Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar 21. apríl 2025 06:03 Blóðmerahald er, sem betur fer, komið nokkuð á krítiska dagskrá aftur, þökk sé erlendum dýraverndarsamtökum og Dýraverndar-sambandi Íslands, nýjum öflugum mönnum, sem þar eru nú á ferð. Eins og margir vita, byggist blóðmerahald á því, að blóði er tappað af fylfullum merum, sem líka eru mjólkandi og með folaldi, 5 lítrum í senn, vikulega, 8 sinnum hvert haust, en hver einstök blóðtaka jafngildir tæplega 20% af heildarblóðmagni hryssunnar. Þetta blóð er síðan notað til að framleiða frjósemislyf fyrir aðallega svín; með þeim er hægt að rjúfa tíðarhring gylta og, þannig, knýja gyltur til að eiga meiri fjölda grísa og oftar, en náttúrlegt er. Auka kjötframleiðsluna. Þetta er því líka illþyrmileg misnotkun svína. Fyrir undirrituðum er þetta ofbeldi og þessi misnotkun þessara varnarlausu dýranna með ólíkindum. Hvert er eiginlega innræti og tilfinningalíf, mannúð, þeirra manna, líka og ekki sízt dýralækna, sem að þessari óiðju standa!? Dýralæknar sverja þess eið, að gera allt, sem í þeirra valdi stendur, til að tryggja vernd og velferð dýranna. Aðrir eins svikarar. Í Þýzkalandi er blóðtaka af fylfullum eða mjólkandi merum stranglega bönnuð, vegna þess viðkvæma ástands, sem merararnar eru þá í. Í öllum löndum ESB, svo og í Sviss, er blóðmerahald stranglega bannað. Í raun er það bannað um allan heim, nema í einu eða tveimur löndum Suður-Ameríku og svo Kína, auk Íslands. Hér er, sem sagt, allt að 8-földu magni þess blóðs, sem eðlilegt væri talið að taka mætti úr fullfrískri meri, sem hvorki væri fylfull né mjólkandi, tappað af hryssum, sem eru bæði fylfullar og mjólkandi! Við þetta bætist svo það ofbeldi og þær meiðingar, sem beita þarf dýrin, til að koma þeim í blóðtökubás og negla þær þar, og svo þeir áverkar, sem dýrunum eru veittir, vikulega um 8 vikna skeið, með hálfs sentímetra breiðri blóðtökunál, sem rekin er í gegnum margfalda húð og svo ínn í slagæð dýrisins, og það í minnst 15 mínútur. Þetta er búið að vera í gangi í 40 ár, hefur blasað við á um hundrað bæjum, og MAST hefur átt að hafa eftirlit með þessu - að dýravelferð væri tryggð -, en nánast enginn hefur gert eitthvað með þetta, ekki einu sinni MAST, sem fremur hefur borið blak af starfseminni, en hitt, hvað þá eiðsvarnir dýralæknarnir. Svandís Svavarsdóttir, sem kenndi sig við grænt, kvaðst ætla að taka faglega á þessu á sínum tíma, í samræmi við gildandi dýraverndarlög, en lét svo þetta illvirki bara halda áfram, í nánast óbreyttu formi. Treysti sér greinilega ekki í slaginn við landbúnaðarklíku B, M og D. Og, því miður, virðist nýr atvinnuvegaráðherra, ný ríkisstjórn, heldur ekki ætla að gera mikið í málinu, þrátt fyrir yfirlýsingar allra stjórnarflokkanna þriggja um það, fyrir kosningar, m.a. á fundi Dýraverndarsambandsins með stjórnmálaflokkunum 7. nóvember 2024, að þeir vildu tryggja bann við blóðmerahaldi. Fyrir kosningar og eftir kosningar virðast því miður oft tvö ólík fyrirbrigði hjá stjórnmálaflokkum og -mönnum. Þar má reyndar líka minna á hvalveiðar, þar þóttist atvinnuvegaráðherra og stjórnarflokkarnir standa föstum fótum fyrir banni, fyrir kosningar, en það virðist mest grafið og gleymt eftir kosningar, og hefði þeirra vegna mátt drepa yfir 400 hvali í sumar, murka lífið úr þeim mörgun. Sem betur fer stoppuðu markaðsástæður fyrir hvalkjöt í Japan þó alla vega langreyðaveiðar, en illt er samt að vita til vanefnda nýrrar ríkistjórnar í þessu stóra dýraverndar- og umhverfismáli. Reyndar má spyrja, hver stefna nýrrar ríkisstjórnar í dýra-, náttúru- og umhverfisvernd sé. Í fljótu bragði virðist hún ekki beysin. Þetta er þó eitt allra stærsta mál okkar tíma. Þessi hugleiðing snýst þó ekki bara um okkur, mannfólkið, og afstöðu og framferði okkar gagnvart dýrum, heldur líka um dýrin og okkur. Samvist manna og dýra. Öll spendýr, ekki bara maðurinn, eru sköpuð með margslungnu tilfinningalífi, finna fyrir andlegri og líkamlegri vanlíðan og þjáningu, óttast og hræðast, kveljast af meiðslum og áverkum, kvíða reyndar líka fyrir, hryggjast, syrgja, hlakka til og gleðjast, allt eins og við. Tilraunir eru gerðar á músum, rottum, kanínum, hundum og öpum - oftast reyndar með hræðilegu kvalræði fyrir dýrin, sem sjaldnast lifa tilraunir af - og er árangur og niðurstöður síðan notaður fyrir lyfjaþróun og þróun nýrra lækningaaðferða fyrir okkur, mannfólkið. Nýlegt dæmi um það, hversu lík öll spendýr og menn eru, er ígræðsla hjarta úr svíni í mann. Í 57 ára gamlan Bandaríkjamann, sem var með lífshættulegan hjartasjúkdóm, var grætt hjarta úr svíni, og lifði maðurinn af um nokkurt skeið. Hjartaígræðsla úr svíni í mann virkaði! Áður hafði það gerzt, að hjartalokur úr svínum höfðu verið græddar í menn, húð af svínum grædd á brunasár manna, og svínsnýra grætt í mann. Við, spendýrin, erum semsé í grunninn öll sköpuð eins, nema, hvað maðurinn er auðvitað gráðugri, grimmari og miskunnar-lausari, en önnur spendýr. Hann einn drepur án þarfar, sér til skemmtunr og gleði, af lægstu hvötum; drápslosta. Önnur spendýr, rándýr, drepa af þörf. Punkturinn er þessi: Við, menn og önnur spendýr, erum ein stór og margbreytileg fjölskylda, þannig, að þegar við erum að halda, slátra og éta önnur spendýr, erum við, í raun, að halda, slátra og éta nátengdar lífverur. Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum og fallegu steikurnar á grillinu, eru hold og vöðvar „systra okkar og bræðra.“ Höfundur er stofnandi og formaður Jarðarvina, félagasamtaka um dýra-, náttúru- og umhverfisvernd. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Skoðun Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Sjá meira
Blóðmerahald er, sem betur fer, komið nokkuð á krítiska dagskrá aftur, þökk sé erlendum dýraverndarsamtökum og Dýraverndar-sambandi Íslands, nýjum öflugum mönnum, sem þar eru nú á ferð. Eins og margir vita, byggist blóðmerahald á því, að blóði er tappað af fylfullum merum, sem líka eru mjólkandi og með folaldi, 5 lítrum í senn, vikulega, 8 sinnum hvert haust, en hver einstök blóðtaka jafngildir tæplega 20% af heildarblóðmagni hryssunnar. Þetta blóð er síðan notað til að framleiða frjósemislyf fyrir aðallega svín; með þeim er hægt að rjúfa tíðarhring gylta og, þannig, knýja gyltur til að eiga meiri fjölda grísa og oftar, en náttúrlegt er. Auka kjötframleiðsluna. Þetta er því líka illþyrmileg misnotkun svína. Fyrir undirrituðum er þetta ofbeldi og þessi misnotkun þessara varnarlausu dýranna með ólíkindum. Hvert er eiginlega innræti og tilfinningalíf, mannúð, þeirra manna, líka og ekki sízt dýralækna, sem að þessari óiðju standa!? Dýralæknar sverja þess eið, að gera allt, sem í þeirra valdi stendur, til að tryggja vernd og velferð dýranna. Aðrir eins svikarar. Í Þýzkalandi er blóðtaka af fylfullum eða mjólkandi merum stranglega bönnuð, vegna þess viðkvæma ástands, sem merararnar eru þá í. Í öllum löndum ESB, svo og í Sviss, er blóðmerahald stranglega bannað. Í raun er það bannað um allan heim, nema í einu eða tveimur löndum Suður-Ameríku og svo Kína, auk Íslands. Hér er, sem sagt, allt að 8-földu magni þess blóðs, sem eðlilegt væri talið að taka mætti úr fullfrískri meri, sem hvorki væri fylfull né mjólkandi, tappað af hryssum, sem eru bæði fylfullar og mjólkandi! Við þetta bætist svo það ofbeldi og þær meiðingar, sem beita þarf dýrin, til að koma þeim í blóðtökubás og negla þær þar, og svo þeir áverkar, sem dýrunum eru veittir, vikulega um 8 vikna skeið, með hálfs sentímetra breiðri blóðtökunál, sem rekin er í gegnum margfalda húð og svo ínn í slagæð dýrisins, og það í minnst 15 mínútur. Þetta er búið að vera í gangi í 40 ár, hefur blasað við á um hundrað bæjum, og MAST hefur átt að hafa eftirlit með þessu - að dýravelferð væri tryggð -, en nánast enginn hefur gert eitthvað með þetta, ekki einu sinni MAST, sem fremur hefur borið blak af starfseminni, en hitt, hvað þá eiðsvarnir dýralæknarnir. Svandís Svavarsdóttir, sem kenndi sig við grænt, kvaðst ætla að taka faglega á þessu á sínum tíma, í samræmi við gildandi dýraverndarlög, en lét svo þetta illvirki bara halda áfram, í nánast óbreyttu formi. Treysti sér greinilega ekki í slaginn við landbúnaðarklíku B, M og D. Og, því miður, virðist nýr atvinnuvegaráðherra, ný ríkisstjórn, heldur ekki ætla að gera mikið í málinu, þrátt fyrir yfirlýsingar allra stjórnarflokkanna þriggja um það, fyrir kosningar, m.a. á fundi Dýraverndarsambandsins með stjórnmálaflokkunum 7. nóvember 2024, að þeir vildu tryggja bann við blóðmerahaldi. Fyrir kosningar og eftir kosningar virðast því miður oft tvö ólík fyrirbrigði hjá stjórnmálaflokkum og -mönnum. Þar má reyndar líka minna á hvalveiðar, þar þóttist atvinnuvegaráðherra og stjórnarflokkarnir standa föstum fótum fyrir banni, fyrir kosningar, en það virðist mest grafið og gleymt eftir kosningar, og hefði þeirra vegna mátt drepa yfir 400 hvali í sumar, murka lífið úr þeim mörgun. Sem betur fer stoppuðu markaðsástæður fyrir hvalkjöt í Japan þó alla vega langreyðaveiðar, en illt er samt að vita til vanefnda nýrrar ríkistjórnar í þessu stóra dýraverndar- og umhverfismáli. Reyndar má spyrja, hver stefna nýrrar ríkisstjórnar í dýra-, náttúru- og umhverfisvernd sé. Í fljótu bragði virðist hún ekki beysin. Þetta er þó eitt allra stærsta mál okkar tíma. Þessi hugleiðing snýst þó ekki bara um okkur, mannfólkið, og afstöðu og framferði okkar gagnvart dýrum, heldur líka um dýrin og okkur. Samvist manna og dýra. Öll spendýr, ekki bara maðurinn, eru sköpuð með margslungnu tilfinningalífi, finna fyrir andlegri og líkamlegri vanlíðan og þjáningu, óttast og hræðast, kveljast af meiðslum og áverkum, kvíða reyndar líka fyrir, hryggjast, syrgja, hlakka til og gleðjast, allt eins og við. Tilraunir eru gerðar á músum, rottum, kanínum, hundum og öpum - oftast reyndar með hræðilegu kvalræði fyrir dýrin, sem sjaldnast lifa tilraunir af - og er árangur og niðurstöður síðan notaður fyrir lyfjaþróun og þróun nýrra lækningaaðferða fyrir okkur, mannfólkið. Nýlegt dæmi um það, hversu lík öll spendýr og menn eru, er ígræðsla hjarta úr svíni í mann. Í 57 ára gamlan Bandaríkjamann, sem var með lífshættulegan hjartasjúkdóm, var grætt hjarta úr svíni, og lifði maðurinn af um nokkurt skeið. Hjartaígræðsla úr svíni í mann virkaði! Áður hafði það gerzt, að hjartalokur úr svínum höfðu verið græddar í menn, húð af svínum grædd á brunasár manna, og svínsnýra grætt í mann. Við, spendýrin, erum semsé í grunninn öll sköpuð eins, nema, hvað maðurinn er auðvitað gráðugri, grimmari og miskunnar-lausari, en önnur spendýr. Hann einn drepur án þarfar, sér til skemmtunr og gleði, af lægstu hvötum; drápslosta. Önnur spendýr, rándýr, drepa af þörf. Punkturinn er þessi: Við, menn og önnur spendýr, erum ein stór og margbreytileg fjölskylda, þannig, að þegar við erum að halda, slátra og éta önnur spendýr, erum við, í raun, að halda, slátra og éta nátengdar lífverur. Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum og fallegu steikurnar á grillinu, eru hold og vöðvar „systra okkar og bræðra.“ Höfundur er stofnandi og formaður Jarðarvina, félagasamtaka um dýra-, náttúru- og umhverfisvernd.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun