Frjáls umræða ekki lengur leyfð í USA – Skoðanafrelsi í hættu – Amerískt Gestapo í uppsiglingu? Ole Anton Bieltvedt skrifar 29. mars 2025 14:00 Skv. kvöldfréttum RÚV í gær hafði tyrkneskur doktorsnemi, sem stundar nám við amerískan háskóla í nágrenni Boston, stúlka að nafni Rumeysa Ozturk, verið handtekin á götum úti, þar sem hún var á gangi á leið í kvöldverðarborð. Að handtökunni stóðu óeinkennisklæddir, líka grímuklæddir, menn, sem sögðust vera lögreglumenn. Þetta hefðu eins getað verið mannræningjar, enda spurði vegfarandi, sem að kom, hvort svo væri. Var fátt um svör eða sannanir, og var doktorsneminn færð inn í ómerkta bifreið, með valdi, ekki fór hún sjálfviljug, og ekið með hana í burtu. Seinna kom í ljós, að stúlkan hafði verið flutt í sérstakt fangelsi fyrir óæskilega akivista í Louisana, 3.000 kilómetrum í burtu, og sennilega nauðungarflutt úr landi þaðan. Hvað hafði þessi tyrkneski doktorsnemi svo gert af sér, hverjar voru sakir stúlkunnar? Eftir því sem bezt verður séð, voru sakirnar þær, að hún hafði staðið með Palestínumönnum í Gazastríðinu og gagnrýnt Ísraelsmenn, m.a. með því að skrifa undir yfirlýsingu þarum, ásamt öðrum námsmönnum. Var hún ásökuð um, að standa með Hamas, en sé það rétt, þá var það auðvitað bara hennar skoðun, að sú hreyfing ætti rétt á sér. Líklegra er þó, að hún hafi bara haft samúð með Palestínumönnum almennt, vegna yfirgangs og ofríkis Ísraelsmanna, bæði á Gaza og Vesturbakkanum, aðför Ísraelsmanna að lífi, limum og eignum Palestínumanna þar, hafi viljað vinna gegn því þjóðarmorði, sem þeir eru að fremja þar með dyggri hjálp Bandaríkjamanna – sprengjurnar, sem Ísraelsmenn hafa lagt Gaza í rúst með, eru bandarískar, Biden og hans stjórn lagði þær líka ríkulega til – en sú skoðun og afstaða er líka skoðun fjölmargra annarra, líka undirritaðs. Marco Rubio, utanríkisráðherra Bandaríkjanna, var svo spurður um þessa handtöku og nauðungarflutning þessarar ungu baráttukonu, sem hafði unnið sér það eitt til saka, að hafa eigin stjórnmálaskoðun og berjast fyrir henni, og svaraði Rubio því til, að það væri rétt, það væri verið að elta uppi fólk, sem væri að grafa undan „heilbrigðri og eðlilegri skoðanamyndun“ (réttum skoðunum skv. Trump) í Bandaríkjunum, og, að það væri búið að ná um 300 af þessum „brjálæðingum“, eins og hann orðaði það. „Lunitics“. Hann bætti því svo við, að yfirvöld og lögregla væri líka að eltast við glæpagengi. Fyrir honum voru þessir tveir ólíku hópar greinilega nokkurn veginn samskonar, alla vega sambærilegir. 1933 stofnaði Hitler leynilega ríkislögreglu, sem félkk nafnið Geheime Staatspolizei; Gestapo. Ríkti hún, höfuðsat og ofsótti, fangelsaði og misþyrmdi, andstæðinugum Hitlers og nasista fram til 1945, en eftir stríð var þessi sérstaka „lögreglusveit“ greind og dæmd sem „glæpasamtök“. Gestapo vann framan af með svipuðum hætti og þessar bandarísku „lögreglusveitir“ nú. Var með víðtækt njósnakerfi, líka í skólum, kirkjum og jafnvel á spítulum, uppljóstrara og dulbúna lögreglumenn, en smám saman gengu þeir lengra og lengra í lögleysu og ofbeldi, misþyrmingum og morðum, reynar voru þeir svo hafnir yfir lög. Frá 1936 var ekki lengur hægt að standa gegn Gestapo með löglegum hætti; lög landsins náðu ekki lengur til þeirra. Ekki skal hér fullyrt, að nýtt Gestapo, amerísk útgáfa, sé í uppsiglingu í Bandaríkjunum, en margt er þar að þróast með svipuðum hætti og var í Þýzkalandi eftir að Hitler komst þar til valda 1933, enda manngerðirnar Hitler og Trump, ekki með öllu ólíkar. Eru vaxandi tilvik í gangi um yfirgang, réttindasviptinar og ofbeldi stjórnvalda gagnvart minnihlutahópum og annarsþenkjandi, og virðist frelsi til orðs og æðis, almenn mannréttindi, vera það fótum troðin í vaxandi mæli. Út á við sýnir Trump-stjórnin líka af sér yfirgangs- og ofbeldishneigð, vanvirðingu við samninga, skuldbindingar og alþjóðlegar samþykktir, líka við alþjóðalög, áfergju og græðgi, t.a.m. gagnvart Úkraínumönnum, þar sem þeir vilja hirða, eða alla vega fleyta rjómann ofnan af, þeirra helztu auðlindum - en Úkraínumenn kalla nú þá nálgun „ránstilraun“ - líka gagnvart Mexíkó og Kanada, þar sem Trump riftir fyrirvaralaust USMCA-viðskiptasamningnum, sem ríkin þrjú gerðu með sér 2020, mátti endurskoða fyrst 1. júlí 2026, en átti í grunninn að gilda til 2036. Eru þá hótanir um valdbeitingu og innlimun sjálfstæðra ríkja, bandamanna, sem verið hafa áratugum saman, nánustu vinaþjóða, sem Bandaríkjamenn eru einmitt skuldbundnir til að verja og tryggja fyrir yfirgangi fjandmanna, Grænlands og Kanada, ótaldar. Fyrir mér eru Bandaríkin að verða hættulegasta, gráðugasta og siðlausasta ríki heims. Kristrún Frostadóttir, forstætisráðherra, sagði þetta á RÚV fyrr í þessum mánuði: „Já, við getum treyst Bandaríkjunum áfram. Það er mjög mikilvægt, að við getum treyst Bandaríkjunum áfram. Þetta hefur verið mjög farsælt varnarsamstarf. Við erum auðvitað líka mjög mikilvæg gagnvart Bandaríkjunum og NATO-ríkjunum í heild sinni út af legu okkar hér í Atlantshafi og út af þeim framleigum sem við veitum til NATO-samstarfsins, í gegnum öryggissvæði á Keflavíkurflugvelli og loftrýmisgæslu og fleira.“ Er blessuð konan, sem þó viðist væn, skýr og klár um margt, reyndar frekar reynslulítil, blind á þessi mál? Í öllu falli held ég, að það væri gott fyrir hana - og þá um leið öryggi og velferð okkar Íslendinga - að hún og ríkisstjórnin öll fari að hugsa þessi mál og þessa afstöðu upp á nýtt og opna augun fyrir því, að við eigum hvergi heima nema í Evrópu, í náinni samvinnu og fullum tengslum við okkar bræðra- og systraþjóðir þar, aðildarríki ESB, en þar virðist nú standa síðasta vígi lýðræðis og frelsis, til orðs og æðis, og vernd þess, í heiminum. Höfundur er samfélagsrýnir Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Bandaríkin Mest lesið Fráleit túlkun á fornum texta breytir ekki staðreyndum Ómar Torfason Skoðun Viltu skilja bílinn eftir heima? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Metabolic Psychiatry: Ný nálgun í geðlækningum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun Hvaða framtíð bíður barna okkar árið 2050? Hafdís Hanna Ægisdóttir Skoðun Betri strætó strax í dag Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Bílastæðavandi í Reykjavík – tími til aðgerða Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun Þakkir til Sivjar Arnar Sigurðsson Skoðun Fíknisjúkdómur – samfélagsleg ábyrgð sem við þurfum að takast á við Halldór Þór Svavarsson Skoðun Ætlar ríkið að stuðla að aukinni tóbaksneyslu á Íslandi? Bjarni Freyr Guðmundsson Skoðun Katrín eða Bjarni Svandís Svavarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun „Akademísk sniðganga“: gaslýsingar og hnignun háskólasamfélagsins Birgir Finnsson skrifar Skoðun Við lifum ekki á tíma fasisma Hjörvar Sigurðsson skrifar Skoðun Fíknisjúkdómur – samfélagsleg ábyrgð sem við þurfum að takast á við Halldór Þór Svavarsson skrifar Skoðun Ætlar ríkið að stuðla að aukinni tóbaksneyslu á Íslandi? Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Bílastæðavandi í Reykjavík – tími til aðgerða Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Þakkir til Sivjar Arnar Sigurðsson skrifar Skoðun Fráleit túlkun á fornum texta breytir ekki staðreyndum Ómar Torfason skrifar Skoðun Betri strætó strax í dag Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Viltu skilja bílinn eftir heima? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hvaða framtíð bíður barna okkar árið 2050? Hafdís Hanna Ægisdóttir skrifar Skoðun Metabolic Psychiatry: Ný nálgun í geðlækningum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar Skoðun Af hverju skiptir vökvagjöf okkur svona miklu máli? Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Gervigreindin kolfellur á öllum prófum. Er bólan að bresta? Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Kerfisbundið afnám réttinda kvenna — Staða afganskra kvenna 4 árum eftir valdatöku talíbana Ólafur Elínarson,Anna Steinsen skrifar Skoðun Hér er það sem Ágúst sagði ykkur ekki Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíð íslensks menntakerfis – lærum af Buffalo og leiðandi háskólum heims Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Öryggismenning – hjartað í ábyrgri ferðaþjónustu Ólína Laxdal,Sólveig Nikulásdóttir skrifar Skoðun Nýsamþykkt aðgerðaáætlun í krabbameinsmálum – aldrei mikilvægari en nú Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Falið heimsveldi Al Thani-fjölskyldunnar Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare skrifar Skoðun Hið landlæga fúsk Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Þetta þarftu að vita: 12 atriði Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Ég frétti af konu Gunnhildur Sveinsdóttir skrifar Skoðun Rangfærslur ESB-sinna leiðréttar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Eineltið endaði með örkumlun Davíð Bergmann skrifar Skoðun Akademísk kurteisi á tímum þjóðarmorðs Finnur Ulf Dellsén skrifar Skoðun Við megum ekki tapa leiknum utan vallar Eysteinn Pétur Lárusson skrifar Skoðun Börnin heyra bara sprengjugnýinn Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Gagnslausa fólkið Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Tjáningarfrelsi Laufey Brá Jónsdóttir,Sigríður Kristín Helgadóttir,Þorvaldur Víðisson skrifar Sjá meira
Skv. kvöldfréttum RÚV í gær hafði tyrkneskur doktorsnemi, sem stundar nám við amerískan háskóla í nágrenni Boston, stúlka að nafni Rumeysa Ozturk, verið handtekin á götum úti, þar sem hún var á gangi á leið í kvöldverðarborð. Að handtökunni stóðu óeinkennisklæddir, líka grímuklæddir, menn, sem sögðust vera lögreglumenn. Þetta hefðu eins getað verið mannræningjar, enda spurði vegfarandi, sem að kom, hvort svo væri. Var fátt um svör eða sannanir, og var doktorsneminn færð inn í ómerkta bifreið, með valdi, ekki fór hún sjálfviljug, og ekið með hana í burtu. Seinna kom í ljós, að stúlkan hafði verið flutt í sérstakt fangelsi fyrir óæskilega akivista í Louisana, 3.000 kilómetrum í burtu, og sennilega nauðungarflutt úr landi þaðan. Hvað hafði þessi tyrkneski doktorsnemi svo gert af sér, hverjar voru sakir stúlkunnar? Eftir því sem bezt verður séð, voru sakirnar þær, að hún hafði staðið með Palestínumönnum í Gazastríðinu og gagnrýnt Ísraelsmenn, m.a. með því að skrifa undir yfirlýsingu þarum, ásamt öðrum námsmönnum. Var hún ásökuð um, að standa með Hamas, en sé það rétt, þá var það auðvitað bara hennar skoðun, að sú hreyfing ætti rétt á sér. Líklegra er þó, að hún hafi bara haft samúð með Palestínumönnum almennt, vegna yfirgangs og ofríkis Ísraelsmanna, bæði á Gaza og Vesturbakkanum, aðför Ísraelsmanna að lífi, limum og eignum Palestínumanna þar, hafi viljað vinna gegn því þjóðarmorði, sem þeir eru að fremja þar með dyggri hjálp Bandaríkjamanna – sprengjurnar, sem Ísraelsmenn hafa lagt Gaza í rúst með, eru bandarískar, Biden og hans stjórn lagði þær líka ríkulega til – en sú skoðun og afstaða er líka skoðun fjölmargra annarra, líka undirritaðs. Marco Rubio, utanríkisráðherra Bandaríkjanna, var svo spurður um þessa handtöku og nauðungarflutning þessarar ungu baráttukonu, sem hafði unnið sér það eitt til saka, að hafa eigin stjórnmálaskoðun og berjast fyrir henni, og svaraði Rubio því til, að það væri rétt, það væri verið að elta uppi fólk, sem væri að grafa undan „heilbrigðri og eðlilegri skoðanamyndun“ (réttum skoðunum skv. Trump) í Bandaríkjunum, og, að það væri búið að ná um 300 af þessum „brjálæðingum“, eins og hann orðaði það. „Lunitics“. Hann bætti því svo við, að yfirvöld og lögregla væri líka að eltast við glæpagengi. Fyrir honum voru þessir tveir ólíku hópar greinilega nokkurn veginn samskonar, alla vega sambærilegir. 1933 stofnaði Hitler leynilega ríkislögreglu, sem félkk nafnið Geheime Staatspolizei; Gestapo. Ríkti hún, höfuðsat og ofsótti, fangelsaði og misþyrmdi, andstæðinugum Hitlers og nasista fram til 1945, en eftir stríð var þessi sérstaka „lögreglusveit“ greind og dæmd sem „glæpasamtök“. Gestapo vann framan af með svipuðum hætti og þessar bandarísku „lögreglusveitir“ nú. Var með víðtækt njósnakerfi, líka í skólum, kirkjum og jafnvel á spítulum, uppljóstrara og dulbúna lögreglumenn, en smám saman gengu þeir lengra og lengra í lögleysu og ofbeldi, misþyrmingum og morðum, reynar voru þeir svo hafnir yfir lög. Frá 1936 var ekki lengur hægt að standa gegn Gestapo með löglegum hætti; lög landsins náðu ekki lengur til þeirra. Ekki skal hér fullyrt, að nýtt Gestapo, amerísk útgáfa, sé í uppsiglingu í Bandaríkjunum, en margt er þar að þróast með svipuðum hætti og var í Þýzkalandi eftir að Hitler komst þar til valda 1933, enda manngerðirnar Hitler og Trump, ekki með öllu ólíkar. Eru vaxandi tilvik í gangi um yfirgang, réttindasviptinar og ofbeldi stjórnvalda gagnvart minnihlutahópum og annarsþenkjandi, og virðist frelsi til orðs og æðis, almenn mannréttindi, vera það fótum troðin í vaxandi mæli. Út á við sýnir Trump-stjórnin líka af sér yfirgangs- og ofbeldishneigð, vanvirðingu við samninga, skuldbindingar og alþjóðlegar samþykktir, líka við alþjóðalög, áfergju og græðgi, t.a.m. gagnvart Úkraínumönnum, þar sem þeir vilja hirða, eða alla vega fleyta rjómann ofnan af, þeirra helztu auðlindum - en Úkraínumenn kalla nú þá nálgun „ránstilraun“ - líka gagnvart Mexíkó og Kanada, þar sem Trump riftir fyrirvaralaust USMCA-viðskiptasamningnum, sem ríkin þrjú gerðu með sér 2020, mátti endurskoða fyrst 1. júlí 2026, en átti í grunninn að gilda til 2036. Eru þá hótanir um valdbeitingu og innlimun sjálfstæðra ríkja, bandamanna, sem verið hafa áratugum saman, nánustu vinaþjóða, sem Bandaríkjamenn eru einmitt skuldbundnir til að verja og tryggja fyrir yfirgangi fjandmanna, Grænlands og Kanada, ótaldar. Fyrir mér eru Bandaríkin að verða hættulegasta, gráðugasta og siðlausasta ríki heims. Kristrún Frostadóttir, forstætisráðherra, sagði þetta á RÚV fyrr í þessum mánuði: „Já, við getum treyst Bandaríkjunum áfram. Það er mjög mikilvægt, að við getum treyst Bandaríkjunum áfram. Þetta hefur verið mjög farsælt varnarsamstarf. Við erum auðvitað líka mjög mikilvæg gagnvart Bandaríkjunum og NATO-ríkjunum í heild sinni út af legu okkar hér í Atlantshafi og út af þeim framleigum sem við veitum til NATO-samstarfsins, í gegnum öryggissvæði á Keflavíkurflugvelli og loftrýmisgæslu og fleira.“ Er blessuð konan, sem þó viðist væn, skýr og klár um margt, reyndar frekar reynslulítil, blind á þessi mál? Í öllu falli held ég, að það væri gott fyrir hana - og þá um leið öryggi og velferð okkar Íslendinga - að hún og ríkisstjórnin öll fari að hugsa þessi mál og þessa afstöðu upp á nýtt og opna augun fyrir því, að við eigum hvergi heima nema í Evrópu, í náinni samvinnu og fullum tengslum við okkar bræðra- og systraþjóðir þar, aðildarríki ESB, en þar virðist nú standa síðasta vígi lýðræðis og frelsis, til orðs og æðis, og vernd þess, í heiminum. Höfundur er samfélagsrýnir
Fíknisjúkdómur – samfélagsleg ábyrgð sem við þurfum að takast á við Halldór Þór Svavarsson Skoðun
Skoðun Fíknisjúkdómur – samfélagsleg ábyrgð sem við þurfum að takast á við Halldór Þór Svavarsson skrifar
Skoðun Kerfisbundið afnám réttinda kvenna — Staða afganskra kvenna 4 árum eftir valdatöku talíbana Ólafur Elínarson,Anna Steinsen skrifar
Skoðun Framtíð íslensks menntakerfis – lærum af Buffalo og leiðandi háskólum heims Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Öryggismenning – hjartað í ábyrgri ferðaþjónustu Ólína Laxdal,Sólveig Nikulásdóttir skrifar
Skoðun Nýsamþykkt aðgerðaáætlun í krabbameinsmálum – aldrei mikilvægari en nú Halla Þorvaldsdóttir skrifar
Skoðun Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare skrifar
Skoðun Tjáningarfrelsi Laufey Brá Jónsdóttir,Sigríður Kristín Helgadóttir,Þorvaldur Víðisson skrifar
Fíknisjúkdómur – samfélagsleg ábyrgð sem við þurfum að takast á við Halldór Þór Svavarsson Skoðun