Gúrúinn Gunnar Dan Wiium skrifar 15. maí 2022 18:01 Swett. Í ljósi umræðna síðustu daga og vikna í fjölmiðlum um hina andlegu crazy, perra gúrús langar mig að henda í einn svona pistill því tengt. Mér finnst nefnilega svolítið ílla vegið að svo stórum hóp fólks sem starfar innan þessa geira af mikilli auðmýkt og af hreinum ásetning. Ég er ekki að halda því fram að þær sögur sem ég hef heyrt upp á síðkastið ekki séu réttar en ljósinu skal einnig beint að þeim sem starfa hafa í þessum bransa í áratugi þess vegna og á óaðfinnalegan hátt. Það var myrkur í tjaldinu fyrir utan glóandi hnullunga, þeir ná 800 gráðum og stundum klofna þeir af hita. Ég er með tóman maga því ég fasta alltaf fyrir swett. Ég er í swetttjaldi með vinum mínum sem og ókunnugum, mikið 12 spora fólk. 12 spora fólk er mjög áberandi í þessari senu, af ástæðu því okkur er um mun að komast í kjarnann án þess að troða í okkur eitri í örvæntingu, það hefur verið reynt oftast með hörmulegum afleiðingum. Swettið er frekar formfast enda ekki mikið breyst á þeim 30 árum sem það hefur verið iðkað á Íslandi. Dakota indjánar komu með það til okkar og skildu svo eftir. Lengi vel fórum við í Elliðarárdalinn til hommana. Við dönsuðum við Kælí og Madonnu í klukkutíma undir discokúlu og með árugleraugu fyrir swett. Svo komu fleiri swettarar, allir með sitt einkenni, sinn stíl en kjarninn sá sami. Inn í athöfnina fór að koma tjáningarhringur, bættist við dakóta-möntrurnar. Hún kom með 12 spora fólkinu, 12 spora fólkið verður að fá að tala um sjálft sig, um hvernig því líður, hvað það upplifir, hverjar óskirnar eru, vonir og sársauki. Við 12 spora fólk erum sjálfhverf og eigngjörn oft á tíðum, þess vegna höfum við lent í veseni, því við erum ég-hugsandi og því þurfum við að tjá okkur í myrkrinu. Orðið gengur hringinn í einum af þessum fjórum lotum, öllum er frjálst að tjá sig eða ekki. Einn afþakkar og það er ekkert nema sjálfsagt, flestir eru þakklátir, spenntir fyrir sínu fyrsta swetti, aðrir vilja sleppa meira stjórn, opna greipar sínar og verða móttækilegri fyrir lífinu samkvæmt skilmálum lífsins í stað sinna eigin. Orðið kemur að mér og ég má velja hvort ég tjái mig eða ekki. Ég hef alltaf tjáð mig, verið meir og viðkvæmur, talað um tilfinningar mínar og traumað sem ég oftast hef skapað sjálfur í lífi mínu á einhvern hátt með mínum eigin óþroskuðu viðbrögðum og eiginhagsmunakennd. Í gær lá ég bara og svitnaði í myrkrinu, engin andleg reynsla, bara brosandi í myrkrinu yfir fáránleika lífsins. Lífið er bara eitt stórt rugl og ég er í því með allt mitt rosalega stöff. Ég tjáði mig því samkvæmt, þetta er bara eitt stórt eftirpartý og megi mátturinn færa mér að mér verði meira drull, mér er drull og ég vil bara fá að lifa í friði og deyja í friði. Ég vil amerískan sportbíl, mig langar að keyra í Bónus á Dodge Challenger með svona spoiler að framan en ekki aftan, bensín er dýrt en mér er drull, fólk talar um praktík en mér er drull. Það er ekkert hægt að flatmaga yfir fokking Júróvision, sýndarleik Evrópu og tala um praktík, mér er drull. En swettið sem ég fór í á Spirit farm í gær var gott, stjórnað af einum auðmjúkum sem hafði 27 ára reynslu af svitahofum. Hann reyndi ekki að pota fingrum sínum í rassgatið á neinum, hann bauð okkur ekkert hugvíkkandi, bara súpu og húmmus ásamt mjúkri nærveru sem geislaði af honum í formi þétts ljóseindaflæðis. Ég hef aldrei lent í perrum eða vitleysingum í þessum ævintýra ferðum mínum síðustu 15 árin. Ég reyndar bý yfir dómgreind til að sjá ruglið ef það myndi birtast mér og styrk til að standa upp í miðri athöfn ef svo bæri við og fokka mér út, ég ber nefnilega ábyrgð, ég verð að passa upp á mig, ég set mig ekki algjörlega í hendurnar á ókunnugu fólki því ekkert fólk er að fara að stjórna mér inn í lausn af neinu tagi. Til að loka þessu samhengislausa röfli í mér langar mig bara að biðja fólk um að axla ábyrgð og sjá hvenær JÁ á við og hvenær NEI á við. Við þurfum ekki og eigum ekki að láta bjóða okkur rugl eða glepjast af grunnum sálfræðihernaði fávita í kuflum. Sjáum hverjir eru ekta og hverjir ekki, það er í alvörunni ekki svo erfitt. Namaste Höfundur starfar sem smíðakennari og þáttarstjórnandi hlaðvarpsins Þvottahúsið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Dan Wiium Mest lesið Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson Skoðun Skoðun Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
Swett. Í ljósi umræðna síðustu daga og vikna í fjölmiðlum um hina andlegu crazy, perra gúrús langar mig að henda í einn svona pistill því tengt. Mér finnst nefnilega svolítið ílla vegið að svo stórum hóp fólks sem starfar innan þessa geira af mikilli auðmýkt og af hreinum ásetning. Ég er ekki að halda því fram að þær sögur sem ég hef heyrt upp á síðkastið ekki séu réttar en ljósinu skal einnig beint að þeim sem starfa hafa í þessum bransa í áratugi þess vegna og á óaðfinnalegan hátt. Það var myrkur í tjaldinu fyrir utan glóandi hnullunga, þeir ná 800 gráðum og stundum klofna þeir af hita. Ég er með tóman maga því ég fasta alltaf fyrir swett. Ég er í swetttjaldi með vinum mínum sem og ókunnugum, mikið 12 spora fólk. 12 spora fólk er mjög áberandi í þessari senu, af ástæðu því okkur er um mun að komast í kjarnann án þess að troða í okkur eitri í örvæntingu, það hefur verið reynt oftast með hörmulegum afleiðingum. Swettið er frekar formfast enda ekki mikið breyst á þeim 30 árum sem það hefur verið iðkað á Íslandi. Dakota indjánar komu með það til okkar og skildu svo eftir. Lengi vel fórum við í Elliðarárdalinn til hommana. Við dönsuðum við Kælí og Madonnu í klukkutíma undir discokúlu og með árugleraugu fyrir swett. Svo komu fleiri swettarar, allir með sitt einkenni, sinn stíl en kjarninn sá sami. Inn í athöfnina fór að koma tjáningarhringur, bættist við dakóta-möntrurnar. Hún kom með 12 spora fólkinu, 12 spora fólkið verður að fá að tala um sjálft sig, um hvernig því líður, hvað það upplifir, hverjar óskirnar eru, vonir og sársauki. Við 12 spora fólk erum sjálfhverf og eigngjörn oft á tíðum, þess vegna höfum við lent í veseni, því við erum ég-hugsandi og því þurfum við að tjá okkur í myrkrinu. Orðið gengur hringinn í einum af þessum fjórum lotum, öllum er frjálst að tjá sig eða ekki. Einn afþakkar og það er ekkert nema sjálfsagt, flestir eru þakklátir, spenntir fyrir sínu fyrsta swetti, aðrir vilja sleppa meira stjórn, opna greipar sínar og verða móttækilegri fyrir lífinu samkvæmt skilmálum lífsins í stað sinna eigin. Orðið kemur að mér og ég má velja hvort ég tjái mig eða ekki. Ég hef alltaf tjáð mig, verið meir og viðkvæmur, talað um tilfinningar mínar og traumað sem ég oftast hef skapað sjálfur í lífi mínu á einhvern hátt með mínum eigin óþroskuðu viðbrögðum og eiginhagsmunakennd. Í gær lá ég bara og svitnaði í myrkrinu, engin andleg reynsla, bara brosandi í myrkrinu yfir fáránleika lífsins. Lífið er bara eitt stórt rugl og ég er í því með allt mitt rosalega stöff. Ég tjáði mig því samkvæmt, þetta er bara eitt stórt eftirpartý og megi mátturinn færa mér að mér verði meira drull, mér er drull og ég vil bara fá að lifa í friði og deyja í friði. Ég vil amerískan sportbíl, mig langar að keyra í Bónus á Dodge Challenger með svona spoiler að framan en ekki aftan, bensín er dýrt en mér er drull, fólk talar um praktík en mér er drull. Það er ekkert hægt að flatmaga yfir fokking Júróvision, sýndarleik Evrópu og tala um praktík, mér er drull. En swettið sem ég fór í á Spirit farm í gær var gott, stjórnað af einum auðmjúkum sem hafði 27 ára reynslu af svitahofum. Hann reyndi ekki að pota fingrum sínum í rassgatið á neinum, hann bauð okkur ekkert hugvíkkandi, bara súpu og húmmus ásamt mjúkri nærveru sem geislaði af honum í formi þétts ljóseindaflæðis. Ég hef aldrei lent í perrum eða vitleysingum í þessum ævintýra ferðum mínum síðustu 15 árin. Ég reyndar bý yfir dómgreind til að sjá ruglið ef það myndi birtast mér og styrk til að standa upp í miðri athöfn ef svo bæri við og fokka mér út, ég ber nefnilega ábyrgð, ég verð að passa upp á mig, ég set mig ekki algjörlega í hendurnar á ókunnugu fólki því ekkert fólk er að fara að stjórna mér inn í lausn af neinu tagi. Til að loka þessu samhengislausa röfli í mér langar mig bara að biðja fólk um að axla ábyrgð og sjá hvenær JÁ á við og hvenær NEI á við. Við þurfum ekki og eigum ekki að láta bjóða okkur rugl eða glepjast af grunnum sálfræðihernaði fávita í kuflum. Sjáum hverjir eru ekta og hverjir ekki, það er í alvörunni ekki svo erfitt. Namaste Höfundur starfar sem smíðakennari og þáttarstjórnandi hlaðvarpsins Þvottahúsið.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun