Regnbogastríðið Sæþór Benjamín Randalsson skrifar 22. mars 2024 11:31 Margir samkynhneigðir karlmenn ganga í gegnum tímabil sjálfskoðunar og velta fyrir sér stöðu okkar í heiminum. Það er augljóst að við erum í minnihluta og að það er eitthvað öðruvísi við okkur þegar við horfum til jafningja okkar og heimsins í kringum okkur þegar við vöxum úr grasi. Sumir okkar sjá sig sem einhverstaðar á milli karla og kvenna, menningarlega og nýta tíma sinn sem sendiherrar milli búðanna tveggja. Sumir okkar taka að sér að ala upp foreldralaus börn samfélagsins. Sumir nota tækifærið vegna náttúrulegrar ófrjósemi til að eyða ævinni í háfleyg áhugamál. Og svo eru aðrir sem standa á herðum aktívisma fyrri tíma og selja hinn tiltölulega nýfundna áhuga samfélagsins á hinsegin málum í skiptum fyrir framagang í starfi og til að selja vörur - stundum einfaldar viðskiptavörur. Þessi grein fjallar um þá samkynhneigða karlmenn sem gera út á vinnu fyrri kynslóða aðgerðarsinna til að selja stríð og áróður - hinsegin gróðamenn stríðs og átaka í heiminum. Á öllum vesturlöndum eru samkynhneigðir áhrifamenn sem halda uppi ríkjandi hugmyndafræði. Það er ábatasamt fyrir þá persónulega að halda óbreyttu ástandi. Aðferðarfræði þeirra er fjölbreytt, allt frá kúgun og fordómum yfir í smeðjuleg faðmlög og smjatt til að öðlast nýja talsmenn. Mannréttindi samkynhneigðra karlmanna má snúa yfir í rök fyrir stríði og til að viðhalda bandaríska heimsveldinu. Þetta fyrirbrigði er það algeng að það hefur fengið sitt eigið nafn á ensku, „homonationalism“. Þetta er einfalt hugtak fyrir einfalt hugarfar Vesturlanda, sem læra ekki sögu eða stéttarbaráttu og fá ekki upplýsingar eða skilja ekki hver hin raunverulega ástæða og drifkraftur utanríkisstefnu vestrænna ríkja er. Sagt er að „Vesturlöndin“ hafi réttindi samkynhneigðra, og þau lönd sem lenda í sigti vesturlandanna eru sökuð um að vera fornfárleg og afturábak fyrir að hafa þau ekki. Þannig eru árásir, sprengjuvarpanir, valdarán og refsiaðgerðir réttlættar - í nafni réttinda samkynhneigðra. Aldrei er hin ófullkomna innleiðing réttinda samkynhneigðra á Vesturlöndum umræðuefni á þessu sviði. Þeim er veifað í burtu sem einhvers konar misskilningur (aðferð sem var fundin upp í kalda stríðinu til að hunsa hræsni vestursins í garð litaðra). Sú staðreynd að samkynhneigðir karlmenn á vesturlöndum eru tölfræðilega fleiri á meðal heimilislausra og þeirra sem fá engin lyf við HIV er aldrei umræðuefnið. Áherslan er stéttamiðuð og þess vegna er áherslan á hjónaband en ekki atvinnu- eða húsnæðisvernd. Hjónaband nær yfir erfðir, skattlagningu og tvíþjóða pör, allt forgangsverkefni milli- og yfirstéttarinnar. Húsnæði og atvinnumál eru enn óleyst, þar sem mörg ríki Bandaríkjanna leyfa leigusala og yfirmönnum að reka samkynhneigða karlmenn vegna kynhneigðar sinnar. Að við tölum ekki um hversu karllæg hreyfingin hefur verið, hreyfir ekki við réttindum kvenna eða trans einstaklinga. Það á enn eftir að leysa réttindi samkynhneigðra innan vestrænna samfélaga ef framgangur hópsins í heild væri sannarlega markmiðið. Þess í stað er sú hugmynd sett fram af þessum vel launuðu hommum í sjónvarpinu að vesturlönd „hafi“ réttindi samkynhneigðra, eins og þetta sé af eða á, annaðhvort er land með réttindin, eða ekki neitt. Saga réttinda samkynhneigðra, að það hafi verið barátta undir forystu aðgerðarsinna og að réttindi hafi ekki verið veitt af ríkisstjórnum Vesturlanda sjálfra, er þurrkuð út. Að þessir vel launuðu menn hafi aldrei verið á götum úti og út úr skápnum þegar það var erfitt er ekki talað um. Þeir kynna vesturlönd sem siðmenntaðar þjóðir vegna þess að flestar vestrænar þjóðir hafa samkynhneigð hjónabönd og vegna þess að það er forgangsverkefni þessara samkynhneigðra karlmanna. Þetta er í þeirra huga frágengið og leyst vandamál sem sannar yfirburði og framfarir Vesturlandanna gegn öðrum löndum. Það af leiðandi og án frekari ígrundunar er öðrum þjóðum stillt up sem afturhaldssömum og ósiðmenntuðum. Einstök leið þessara þjóða í gegnum sína eigin sögu er ekki skoðuð og þar af leiðandi ómerkileg og óviðeigandi. Að það séu samkynhneigðir karlmenn í hverjum þeirra sem geti talað tungumál landsins og vinna að framgangi samkynhneigðra þar er aðeins fjallað um ef hægt er að nota það til að réttlæta afskipti. Það er aldrei talað um það, að lifa í ofbeldi eða stríði gerir mannréttindabaráttu erfiða. Fyrri afskipti eins og Írak, þar sem réttindi samkynhneigðra færðust aftur eftir vestræna íhlutun er aldrei fjallað um. Það gæti fengið hlustendur til að velta því fyrir sér hvort afskiptin hafi raunverulega snúist um mannréttindi. Þess í stað, í formi menningarlegs og ýkts þjóðernisstolts, ef lagareglur þeirra endurspegla ekki form Bandaríkjanna, eru öll utanaðkomandi afskipti máluð sem góð. Alvöru sagnfræðileg rannsókn sýnir að á síðustu öld hefur Bretland og nú Ameríka skapað heimsveldi arðráns, stolið auðlindum heimsins til að draga þau in í kjarna heimsveldisins, þar á meðal verkamenn annarra þjóðanna. Til að viðhalda þessu heimsveldi þarf alþjóðlegt net herstöðva og hafna ásamt gríðarlegum fjárhæðum sem hellt er í vopnaframleiðslu og sölu. Bandaríkin eru stærsti framleiðandi og seljandi vopna í heiminum og nota nú regnboga til að mála glanslit á sprengjur sínar sem eru nú markaðssettar sem frelsandi í stað eyðingarverkfæra. Rétt þegar heimurinn var farinn að þreytast á eyðileggingu Kóreu, síðan Víetnam, síðan Íraks, síðan Afganistan, komu samkynhneigðir karlarnir til að bæta meira lífi í orðstír Bandaríkjanna sem afl hins góða í heiminum. Samkynhneigðir karlmenn á Vesturlöndum sem kjósa að nýta sérstöðu okkar í samfélaginu til persónulegra framfara í starfi eru sjúkir. Það vinnur gegn langtímaöryggi samkynhneigðra karlmanna, bindur auðkenni okkar við alþjóðlega hryðjuverkaherferð Bandaríkjanna og þurrkar út alla merkingu úr hópavitund okkar. Það er siðlaust að tala fyrir auknu fé sem varið er í bandalög Bandaríkjanna eins og NATO. Þessir menn biðja ekki um meiri pening fyrir hádegismat í skólanum, eða öðrum grotnandi innviðum þjóða okkar, heldur mælast þeir þess í stað að fjármunum sé sóað í stríð og hernaðarævintýri. Þeir eru ekki bræður mínir. Höfundur er tvöfaldur ríkisborgari Bandaríkjanna og Íslands og stoltur samkynhneigður. Frekari lestur: https://solidarity-us.org/rainbowsandweddings/ https://nataliekouritowe.files.wordpress.com/2021/12/nomorepotlucks-trending-homonationalism-e28093-natalie-kouri-towe-2012.pdf Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hinsegin Mest lesið Ójöfnuður í fjármögnun nýsköpunarverkefna Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir Skoðun Þarf að hemja hina ofurríku? Fastir pennar Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun Ef eitthvað væri að marka Bjarna Gunnar Smári Egilsson Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Landsbyggðin án háskóla? Ketill Sigurður Jóelsson Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Ójöfnuður í fjármögnun nýsköpunarverkefna Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Þjóð án máls – hver þegir, hver fær að tala? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar Skoðun Lýðræði og samfélagsmiðlar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Þetta er ekki tölfræði, heldu líf fólks Sandra B. Franks skrifar Skoðun Stjórnmálaklækir og hræsni Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Samfélag sem stendur saman Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Er biðin á enda? Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Lífsstílsvísindi og breytingaskeiðið Harpa Lind Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hærri skattar á ferðamenn draga úr tekjum ríkissjóðs Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Ósýnilegu bjargráð lögreglumannsins Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Óttast Þorgerður úrskurð EFTA-dómstólsins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisþjóðin sem gleymdi dansinum Brogan Davison,Pétur Ármannsson skrifar Skoðun Hver er að væla? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke skrifar Skoðun Skattaæfingar tengdar landbúnaðarstarfsemi Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Konan - Vinnan - Kjörin í 40 ár Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Íslenskur her og íslensk leyniþjónusta Steingrímur Jónsson skrifar Skoðun Er jafnrétti fyrir allar? Anna Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Ættu konur að fara í háskólanám? Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Íris Björk Ágústsdóttir skrifar Skoðun Enn einn dagur í baráttunni Ásta F. Flosadóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpunarlaust haust Jón Gunnarsson skrifar Skoðun Enginn grunnur fyrir nýju starfsleyfi Ísteka Rósa Líf Darradóttir,Guðrún Scheving Thorsteinsson skrifar Skoðun Krafan sem kvennahreyfingin gleymdi Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Sjá meira
Margir samkynhneigðir karlmenn ganga í gegnum tímabil sjálfskoðunar og velta fyrir sér stöðu okkar í heiminum. Það er augljóst að við erum í minnihluta og að það er eitthvað öðruvísi við okkur þegar við horfum til jafningja okkar og heimsins í kringum okkur þegar við vöxum úr grasi. Sumir okkar sjá sig sem einhverstaðar á milli karla og kvenna, menningarlega og nýta tíma sinn sem sendiherrar milli búðanna tveggja. Sumir okkar taka að sér að ala upp foreldralaus börn samfélagsins. Sumir nota tækifærið vegna náttúrulegrar ófrjósemi til að eyða ævinni í háfleyg áhugamál. Og svo eru aðrir sem standa á herðum aktívisma fyrri tíma og selja hinn tiltölulega nýfundna áhuga samfélagsins á hinsegin málum í skiptum fyrir framagang í starfi og til að selja vörur - stundum einfaldar viðskiptavörur. Þessi grein fjallar um þá samkynhneigða karlmenn sem gera út á vinnu fyrri kynslóða aðgerðarsinna til að selja stríð og áróður - hinsegin gróðamenn stríðs og átaka í heiminum. Á öllum vesturlöndum eru samkynhneigðir áhrifamenn sem halda uppi ríkjandi hugmyndafræði. Það er ábatasamt fyrir þá persónulega að halda óbreyttu ástandi. Aðferðarfræði þeirra er fjölbreytt, allt frá kúgun og fordómum yfir í smeðjuleg faðmlög og smjatt til að öðlast nýja talsmenn. Mannréttindi samkynhneigðra karlmanna má snúa yfir í rök fyrir stríði og til að viðhalda bandaríska heimsveldinu. Þetta fyrirbrigði er það algeng að það hefur fengið sitt eigið nafn á ensku, „homonationalism“. Þetta er einfalt hugtak fyrir einfalt hugarfar Vesturlanda, sem læra ekki sögu eða stéttarbaráttu og fá ekki upplýsingar eða skilja ekki hver hin raunverulega ástæða og drifkraftur utanríkisstefnu vestrænna ríkja er. Sagt er að „Vesturlöndin“ hafi réttindi samkynhneigðra, og þau lönd sem lenda í sigti vesturlandanna eru sökuð um að vera fornfárleg og afturábak fyrir að hafa þau ekki. Þannig eru árásir, sprengjuvarpanir, valdarán og refsiaðgerðir réttlættar - í nafni réttinda samkynhneigðra. Aldrei er hin ófullkomna innleiðing réttinda samkynhneigðra á Vesturlöndum umræðuefni á þessu sviði. Þeim er veifað í burtu sem einhvers konar misskilningur (aðferð sem var fundin upp í kalda stríðinu til að hunsa hræsni vestursins í garð litaðra). Sú staðreynd að samkynhneigðir karlmenn á vesturlöndum eru tölfræðilega fleiri á meðal heimilislausra og þeirra sem fá engin lyf við HIV er aldrei umræðuefnið. Áherslan er stéttamiðuð og þess vegna er áherslan á hjónaband en ekki atvinnu- eða húsnæðisvernd. Hjónaband nær yfir erfðir, skattlagningu og tvíþjóða pör, allt forgangsverkefni milli- og yfirstéttarinnar. Húsnæði og atvinnumál eru enn óleyst, þar sem mörg ríki Bandaríkjanna leyfa leigusala og yfirmönnum að reka samkynhneigða karlmenn vegna kynhneigðar sinnar. Að við tölum ekki um hversu karllæg hreyfingin hefur verið, hreyfir ekki við réttindum kvenna eða trans einstaklinga. Það á enn eftir að leysa réttindi samkynhneigðra innan vestrænna samfélaga ef framgangur hópsins í heild væri sannarlega markmiðið. Þess í stað er sú hugmynd sett fram af þessum vel launuðu hommum í sjónvarpinu að vesturlönd „hafi“ réttindi samkynhneigðra, eins og þetta sé af eða á, annaðhvort er land með réttindin, eða ekki neitt. Saga réttinda samkynhneigðra, að það hafi verið barátta undir forystu aðgerðarsinna og að réttindi hafi ekki verið veitt af ríkisstjórnum Vesturlanda sjálfra, er þurrkuð út. Að þessir vel launuðu menn hafi aldrei verið á götum úti og út úr skápnum þegar það var erfitt er ekki talað um. Þeir kynna vesturlönd sem siðmenntaðar þjóðir vegna þess að flestar vestrænar þjóðir hafa samkynhneigð hjónabönd og vegna þess að það er forgangsverkefni þessara samkynhneigðra karlmanna. Þetta er í þeirra huga frágengið og leyst vandamál sem sannar yfirburði og framfarir Vesturlandanna gegn öðrum löndum. Það af leiðandi og án frekari ígrundunar er öðrum þjóðum stillt up sem afturhaldssömum og ósiðmenntuðum. Einstök leið þessara þjóða í gegnum sína eigin sögu er ekki skoðuð og þar af leiðandi ómerkileg og óviðeigandi. Að það séu samkynhneigðir karlmenn í hverjum þeirra sem geti talað tungumál landsins og vinna að framgangi samkynhneigðra þar er aðeins fjallað um ef hægt er að nota það til að réttlæta afskipti. Það er aldrei talað um það, að lifa í ofbeldi eða stríði gerir mannréttindabaráttu erfiða. Fyrri afskipti eins og Írak, þar sem réttindi samkynhneigðra færðust aftur eftir vestræna íhlutun er aldrei fjallað um. Það gæti fengið hlustendur til að velta því fyrir sér hvort afskiptin hafi raunverulega snúist um mannréttindi. Þess í stað, í formi menningarlegs og ýkts þjóðernisstolts, ef lagareglur þeirra endurspegla ekki form Bandaríkjanna, eru öll utanaðkomandi afskipti máluð sem góð. Alvöru sagnfræðileg rannsókn sýnir að á síðustu öld hefur Bretland og nú Ameríka skapað heimsveldi arðráns, stolið auðlindum heimsins til að draga þau in í kjarna heimsveldisins, þar á meðal verkamenn annarra þjóðanna. Til að viðhalda þessu heimsveldi þarf alþjóðlegt net herstöðva og hafna ásamt gríðarlegum fjárhæðum sem hellt er í vopnaframleiðslu og sölu. Bandaríkin eru stærsti framleiðandi og seljandi vopna í heiminum og nota nú regnboga til að mála glanslit á sprengjur sínar sem eru nú markaðssettar sem frelsandi í stað eyðingarverkfæra. Rétt þegar heimurinn var farinn að þreytast á eyðileggingu Kóreu, síðan Víetnam, síðan Íraks, síðan Afganistan, komu samkynhneigðir karlarnir til að bæta meira lífi í orðstír Bandaríkjanna sem afl hins góða í heiminum. Samkynhneigðir karlmenn á Vesturlöndum sem kjósa að nýta sérstöðu okkar í samfélaginu til persónulegra framfara í starfi eru sjúkir. Það vinnur gegn langtímaöryggi samkynhneigðra karlmanna, bindur auðkenni okkar við alþjóðlega hryðjuverkaherferð Bandaríkjanna og þurrkar út alla merkingu úr hópavitund okkar. Það er siðlaust að tala fyrir auknu fé sem varið er í bandalög Bandaríkjanna eins og NATO. Þessir menn biðja ekki um meiri pening fyrir hádegismat í skólanum, eða öðrum grotnandi innviðum þjóða okkar, heldur mælast þeir þess í stað að fjármunum sé sóað í stríð og hernaðarævintýri. Þeir eru ekki bræður mínir. Höfundur er tvöfaldur ríkisborgari Bandaríkjanna og Íslands og stoltur samkynhneigður. Frekari lestur: https://solidarity-us.org/rainbowsandweddings/ https://nataliekouritowe.files.wordpress.com/2021/12/nomorepotlucks-trending-homonationalism-e28093-natalie-kouri-towe-2012.pdf
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun
Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar
Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Enginn grunnur fyrir nýju starfsleyfi Ísteka Rósa Líf Darradóttir,Guðrún Scheving Thorsteinsson skrifar
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun