Hvers vegna við veljum ekki „Reykjavíkurmódelið“ Meyvant Þórólfsson skrifar 29. nóvember 2024 08:42 Fyrir tæpri öld síðan gerðu tveir íslenskir stjórnmálaflokkar, Íhaldsflokkurinn og Frjálslyndi flokkurinn, með sér samkomulag er olli hér straumhvörfum. Í því fólst að Ísland tæki mál sín að fullu í eigin hendur og gæði landsins til afnota fyrir landsmenn eina, þegar tímabili sambandslaganna lyki. Auk þess skyldi unnið að víðsýnni og þjóðlegri umbótastefnu á grundvelli einstaklingsfrelsis með hag allra stétta þjóðríkisins Íslands að leiðarljósi. Reykjavíkurmódelið Liðið hátt á aðra öld og enn komið að straumhvörfum, nú miður ánægjulegum. Áþreifanleg hætta steðjar nú að hugmyndunum að baki samkomulaginu frá vordögum árið 1929. Margt bendir til að viðsnúningur muni eiga sér stað; Ísland muni með öðrum orðum missa stjórn sinna mála til annarra ásamt gæðum landsins. Hættumerkin er æpandi, einkum sú þróun að Samfylking og Viðreisn muni brátt taka við stjórn þjóðmála, hugsanlega með pírötum. Er ekki kunnuglegt mynstur þar í uppsiglingu? Erum við ekki að fá yfir okkur svipað mynstur í landsmálum og ríkt hefur í höfuðborginni á undanförnum árum? Sú fjarstæðukennda staða er að teiknast upp, að tveimur fyrrverandi borgarstjórum verði teflt fram, borgarstjórum sem eiga sameiginlegt heimsmet í hallarekstri höfuðborgar. Óhjákvæmilega hljóta slík spor að hræða. Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. Regluverkið í Brussel Evrópusambandið virkar eins og segull gagnvart Reykjavíkurmódelinu og rétttrúnaðarvinstrinu. Sambandið er eitt stærsta og flóknasta stjórnsýslufyrirbæri heims. Skrifræði fer sífellt vaxandi og regluverkið verður að sama skapi flóknara og flóknara. Ákvarðanir eru teknar af her embættismanna, sem ekki voru kosnir og enginn veit deili á, og stefnumótun fer öll fram á bak við luktar dyr án þess að almenningur fái neitt um hana að segja. Ef mótmælatíst berst frá litla Íslandi, þegar regluverk Brussel fer að höggva í sjálfstæði þess, til dæmis í sjávarútvegs-, landbúnaðar- eða orkumálum, lætur embættismannaherinn það klárlega sem vind um eyrun þjóta. Eftir gildistöku Lissabon-sáttmálans hefur pólitík Evrópusambandsins færst í áttina að miðlægri forræðishyggju, þar sem fámennari sambandsríki hafa lítil sem engin áhrif. Á þessu hafa Írar fengið að kenna. Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. EES-samningurinn og bókun 35 Veröldin hefur tekið breytingum þá þrjá áratugi sem liðnir eru frá undirritun EES-samningsins. Ísland getur hæglega sagt sig frá honum, ef sjálfstæði landsins er ógnað vegna óheppilegra túlkana á honum. Dyr standa eftir sem áður opnar fyrir viðskipti, menningarleg samskipti, menntun og störf. Krafan um bókun 35 er atlaga að fullveldi Íslands og mun brjóta í bága við stjórnarskrána. Þar er þess krafist að Evrópuréttur öðlist forgang fram yfir íslensk lög. Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. Þátttaka í stríðsrekstri Sú afdrifaríka stefnubreyting í utanríkismálum, að taka beinan þátt í stríðsrekstri ríkis utan NATO, er líkleg til að draga dilk á eftir sér. Veröld nútímans má líkja við eitt stórt jarðsprengjusvæði í þeim efnum, svo stíga þarf varlega til jarðar þegar kemur að því að fylgja NATO og Evrópusambandinu í afstöðu til stríðsátaka og stuðnins við vopnafarmleiðendur. Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. Hælisleitendakerfið Mál er að linni skollaleiknum um hælisleitendakerfið. Allt sem tengist því kerfi hefur verið eins konar tabú hjá þjóðarsálinni, upplýsingum er leynt og fáir voga sér að segja orð af hræðslu við að fá á sig stimpil rasisma, fasisma eða eitthvað þaðan af verra. Ef fjölgun erlendra brotamanna eða fylgdarlausra barna, sem oftast eru unglingsdrengir, án nokkurra bakgrunnsupplýsinga ber á góma er viðkvæðið: „Við þurfum að standa við alþjóðlegar skuldbindingar okkar“. Því er slegið fram án nánari rökstuðnings og án nokkurs tillits til djúpstæðra vandamála hér á sviðum heilbriðis- og menntamála. Þegar stjórnvöld hyggja á umbætur eins og eftirlit á landamærum fá þau umsvifalaust ávítur frá Solaris, RÚV og pírötum og hörfa eins og barðir hundar sem flaðra upp um „góða fólkið“. Sjá mátti dæmi um þetta í kappræðum formanna flokkanna 1. nóvember síðastliðinn, þegar formaður Framsóknar sýndi sitt óvænta Janusarandlit. Íslenska löggjafar- og framkvæmdavaldið má ekki láta slíkan þrælsótta ná á sér tökum. Solaris og RÚV mega ekki stjórna því hvernig framkvæmdavaldið hér hugsar og framkvæmir. Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. Auðlindir landsins Í tímamótasamkomulagi flokkanna tveggja frá 1929, sem nefnt var hér á undan, fólst að Ísland tæki mál sín að fullu í eigin hendur og gæði landsins til afnota fyrir landsmenn eina, þegar tímabili sambandslaganna lyki. Illu heilli kveður nú við annan tón. Erlendir fjárfestar bjóða nú margfalt markaðsverð fyrir íslenskar jarðir af ásælni í orku- og vatnsauðlindir, en engin lög virðast geta girt fyrir þá þróun. Einhverjir muna ef til vill eftir óskiljanlegu uppþoti hér, þegar Beijing Zhongkun Investment Group var synjað leyfist til að kaupa Grímsstaði á Fjöllum fyrr á öldinni. Færri muna þó eflaust eftir viðbrögðum Samfylkingarþingmanns kjördæmisins: „Þetta eru hræðileg skilaboð til erlendra fjárfesta. Það er verið að girða fyrir landið og loka því". Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. Sporin hræða Saga Reykjavíkurmódelsins og borgarstjóranna tveggja fyrrverandi er hörmungarsaga, saga skuldasöfnunar og saga óráðsíu. Hún er saga braggabygginga, höfundarréttarvarinna danskra stráa og pálmatrjáa í plasthólkum. Hún er saga baráttu gegn nauðsynlegum samgöngubótum á borð við lagningu Sundabrautar og saga markvissra tilrauna til að auka samgönguvanda miðborgarinnar. Saga Reykjavíkurmódelsins er saga fagurgala um „borgarlínu“ sem í draumum borgarstjóranna var ætlað sérrými á eins konar samgöngu- og þróunarásum í svokölluðu borgarrými nálægt svonefndum þéttingarreitum. Draumarnir um samgöngu- og þróunarása hafa vissulega ekki ræst. Miðað við lýsingar Vegagerðarinnar og verkfræðistofa sem þurfa að horfast í augu við téðan fagurgala eru óleyst vandamál óþrjótandi. Sæbrautarstokkur, Miklubrautarstokkur og aðrar framkvæmdir tengdar borgarlínu, ef af verður, munu valda feiknarlega miklu raski árum saman. Hvergi hafa sést svör við því hvernig flæði umferðar verður tryggt á meðan áralangar framkvæmdir þessa standa yfir. Kannski lýsti Reykjavíkurmódelið sjálfu sér best, eigin vitund og sjálfsmynd, með eftirfarandi orðum í samstarfssáttmálanum frá 2022: „Við ætlum að hafa viðburði og hátíðir allt árið um kring þannig að Reykvíkingar hafi alltaf eitthvað til að hlakka til.“ Jahá! Höfundur er fyrrverandi prófessor við Háskóla Íslands. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Fyrir tæpri öld síðan gerðu tveir íslenskir stjórnmálaflokkar, Íhaldsflokkurinn og Frjálslyndi flokkurinn, með sér samkomulag er olli hér straumhvörfum. Í því fólst að Ísland tæki mál sín að fullu í eigin hendur og gæði landsins til afnota fyrir landsmenn eina, þegar tímabili sambandslaganna lyki. Auk þess skyldi unnið að víðsýnni og þjóðlegri umbótastefnu á grundvelli einstaklingsfrelsis með hag allra stétta þjóðríkisins Íslands að leiðarljósi. Reykjavíkurmódelið Liðið hátt á aðra öld og enn komið að straumhvörfum, nú miður ánægjulegum. Áþreifanleg hætta steðjar nú að hugmyndunum að baki samkomulaginu frá vordögum árið 1929. Margt bendir til að viðsnúningur muni eiga sér stað; Ísland muni með öðrum orðum missa stjórn sinna mála til annarra ásamt gæðum landsins. Hættumerkin er æpandi, einkum sú þróun að Samfylking og Viðreisn muni brátt taka við stjórn þjóðmála, hugsanlega með pírötum. Er ekki kunnuglegt mynstur þar í uppsiglingu? Erum við ekki að fá yfir okkur svipað mynstur í landsmálum og ríkt hefur í höfuðborginni á undanförnum árum? Sú fjarstæðukennda staða er að teiknast upp, að tveimur fyrrverandi borgarstjórum verði teflt fram, borgarstjórum sem eiga sameiginlegt heimsmet í hallarekstri höfuðborgar. Óhjákvæmilega hljóta slík spor að hræða. Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. Regluverkið í Brussel Evrópusambandið virkar eins og segull gagnvart Reykjavíkurmódelinu og rétttrúnaðarvinstrinu. Sambandið er eitt stærsta og flóknasta stjórnsýslufyrirbæri heims. Skrifræði fer sífellt vaxandi og regluverkið verður að sama skapi flóknara og flóknara. Ákvarðanir eru teknar af her embættismanna, sem ekki voru kosnir og enginn veit deili á, og stefnumótun fer öll fram á bak við luktar dyr án þess að almenningur fái neitt um hana að segja. Ef mótmælatíst berst frá litla Íslandi, þegar regluverk Brussel fer að höggva í sjálfstæði þess, til dæmis í sjávarútvegs-, landbúnaðar- eða orkumálum, lætur embættismannaherinn það klárlega sem vind um eyrun þjóta. Eftir gildistöku Lissabon-sáttmálans hefur pólitík Evrópusambandsins færst í áttina að miðlægri forræðishyggju, þar sem fámennari sambandsríki hafa lítil sem engin áhrif. Á þessu hafa Írar fengið að kenna. Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. EES-samningurinn og bókun 35 Veröldin hefur tekið breytingum þá þrjá áratugi sem liðnir eru frá undirritun EES-samningsins. Ísland getur hæglega sagt sig frá honum, ef sjálfstæði landsins er ógnað vegna óheppilegra túlkana á honum. Dyr standa eftir sem áður opnar fyrir viðskipti, menningarleg samskipti, menntun og störf. Krafan um bókun 35 er atlaga að fullveldi Íslands og mun brjóta í bága við stjórnarskrána. Þar er þess krafist að Evrópuréttur öðlist forgang fram yfir íslensk lög. Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. Þátttaka í stríðsrekstri Sú afdrifaríka stefnubreyting í utanríkismálum, að taka beinan þátt í stríðsrekstri ríkis utan NATO, er líkleg til að draga dilk á eftir sér. Veröld nútímans má líkja við eitt stórt jarðsprengjusvæði í þeim efnum, svo stíga þarf varlega til jarðar þegar kemur að því að fylgja NATO og Evrópusambandinu í afstöðu til stríðsátaka og stuðnins við vopnafarmleiðendur. Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. Hælisleitendakerfið Mál er að linni skollaleiknum um hælisleitendakerfið. Allt sem tengist því kerfi hefur verið eins konar tabú hjá þjóðarsálinni, upplýsingum er leynt og fáir voga sér að segja orð af hræðslu við að fá á sig stimpil rasisma, fasisma eða eitthvað þaðan af verra. Ef fjölgun erlendra brotamanna eða fylgdarlausra barna, sem oftast eru unglingsdrengir, án nokkurra bakgrunnsupplýsinga ber á góma er viðkvæðið: „Við þurfum að standa við alþjóðlegar skuldbindingar okkar“. Því er slegið fram án nánari rökstuðnings og án nokkurs tillits til djúpstæðra vandamála hér á sviðum heilbriðis- og menntamála. Þegar stjórnvöld hyggja á umbætur eins og eftirlit á landamærum fá þau umsvifalaust ávítur frá Solaris, RÚV og pírötum og hörfa eins og barðir hundar sem flaðra upp um „góða fólkið“. Sjá mátti dæmi um þetta í kappræðum formanna flokkanna 1. nóvember síðastliðinn, þegar formaður Framsóknar sýndi sitt óvænta Janusarandlit. Íslenska löggjafar- og framkvæmdavaldið má ekki láta slíkan þrælsótta ná á sér tökum. Solaris og RÚV mega ekki stjórna því hvernig framkvæmdavaldið hér hugsar og framkvæmir. Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. Auðlindir landsins Í tímamótasamkomulagi flokkanna tveggja frá 1929, sem nefnt var hér á undan, fólst að Ísland tæki mál sín að fullu í eigin hendur og gæði landsins til afnota fyrir landsmenn eina, þegar tímabili sambandslaganna lyki. Illu heilli kveður nú við annan tón. Erlendir fjárfestar bjóða nú margfalt markaðsverð fyrir íslenskar jarðir af ásælni í orku- og vatnsauðlindir, en engin lög virðast geta girt fyrir þá þróun. Einhverjir muna ef til vill eftir óskiljanlegu uppþoti hér, þegar Beijing Zhongkun Investment Group var synjað leyfist til að kaupa Grímsstaði á Fjöllum fyrr á öldinni. Færri muna þó eflaust eftir viðbrögðum Samfylkingarþingmanns kjördæmisins: „Þetta eru hræðileg skilaboð til erlendra fjárfesta. Það er verið að girða fyrir landið og loka því". Þess vegna veljum við ekki Reykjavíkurmódelið. Sporin hræða Saga Reykjavíkurmódelsins og borgarstjóranna tveggja fyrrverandi er hörmungarsaga, saga skuldasöfnunar og saga óráðsíu. Hún er saga braggabygginga, höfundarréttarvarinna danskra stráa og pálmatrjáa í plasthólkum. Hún er saga baráttu gegn nauðsynlegum samgöngubótum á borð við lagningu Sundabrautar og saga markvissra tilrauna til að auka samgönguvanda miðborgarinnar. Saga Reykjavíkurmódelsins er saga fagurgala um „borgarlínu“ sem í draumum borgarstjóranna var ætlað sérrými á eins konar samgöngu- og þróunarásum í svokölluðu borgarrými nálægt svonefndum þéttingarreitum. Draumarnir um samgöngu- og þróunarása hafa vissulega ekki ræst. Miðað við lýsingar Vegagerðarinnar og verkfræðistofa sem þurfa að horfast í augu við téðan fagurgala eru óleyst vandamál óþrjótandi. Sæbrautarstokkur, Miklubrautarstokkur og aðrar framkvæmdir tengdar borgarlínu, ef af verður, munu valda feiknarlega miklu raski árum saman. Hvergi hafa sést svör við því hvernig flæði umferðar verður tryggt á meðan áralangar framkvæmdir þessa standa yfir. Kannski lýsti Reykjavíkurmódelið sjálfu sér best, eigin vitund og sjálfsmynd, með eftirfarandi orðum í samstarfssáttmálanum frá 2022: „Við ætlum að hafa viðburði og hátíðir allt árið um kring þannig að Reykvíkingar hafi alltaf eitthvað til að hlakka til.“ Jahá! Höfundur er fyrrverandi prófessor við Háskóla Íslands.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar