Aðalsteini svarað Þröstur Ólafsson skrifar 13. desember 2010 06:00 Það er greinilega þungt undir fæti að ræða alvörumál án þess að gusað sé á mann tilfinningaþrungnum formælingum og ásökunum um landsbyggðarfjandsemi. Í grein benti ég á að ríkið þyrfti að spara og færði rök fyrir því, að það sé ekki sama hvernig það sé gert. Aðalsteinn Baldursson sendir mér tóninn 8. des.s.l. Til að auðvelda reiðilestur sinn, dylgjar hann um að ég telji landsbyggðina bagga á samfélaginu og fer í einhvern misskilinn samanburð um verðmætasköpun. Ýmislegt fleira smekklegt fylgir bráðlyndi hans, sem ég hirði ekki um að sinna. Við Íslendingar komumst ekki að neinni skynsamlegri niðurstöðu um framtíð lýðs og lands ef við höldum áfram að skiptast á skoðunum með svikabrigslyrðum eða slagorðum. Ég vil þó þakka Aðalsteini fyrir grein hans, því hún gefur tilefni til skýra betur hvað fyrir mér vakti með skrifum mínum þann 1.des. s.l. Megin mál mitt var að draga þurfi verulega úr ríkisútgjöldum. Við værum skuldug þjóð sem borgi háa vexti . Búið sé að þenja tekjukerfi ríkisins til hins ýtrasta. Vegna hallareksturs verði að lækka ríkisútgjöld. Ég lagði til að í stað þess að skera almennt niður í ríkiskerfinu skuli kerfið skorið upp. Ef við héldum áfram að skera niður á öllum sviðum, myndum við veika kjarnastofnanir ríkisins svo umtalsvert að þær gætu ekki sinnt alvöru gæða þjónustu fyrir þjóðina. Allar stofnanir og félagslegar tilfærslur yrðu vanmáttugar. Ég tók dæmi af Landspítalanum annars vegar, en vannýttri sjúkraþjónustu sum staðar úti á landi hins vegar. Ég sagði að það skipti þjóðina meira máli að byggja upp einn eða tvo góða háskóla, heldur en halda tórunni í sjö misgóðum háskólum. Ég sagði að við hefðum engin efni á að reka sendiráð útum allan heim og ættum hið snarasta að fækka þeim. Ég hefði getað haldið áfram bæði með fjölda alþingismanna, forsetaembættið og fleira , en varð að takmarka lengd greinarinnar. Ég sagði að við þyrftum að forgangsraða í stað þess að útfletja niðurskurðinn. Í þessu fólst árásin á landsbyggðina. Sjúkraþjóusta eða atvinnumál ? Ég tók sjúkradeildirnar úti á landi sem dæmi vegna þess að þrír heilbrigðisráðherrar höfðu lagt til að leggja þær niður, vegna hve vannýttar þær væru, en jafnframt dýrar í rekstri. Heilbrigðisyfirvöld hafa sagt að með bættum samgöngum myndi sjúkraþjónusta á þessum stöðum ekki versna, jafanvel batna því Landspítalinn eða FNA veittu vandaðri meðferð en sjúkradeildirnar. Það er langt síðan farið var að senda alla þá sem slasast eða vekjast alvarlega strax í fyrrgreind sjúkrahús. Vannýting þeirra er m.a. vegna þessa. Þessi breyting myndi því litlu breyta um sjúkraþjónustu landsbyggðarinnar. Það átti jafnframt að styrkja heilsugæsluna. Ég hygg að fagleg yfirvöld hafi ekki gert ráð fyrir því að með þessu væri verið „að rústa heilbrigðisþjónustuna." Ég tók þessar deildir einnig sem dæmi vegna þeirrar heiftfúðar sem fyrirhuguð lokun þeirra kallaði fram. Það mátti ekki leyfa að faglegt mat á þjóðhagslegu gildi sjúkradeildanna yrði lagt til grundvallar. Var það vegna þess að aðstandendur þessara staða óttuðust niðurstöðuna? Eða snýst allt þetta fjaðrafok kannski um atvinnu í héraðinu en ekki um sjúkraþjónustu? Ég hef sennilega misskilið þetta, haldið að verið væri að tala um sjúkraþjónustu en ekki atvinnumál? Auðvitað er það skiljanlegt að fólk vilji styrkja byggðarlög sín. Það gerist ekki til langframa með því að ríkið haldi uppi atvinnu á stöðunum. Í nýlegri PISA skýrslu kemur fram að nemendur sumstaðar úti á landsbyggðinni haldi ekki í við jafnaldra þeirra á höfuðborgarsvæðinu. Við það er ekki hægt að una og á því verður að vinna bót. En hver skyldi vera ástæða þess? Getur það verið, að svo fámenn þjóð geti ekki mannað kennslustöður allra þessara nýu framhaldsskóla og grípa þurfi til þess að láta líttmenntaða einstaklinga annast uppfræðslu ? Gæti það verið að sumstaðar fengju nemendur betri kennslu ef þeir væru sendir, eins og gert var með mig ungan, í þéttbýlið til framhaldsnáms? Það er þekkt fyrirbæri að öll gæði eru takmörkuð, einnig mannauður. Þess vegna ber okkur að nýta hann sem best hvar sem er á landinu. Ég er sannfærður um að ef framhaldsskólarnir yrðu fluttir til sveitarfélaganna þá yrðu þeir skipulagðir með mun skynsamlegri hætti en ríkið gerir nú, það hefur flutningur grunnskólanna sýnt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þröstur Ólafsson Mest lesið Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun Skoðun Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Sjá meira
Það er greinilega þungt undir fæti að ræða alvörumál án þess að gusað sé á mann tilfinningaþrungnum formælingum og ásökunum um landsbyggðarfjandsemi. Í grein benti ég á að ríkið þyrfti að spara og færði rök fyrir því, að það sé ekki sama hvernig það sé gert. Aðalsteinn Baldursson sendir mér tóninn 8. des.s.l. Til að auðvelda reiðilestur sinn, dylgjar hann um að ég telji landsbyggðina bagga á samfélaginu og fer í einhvern misskilinn samanburð um verðmætasköpun. Ýmislegt fleira smekklegt fylgir bráðlyndi hans, sem ég hirði ekki um að sinna. Við Íslendingar komumst ekki að neinni skynsamlegri niðurstöðu um framtíð lýðs og lands ef við höldum áfram að skiptast á skoðunum með svikabrigslyrðum eða slagorðum. Ég vil þó þakka Aðalsteini fyrir grein hans, því hún gefur tilefni til skýra betur hvað fyrir mér vakti með skrifum mínum þann 1.des. s.l. Megin mál mitt var að draga þurfi verulega úr ríkisútgjöldum. Við værum skuldug þjóð sem borgi háa vexti . Búið sé að þenja tekjukerfi ríkisins til hins ýtrasta. Vegna hallareksturs verði að lækka ríkisútgjöld. Ég lagði til að í stað þess að skera almennt niður í ríkiskerfinu skuli kerfið skorið upp. Ef við héldum áfram að skera niður á öllum sviðum, myndum við veika kjarnastofnanir ríkisins svo umtalsvert að þær gætu ekki sinnt alvöru gæða þjónustu fyrir þjóðina. Allar stofnanir og félagslegar tilfærslur yrðu vanmáttugar. Ég tók dæmi af Landspítalanum annars vegar, en vannýttri sjúkraþjónustu sum staðar úti á landi hins vegar. Ég sagði að það skipti þjóðina meira máli að byggja upp einn eða tvo góða háskóla, heldur en halda tórunni í sjö misgóðum háskólum. Ég sagði að við hefðum engin efni á að reka sendiráð útum allan heim og ættum hið snarasta að fækka þeim. Ég hefði getað haldið áfram bæði með fjölda alþingismanna, forsetaembættið og fleira , en varð að takmarka lengd greinarinnar. Ég sagði að við þyrftum að forgangsraða í stað þess að útfletja niðurskurðinn. Í þessu fólst árásin á landsbyggðina. Sjúkraþjóusta eða atvinnumál ? Ég tók sjúkradeildirnar úti á landi sem dæmi vegna þess að þrír heilbrigðisráðherrar höfðu lagt til að leggja þær niður, vegna hve vannýttar þær væru, en jafnframt dýrar í rekstri. Heilbrigðisyfirvöld hafa sagt að með bættum samgöngum myndi sjúkraþjónusta á þessum stöðum ekki versna, jafanvel batna því Landspítalinn eða FNA veittu vandaðri meðferð en sjúkradeildirnar. Það er langt síðan farið var að senda alla þá sem slasast eða vekjast alvarlega strax í fyrrgreind sjúkrahús. Vannýting þeirra er m.a. vegna þessa. Þessi breyting myndi því litlu breyta um sjúkraþjónustu landsbyggðarinnar. Það átti jafnframt að styrkja heilsugæsluna. Ég hygg að fagleg yfirvöld hafi ekki gert ráð fyrir því að með þessu væri verið „að rústa heilbrigðisþjónustuna." Ég tók þessar deildir einnig sem dæmi vegna þeirrar heiftfúðar sem fyrirhuguð lokun þeirra kallaði fram. Það mátti ekki leyfa að faglegt mat á þjóðhagslegu gildi sjúkradeildanna yrði lagt til grundvallar. Var það vegna þess að aðstandendur þessara staða óttuðust niðurstöðuna? Eða snýst allt þetta fjaðrafok kannski um atvinnu í héraðinu en ekki um sjúkraþjónustu? Ég hef sennilega misskilið þetta, haldið að verið væri að tala um sjúkraþjónustu en ekki atvinnumál? Auðvitað er það skiljanlegt að fólk vilji styrkja byggðarlög sín. Það gerist ekki til langframa með því að ríkið haldi uppi atvinnu á stöðunum. Í nýlegri PISA skýrslu kemur fram að nemendur sumstaðar úti á landsbyggðinni haldi ekki í við jafnaldra þeirra á höfuðborgarsvæðinu. Við það er ekki hægt að una og á því verður að vinna bót. En hver skyldi vera ástæða þess? Getur það verið, að svo fámenn þjóð geti ekki mannað kennslustöður allra þessara nýu framhaldsskóla og grípa þurfi til þess að láta líttmenntaða einstaklinga annast uppfræðslu ? Gæti það verið að sumstaðar fengju nemendur betri kennslu ef þeir væru sendir, eins og gert var með mig ungan, í þéttbýlið til framhaldsnáms? Það er þekkt fyrirbæri að öll gæði eru takmörkuð, einnig mannauður. Þess vegna ber okkur að nýta hann sem best hvar sem er á landinu. Ég er sannfærður um að ef framhaldsskólarnir yrðu fluttir til sveitarfélaganna þá yrðu þeir skipulagðir með mun skynsamlegri hætti en ríkið gerir nú, það hefur flutningur grunnskólanna sýnt.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun