Konurnar sex 1. ágúst 2007 04:00 Í þessari viku þegar komandi verslunarmannahelgi bindur endahnútinn á sumarið, er útsvarið sígilt umræðuefni í fjölmiðlum. Annars vegar hversu mikið ríkustu menn hafa greitt eða ekki greitt í skatta og hins vegar hversu illa Samband ungra sjálfstæðismanna kann við að opinber gjöld séu opinber. Nú hefur ekki verið í tísku í nokkur ár að ragast í því hversu svakalega mikla peninga fáeinar manneskjur hafa á milli handanna. Einmitt þeir ofurríku séu verðmætasta fólkið fyrir samfélagið, beri vitni um vaxandi velsæld í landinu og því skuli samgleðjast. Allar vangaveltur um misskiptingu veraldargæða séu öfundsýki. Ósköp venjulegri réttlætiskennd finnst samt eitthvað skakkt við það að stakur maður skuli hafa svo mikið í vasanum að hann greiði allt að fjögurhundruð milljónir í skatta. Líklega hefur svo efnað fólk mikið ímyndunarafl því það þarf yfir höfuð að láta sér detta ýmislegt í hug til að nota allt þetta fé annað en að græða á því enn meiri peninga. Einhverjir halda svakalegar afmælisveislur fyrir sjálfa sig og gefa svo eitthvað svolítið í góðgerðarmál, en samt er ævintýralega mikið eftir. Svo kemur í ljós að af níutíu hæstu skattgreiðendum landsins eru sex konur. Fyrir þá sem hafa gaman af prósentureikningi þýðir það að 93,3% þeirra sem eiga mest í handraðanum þetta árið eru karlar. Ef talsmenn nýfrjálshyggju byggðu á staðreyndum segðu þessar tölur væntanlega til um ólíka samkeppnishæfni karla og kvenna en ekki nokkurn hlut um mismikil tækifæri. Fáir dirfast þó að halda því beinlínis fram að karlar séu hreinlega svona miklu klárari en konur. Vilji til að leita raunverulegra skýringa á því að konur skuli varla komast á listann nema kannski sem eiginkonur auðmanna ætti auðvitað að vera kappsmál allra þeirra sem láta sig samfélagið varða. Það er löngu tímabært að áhugi á misrétti kynjanna hætti að vera málefni sérstakra hagsmunahópa. Ef Samband ungra sjálfstæðismanna hefur raunverulegan áhuga á tækifærum einstaklingsins ætti félagið að ræða ójafna stöðu og tækifæri kynjanna. Sýndarmennska af því tagi sem fer fram í árlegum giggum formanns félagsins hjá skattstjóra skilar engu í þá áttina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Óheiðarlegur óskalisti Sjálfstæðisflokksins Finnur Ricart Andrason Skoðun Hægriflokkarnir boða ójöfnuð fyrir íslenska skóla Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Um hvað snýst yfirvofandi læknaverkfall - hvað ber eiginlega á milli samningsaðila? Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun Vanræksla á skyldum gagnvart öldruðum og sóun á skattfé Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun „Að ganga á bak orða sinna“ – Hvað þýðir það eiginlega? Ragnheiður Stephensen Skoðun 21 blár Jón Pétur Zimsen Skoðun Opinberir starfsmenn: Bákn eða bústólpi? Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Lágir vextir og gott veður með draumsýn Viðreisnar um inngöngu í ESB? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Börnin á biðlistunum - það er ekki hægt að skálda þetta Dilja Ámundadóttir Zoega Skoðun Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson Skoðun
Í þessari viku þegar komandi verslunarmannahelgi bindur endahnútinn á sumarið, er útsvarið sígilt umræðuefni í fjölmiðlum. Annars vegar hversu mikið ríkustu menn hafa greitt eða ekki greitt í skatta og hins vegar hversu illa Samband ungra sjálfstæðismanna kann við að opinber gjöld séu opinber. Nú hefur ekki verið í tísku í nokkur ár að ragast í því hversu svakalega mikla peninga fáeinar manneskjur hafa á milli handanna. Einmitt þeir ofurríku séu verðmætasta fólkið fyrir samfélagið, beri vitni um vaxandi velsæld í landinu og því skuli samgleðjast. Allar vangaveltur um misskiptingu veraldargæða séu öfundsýki. Ósköp venjulegri réttlætiskennd finnst samt eitthvað skakkt við það að stakur maður skuli hafa svo mikið í vasanum að hann greiði allt að fjögurhundruð milljónir í skatta. Líklega hefur svo efnað fólk mikið ímyndunarafl því það þarf yfir höfuð að láta sér detta ýmislegt í hug til að nota allt þetta fé annað en að græða á því enn meiri peninga. Einhverjir halda svakalegar afmælisveislur fyrir sjálfa sig og gefa svo eitthvað svolítið í góðgerðarmál, en samt er ævintýralega mikið eftir. Svo kemur í ljós að af níutíu hæstu skattgreiðendum landsins eru sex konur. Fyrir þá sem hafa gaman af prósentureikningi þýðir það að 93,3% þeirra sem eiga mest í handraðanum þetta árið eru karlar. Ef talsmenn nýfrjálshyggju byggðu á staðreyndum segðu þessar tölur væntanlega til um ólíka samkeppnishæfni karla og kvenna en ekki nokkurn hlut um mismikil tækifæri. Fáir dirfast þó að halda því beinlínis fram að karlar séu hreinlega svona miklu klárari en konur. Vilji til að leita raunverulegra skýringa á því að konur skuli varla komast á listann nema kannski sem eiginkonur auðmanna ætti auðvitað að vera kappsmál allra þeirra sem láta sig samfélagið varða. Það er löngu tímabært að áhugi á misrétti kynjanna hætti að vera málefni sérstakra hagsmunahópa. Ef Samband ungra sjálfstæðismanna hefur raunverulegan áhuga á tækifærum einstaklingsins ætti félagið að ræða ójafna stöðu og tækifæri kynjanna. Sýndarmennska af því tagi sem fer fram í árlegum giggum formanns félagsins hjá skattstjóra skilar engu í þá áttina.
Um hvað snýst yfirvofandi læknaverkfall - hvað ber eiginlega á milli samningsaðila? Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun
Lágir vextir og gott veður með draumsýn Viðreisnar um inngöngu í ESB? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Um hvað snýst yfirvofandi læknaverkfall - hvað ber eiginlega á milli samningsaðila? Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun
Lágir vextir og gott veður með draumsýn Viðreisnar um inngöngu í ESB? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun