Enn eitt byggðarlagið lagt í rúst Vilhelm Jónsson skrifar 18. september 2023 10:30 Að þessu sinni sýpur Seyðisfjörður seiðið af fiskveiðastefnu stjórnavalda sem er vart annað en rányrkja til að valin útgerðarfélög geti hámarkað hagnað á kostnað sjávar byggða. Verklag Síldarvinnslunnar og hagræðingar kröfur á bolfiskvinnslu að beina aflaheimildum til Grindarvíkur er enn einn sóðaskapur sem þrífst hjá stórútgerðinni. Engu er látið skipta að afkoma Seyðisfjarðar er nánast lögð í rúst og til þess fallið verðfella fasteignir í bænum og binda fólk átthaga fjötrum. Það vantar ekki upp á hugulsemina hjá framkvæmdastjóra Síldarvinnslunnar sem lítur framkvæmdina grafalvarlegum augum. Hinsvegar er Síldarvinnslan hugsanlega tilbúinn af sinni einstakri fórnfýsi að leggja byggðarlaginu til krafta sína komi bæjarbúar auga á atvinnutækifæri til að draga fram lífið s.s. arðbært laxeldi eða ferðaþjónusta. Norðlenski sægreifinn mun þá af sinni einstöku nærgætni bak við tjöldin rýna í hvað sé til ráða. Það vantar ekki uppá fagurgalann og yfirlýsingar Síldarvinnslunnar þar sem harmað er að þurfa fara í þungbærar breytingar til að auka sveigjanleika og sest verði niður með hagsmuna aðilum og sveitastjórna fólki til að milda svínaríið. Kvótalaus byggðarlög vítt og breytt um landið bera vitnisburð um skelfilegar afleiðingar. Bæjarbúar ættu að íhuga ásamt fólki í öðrum sveitarfélögum sem sitja að aflaheimildum á kostnað byggðarlaga vítt og breytt um landið að ekkert sjávarþorp er hulið sömu örlögum og samþjöppun (þjóðarglæp) sem á sér stað fyrir tilverknað ábyrgðarlausra stjórnmálamanna. Grindvíkingar munu sem fyrr taka þessum feng fagnandi enda vanir að setja að góssinu víða að. Svo sem eftir að aflaheimildir frá fiskiðjuveri á Húsavík enduðu í Grindarvík þegar Vísir skellti í lás fyrir norðan. Útgerðafélögin geta lengi skýlt sér fyrir hagræðingar kröfum ef þau komast upp með að hunsa mannlega þáttinn og geta litið á aflakistu hafsins sem þeirra eign. Ljósið í myrkrinu er að áfram um sinn verður rekin fiskimjölsverksmiðja Síldarvinnslunnar á Seyðisfirði þar sem afkomutölur eru þokkalegar þó verksmiðjan sé gömul. Þökk sé stjórnvöldum að útgerðarfélög fá uppsjávarheimildir nánast gefins. Engu er látið skipta í þessari hagræðingar sýn öryggi starfsmanna verksmiðjunar er varla sinnt sem skyldi og jafnvel að engu haft ef náttúruöflin s.s.aurskriður eða snjóflóð rumska. Væntanlega þarf Samherjagreifinn að ýta enn frekar undir samþjöppun og hagræðingu eftir að íbúar og stjórnvöld Namibíu voru svo óforskömmuð og vanþakklát að hafa ekki skilning á þeirri fórnfýsi sem Samherji sýndi með atvinnurekstri sínum þar. Það er löngu tímabært að þjóðin átti sig á að sjávarauðlindin er eyrnamerkt stærstu útgerðarfélögunum fyrir tilstuðlan óábyrgra manna við Austurvöll sem hafa látið sig engu skipta misskiptingu og ákall um breytt verklag. Það er ekki nóg að ofur ríkir útgerðarmenn vaði uppi með ránshendi og skekki alla eðlilega samkeppnisstöðu í óskyldum atvinnugreinum og hunsi mannlegan þátt til að svala fégræðgi sinni og þröngsýni. Framsal aflaheimilda sem var innleidd á tíunda áratugnum fyrir tilstuðlan Framsóknarflokksins og annarra óvandaðra manna er ein ógeðfelldasta stjórnsýsla sem hefur átt sér stað. Tug ef ekki hundruð milljarða arðgreiðslur útgerðafyrirtækjanna sýna glöggt þá rányrkju sem er í boði lagasetningavaldsins við Austurvöll. Það er ekki nóg að þjóðin fái ekki þann arð sem henni ber af auðlindinni heldur þarf hún að auki að sætta sig við kaupa ránsfengin á svívirðilegu verði vilji hún neyta afurðanna. Fiskveiðar eru hvergi styrktar eins mikið í heiminum og á Íslandi sé litið til stærstu útgerðarfélaganna ásamt fleirum gullrössum sem greiða smánargjald fyrir afurðirnar. Það vantar ekkert uppá sérhagsmuna gæsluna hjá þeim sem verja framangreindan þjófnað með kjaft og klóm til að njóta afrakstursins með einum eða öðrum hætti. Fyrr eða síðar springur þessi rányrkja og fyrirkomulag hjá þeim sem eiga síst von á að eitthvað breytist. Ef að líkum lætur hafa Seyðfirðingar verið bærilega sáttir með fiskveiðastýringuna áður en skorið var á lífsbjörgina fyrir tilverknað Síldarvinnslunnar. Einu sinni iðuðu sjávarbyggðarlög af lífi og fólk gat unnið fyrir sér og treyst því að hafa atvinnu ásamt að búa við eðlilega þjónustu en nú er öldin önnur og flest á hor reiminni. Opinber þjónusta getur vart þrifist fyrir fjárskorti. Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkurinn geta ekki svarið af sér ránsherferð síðustu áratuga frekar en Vinstri-Grænir ásamt Samfylkingunni sem sviku öll sín loforð 2009-2013 þegar gullið tækifæri var að vinda ofan af kvótakerfinu með 10% fyrningu á ári. Forsætisráðherra ástundar enn sömu svikin og flótta frá gefnum loforðum enda lærlingur bóndans á Gunnarsstöðum sem vílaði ekki fyrir sér að fara frjálslega með eðlilegt réttlæti. Höfundur er athafnamaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Vilhelm Jónsson Múlaþing Sjávarútvegur Mest lesið Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir Skoðun Má endalaust vera níðingur!! Arna Magnea Danks Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun Skoðun Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir skrifar Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir skrifar Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason skrifar Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Gervigreind er persónulegi kennarinn þinn – Lærum að læra upp á nýtt Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Gegn áætluðu kílómetragjaldi stjórnvalda á bifhjól Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Tillaga um hærri vörugjöld á mótorhjól er skref aftur á bak Unnar Már Magnússon skrifar Skoðun Hvernig hugsar þú um hreint vatn? Lovísa Árnadóttir skrifar Skoðun Takk Vigdís! Takk Guðni! Takk Halla! — Takk þjóð! Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun Blóðmerar - skeytingarleysi hinna þriggja valda Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Krefjandi tímar í veitingageiranum Einar Bárðarson skrifar Skoðun Má endalaust vera níðingur!! Arna Magnea Danks skrifar Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Silfurfat Samfylkingarinnar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir skrifar Skoðun Fjármálabylting: Gervigreind og táknvæðing fyrir almenning Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Véfréttir og villuljós Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun „Fór í útkall“ Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir skrifar Skoðun Fjölþátta ógnarstjórn Högni Elfar Gylfason skrifar Skoðun Verjum mikilvæga starfsemi Ljóssins Guðbjörg Jónsdóttir,Helga Tryggvadóttir,Sigurdís Haraldsdóttir skrifar Skoðun ,,Mig langar svo bara að geta kennt þessum 25 börnum“ Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Mér kvíðir slæm íslenska ungmenna Elín Karlsdóttir skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin stefnir í gjaldþrot!! Helgi Sigurður Haraldsson skrifar Skoðun Læknaeiðurinn og dánaraðstoð: Hvað þýðir „að valda ekki skaða“? Ingrid Kuhlman skrifar Sjá meira
Að þessu sinni sýpur Seyðisfjörður seiðið af fiskveiðastefnu stjórnavalda sem er vart annað en rányrkja til að valin útgerðarfélög geti hámarkað hagnað á kostnað sjávar byggða. Verklag Síldarvinnslunnar og hagræðingar kröfur á bolfiskvinnslu að beina aflaheimildum til Grindarvíkur er enn einn sóðaskapur sem þrífst hjá stórútgerðinni. Engu er látið skipta að afkoma Seyðisfjarðar er nánast lögð í rúst og til þess fallið verðfella fasteignir í bænum og binda fólk átthaga fjötrum. Það vantar ekki upp á hugulsemina hjá framkvæmdastjóra Síldarvinnslunnar sem lítur framkvæmdina grafalvarlegum augum. Hinsvegar er Síldarvinnslan hugsanlega tilbúinn af sinni einstakri fórnfýsi að leggja byggðarlaginu til krafta sína komi bæjarbúar auga á atvinnutækifæri til að draga fram lífið s.s. arðbært laxeldi eða ferðaþjónusta. Norðlenski sægreifinn mun þá af sinni einstöku nærgætni bak við tjöldin rýna í hvað sé til ráða. Það vantar ekki uppá fagurgalann og yfirlýsingar Síldarvinnslunnar þar sem harmað er að þurfa fara í þungbærar breytingar til að auka sveigjanleika og sest verði niður með hagsmuna aðilum og sveitastjórna fólki til að milda svínaríið. Kvótalaus byggðarlög vítt og breytt um landið bera vitnisburð um skelfilegar afleiðingar. Bæjarbúar ættu að íhuga ásamt fólki í öðrum sveitarfélögum sem sitja að aflaheimildum á kostnað byggðarlaga vítt og breytt um landið að ekkert sjávarþorp er hulið sömu örlögum og samþjöppun (þjóðarglæp) sem á sér stað fyrir tilverknað ábyrgðarlausra stjórnmálamanna. Grindvíkingar munu sem fyrr taka þessum feng fagnandi enda vanir að setja að góssinu víða að. Svo sem eftir að aflaheimildir frá fiskiðjuveri á Húsavík enduðu í Grindarvík þegar Vísir skellti í lás fyrir norðan. Útgerðafélögin geta lengi skýlt sér fyrir hagræðingar kröfum ef þau komast upp með að hunsa mannlega þáttinn og geta litið á aflakistu hafsins sem þeirra eign. Ljósið í myrkrinu er að áfram um sinn verður rekin fiskimjölsverksmiðja Síldarvinnslunnar á Seyðisfirði þar sem afkomutölur eru þokkalegar þó verksmiðjan sé gömul. Þökk sé stjórnvöldum að útgerðarfélög fá uppsjávarheimildir nánast gefins. Engu er látið skipta í þessari hagræðingar sýn öryggi starfsmanna verksmiðjunar er varla sinnt sem skyldi og jafnvel að engu haft ef náttúruöflin s.s.aurskriður eða snjóflóð rumska. Væntanlega þarf Samherjagreifinn að ýta enn frekar undir samþjöppun og hagræðingu eftir að íbúar og stjórnvöld Namibíu voru svo óforskömmuð og vanþakklát að hafa ekki skilning á þeirri fórnfýsi sem Samherji sýndi með atvinnurekstri sínum þar. Það er löngu tímabært að þjóðin átti sig á að sjávarauðlindin er eyrnamerkt stærstu útgerðarfélögunum fyrir tilstuðlan óábyrgra manna við Austurvöll sem hafa látið sig engu skipta misskiptingu og ákall um breytt verklag. Það er ekki nóg að ofur ríkir útgerðarmenn vaði uppi með ránshendi og skekki alla eðlilega samkeppnisstöðu í óskyldum atvinnugreinum og hunsi mannlegan þátt til að svala fégræðgi sinni og þröngsýni. Framsal aflaheimilda sem var innleidd á tíunda áratugnum fyrir tilstuðlan Framsóknarflokksins og annarra óvandaðra manna er ein ógeðfelldasta stjórnsýsla sem hefur átt sér stað. Tug ef ekki hundruð milljarða arðgreiðslur útgerðafyrirtækjanna sýna glöggt þá rányrkju sem er í boði lagasetningavaldsins við Austurvöll. Það er ekki nóg að þjóðin fái ekki þann arð sem henni ber af auðlindinni heldur þarf hún að auki að sætta sig við kaupa ránsfengin á svívirðilegu verði vilji hún neyta afurðanna. Fiskveiðar eru hvergi styrktar eins mikið í heiminum og á Íslandi sé litið til stærstu útgerðarfélaganna ásamt fleirum gullrössum sem greiða smánargjald fyrir afurðirnar. Það vantar ekkert uppá sérhagsmuna gæsluna hjá þeim sem verja framangreindan þjófnað með kjaft og klóm til að njóta afrakstursins með einum eða öðrum hætti. Fyrr eða síðar springur þessi rányrkja og fyrirkomulag hjá þeim sem eiga síst von á að eitthvað breytist. Ef að líkum lætur hafa Seyðfirðingar verið bærilega sáttir með fiskveiðastýringuna áður en skorið var á lífsbjörgina fyrir tilverknað Síldarvinnslunnar. Einu sinni iðuðu sjávarbyggðarlög af lífi og fólk gat unnið fyrir sér og treyst því að hafa atvinnu ásamt að búa við eðlilega þjónustu en nú er öldin önnur og flest á hor reiminni. Opinber þjónusta getur vart þrifist fyrir fjárskorti. Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkurinn geta ekki svarið af sér ránsherferð síðustu áratuga frekar en Vinstri-Grænir ásamt Samfylkingunni sem sviku öll sín loforð 2009-2013 þegar gullið tækifæri var að vinda ofan af kvótakerfinu með 10% fyrningu á ári. Forsætisráðherra ástundar enn sömu svikin og flótta frá gefnum loforðum enda lærlingur bóndans á Gunnarsstöðum sem vílaði ekki fyrir sér að fara frjálslega með eðlilegt réttlæti. Höfundur er athafnamaður.
Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Skoðun Gervigreind er persónulegi kennarinn þinn – Lærum að læra upp á nýtt Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir skrifar
Skoðun Fjármálabylting: Gervigreind og táknvæðing fyrir almenning Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir skrifar
Skoðun Verjum mikilvæga starfsemi Ljóssins Guðbjörg Jónsdóttir,Helga Tryggvadóttir,Sigurdís Haraldsdóttir skrifar
Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun