Það hafa allir sjötta skilningarvit Matthildur Björnsdóttir skrifar 2. desember 2024 18:00 Þau sem eru með einstaka eiginleika af einhverju tagi sem þau veita samfélaginu eru sett á jörðina í þeim tilgangi Skilninarvit og eðli sem er með eins mismunandi tjáningu og eðli og einstaklingarnir eru margir. Þegar ég var á Íslandi, virtist svo vera: Að aðeins þau sem sáu mannverur sem höfðu dáið, og þá kallaðir draugar hefðu það skilningarvit. Hafsteinn Björnsson miðill var sá eini sem ég man að var viðurkenndur og hélt samkomur þar sem hann sagði þeim þar frá þeim dánu sem höfðu samband við hann þá. Árið 1977 gerðist sá sorglegi atburður að fyrri leikfélagi úr götunni drukknaði í stöðuvatni með kærastanum. Ég vissi þá að mamma hennar myndi vilja fá fund með Hafsteini í von um tengingu. Um leið og ég endaði þá hugsun fékk ég þetta: Að hann yrði ekki lengur á meðal okkar. Og tilkynningin um lát hans kom daginn eftir. En þau dánu eru bara sálir sem hafa yfirgefið líkama sína. Eina skiptið sem ég fékk orkuhjúp dáins manns allt að því áþreifanlegan, var í kaffistofu í verslunar miðstöð. Ég hafði fengið sæti hjá konu sem sat ein við borð, af því að hin voru öll upptekin. Við fórum að spjalla, og á einhverju stigi sagði hún mér, að maðurinn hennar hafði dáið fyrir ári síðan. Sem við spjölluðum, þá fór ég að finna orkuhjúp mannslíkama rísa á milli okkar. Sjá hann með þriðja auganu, og að fá hugsanaflutnings skilaboð handa henni. Svo hvarf það eftir að hún hafði fengið skilaboðin. Gleðitár runnu niður af að vita að hann væri hjá henni. Og er eina skiptið sem ég hef upplifað slíkt sem bara gerðist af því að hann og þau þarna úti ákváðu að nota það tækifæri. Það gerðist þarna fyrir hana, af því að eitthvað þarna úti var að skipuleggja það. Það er svo þriðja augað í þeim sem sjá þá dánu hafa, sem hefur þá opnun sem þau fæddust með. Svo eru endalausar aðrar leiðir sem það hærra afl hefur handa hinum ótal einstaklingum fyrir það sem þeim er ætlað að vera mjög góð í. Þau nota það fyrir sitt starf og þjónustu sem er oft meira þannig af ráðstöfun frá hærri stað, en að það sé bara frá rökhyggju hluta heilabús þeirra. Svo að það næmi sem ég hafði þá, og bjargaði mér í þeim kringumstæðum tilveru minnar með að þegja. Sjálfvirkt í mér var frá langtíma kröfum um að tala ekki, er ógerlegt að skilgreina. Mitt dæmi að vinna með einstaklingum frá þeim eiginleika. Var engan veginn hugsað eða ákveðið af mér. Heldur læddist það að mér á ýmsa ísmeygilega vegu, en án þess að ég upplifði að vera fjarstýrð. Það var meira eins og að færa sig rólega frá einu til annars. En þegar það að lesa eða heila hafði birst var það mjög ljúf iðja. Við að koma svo í mun stærra land. Og margra milljóna samfélag hér í Ástralíu þá fór svæðið að smá aukast. Enda svo margt nýaldarefni í boði sem sýndi og sýnir leiðir um að læra meira um sjálfan sig af eðli og tagi, sem kristni býður ekki upp á. Umbreytingin varð samt ekki orðin að fullu, fyrr en eftir ferli í vinnulotu sem innihélt Líföndun og ótal sjálfs upplifunar fræðum höfunda frá öðrum löndum. En mest þó einstaklingar frá Bandaríkjunum sem höfðu nýtt sér austræn fræði og fært í vestræna hugsun, allskonar andlegt og sjálfshjálpar gagnlegt efni. Sem eru til dæmis fræðin frá heimspeki annarra landa eins og Buddhisma og Hinduisma sem veita víðari skilning á þessu með sálir. Á síðari árum, fór ég svo að átta mig á því að þetta skilningarvit er öllum veitt. En birtist á svo margan hátt. Svo að það er mögulegt að stór hluti mannkyns gæti verið blindur á hvaðan sumir eiginleikar þeirra og sérstakir hæfileikar koma. Mín eigin fyrsta beina upplifun á því, kom með einskonar símtali hugsanaflutnings inn í höfuðið á mér um að afi minn væri dáinn. Það var árið 1974, þegar ég og fyrri maðurinn minn vorum við Blöndu á hringferð okkar í kring um landið, og ætluðum að heimsækja hann á Hvammstanga, þar sem hann hafði dvalið um tíma. Við vorum rétt búin að tjalda og ætluðum að hafa það rólegt í um tvo daga, en fara svo og heilsa upp á hann. Afa sem ég vonaði að væri á lífi. En þá kom þetta sterka hugboð, sem var eins og símtal utan frá. Hann var að láta mig vita að hann hafði yfirgefið líkamann. Væri farinn. Þá var ljóst að við yrðum að pakka upp og fara á næstu símstöð, til að fá það staðfest sem gerðist. Þá sá ég fyrsta líkið og var það eins og hann svæfi. Ég átti svo eftir að fá nokkur slík hærri skilaboð seinna sem komu eins og símtöl í heilabúið. Þau sem voru mest óvænt, var til dæmis að sjá auglýsingu á girðingu á sporvagns brautinni, að það átti að halda einskonar spá-hátíð. Ég fékk það þá sterkt í höfuðið, að ég ætti að vera með í henni. Ég fór fyrst sem gestur, og sá og lærði, að það sem mér var gefið að veita, féll inn í það sem hin þar buðu upp á. Það leið svo ekki langur tími þangað til að annað skilaboð kom utan frá um að ég ætti að bjóða heilun. Sú heilun reyndist veita atriðum um sálina, líkamann, vandamál í þessu lífi og svo framvegis. Ég er í raun bara millistykki og sú sem tjáir það sem þau þarna úti veita mér í heilabúið. Þessi ferli tóku þrjá tíma í hvert skipti. Það sem ég hef svo náð að skilja: Er að allir þessir einstaklingar, mannverur á jörðu. Að þau sem hafa sína eigin tíðni og bylgjulengd og bjóða þjónustu sína á þessum hátíðum gera best þegar einstaklingarnir sem velja þau tengi við orkuna. Það skapar yfirleitt mestu ánægjuna með það sem er veitt. Svo var enn stærri útgáfa af slíkri hátíð sett upp í mjög stórri byggingu. Ég var með bás þar á hverju ári sem er alltaf í enda maí. Ég var með í þeim í mörg ár eða þangað til að líkaminn fór að bila, og það að verða flóknara að sinna því. Ég hef svo farið sem gestur á þessa stóru spá og heilsu hátíð. Þar eru einstaklingar með sína allskonar eiginleika á því sviði að lesa í spil sem oft er mest að lesa í orkuhjúp mannveru með milligöngu þeirra þarna úti. Á þessum hátíðum er mikilvægt að fara um, og setja þriðja auga radar sinn í gang um hver af þeim öllum sem sitja þar, væru þau réttu fyrir það sem maður er eftir. Ég hlustaði einu sinni á konu sem mælti með fólki á einum af básunum en það var sóun á peningum og tíma, af því að það var plat. Það segir að það að mæla með einhverjum slíkum fyrir aðra er ekki endilega alltaf í dúr við okkur, þó að það hafi verið fyrir þá manneskju. Það voru tvær spákonur á Íslandi sem voru góðar og var önnur þeirra greinilega með plan hærri afla á sínum snærum. En sagði mér það í dulmáli. Það kom allt fram. En ég gat ekki vitað fyrr en löngu seinna að þau þarna úti veittu henni það sem eitt fyrsta skrefið fyrir það plan að senda mig hingað. Hin konan sem ég sá sem ung sagði mér hver fyrsti stafurinn yrði í nafni mannsins sem ég myndi giftast sem reyndist rétt, en því hjónabandi lauk. Jóna Rúna Kvaran heilari hjá Sálarrannsóknar félaginu var líka einstök í því hvað hún nam um kringumstæður mínar eftir skilnaðinn og áður en ferlið til að snúa lífi mínu við hófst. Þessi hærri öfl hafa mjög ólýsanlega mjúka leið til að maður taki skrefin eitt af öðru að því sem þau eru að undirbúa mann fyrir, af því að það séu örlögin. Það að vera leiddur þannig án þess að hafa glóru um hver tilgangurinn sé, er ansi einstök lífsreynsla. Það var greinilega hærra plan. Í mínu tilfelli frá því að hafa kallað á þau til að losa mig við líf í snjó, og svo að fá lífsförunaut sem ég gæti átt djúpar og innihaldsríkar samræður við. Sem er enn eftir 37 ár hér en fjörtíu og einu ári eftir að við hittumst fyrst í Safari Ferð Úlfars Jakobsen sumarið 1983. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið 90 milljarða vannýtt útflutningstækifæri Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Magnús og hálfsannleikurinn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Reykjavík - barnvæn höfuðborg? Einar Þorsteinsson,Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Opið bréf til innviðaráðherra Eyjólfur Þorkelsson Skoðun Við getum öll bjargað lífi Kristófer Kristófersson Skoðun Að bjarga þjóð Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun „Hristir í stoðum“ RÚV? Hermann Stefánsson Skoðun Hin dásamlega sturlun: Umræðan á Íslandi Davíð Bergmann Skoðun Háskóli Íslands. Opinn og alþjóðlegur? Styrmir Hallsson,Abdullah Arif Skoðun Það er heldur betur vitlaust gefið á Íslandi Jónas Yngvi Ásgrímsson Skoðun Skoðun Skoðun Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavík - barnvæn höfuðborg? Einar Þorsteinsson,Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Magnús og hálfsannleikurinn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Það sem gerist þegar formúlur og fordómar hafa of mikil áhrif Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Látum verkin tala fyrir börnin á Gaza Gunnar Axel Axelsson skrifar Skoðun 90 milljarða vannýtt útflutningstækifæri Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Tvær sögur Egill Þ. Einarsson skrifar Skoðun Stærsta kjarabót öryrkja í áratugi Ingjibjörg Isaksen skrifar Skoðun Að bjarga þjóð Jón Baldvin Hannibalsson skrifar Skoðun Háskóli Íslands. Opinn og alþjóðlegur? Styrmir Hallsson,Abdullah Arif skrifar Skoðun Nýtt örorkulífeyriskerfi Inga Sæland skrifar Skoðun Það er heldur betur vitlaust gefið á Íslandi Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Að bera harm sinn í hljóði Gunnhildur Ólafsdóttir skrifar Skoðun Velferð sem virkar Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Gleðileg ný fiskveiðiáramót …von eða ótti? Arnar Laxdal skrifar Skoðun „Hristir í stoðum“ RÚV? Hermann Stefánsson skrifar Skoðun Opið bréf til innviðaráðherra Eyjólfur Þorkelsson skrifar Skoðun Hin dásamlega sturlun: Umræðan á Íslandi Davíð Bergmann skrifar Skoðun Áhrif, evran, innviðir, öryggi Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Hugleiðing um rauð epli og skynjun veruleikans Gauti Páll Jónsson skrifar Skoðun Tumi þumall og blaðurmaðurinn Kristján Logason skrifar Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Stefnum á að veita 1000 börnum innblástur fyrir framtíðina Dr. Bryony Mathew skrifar Skoðun Samgönguáætlun – skuldbinding, ekki kosningaloforð skrifar Skoðun Menntun til framtíðar Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Við getum öll bjargað lífi Kristófer Kristófersson skrifar Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Menntastefna stjórnvalda – ferð án fyrirheits? Sigvaldi Egill Lárusson skrifar Skoðun Fyrir hvern erum við að byggja? Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Beint og milliliðalaust Jón Steindór Valdimarsson skrifar Sjá meira
Þau sem eru með einstaka eiginleika af einhverju tagi sem þau veita samfélaginu eru sett á jörðina í þeim tilgangi Skilninarvit og eðli sem er með eins mismunandi tjáningu og eðli og einstaklingarnir eru margir. Þegar ég var á Íslandi, virtist svo vera: Að aðeins þau sem sáu mannverur sem höfðu dáið, og þá kallaðir draugar hefðu það skilningarvit. Hafsteinn Björnsson miðill var sá eini sem ég man að var viðurkenndur og hélt samkomur þar sem hann sagði þeim þar frá þeim dánu sem höfðu samband við hann þá. Árið 1977 gerðist sá sorglegi atburður að fyrri leikfélagi úr götunni drukknaði í stöðuvatni með kærastanum. Ég vissi þá að mamma hennar myndi vilja fá fund með Hafsteini í von um tengingu. Um leið og ég endaði þá hugsun fékk ég þetta: Að hann yrði ekki lengur á meðal okkar. Og tilkynningin um lát hans kom daginn eftir. En þau dánu eru bara sálir sem hafa yfirgefið líkama sína. Eina skiptið sem ég fékk orkuhjúp dáins manns allt að því áþreifanlegan, var í kaffistofu í verslunar miðstöð. Ég hafði fengið sæti hjá konu sem sat ein við borð, af því að hin voru öll upptekin. Við fórum að spjalla, og á einhverju stigi sagði hún mér, að maðurinn hennar hafði dáið fyrir ári síðan. Sem við spjölluðum, þá fór ég að finna orkuhjúp mannslíkama rísa á milli okkar. Sjá hann með þriðja auganu, og að fá hugsanaflutnings skilaboð handa henni. Svo hvarf það eftir að hún hafði fengið skilaboðin. Gleðitár runnu niður af að vita að hann væri hjá henni. Og er eina skiptið sem ég hef upplifað slíkt sem bara gerðist af því að hann og þau þarna úti ákváðu að nota það tækifæri. Það gerðist þarna fyrir hana, af því að eitthvað þarna úti var að skipuleggja það. Það er svo þriðja augað í þeim sem sjá þá dánu hafa, sem hefur þá opnun sem þau fæddust með. Svo eru endalausar aðrar leiðir sem það hærra afl hefur handa hinum ótal einstaklingum fyrir það sem þeim er ætlað að vera mjög góð í. Þau nota það fyrir sitt starf og þjónustu sem er oft meira þannig af ráðstöfun frá hærri stað, en að það sé bara frá rökhyggju hluta heilabús þeirra. Svo að það næmi sem ég hafði þá, og bjargaði mér í þeim kringumstæðum tilveru minnar með að þegja. Sjálfvirkt í mér var frá langtíma kröfum um að tala ekki, er ógerlegt að skilgreina. Mitt dæmi að vinna með einstaklingum frá þeim eiginleika. Var engan veginn hugsað eða ákveðið af mér. Heldur læddist það að mér á ýmsa ísmeygilega vegu, en án þess að ég upplifði að vera fjarstýrð. Það var meira eins og að færa sig rólega frá einu til annars. En þegar það að lesa eða heila hafði birst var það mjög ljúf iðja. Við að koma svo í mun stærra land. Og margra milljóna samfélag hér í Ástralíu þá fór svæðið að smá aukast. Enda svo margt nýaldarefni í boði sem sýndi og sýnir leiðir um að læra meira um sjálfan sig af eðli og tagi, sem kristni býður ekki upp á. Umbreytingin varð samt ekki orðin að fullu, fyrr en eftir ferli í vinnulotu sem innihélt Líföndun og ótal sjálfs upplifunar fræðum höfunda frá öðrum löndum. En mest þó einstaklingar frá Bandaríkjunum sem höfðu nýtt sér austræn fræði og fært í vestræna hugsun, allskonar andlegt og sjálfshjálpar gagnlegt efni. Sem eru til dæmis fræðin frá heimspeki annarra landa eins og Buddhisma og Hinduisma sem veita víðari skilning á þessu með sálir. Á síðari árum, fór ég svo að átta mig á því að þetta skilningarvit er öllum veitt. En birtist á svo margan hátt. Svo að það er mögulegt að stór hluti mannkyns gæti verið blindur á hvaðan sumir eiginleikar þeirra og sérstakir hæfileikar koma. Mín eigin fyrsta beina upplifun á því, kom með einskonar símtali hugsanaflutnings inn í höfuðið á mér um að afi minn væri dáinn. Það var árið 1974, þegar ég og fyrri maðurinn minn vorum við Blöndu á hringferð okkar í kring um landið, og ætluðum að heimsækja hann á Hvammstanga, þar sem hann hafði dvalið um tíma. Við vorum rétt búin að tjalda og ætluðum að hafa það rólegt í um tvo daga, en fara svo og heilsa upp á hann. Afa sem ég vonaði að væri á lífi. En þá kom þetta sterka hugboð, sem var eins og símtal utan frá. Hann var að láta mig vita að hann hafði yfirgefið líkamann. Væri farinn. Þá var ljóst að við yrðum að pakka upp og fara á næstu símstöð, til að fá það staðfest sem gerðist. Þá sá ég fyrsta líkið og var það eins og hann svæfi. Ég átti svo eftir að fá nokkur slík hærri skilaboð seinna sem komu eins og símtöl í heilabúið. Þau sem voru mest óvænt, var til dæmis að sjá auglýsingu á girðingu á sporvagns brautinni, að það átti að halda einskonar spá-hátíð. Ég fékk það þá sterkt í höfuðið, að ég ætti að vera með í henni. Ég fór fyrst sem gestur, og sá og lærði, að það sem mér var gefið að veita, féll inn í það sem hin þar buðu upp á. Það leið svo ekki langur tími þangað til að annað skilaboð kom utan frá um að ég ætti að bjóða heilun. Sú heilun reyndist veita atriðum um sálina, líkamann, vandamál í þessu lífi og svo framvegis. Ég er í raun bara millistykki og sú sem tjáir það sem þau þarna úti veita mér í heilabúið. Þessi ferli tóku þrjá tíma í hvert skipti. Það sem ég hef svo náð að skilja: Er að allir þessir einstaklingar, mannverur á jörðu. Að þau sem hafa sína eigin tíðni og bylgjulengd og bjóða þjónustu sína á þessum hátíðum gera best þegar einstaklingarnir sem velja þau tengi við orkuna. Það skapar yfirleitt mestu ánægjuna með það sem er veitt. Svo var enn stærri útgáfa af slíkri hátíð sett upp í mjög stórri byggingu. Ég var með bás þar á hverju ári sem er alltaf í enda maí. Ég var með í þeim í mörg ár eða þangað til að líkaminn fór að bila, og það að verða flóknara að sinna því. Ég hef svo farið sem gestur á þessa stóru spá og heilsu hátíð. Þar eru einstaklingar með sína allskonar eiginleika á því sviði að lesa í spil sem oft er mest að lesa í orkuhjúp mannveru með milligöngu þeirra þarna úti. Á þessum hátíðum er mikilvægt að fara um, og setja þriðja auga radar sinn í gang um hver af þeim öllum sem sitja þar, væru þau réttu fyrir það sem maður er eftir. Ég hlustaði einu sinni á konu sem mælti með fólki á einum af básunum en það var sóun á peningum og tíma, af því að það var plat. Það segir að það að mæla með einhverjum slíkum fyrir aðra er ekki endilega alltaf í dúr við okkur, þó að það hafi verið fyrir þá manneskju. Það voru tvær spákonur á Íslandi sem voru góðar og var önnur þeirra greinilega með plan hærri afla á sínum snærum. En sagði mér það í dulmáli. Það kom allt fram. En ég gat ekki vitað fyrr en löngu seinna að þau þarna úti veittu henni það sem eitt fyrsta skrefið fyrir það plan að senda mig hingað. Hin konan sem ég sá sem ung sagði mér hver fyrsti stafurinn yrði í nafni mannsins sem ég myndi giftast sem reyndist rétt, en því hjónabandi lauk. Jóna Rúna Kvaran heilari hjá Sálarrannsóknar félaginu var líka einstök í því hvað hún nam um kringumstæður mínar eftir skilnaðinn og áður en ferlið til að snúa lífi mínu við hófst. Þessi hærri öfl hafa mjög ólýsanlega mjúka leið til að maður taki skrefin eitt af öðru að því sem þau eru að undirbúa mann fyrir, af því að það séu örlögin. Það að vera leiddur þannig án þess að hafa glóru um hver tilgangurinn sé, er ansi einstök lífsreynsla. Það var greinilega hærra plan. Í mínu tilfelli frá því að hafa kallað á þau til að losa mig við líf í snjó, og svo að fá lífsförunaut sem ég gæti átt djúpar og innihaldsríkar samræður við. Sem er enn eftir 37 ár hér en fjörtíu og einu ári eftir að við hittumst fyrst í Safari Ferð Úlfars Jakobsen sumarið 1983. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma.
Skoðun Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson skrifar
Skoðun Það sem gerist þegar formúlur og fordómar hafa of mikil áhrif Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar
Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson skrifar