Málfrelsi ungu kynslóðarinnar – og ábyrgðin sem bíður okkar Jóhann Ingi Óskarsson skrifar 11. desember 2025 09:32 Undanfarnar vikur hef ég tjáð mig opinberlega um samfélags- og bæjarmál. Viðbrögðin hafa verið fjölbreytt; flest uppbyggileg, en einnig hafa komið fram raddir sem efast um að ungur einstaklingur eins og ég geti skrifað greinar eða tekið þátt í pólitískri umræðu af fullri alvöru. Margir virðast telja að ungur einstaklingur án háskólamenntunar geti einfaldlega ekki sett fram rökstudd sjónarmið nema einhver eldri og reyndari standi í raun á bakvið þau. Þessi viðhorf eru ekki aðeins úr takt við tímann,— heldur sýna þau hversu brýnt það er að við, sem erum yngri, fáum raunverulega rödd í þeim ákvörðunum sem móta framtíð okkar. Framtíðin tilheyrir þeim sem þurfa að lifa með henni Ungt fólk mun taka við samfélaginu. Það er okkar kynslóð sem mun lifa með þeim pólitísku ákvörðunum sem teknar eru í dag; ákvörðunum um húsnæðismál, atvinnuþróun, fjárfestingar í innviðum, menntakerfi og fjölskyldustefnu. Því er óvarlegt, jafnvel skaðlegt, að gera lítið úr röddum ungs fólks á þeirri forsendu að við séum ekki komin með gráður, starfsreynslu sem millistjórnandi í banka eða á ákveðinn aldur. Þvert á móti þurfum við að hvetja til miklu meiri þátttöku yngri hópa í stjórnmálum,— ekki síður á vettvangi sveitarfélaga, þar sem ákvarðanir snerta samfélagið beint og daglegt líf fólks strax. Ungt fólk utanborðs Aldur á ekki að ráða því hverjir stjórna, en fjölbreytni skiptir máli. Í dag er bæjarstjóri á sextugsaldri, forseti bæjarstjórnar á áttræðisaldri, oddviti Sjálfstæðisflokksins á sjötugsaldri og formaður bæjarráðs á fimmtugsaldri. Yngstur þessara er formaður bæjarráðs, og hann er sá eini sem hefur ákveðið að hætta. Meðalaldur núverandi bæjarfulltrúa eru rúmlega 50 ár. Þetta er ekki árás á þessa einstaklinga; þetta er allt gott fólk, fullt af reynslu. En staðreyndin er sú að þeir sem eldri eru lifa ekki daglegu lífi ungra fjölskyldna. Þeir eru ekki persónulega að glíma við leikskólamál, heimgreiðslur, samræmingu vinnu og uppeldis eða þau tugþúsund smáverkefni sem fylgja því að vera yngri. Þess vegna verðum við að tryggja að sjónarhorn ungs fólks sé raunverulega til staðar við stjórn samfélagsins. Ekki sem skraut á lista heldur að viðhorf þeirra fái rými í ákvörðunartöku. Rými sem ég tel hafa vantað seinustu ár. Samfélag sem hlustar á ungt fólk byggir á framtíðarsýn Ef við ætlum að byggja samfélag sem stendur sterkt næstu áratugi verðum við að skapa rými fyrir nýjar hugmyndir og ferska sýn. Ungar kynslóðir eru að kljást við raunveruleg vandamál: húsnæðisskort, erfiða stöðu til að koma sér fyrir, verðbólgu sem étur upp kjörin og atvinnu sem þarf að þróast með nýjum kynslóðum. Ungt fólk eins og ég finnur fyrir þessum vandamálum og vill taka þátt í að skapa lausnir við þeim. Við vitum hvað skiptir okkur máli. Við vitum hvað ungar fjölskyldur þurfa. Við vitum hvaða breytingar gera Vestmannaeyjar að stað þar sem ungt fólk sér framtíð. Það er ekki skynsamlegt að byggja framtíð samfélags á skoðunum þeirra sem eru komnir langt frá þessari reynslu,— heldur í samstarfi við þá sem standa í henni hér og nú. Lýðræðið styrkist þegar fleirum er boðið með Við þurfum að efla pólitíska þátttöku ungs fólks, ekki með rísandi ræðu um mikilvægi lýðræðis, heldur með raunverulegum tækifærum. Ungir einstaklingar eiga að vera hvattir til að bjóða sig fram, taka þátt í nefndarstörfum, móta stefnu og hafa áhrif,— án þess að þurfa að sanna sig meira en aðrir. Því sú staðreynd er óumdeilanleg: Einstaklingur með hamar við hönd skiptir samfélaginu alveg jafn miklu máli og einstaklingur með háskólamenntun. Mismunandi reynsla bætir samfélagið,— hún útilokar ekki. Næstu kosningar:– okkar tækifæri til að byggja nýtt upp Þess vegna skiptir máli að við, sem samfélag, förum inn í næstu sveitarstjórnakosningar með opnum huga. Við eigum ekki að kjósa eingöngu eftir flokksmerkingum heldur einstaklingum sem við teljum að hafi heiðarleika, áhuga og metnað til að byggja upp samfélagið til framtíðar. Ef við viljum nýja orku, nýjar hugmyndir og raunverulegan vilja til að hlusta,– þá þurfum við að treysta fólki úr öllum aldurshópum, líka þeim yngri. Lengi lifi tjáningarfrelsið,— og framtíð Vestmannaeyja Vestmannaeyjar eru einstakt samfélag. Hér þekkjumst við, styðjum hvort annað og stöndum saman þegar mest á reynir. Sama hvort við erum sjómenn eða smiðir, heilbrigðisstarfsfólk eða kennarar, fyrirtækjaeigendur eða ungt fólk að stíga sín fyrstu skref,— þá deilum við allir sömu rótum og sömu von um sterka framtíð Eyjanna. Nú er rétti tíminn til að nýta saman kraftinn og dugnaðinn sem býr í okkur öllum. Að fagna ólíkum röddum, leyfa nýrri sýn að vaxa og taka höndum saman um að byggja samfélag sem verður enn betra fyrir næstu kynslóðir. Framtíð Vestmannaeyja er björt,— en hún fæst ekki gefins. Björt framtíð Vestmanneyja og íbúa eyjunnar fögru byggist á því að við tökum höndum saman, hlustum hvert á annað og leyfum öllum röddum að heyrast. Við eigum ekki bara að tala um sterkt samfélag,— við eigum að skapa það saman. Höfundur er smiður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Stóra vandamál Kristrúnar er ekki Flokkur fólksins Jens Garðar Helgason Skoðun Djöfulsins, helvítis, andskotans pakk Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson Skoðun Þeir sem hafa verulega hagsmuni af því að segja ykkur ósatt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Úthaf efnahagsmála – fjárlög 2026 Halla Hrund Logadóttir Skoðun Ný flugstöð á rekstarlausum flugvelli? Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun ESB íhugar að fresta bensín- og dísilbanni til 2040 – Ísland herðir álögur á mótorhjól þrátt fyrir óraunhæfa rafvæðingu Unnar Már Magnússon Skoðun Eurovision: Tímasetningin og atburðarásin sögðu meira en ákvörðunin Gunnar Salvarsson Skoðun „Við skulum syngja lítið lag...“ Arnar Eggert Thoroddsen Skoðun Þegar líf liggur við Ingibjörg Isaksen Skoðun Skoðun Skoðun Umönnunarbilið – kapphlaupið við klukkuna og krónurnar Bryndís Elfa Valdemarsdóttir skrifar Skoðun Eurovision: Tímasetningin og atburðarásin sögðu meira en ákvörðunin Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Aðgerðarleysi er það sem kostar ungt fólk Jóhannes Óli Sveinsson skrifar Skoðun Að gera eða vera? Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Skattablæti sem bitnar harðast á landsbyggðinni Þorgrímur Sigmundsson skrifar Skoðun Málfrelsi ungu kynslóðarinnar – og ábyrgðin sem bíður okkar Jóhann Ingi Óskarsson skrifar Skoðun „Við skulum syngja lítið lag...“ Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Norðurlöndin – kaffiklúbbur eða stórveldi? Hrannar Björn Arnarsson,Lars Barfoed,Maiken Poulsen Englund,Pyry Niemi,Torbjörn Nyström skrifar Skoðun Ný flugstöð á rekstarlausum flugvelli? Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun ESB íhugar að fresta bensín- og dísilbanni til 2040 – Ísland herðir álögur á mótorhjól þrátt fyrir óraunhæfa rafvæðingu Unnar Már Magnússon skrifar Skoðun Þeir sem hafa verulega hagsmuni af því að segja ykkur ósatt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Ísland: Meistari orkuþríþrautarinnar – sem stendur Jónas Hlynur Hallgrímsson skrifar Skoðun Úthaf efnahagsmála – fjárlög 2026 Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Þegar líf liggur við Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Stóra vandamál Kristrúnar er ekki Flokkur fólksins Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Til stuðnings Fjarðarheiðargöngum Glúmur Björnsson skrifar Skoðun Út með slæma vana, inn með gleði og frið Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Markaðsmál eru ekki aukaatriði – þau eru grunnstoð Garðar Ingi Leifsson skrifar Skoðun Orkuþörf í íslenskum matvælaiðnaði á landsbyggðinni Sigurður Blöndal,Alexander Schepsky skrifar Skoðun Vanhugsuð kílómetragjöld og vantalin skattahækkun á árinu 2026 Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Að læra nýtt tungumál er maraþon, ekki spretthlaup Ólafur G. Skúlason skrifar Skoðun Mannréttindi í mótvindi Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Passaðu púlsinn í desember Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Að klifra upp í tunnurnar var bara byrjunin Anahita Sahar Babaei skrifar Skoðun Jöfn tækifæri fyrir börn í borginni Stein Olav Romslo skrifar Skoðun Stöndum vörð um mannréttindi Margrét María Sigurðardóttir skrifar Skoðun Reynsla úr heimi endurhæfingar nýtist víðar Svana Helen Björnsdóttir skrifar Skoðun Tómstundafræðingar gegn varðhaldsbúðum Andrea Rói Sigurbjörns,Ása Kristín Einarsdóttir,Elí Hörpu- og Önundarbur,Maríanna Wathne Kristjánsdóttir,Valgeir Þór Jakobsson,Þórhildur Elínardóttir Magnúsdóttir skrifar Skoðun „Enginn öruggur staður á netinu“ Unnur Ágústsdóttir,Halldóra R. Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Undanfarnar vikur hef ég tjáð mig opinberlega um samfélags- og bæjarmál. Viðbrögðin hafa verið fjölbreytt; flest uppbyggileg, en einnig hafa komið fram raddir sem efast um að ungur einstaklingur eins og ég geti skrifað greinar eða tekið þátt í pólitískri umræðu af fullri alvöru. Margir virðast telja að ungur einstaklingur án háskólamenntunar geti einfaldlega ekki sett fram rökstudd sjónarmið nema einhver eldri og reyndari standi í raun á bakvið þau. Þessi viðhorf eru ekki aðeins úr takt við tímann,— heldur sýna þau hversu brýnt það er að við, sem erum yngri, fáum raunverulega rödd í þeim ákvörðunum sem móta framtíð okkar. Framtíðin tilheyrir þeim sem þurfa að lifa með henni Ungt fólk mun taka við samfélaginu. Það er okkar kynslóð sem mun lifa með þeim pólitísku ákvörðunum sem teknar eru í dag; ákvörðunum um húsnæðismál, atvinnuþróun, fjárfestingar í innviðum, menntakerfi og fjölskyldustefnu. Því er óvarlegt, jafnvel skaðlegt, að gera lítið úr röddum ungs fólks á þeirri forsendu að við séum ekki komin með gráður, starfsreynslu sem millistjórnandi í banka eða á ákveðinn aldur. Þvert á móti þurfum við að hvetja til miklu meiri þátttöku yngri hópa í stjórnmálum,— ekki síður á vettvangi sveitarfélaga, þar sem ákvarðanir snerta samfélagið beint og daglegt líf fólks strax. Ungt fólk utanborðs Aldur á ekki að ráða því hverjir stjórna, en fjölbreytni skiptir máli. Í dag er bæjarstjóri á sextugsaldri, forseti bæjarstjórnar á áttræðisaldri, oddviti Sjálfstæðisflokksins á sjötugsaldri og formaður bæjarráðs á fimmtugsaldri. Yngstur þessara er formaður bæjarráðs, og hann er sá eini sem hefur ákveðið að hætta. Meðalaldur núverandi bæjarfulltrúa eru rúmlega 50 ár. Þetta er ekki árás á þessa einstaklinga; þetta er allt gott fólk, fullt af reynslu. En staðreyndin er sú að þeir sem eldri eru lifa ekki daglegu lífi ungra fjölskyldna. Þeir eru ekki persónulega að glíma við leikskólamál, heimgreiðslur, samræmingu vinnu og uppeldis eða þau tugþúsund smáverkefni sem fylgja því að vera yngri. Þess vegna verðum við að tryggja að sjónarhorn ungs fólks sé raunverulega til staðar við stjórn samfélagsins. Ekki sem skraut á lista heldur að viðhorf þeirra fái rými í ákvörðunartöku. Rými sem ég tel hafa vantað seinustu ár. Samfélag sem hlustar á ungt fólk byggir á framtíðarsýn Ef við ætlum að byggja samfélag sem stendur sterkt næstu áratugi verðum við að skapa rými fyrir nýjar hugmyndir og ferska sýn. Ungar kynslóðir eru að kljást við raunveruleg vandamál: húsnæðisskort, erfiða stöðu til að koma sér fyrir, verðbólgu sem étur upp kjörin og atvinnu sem þarf að þróast með nýjum kynslóðum. Ungt fólk eins og ég finnur fyrir þessum vandamálum og vill taka þátt í að skapa lausnir við þeim. Við vitum hvað skiptir okkur máli. Við vitum hvað ungar fjölskyldur þurfa. Við vitum hvaða breytingar gera Vestmannaeyjar að stað þar sem ungt fólk sér framtíð. Það er ekki skynsamlegt að byggja framtíð samfélags á skoðunum þeirra sem eru komnir langt frá þessari reynslu,— heldur í samstarfi við þá sem standa í henni hér og nú. Lýðræðið styrkist þegar fleirum er boðið með Við þurfum að efla pólitíska þátttöku ungs fólks, ekki með rísandi ræðu um mikilvægi lýðræðis, heldur með raunverulegum tækifærum. Ungir einstaklingar eiga að vera hvattir til að bjóða sig fram, taka þátt í nefndarstörfum, móta stefnu og hafa áhrif,— án þess að þurfa að sanna sig meira en aðrir. Því sú staðreynd er óumdeilanleg: Einstaklingur með hamar við hönd skiptir samfélaginu alveg jafn miklu máli og einstaklingur með háskólamenntun. Mismunandi reynsla bætir samfélagið,— hún útilokar ekki. Næstu kosningar:– okkar tækifæri til að byggja nýtt upp Þess vegna skiptir máli að við, sem samfélag, förum inn í næstu sveitarstjórnakosningar með opnum huga. Við eigum ekki að kjósa eingöngu eftir flokksmerkingum heldur einstaklingum sem við teljum að hafi heiðarleika, áhuga og metnað til að byggja upp samfélagið til framtíðar. Ef við viljum nýja orku, nýjar hugmyndir og raunverulegan vilja til að hlusta,– þá þurfum við að treysta fólki úr öllum aldurshópum, líka þeim yngri. Lengi lifi tjáningarfrelsið,— og framtíð Vestmannaeyja Vestmannaeyjar eru einstakt samfélag. Hér þekkjumst við, styðjum hvort annað og stöndum saman þegar mest á reynir. Sama hvort við erum sjómenn eða smiðir, heilbrigðisstarfsfólk eða kennarar, fyrirtækjaeigendur eða ungt fólk að stíga sín fyrstu skref,— þá deilum við allir sömu rótum og sömu von um sterka framtíð Eyjanna. Nú er rétti tíminn til að nýta saman kraftinn og dugnaðinn sem býr í okkur öllum. Að fagna ólíkum röddum, leyfa nýrri sýn að vaxa og taka höndum saman um að byggja samfélag sem verður enn betra fyrir næstu kynslóðir. Framtíð Vestmannaeyja er björt,— en hún fæst ekki gefins. Björt framtíð Vestmanneyja og íbúa eyjunnar fögru byggist á því að við tökum höndum saman, hlustum hvert á annað og leyfum öllum röddum að heyrast. Við eigum ekki bara að tala um sterkt samfélag,— við eigum að skapa það saman. Höfundur er smiður.
Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson Skoðun
ESB íhugar að fresta bensín- og dísilbanni til 2040 – Ísland herðir álögur á mótorhjól þrátt fyrir óraunhæfa rafvæðingu Unnar Már Magnússon Skoðun
Skoðun Umönnunarbilið – kapphlaupið við klukkuna og krónurnar Bryndís Elfa Valdemarsdóttir skrifar
Skoðun Eurovision: Tímasetningin og atburðarásin sögðu meira en ákvörðunin Gunnar Salvarsson skrifar
Skoðun Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Norðurlöndin – kaffiklúbbur eða stórveldi? Hrannar Björn Arnarsson,Lars Barfoed,Maiken Poulsen Englund,Pyry Niemi,Torbjörn Nyström skrifar
Skoðun ESB íhugar að fresta bensín- og dísilbanni til 2040 – Ísland herðir álögur á mótorhjól þrátt fyrir óraunhæfa rafvæðingu Unnar Már Magnússon skrifar
Skoðun Orkuþörf í íslenskum matvælaiðnaði á landsbyggðinni Sigurður Blöndal,Alexander Schepsky skrifar
Skoðun Vanhugsuð kílómetragjöld og vantalin skattahækkun á árinu 2026 Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Tómstundafræðingar gegn varðhaldsbúðum Andrea Rói Sigurbjörns,Ása Kristín Einarsdóttir,Elí Hörpu- og Önundarbur,Maríanna Wathne Kristjánsdóttir,Valgeir Þór Jakobsson,Þórhildur Elínardóttir Magnúsdóttir skrifar
Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson Skoðun
ESB íhugar að fresta bensín- og dísilbanni til 2040 – Ísland herðir álögur á mótorhjól þrátt fyrir óraunhæfa rafvæðingu Unnar Már Magnússon Skoðun