Er stóraukin lýðræðisþátttaka ekki verðlaunaefni? Einar Freyr Elínarson skrifar 24. apríl 2024 22:01 Ég las í gær grein sem Snorri Másson fréttamaður skrifaði um enskumælandi ráð sem sett var á fót hér í Mýrdalshreppi í upphafi þessa kjörtímabils. Eins las ég pistil sem Eiríkur Rögnvaldsson prófessor í íslensku ritaði í Facebook hópinn Málspjallið fyrr í dag. Ísland á mikinn mannauð í öllum þeim fjölda íbúa sem búa hér á landi en tala ekki íslensku. Hlutfall þeirra er hvergi hærra á landinu heldur en hér í Mýrdalshreppi, nú um 60%. Í aðdraganda sveitarstjórnarkosninga 2022 voru samþykktar á Alþingi breytingar á kosningalögum sem kváðu á um að erlendir íbúar öðlist kjörgengi og kosningarrétt eftir að hafa verið með skráð lögheimili á Íslandi í þrjú ár samfellt. Þessi lagabreyting hafði þau áhrif að fjöldi erlendra íbúa á kjörskrá fjórfaldaðist. Við stóðum því frammi fyrir að annað hvort sætta okkur við litla lýðræðislega þátttöku þessa stóra hóps, nú eða að opna á samtal og reyna með einhverjum leiðum að efla virkni hans í samfélaginu. Þetta er ekki einfalt verkefni og við erum sannarlega meðvituð um mikilvægi þess að efla íslenskukunnáttu. Það málefni er einmitt það sem hefur verið mest rætt á fundum ráðsins. Hvaða leiðir væri hægt að fara til þess að hvetja íbúa til að afla sér þekkingar og hvernig er best að miðla henni er meðal þess sem hefur verið rætt. Þetta er fjölbreyttur hópur í mismunandi aðstöðu. Hefðbundin kvöldnámskeið sem hafa gegnum árin verið haldin henta ekki endilega öllum. Væri möguleiki að fá atvinnurekendur með í lið og styðja við starfsfólk með því að veita jafnvel launað leyfi til að sækja námskeið? Væri hægt að nota snjallforrit eins og hafa verið í þróun? Væri möguleiki að auka sveigjanleika íslenskukennslu til þess að mæta betur ólíkum þörfum hvað varðar hentugan tíma fyrir kennslu? Hvernig getum við stutt við þau sem eru komin með grunnatriði en vantar frekari þjálfun til að ná aukinni færni? Það er því síður en svo að stofnun enskumælandi ráðs hafi á nokkurn hátt dregið úr áhuga okkar á að efla íslenskuna - þvert á móti hefur hún orðið til þess að mun meiri umræða á sér stað um málefnið en áður, a.m.k. hér í Mýrdalnum. Það er svo hárrétt sem að Eiríkur Rögnvaldsson segir í pistlinum sínum að sveitarfélagið hefur ekki sett sér málstefnu - frekar en flest sveitarfélög landsins. Þetta þarf að laga og ég vona að þessi umræða verði til þess að vekja okkur öll til meðvitundar um mikilvægi þess. Ég stend fyllilega með þeirri ákvörðun sveitarfélagsins að hafa komið ráðinu á fót. Lausnin á þeim áskorunum sem við stöndum frammi fyrir er í mínum huga ekki sú að jaðarsetja stóran hóp í samfélaginu og meina honum þátttöku í opinberri stefnumótun - heldur sé lausnin miklu frekar samvinna og opið samtal um leiðir áfram. Eins er mikilvægt að árétta að þó að fundirnir fari fram á ensku þá eru allar fundargerðir ritaðar á bæði ensku og íslensku og því er ekki búið að færa stjórnsýsluna yfir á ensku. Ég hef ýmislegt að athuga við nálgun Snorra Mássonar í grein sinni á Vísi í gær. Það er t.d. rangt að það sé óvinnandi vegur að reka samfélagið eða stjórnsýsluna á íslensku. Íslenska er tungumál stjórnsýslunnar og það að við bjóðum þeim sem ekki tala íslensku að taka þátt í umræðum og setja mál á dagskrá og til umræðu í sveitarstjórn markar síður en svo upphafið af endi íslenskrar tungu. Ég er ósammála þeirri nálgun á málið að verið sé að minnka hlut íslenskunnar í opinberri stjórnsýslu, það er einfaldlega verið að leyfa fleiri skoðunum að heyrast - sem annars myndu líklega ekki fá að njóta sín.Eins er ég ósammála nálgun hans á það sem hann kallar tískuorðið inngildingu. Nýyrði eru ekki tískuorð. Þau eru partur af eðlilegri þróun samfélagsins og að tungumálið okkar geti áfram aðlagað sig að breyttum aðstæðum - skárra væri það nú, annars yrði íslenskan fljótt óhentug. Ég fagna því þegar fólk hefur ímyndunarafl til þess að koma nýjum hlutum og nýjum nálgunum í orð - en í sögulegu samhengi þá hafa nýyrði oft farið í taugarnar á mörgum. Inngilding snýst ekki um það að íslendingum verði gert að aðlaga sig að menningu annarra þjóða, heldur einfaldlega að við gefum fjölbreyttum hópi fólks kleift að taka þátt í ákvarðanatöku og virkjum sem flesta til þátttöku. Þetta er hugtak sem er ætlað að hvetja til umburðarlyndis og samvinnu, andstætt skautun sem á það til að verða þegar hópum er stillt upp andspænis hvorum öðrum þegar gefið er undir skóna að annar ógni hagsmunum hins.Eins og ég minntist á hér að ofan þá opnuðust engar flóðgáttir þegar Mýrdalshreppur ákvað að setja á fót enskumælandi ráð eins og Snorri talar um í grein sinni ekki - heldur opnuðust þær þegar Alþingi ákvað að breyta kosningalögum. Mér finnst þarna verið að snúa hlutunum á hvolf og teldi eðlilegra að fólk beindi athygli sinni að löggjafanum, ef það vill draga úr tækifærum fólks til þess að hafa áhrif á nærumhverfi sitt - sem er n.b. ekki mín skoðun. Að öðru leyti fagna ég þeirri umræðu sem grein Snorra hefur skapað og því fer fjarri að ég ætli að saka hann eða aðra sem hafa áhyggjur af stöðu íslenskunnar um útlendingaandúð. Þetta er einmitt sú hlið innflytjendamála sem ég tel að hafi ekki fengið nægilega mikið rými í umræðunni. Það er hins vegar að mínu mati ástæðulaust og óréttlátt gagnvart enskumælandi ráði Mýrdalshrepps að gefa því undir fótinn að veiting samfélagsverðlauna til ráðsins sé á einhvern hátt árás á íslenska tungu. Að lokum vil ég segja að það hefur hvergi verið sagt að þetta sé eitthvað sem öll sveitarfélög eigi eða verði að gera, þó víða gæti þessi nálgun vel hentað. Við erum einfaldlega að haga málum út frá lýðfræðilegri samsetningu okkar sveitarfélags og reyna eftir fremsta megni að efla lýðræðislega þátttöku og tryggja mannréttindi okkar íbúa – sem er auðvitað eitthvað sem ég held að öll sveitarfélög ættu að hafa að markmiði. Uppbygging og fólksfjölgun síðustu ára hefur gerst á slíkum hraða að við höfum ekki náð nægilega vel utan um málefni innflytjenda (hér í Mýrdalnum og á landsvísu). Ég lít á þetta verkefni sem viðleitni til að gefa málaflokknum það vægi sem hann sannarlega þarf ef við viljum tryggja tækifæri íbúa af erlendu bergi brotni og að ekki sé minnst á þá stóru áskorun að tryggja mannréttindi fjöltyngdra barna til framtíðar – sem er efni í sér pistil. Höfundur er sveitarstjóri Mýrdalshrepps. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mýrdalshreppur Íslensk tunga Stjórnsýsla Einar Freyr Elínarson Sveitarstjórnarmál Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Ég las í gær grein sem Snorri Másson fréttamaður skrifaði um enskumælandi ráð sem sett var á fót hér í Mýrdalshreppi í upphafi þessa kjörtímabils. Eins las ég pistil sem Eiríkur Rögnvaldsson prófessor í íslensku ritaði í Facebook hópinn Málspjallið fyrr í dag. Ísland á mikinn mannauð í öllum þeim fjölda íbúa sem búa hér á landi en tala ekki íslensku. Hlutfall þeirra er hvergi hærra á landinu heldur en hér í Mýrdalshreppi, nú um 60%. Í aðdraganda sveitarstjórnarkosninga 2022 voru samþykktar á Alþingi breytingar á kosningalögum sem kváðu á um að erlendir íbúar öðlist kjörgengi og kosningarrétt eftir að hafa verið með skráð lögheimili á Íslandi í þrjú ár samfellt. Þessi lagabreyting hafði þau áhrif að fjöldi erlendra íbúa á kjörskrá fjórfaldaðist. Við stóðum því frammi fyrir að annað hvort sætta okkur við litla lýðræðislega þátttöku þessa stóra hóps, nú eða að opna á samtal og reyna með einhverjum leiðum að efla virkni hans í samfélaginu. Þetta er ekki einfalt verkefni og við erum sannarlega meðvituð um mikilvægi þess að efla íslenskukunnáttu. Það málefni er einmitt það sem hefur verið mest rætt á fundum ráðsins. Hvaða leiðir væri hægt að fara til þess að hvetja íbúa til að afla sér þekkingar og hvernig er best að miðla henni er meðal þess sem hefur verið rætt. Þetta er fjölbreyttur hópur í mismunandi aðstöðu. Hefðbundin kvöldnámskeið sem hafa gegnum árin verið haldin henta ekki endilega öllum. Væri möguleiki að fá atvinnurekendur með í lið og styðja við starfsfólk með því að veita jafnvel launað leyfi til að sækja námskeið? Væri hægt að nota snjallforrit eins og hafa verið í þróun? Væri möguleiki að auka sveigjanleika íslenskukennslu til þess að mæta betur ólíkum þörfum hvað varðar hentugan tíma fyrir kennslu? Hvernig getum við stutt við þau sem eru komin með grunnatriði en vantar frekari þjálfun til að ná aukinni færni? Það er því síður en svo að stofnun enskumælandi ráðs hafi á nokkurn hátt dregið úr áhuga okkar á að efla íslenskuna - þvert á móti hefur hún orðið til þess að mun meiri umræða á sér stað um málefnið en áður, a.m.k. hér í Mýrdalnum. Það er svo hárrétt sem að Eiríkur Rögnvaldsson segir í pistlinum sínum að sveitarfélagið hefur ekki sett sér málstefnu - frekar en flest sveitarfélög landsins. Þetta þarf að laga og ég vona að þessi umræða verði til þess að vekja okkur öll til meðvitundar um mikilvægi þess. Ég stend fyllilega með þeirri ákvörðun sveitarfélagsins að hafa komið ráðinu á fót. Lausnin á þeim áskorunum sem við stöndum frammi fyrir er í mínum huga ekki sú að jaðarsetja stóran hóp í samfélaginu og meina honum þátttöku í opinberri stefnumótun - heldur sé lausnin miklu frekar samvinna og opið samtal um leiðir áfram. Eins er mikilvægt að árétta að þó að fundirnir fari fram á ensku þá eru allar fundargerðir ritaðar á bæði ensku og íslensku og því er ekki búið að færa stjórnsýsluna yfir á ensku. Ég hef ýmislegt að athuga við nálgun Snorra Mássonar í grein sinni á Vísi í gær. Það er t.d. rangt að það sé óvinnandi vegur að reka samfélagið eða stjórnsýsluna á íslensku. Íslenska er tungumál stjórnsýslunnar og það að við bjóðum þeim sem ekki tala íslensku að taka þátt í umræðum og setja mál á dagskrá og til umræðu í sveitarstjórn markar síður en svo upphafið af endi íslenskrar tungu. Ég er ósammála þeirri nálgun á málið að verið sé að minnka hlut íslenskunnar í opinberri stjórnsýslu, það er einfaldlega verið að leyfa fleiri skoðunum að heyrast - sem annars myndu líklega ekki fá að njóta sín.Eins er ég ósammála nálgun hans á það sem hann kallar tískuorðið inngildingu. Nýyrði eru ekki tískuorð. Þau eru partur af eðlilegri þróun samfélagsins og að tungumálið okkar geti áfram aðlagað sig að breyttum aðstæðum - skárra væri það nú, annars yrði íslenskan fljótt óhentug. Ég fagna því þegar fólk hefur ímyndunarafl til þess að koma nýjum hlutum og nýjum nálgunum í orð - en í sögulegu samhengi þá hafa nýyrði oft farið í taugarnar á mörgum. Inngilding snýst ekki um það að íslendingum verði gert að aðlaga sig að menningu annarra þjóða, heldur einfaldlega að við gefum fjölbreyttum hópi fólks kleift að taka þátt í ákvarðanatöku og virkjum sem flesta til þátttöku. Þetta er hugtak sem er ætlað að hvetja til umburðarlyndis og samvinnu, andstætt skautun sem á það til að verða þegar hópum er stillt upp andspænis hvorum öðrum þegar gefið er undir skóna að annar ógni hagsmunum hins.Eins og ég minntist á hér að ofan þá opnuðust engar flóðgáttir þegar Mýrdalshreppur ákvað að setja á fót enskumælandi ráð eins og Snorri talar um í grein sinni ekki - heldur opnuðust þær þegar Alþingi ákvað að breyta kosningalögum. Mér finnst þarna verið að snúa hlutunum á hvolf og teldi eðlilegra að fólk beindi athygli sinni að löggjafanum, ef það vill draga úr tækifærum fólks til þess að hafa áhrif á nærumhverfi sitt - sem er n.b. ekki mín skoðun. Að öðru leyti fagna ég þeirri umræðu sem grein Snorra hefur skapað og því fer fjarri að ég ætli að saka hann eða aðra sem hafa áhyggjur af stöðu íslenskunnar um útlendingaandúð. Þetta er einmitt sú hlið innflytjendamála sem ég tel að hafi ekki fengið nægilega mikið rými í umræðunni. Það er hins vegar að mínu mati ástæðulaust og óréttlátt gagnvart enskumælandi ráði Mýrdalshrepps að gefa því undir fótinn að veiting samfélagsverðlauna til ráðsins sé á einhvern hátt árás á íslenska tungu. Að lokum vil ég segja að það hefur hvergi verið sagt að þetta sé eitthvað sem öll sveitarfélög eigi eða verði að gera, þó víða gæti þessi nálgun vel hentað. Við erum einfaldlega að haga málum út frá lýðfræðilegri samsetningu okkar sveitarfélags og reyna eftir fremsta megni að efla lýðræðislega þátttöku og tryggja mannréttindi okkar íbúa – sem er auðvitað eitthvað sem ég held að öll sveitarfélög ættu að hafa að markmiði. Uppbygging og fólksfjölgun síðustu ára hefur gerst á slíkum hraða að við höfum ekki náð nægilega vel utan um málefni innflytjenda (hér í Mýrdalnum og á landsvísu). Ég lít á þetta verkefni sem viðleitni til að gefa málaflokknum það vægi sem hann sannarlega þarf ef við viljum tryggja tækifæri íbúa af erlendu bergi brotni og að ekki sé minnst á þá stóru áskorun að tryggja mannréttindi fjöltyngdra barna til framtíðar – sem er efni í sér pistil. Höfundur er sveitarstjóri Mýrdalshrepps.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar