Formaður BÍ segist ekkert botna í því hvað Bjarna gangi til

Eins og fram hefur komið hafa fjórir blaðamenn stöðu sakbornings í rannsókn Lögregluembættisins á kæru Páls Steingrímssonar skipstjóra hjá Samherja sem varðar meinta byrlun og stuld á síma hans. Gengið er út frá því af hálfu lögreglu að gögn úr þeim síma hafi verið notuð til að fjalla um hina svokölluðu Skæruliðadeild Samherja, sem lagði upp með að vilja efast um að fréttaflutningur af rannsókn á mútumálum Samherja í Namibíu stæðist.

Einn fjórmenninganna, Aðalsteinn Kjartansson blaðamaður Stundarinnar, lét á það reyna fyrir dómsstólum hvort það væri lögum samkvæmt að hann hefði þessa stöðu sakbornings; hvort sakarefni á hendur honum stæðust. Niðurstaða héraðsdóms var sú að svo væri ekki en Landsréttur vísaði málinu frá. Hæstiréttur staðfesti svo þá frávísun. Aðalsteinn hefur nú kært þá málsmeðferð til Mannréttindadómsstóls Evrópu. 

Vísir ræddi nú í morgun við lögmann hans, Gunnar Inga Jóhannsson, sem sagði að mikilvægt væri að fá úr þessu skorið: Hvort það væri svo að dómsstólar hefðu engin úrræði ef upp komi sú staða að lögregla misfari með vald sitt?

Bjarni ítrekað veist að blaðamönnum

Bjarni Benediktsson blandaði sér óvænt í þann þátt máls á sínum tíma og hefur sagt að hann telji að blaðamenn þurfi að þola það eins og aðrir að sæta rannsókn. Þá svöruðu þær Sigríður Dögg og Sigríður Hjaltalín, formaður Félags fréttamanna. Bjarni ítrekaði svo þau sjónarmið sín í gær en tilefnið var mikil málsvörn sem Þórður Snær Júlíusson ritstjóri Kjarnans, einn fjórmenninganna, birti í gær. 

Bjarni sagði meðal annars að ályktanir Blaðamannafélagsins vegna málsins væru byggðar á sandi. Og blaðamenn ættu að reyna að læra af þessu máli.

Nú hefur Sigríður Dögg formaður BÍ ritað grein þar sem hún svarar Bjarna. Hún segir í samtali við Vísi að hún skilji ekki hvað Bjarna gangi til með afskiptum sínum.

„Það er mjög mikilvægt að ég sem talsmaður stéttarinnar hér á landi standi vörð um frjálsa fjölmiðlun og tjáningarfrelsið. Ekki síst gagnvart valdamiklum stjórnmálamönnum eins og Bjarna sem hafi ítrekað veist að blaðamönnum,“ segir Sigríður Dögg. Hún segir að það hljóti að teljast afar mikilvægt að leiðrétta rangfærslur sem snúa að faginu – ekki síst þegar þær komi frá valdamiklum mönnum sem Bjarna. Það sé sérlega til þess fallið að æra óstöðuga og ala á ranghugmyndum.

Segir Bjarna á vafasamri vegferð

Í niðurlagi greinar Sigríðar Daggar segir að erindi fjölmiðla sé að miðla upplýsingum í þágu almennings. Alþingi hafi meira að segja hnykkt sérstaklega í lagasetningu að ekki beri að refsa blaðamönnum fyrir að miðla slíkum upplýsingum.

„Það sem Bjarni virðist einnig neita að skilja er að hér er ekki um að ræða mál sem ástæða er til að gera blaðamenn að sakborningum í og kalla þá til yfirheyrslu. Telji einhver á sér brotið í þeim fréttum sem til rannsóknar eru hjá lögreglu, er sjálfsagt að dómstólar skeri úr um lögmæti þess að birta fréttirnar. Þær voru byggðar á upplýsingum sem sannarlega voru einkagögn, líkt og blaðamennirnir hafa margoft skýrt frá. 

Sjálfsagt er að dómstólar skeri úr um hvort almenningur hafi átt rétt á þeim upplýsingum sem þar komu fram og hvort hagsmunir almennings af því að fá þær upplýsingar vegi þyngra en hagsmunir þeirra einstaklinga sem fjallað var um í fréttunum. Til þess að skera úr um það er einfaldlega hægt að meta fréttirnar sjálfar - og óþarfi - og beinlínis skaðlegt, líkt og Evrópuráðið hefur meðal annars bent á - að kalla blaðamenn til yfirheyrslu, hvað þá að veita þeim stöðu sakbornings fyrir að vinna vinnuna sína - sem er að gæta hagsmuna almennings og veita stjórnmálamönnum og stórfyrirtækjum aðhald,“ segir meðal annars í grein Sigríðar Daggar.