Hinsegin bareflið Biblían Sigurvin Lárus Jónsson skrifar 9. júní 2015 12:02 Margir upplifa Biblíuna sem framandi bók sem virðist þjóna þeim tilgangi helstum að vera beitt sem barefli á þau sem falla utan við hið hefðbundna mót. Sú mynd er sannarlega skiljanleg í ljósi þess hversu oft hún er reidd til höggs gegn fólki í ýmsum tilgangi. Því fer þó fjarri að Biblían sé fyrst og fremst barefli, heldur er hún þvert á móti heillandi ritsafn sem hefur lagt grunninn að menningu okkar og samfélagi með ríkari hætti en flesta órar fyrir. Hinsegin fólki hefur sviðið undan barningi þeirra sem beita Biblíunni sem barefli og mætti af því álykta að samkynhneigð væri eitt af megin umfjöllunarefnum ritningarinnar. Svo er þó ekki en af um 30.000 versum Biblíunnar hafa sex ritningarstaðir verið mestmegnis notaðir gegn hinsegin fólki og enginn þeirra fjallar um samkynhneigð. Í Fyrstu Mósebók er að finna tvær frásagnir sem iðulega koma upp þegar samkynhneigð er fordæmd. Önnur þeirra er sagan af eyðingu borgarinnar Sódómu en svo útbreidd er sú hugmynd að þar sé fjallað um hinsegin fólk að borgarnafnið hefur á ensku orðið að heiti á samkynhneigð, með vísan í endaþarmsmök karla. Hin sláandi saga fjallar hinsvegar ekki um ástir heldur útlendingahatur en borgarmúgur hópnauðgar útlendingum sem voru í þeirra huga af hættulegu þjóðerni. Sú nauðgun hefur að markmiði lítillækkun útlendinganna og á ekkert skylt við ástir eða kynlíf. Víða er vísað til Sódómu í Biblíunni en þar er hvergi nefnd sú tenging við kynhneigð sem varð til innan kirkjunnar á 6. öld. Hin frásögnin er önnur sköpunarsagan, sem er þá lesin bókstaflega til að vísa í að Adam og Eva séu sköpuð hvort fyrir annað og útilokar þar með að samkynja pör geti verið það. Bókstafleg túlkun á sköpunarsögunum hefur í gegnum kirkjusöguna verið minnihlutatúlkun en jafnvel með þeim gleraugum er hvergi fjallað um samkynja pör í samhengi sögunnar. Þriðja Mósebók er safn fornra lagatexta musterisins, sem hefur ekki verið haldin í heiðri í Kristinni hefð. Jesús talaði gegn þeirri tegund lögmálshlýðni sem þar birtist og margar Biblíuútgáfur prenta texta bókarinnar með smækkuðu letri. Grunnhugmynd lagabálkanna er að koma á reglu og hreinsa til ógnandi óreiðu hvar sem hún birtist. Líkamsvessar eiga heima í líkamanum og því er kona með tíðir álitin ógn og holdsveikum er gert að yfirgefa samfélagið sökum óreiðunnar og óhreinindanna sem þeim fylgja. Jesús barðist hatrammlega gegn slíkri fordæmingu og starfaði meðal holdsveikra. Á tveimur stöðum er samkynja kynlíf fordæmt í ritinu og það er tengt við óreiðufulla siði nágrannaþjóða sem ógna reglu musterislaganna. Sú fordæming birtist í 3M 18.22 þar sem körlum er bannað að leggjast með körlum eins og konur væru og 3M 20.22 þar sem kallað er eftir lífláti þeirra sem þannig gera. Þessi vers hafa verið grafin upp með andúð í huga í riti sem að öðru leiti hefur verið hafnað af kristinni kirkju og verið notuð til að réttlæta óhugnað á hendur hinsegin fólki sem ætíð verður smánarblettur í kirkjusögunni. Loks eru bréf Páls postula lesin með fordæmingu í huga en Páll hefur þekkt pederastíu sem var algengt umfjöllunarefni í samtímaritum, ýmist af upphafningu eða fordæmingu. Páll notar hvergi þekkt hugtök yfir samkynja sambönd heldur fordæmir í upptalningu á framandi siðum útlendinga þá sem eru malakoi og arsenokoitai (1Kor 6.9-11). Malakos merkir bókstaflega mjúkur og sú mýkt brýtur í bága við karlmennskuhugsjón Páls og skírskotar til hégómagirndar viðkomandi. Seinna hugtakið, sem er hvergi þekkt utan pálsbréfa, merkir bókstaflega rúm-karl og vísar líklegast til karla sem stunduðu vændi. Í Rómverjabréfi fjallar Páll um það sem hann telur framandi og ónáttúrulegan átrúnað og ásakar Rómverja um skurðgoðadýrkun. Af þeim sökum hefur Guð ofurselt þá ,,svívirðilegum girndum”, konur hafa ,,breytt eðlilegum mökum í óeðlileg og eins hafa karlar hætt eðlilegum mökum við konur og brunnið í losta hver til annars, karlmenn hafa framið skömm með karlmönnum” (Rm 1.26-7). Mök í þessu samhengi, chersin, merkir bókstaflega ‘að nota’ og er viljandi stillt upp sem andstæðu við nánd eða ástir. Dæmin sem Páll tiltekur eru hluti af rökleiðslu sem á að leiða til trúar og þó hér sé vissulega vísað til kynferðislegs athæfis fjallar textinn um andstæður trúar og skurðgoðadýrkunnar, sjálfstjórnar og losta. Andstætt lostafullri skurðgoðadýrkun útlendinga þá leiðir trú á Krist til réttlætingar af trú og sjálfstjórnar, sem var álitin æðsta dyggðin í Rómarveldi. Sú biblíutúlkun sem fordæmir samkynhneigð með vísan í trúarleg sannindi gerir það ekki á grundvelli umfjöllunar Biblíunnar um samkynhneigð, heldur eigin fordóma í garð hinsegin fólks. Talsmenn þeirra fordóma hafa leitað logandi ljósi að réttlætingu í ritningunni og slagorð þeirra hér á landi fengið úr Rómverjabréfi hefur verið: ,,Laun syndarinnar eru dauði.” Það er sannarlega rétt að trúarlegt ofbeldi í Jesú nafni hefur valdið gríðarlegri þjáningu og dauða í lífi hinsegin fólks en syndin er þeirra sem beita Biblíunni sem barefli. Jesús var harðorður í garð þeirra sem beita trúarlegu ofbeldi og fordæmdi lögmálshlýðni á kostnað fólks. Samkynhneigð leiðir til ástar, sambanda og hinsegin fjölskyldna og þeirra vegna þarf að kveða í kútinn þær raddir sem bera fyrir sig trúfrelsi til að berja á hinsegin fólki. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sigurvin Lárus Jónsson Mest lesið Okkar lágkúrulega illska Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Halldór 23.8.2025 Halldór Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Margir upplifa Biblíuna sem framandi bók sem virðist þjóna þeim tilgangi helstum að vera beitt sem barefli á þau sem falla utan við hið hefðbundna mót. Sú mynd er sannarlega skiljanleg í ljósi þess hversu oft hún er reidd til höggs gegn fólki í ýmsum tilgangi. Því fer þó fjarri að Biblían sé fyrst og fremst barefli, heldur er hún þvert á móti heillandi ritsafn sem hefur lagt grunninn að menningu okkar og samfélagi með ríkari hætti en flesta órar fyrir. Hinsegin fólki hefur sviðið undan barningi þeirra sem beita Biblíunni sem barefli og mætti af því álykta að samkynhneigð væri eitt af megin umfjöllunarefnum ritningarinnar. Svo er þó ekki en af um 30.000 versum Biblíunnar hafa sex ritningarstaðir verið mestmegnis notaðir gegn hinsegin fólki og enginn þeirra fjallar um samkynhneigð. Í Fyrstu Mósebók er að finna tvær frásagnir sem iðulega koma upp þegar samkynhneigð er fordæmd. Önnur þeirra er sagan af eyðingu borgarinnar Sódómu en svo útbreidd er sú hugmynd að þar sé fjallað um hinsegin fólk að borgarnafnið hefur á ensku orðið að heiti á samkynhneigð, með vísan í endaþarmsmök karla. Hin sláandi saga fjallar hinsvegar ekki um ástir heldur útlendingahatur en borgarmúgur hópnauðgar útlendingum sem voru í þeirra huga af hættulegu þjóðerni. Sú nauðgun hefur að markmiði lítillækkun útlendinganna og á ekkert skylt við ástir eða kynlíf. Víða er vísað til Sódómu í Biblíunni en þar er hvergi nefnd sú tenging við kynhneigð sem varð til innan kirkjunnar á 6. öld. Hin frásögnin er önnur sköpunarsagan, sem er þá lesin bókstaflega til að vísa í að Adam og Eva séu sköpuð hvort fyrir annað og útilokar þar með að samkynja pör geti verið það. Bókstafleg túlkun á sköpunarsögunum hefur í gegnum kirkjusöguna verið minnihlutatúlkun en jafnvel með þeim gleraugum er hvergi fjallað um samkynja pör í samhengi sögunnar. Þriðja Mósebók er safn fornra lagatexta musterisins, sem hefur ekki verið haldin í heiðri í Kristinni hefð. Jesús talaði gegn þeirri tegund lögmálshlýðni sem þar birtist og margar Biblíuútgáfur prenta texta bókarinnar með smækkuðu letri. Grunnhugmynd lagabálkanna er að koma á reglu og hreinsa til ógnandi óreiðu hvar sem hún birtist. Líkamsvessar eiga heima í líkamanum og því er kona með tíðir álitin ógn og holdsveikum er gert að yfirgefa samfélagið sökum óreiðunnar og óhreinindanna sem þeim fylgja. Jesús barðist hatrammlega gegn slíkri fordæmingu og starfaði meðal holdsveikra. Á tveimur stöðum er samkynja kynlíf fordæmt í ritinu og það er tengt við óreiðufulla siði nágrannaþjóða sem ógna reglu musterislaganna. Sú fordæming birtist í 3M 18.22 þar sem körlum er bannað að leggjast með körlum eins og konur væru og 3M 20.22 þar sem kallað er eftir lífláti þeirra sem þannig gera. Þessi vers hafa verið grafin upp með andúð í huga í riti sem að öðru leiti hefur verið hafnað af kristinni kirkju og verið notuð til að réttlæta óhugnað á hendur hinsegin fólki sem ætíð verður smánarblettur í kirkjusögunni. Loks eru bréf Páls postula lesin með fordæmingu í huga en Páll hefur þekkt pederastíu sem var algengt umfjöllunarefni í samtímaritum, ýmist af upphafningu eða fordæmingu. Páll notar hvergi þekkt hugtök yfir samkynja sambönd heldur fordæmir í upptalningu á framandi siðum útlendinga þá sem eru malakoi og arsenokoitai (1Kor 6.9-11). Malakos merkir bókstaflega mjúkur og sú mýkt brýtur í bága við karlmennskuhugsjón Páls og skírskotar til hégómagirndar viðkomandi. Seinna hugtakið, sem er hvergi þekkt utan pálsbréfa, merkir bókstaflega rúm-karl og vísar líklegast til karla sem stunduðu vændi. Í Rómverjabréfi fjallar Páll um það sem hann telur framandi og ónáttúrulegan átrúnað og ásakar Rómverja um skurðgoðadýrkun. Af þeim sökum hefur Guð ofurselt þá ,,svívirðilegum girndum”, konur hafa ,,breytt eðlilegum mökum í óeðlileg og eins hafa karlar hætt eðlilegum mökum við konur og brunnið í losta hver til annars, karlmenn hafa framið skömm með karlmönnum” (Rm 1.26-7). Mök í þessu samhengi, chersin, merkir bókstaflega ‘að nota’ og er viljandi stillt upp sem andstæðu við nánd eða ástir. Dæmin sem Páll tiltekur eru hluti af rökleiðslu sem á að leiða til trúar og þó hér sé vissulega vísað til kynferðislegs athæfis fjallar textinn um andstæður trúar og skurðgoðadýrkunnar, sjálfstjórnar og losta. Andstætt lostafullri skurðgoðadýrkun útlendinga þá leiðir trú á Krist til réttlætingar af trú og sjálfstjórnar, sem var álitin æðsta dyggðin í Rómarveldi. Sú biblíutúlkun sem fordæmir samkynhneigð með vísan í trúarleg sannindi gerir það ekki á grundvelli umfjöllunar Biblíunnar um samkynhneigð, heldur eigin fordóma í garð hinsegin fólks. Talsmenn þeirra fordóma hafa leitað logandi ljósi að réttlætingu í ritningunni og slagorð þeirra hér á landi fengið úr Rómverjabréfi hefur verið: ,,Laun syndarinnar eru dauði.” Það er sannarlega rétt að trúarlegt ofbeldi í Jesú nafni hefur valdið gríðarlegri þjáningu og dauða í lífi hinsegin fólks en syndin er þeirra sem beita Biblíunni sem barefli. Jesús var harðorður í garð þeirra sem beita trúarlegu ofbeldi og fordæmdi lögmálshlýðni á kostnað fólks. Samkynhneigð leiðir til ástar, sambanda og hinsegin fjölskyldna og þeirra vegna þarf að kveða í kútinn þær raddir sem bera fyrir sig trúfrelsi til að berja á hinsegin fólki.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar