsir möguleikar. Ýmis öfl innan R-listans leita logandi ljósi að ágreiningsefnum og má vera að dagar þessa bandalags séu senn taldir - Framsóknarflokkurinn hefur þar notið áhrifa langt umfram fylgi sitt í borginni, sem má heita ekkert og Vinstri-grænir hljóma óvenju bálreiðir. Kannski er lag fyrir samstarf Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks eftir næstu kosningar? Hvað sem því líður: sjálfstæðismenn í Reykjavík virðast fremur farnir að leita að arftaka Ingibjargar Sólrúnar en arftaka Davíðs Oddssonar.
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun