Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar 25. júlí 2025 14:33 Ég kalla sjálfa mig druslu, klæðist fötum sem stendur á „Ég er drusla,“ dreifi límmiðum með einmitt þeim orðum og labba árlega í Druslugöngunni. Þó að ég geri það fyrir góðan og mikilvægan málstað og útskýri mál mitt fyrir fólkinu í kringum mig er yfirleitt einhver sem hneykslast – einhver sem trúir ekki að ég myndi kalla sjálfa mig druslu! Svona ung, falleg og klár kona? Eins og það komi málinu við á einhvern hátt hvernig ég líti út eða hvernig ég beri mig. En hvað er það er vera drusla? Reykjavíkurdætur segja réttilega í lagi sínu D.R.U.S.L.A: „ein af fjórum í okkar heimsveldi verður fyrir kynferðislegu ofbeldi.“[1]Það skiptir ekki máli hvað konur gera; klæða sig til að fela líkama sinn eða sýna hann fyrir öllum heiminum, passa glasið á barnum, labba um með lyklana á milli puttanna, öskra þegar þær vantar hjálp – tölurnar um skráð kynferðisofbeldi hjá lögreglunni hækka stöðugt.[2] Svo eru auðvitað málin sem fá aldrei að líta dagsljósið, bæði vegna hræðslu þolenda í garð geranda sinna og kúgana samfélagsins. Ekki nóg með það, heldur fá flestir þolendur að heyra ummæli eins og „en hann er svo góður gæi,“ „varstu ekki bara aðeins of full,“ „sagðirðu nei?“ frá fólki sem þau héldu að þau gætu treyst, fólki sem þau kölluðu vini sína. Ef ég færi núna upp að manneskju og myndi berja hana í spað og sparka í, væri ég ekki gerandi? Ég fengi á mig kæru, ljót orð frá fólki og mögulegan fangelsisdóm – en ef nauðgun hefði átt sér stað? Þá er oftast litið í hina áttina. Meðvirkni samfélagsins í garð geranda er að gera út af við fórnarlömb kynferðisofbeldis. Það er þörf á breytingum. Það er ekki svo langt síðan ég átti gott samtal við 95 ára gömlu föðurömmu mína um Druslugönguna. Ég var sjálfboðaliði fyrir sjálfa gönguna og var að útskýra fyrir henni hvað gangan snýst um. Ég sagði henni að markmið Druslugöngunnar væri að uppræta fordóma varðandi klæðaburð og ástand þeirra sem verða fyrir kynferðisofbeldi og vekja athygli á því að það eru gerendurnir sem bera ábyrgð á kynferðisofbeldinu en ekki þolendurnir. Amma hefur alltaf verið mesta hvatning mín sem og fyrirmynd í lífinu. Í gegnum árin hefur hún ekki alltaf verið sammála öllu sem ég geri, en þrátt fyrir það sýnir hún mér alltaf virðingu og stuðning. Í samtali okkar um Druslugönguna deildi amma með mér sögu; hún var sex ára gömul og varð fyrir kynferðisofbeldi af hendi fjölskyldumeðlims sem var undir áhrifum áfengis. Síðan þá hefur hún haldið að þetta væri henni að kenna – þangað til núna. Ég var önnur manneskjan sem hún sagði frá þessu. Í áttatíu og níu ár hélt amma þessu leyndu, fyrir öllum nema einni manneskju, sem afsakaði einungis hegðun gerandans; hann var svo góður kall og var aðeins að sýna henni væntumþykju og var bara aðeins í glasi. Samtal okkar veitti henni rými til þess að skila skömminni. Eins hræðilegt og það var að heyra sögu hennar, urðu tengsl okkar enn sterkari en áður. Ég berst fyrir þolendum kynferðisofbeldis til þess að koma því til hvers og eins þolanda að ofbeldið sem þau verða fyrir er ALDREI þeim að kenna. Ég trúi þér. Þó áttatíu og níu ár séu liðin síðan brotið var á ömmu minni, hefur ekki mikið breyst. Kvennabaráttan tekur stór skref með reglulegu millibili en þó er enn langt í land. Ef ekki væri fyrir sjálfboðaliða og ýmis samtök sem styrkja og styðja við Druslugönguna á hverju ári til að dreifa boðskapnum og sýna styrk með þolendum væru sum okkar ekki hér í dag. Göngum með, hópumst í Druslugönguna, styðjum þolendur kynferðisofbeldis, sýnum þeim þolinmæði og væntumþykju því þau eru ekki að ljúga. Höfundur er í skipulagsteymi Druslugöngunnar. Öll sem vilja leita sér hjálpar geta leitað til Bjarkarhlíðar og Stígamóta. Allur ágóði af göngunni í ár fer í Minningarsjóð Ólafar Töru sem styður bæði við þolendur og þau sem eru í framlínu baráttunnar. Öll sem vilja leggja Druslugöngunnni lið geta greitt frjáls framlög á reikning göngunnar 0101-26-100839 kt. 580711-0730 eða verslað varning á göngunni. [1] D.R.U.S.L.A, 2016. [2] Hér er linkur að vefsíðu Lögreglunnar á Íslandi sem sýnir tölfræði kynferðisofbeldis seinustu ára: https://www.logreglan.is/tilkynntum-kynferdisbrotum-fjolgar-milli-ara/ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Druslugangan Jafnréttismál Mest lesið Halldór 01.11.25 Halldór Heimilisofbeldi er ekki einkamál – hugleiðing fyrrverandi lögreglumanns Sigurður Árni Reynisson Skoðun Síbrotaferill ríkislögreglustjóra Einar Steingrímsson Skoðun Hvers virði er framtíðin? Um olíuleit við Ísland Jóhanna Malen Skúladóttir Skoðun Velkomin á fjórðu vaktina Árný Ingvarsdóttir Skoðun Hefur þú tíma? Ósk Kristinsdóttir Skoðun Fjölmiðlar í kreppu Stefán Jón Hafstein Skoðun Á rauðu ljósi í Reykjavík Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun Vísvitandi verið að skaða atvinnulífið? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Heilnæm fæða – íslenskur landbúnaður er grunnur öryggis okkar Ragnar Rögnvaldsson Skoðun Skoðun Skoðun Síbrotaferill ríkislögreglustjóra Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Velkomin á fjórðu vaktina Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er framtíðin? Um olíuleit við Ísland Jóhanna Malen Skúladóttir skrifar Skoðun Vísvitandi verið að skaða atvinnulífið? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Varaflugvallagjaldið og flugöryggi Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Heimilisofbeldi er ekki einkamál – hugleiðing fyrrverandi lögreglumanns Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Á rauðu ljósi í Reykjavík Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Hefur þú tíma? Ósk Kristinsdóttir skrifar Skoðun Heilnæm fæða – íslenskur landbúnaður er grunnur öryggis okkar Ragnar Rögnvaldsson skrifar Skoðun Arnaldarvísitalan Starri Reynisson skrifar Skoðun Fjölmiðlar í kreppu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Dauðsföll í Gaza-stríðinu og Mogginn Egill Þórir Einarsson skrifar Skoðun Eyðum óvissunni Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Opinberi geirinn og stjórnunarráðgjafar: ástarsaga Adeel Akmal skrifar Skoðun Ættbálkahegðun á stafrænu formi Martha Árnadóttir skrifar Skoðun Kirkjurnar standa en stoðirnar eru sveltar Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Martin bakari flýgur heim með látum frá leikvelli auðmanna í Vatnsmýrinni Daði Rafnsson,Haukur Magnússon,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir skrifar Skoðun Stytta þarf veiðitíma svartfugla strax Hólmfríður Arnardóttir,Helga Ögmundardóttir skrifar Skoðun Hver greiðir fyrir breytingarnar? Svanfríður G. Bergvinsdóttir skrifar Skoðun Um Liverpool, Diogo Jota, áföll og sorgina – hugleiðingar sálfræðings Andri Hrafn Sigurðsson skrifar Skoðun Stöndum vörð um Héraðsvötnin! Rakel Hinriksdóttir skrifar Skoðun Við erum búin að missa tökin Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Hjúkrunarheimili í Þorlákshöfn Gestur Þór Kristjánsson,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson,Erla Sif Markúsdóttir skrifar Skoðun Stöðug uppbygging orkuinnviða Adrian Pike,Bjarni Þórður Bjarnason,Tómas Már Sigurðsson skrifar Skoðun Rýr húsnæðispakki Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hrekkjavaka á Landakoti Kristófer Ingi Svavarsson skrifar Skoðun Óvenjulegt fólk Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Hálfrar aldar svívirða Stefán Pálsson skrifar Skoðun $€tjum í$lensku á (mat) $€ðilinn! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Minna tal, meiri uppbygging Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Sjá meira
Ég kalla sjálfa mig druslu, klæðist fötum sem stendur á „Ég er drusla,“ dreifi límmiðum með einmitt þeim orðum og labba árlega í Druslugöngunni. Þó að ég geri það fyrir góðan og mikilvægan málstað og útskýri mál mitt fyrir fólkinu í kringum mig er yfirleitt einhver sem hneykslast – einhver sem trúir ekki að ég myndi kalla sjálfa mig druslu! Svona ung, falleg og klár kona? Eins og það komi málinu við á einhvern hátt hvernig ég líti út eða hvernig ég beri mig. En hvað er það er vera drusla? Reykjavíkurdætur segja réttilega í lagi sínu D.R.U.S.L.A: „ein af fjórum í okkar heimsveldi verður fyrir kynferðislegu ofbeldi.“[1]Það skiptir ekki máli hvað konur gera; klæða sig til að fela líkama sinn eða sýna hann fyrir öllum heiminum, passa glasið á barnum, labba um með lyklana á milli puttanna, öskra þegar þær vantar hjálp – tölurnar um skráð kynferðisofbeldi hjá lögreglunni hækka stöðugt.[2] Svo eru auðvitað málin sem fá aldrei að líta dagsljósið, bæði vegna hræðslu þolenda í garð geranda sinna og kúgana samfélagsins. Ekki nóg með það, heldur fá flestir þolendur að heyra ummæli eins og „en hann er svo góður gæi,“ „varstu ekki bara aðeins of full,“ „sagðirðu nei?“ frá fólki sem þau héldu að þau gætu treyst, fólki sem þau kölluðu vini sína. Ef ég færi núna upp að manneskju og myndi berja hana í spað og sparka í, væri ég ekki gerandi? Ég fengi á mig kæru, ljót orð frá fólki og mögulegan fangelsisdóm – en ef nauðgun hefði átt sér stað? Þá er oftast litið í hina áttina. Meðvirkni samfélagsins í garð geranda er að gera út af við fórnarlömb kynferðisofbeldis. Það er þörf á breytingum. Það er ekki svo langt síðan ég átti gott samtal við 95 ára gömlu föðurömmu mína um Druslugönguna. Ég var sjálfboðaliði fyrir sjálfa gönguna og var að útskýra fyrir henni hvað gangan snýst um. Ég sagði henni að markmið Druslugöngunnar væri að uppræta fordóma varðandi klæðaburð og ástand þeirra sem verða fyrir kynferðisofbeldi og vekja athygli á því að það eru gerendurnir sem bera ábyrgð á kynferðisofbeldinu en ekki þolendurnir. Amma hefur alltaf verið mesta hvatning mín sem og fyrirmynd í lífinu. Í gegnum árin hefur hún ekki alltaf verið sammála öllu sem ég geri, en þrátt fyrir það sýnir hún mér alltaf virðingu og stuðning. Í samtali okkar um Druslugönguna deildi amma með mér sögu; hún var sex ára gömul og varð fyrir kynferðisofbeldi af hendi fjölskyldumeðlims sem var undir áhrifum áfengis. Síðan þá hefur hún haldið að þetta væri henni að kenna – þangað til núna. Ég var önnur manneskjan sem hún sagði frá þessu. Í áttatíu og níu ár hélt amma þessu leyndu, fyrir öllum nema einni manneskju, sem afsakaði einungis hegðun gerandans; hann var svo góður kall og var aðeins að sýna henni væntumþykju og var bara aðeins í glasi. Samtal okkar veitti henni rými til þess að skila skömminni. Eins hræðilegt og það var að heyra sögu hennar, urðu tengsl okkar enn sterkari en áður. Ég berst fyrir þolendum kynferðisofbeldis til þess að koma því til hvers og eins þolanda að ofbeldið sem þau verða fyrir er ALDREI þeim að kenna. Ég trúi þér. Þó áttatíu og níu ár séu liðin síðan brotið var á ömmu minni, hefur ekki mikið breyst. Kvennabaráttan tekur stór skref með reglulegu millibili en þó er enn langt í land. Ef ekki væri fyrir sjálfboðaliða og ýmis samtök sem styrkja og styðja við Druslugönguna á hverju ári til að dreifa boðskapnum og sýna styrk með þolendum væru sum okkar ekki hér í dag. Göngum með, hópumst í Druslugönguna, styðjum þolendur kynferðisofbeldis, sýnum þeim þolinmæði og væntumþykju því þau eru ekki að ljúga. Höfundur er í skipulagsteymi Druslugöngunnar. Öll sem vilja leita sér hjálpar geta leitað til Bjarkarhlíðar og Stígamóta. Allur ágóði af göngunni í ár fer í Minningarsjóð Ólafar Töru sem styður bæði við þolendur og þau sem eru í framlínu baráttunnar. Öll sem vilja leggja Druslugöngunnni lið geta greitt frjáls framlög á reikning göngunnar 0101-26-100839 kt. 580711-0730 eða verslað varning á göngunni. [1] D.R.U.S.L.A, 2016. [2] Hér er linkur að vefsíðu Lögreglunnar á Íslandi sem sýnir tölfræði kynferðisofbeldis seinustu ára: https://www.logreglan.is/tilkynntum-kynferdisbrotum-fjolgar-milli-ara/
Heimilisofbeldi er ekki einkamál – hugleiðing fyrrverandi lögreglumanns Sigurður Árni Reynisson Skoðun
Skoðun Heimilisofbeldi er ekki einkamál – hugleiðing fyrrverandi lögreglumanns Sigurður Árni Reynisson skrifar
Skoðun Martin bakari flýgur heim með látum frá leikvelli auðmanna í Vatnsmýrinni Daði Rafnsson,Haukur Magnússon,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir skrifar
Skoðun Um Liverpool, Diogo Jota, áföll og sorgina – hugleiðingar sálfræðings Andri Hrafn Sigurðsson skrifar
Skoðun Hjúkrunarheimili í Þorlákshöfn Gestur Þór Kristjánsson,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson,Erla Sif Markúsdóttir skrifar
Skoðun Stöðug uppbygging orkuinnviða Adrian Pike,Bjarni Þórður Bjarnason,Tómas Már Sigurðsson skrifar
Heimilisofbeldi er ekki einkamál – hugleiðing fyrrverandi lögreglumanns Sigurður Árni Reynisson Skoðun